ΤA KEIMENA ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η πρώτη μετανάστευση. Βλασαίοι στο νησί Ellis Island της Αμερικής
Καραβιές από ανθρώπους φτωχούς άφηναν τη δύστυχη Μεσσηνία στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα και ζητούσαν στη μαύρη ξενιτιά της Αμερικής το ψωμί τους, την ασφάλειά τους, την ησυχία τους. Έφευγαν γιατί δεν άντεχαν πια να δουλεύουν μέρα νύχτα στα κτήματα και προκοπή να μην βλέπουν. Ανάμεσα σ΄ αυτούς και αρκετοί Βλασαίοι. Για τις συνθήκες ζωής , ιδιαίτερα της αγροτιάς που έδωσε και το μεγαλύτερο ποσοστό στον όγκο των μεταναστών, είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Γιάννη Κορδάτου: "Ξυπόλυτος, γυμνός, κουρελής, ατροφικός. Το κρέας δεν το δοκίμαζε παρά μόνο δύο φορές το χρόνο. Το κρομμύδι, η μπομπότα και η ελιά ήταν το μόνιμο φαγητό του, χρόνο καιρό πεινούσε. Τον καρπό που έφτυνε αίμα για να τον μαζέψει του τον έπαιρναν οι τοκογλύφοι, οι έμποροι και οι άλλοι εκμεταλλευτές του. Σχολεία δεν υπήρχαν, γράμματα δεν μάθαινε, ζούσε σε τρώγλες και έκλαιγε τη μοίρα του... Όλα του ήταν μαύρα και σκοτεινά, γι΄ αυτό άμα άνοιξε της Αμερικής ο δρόμος εκπατριζόταν. Η μετανάστευση του ήταν η μόνη σανίδα σωτηρίας". Ελπίδα, όλων των Βλασαίων, όλων των Βουφραδιωτών, όλων των Μεσσηνίων ήταν να φύγουν από το λιμάνι της Καλαμάτας και να φτάσουν κάποτε με τα υπεροκεάνεια στη νήσο Ellis Island της Αμερικής. Φτάνοντας εκεί θα περνούσαν από ιατρικές εξετάσεις και στη συνέχεια θα περνούσαν στο εσωτερικό της Αμερικής.
Από το Βλάση αναζήτησαν μια καλύτερη μοίρα στην Αμερική οι παρακάτω Βλασαίοι που έφτασαν στο νησί Ellis Island της Αμερικής στις αρχές του 19ου αιώνα.
Μητρόπουλος Αναστάσιος: Από την Αμερική στα πεδία των μαχών
Ο Αναστάσιος Μητρόπουλος του Νικολάου είχε γεννηθεί στο Βλάση το 1890. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του χωριού τον ανάγκασαν να φύγει μετανάστης στην Αμερική. Εκεί τον βρήκαν τα γεγονότα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. Η αγάπη του για το χωριό του, για την πατρίδα του τον οδήγησαν χωρίς μεγάλη σκέψη να εγκαταλείψει την Αμερική και το όραμά του για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, να μπει στο πρώτο καράβι και να επιστρέψει στην πατρίδα για να καταταγεί στον ελληνικό στρατό που έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα. Πολέμησε με απαράμιλλο θάρρος και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχεια στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Βγαλμένος από τα λαϊκά στρώματα, κοντά στη φτώχεια, στα βάσανα, στον πόνο της μετανάστευσης και στις αδικίες, στάθηκε μαζί με τα άλλα ελληνόπουλα, φορέας της ηρωικής παράδοσης, έκφρασε με συνέπεια το αγωνιστικό πνεύμα, που κυριαρχεί πάντα στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές του εθνικού μας βίου.
Η δεύτερη μετανάστευση. Οι Βλασαίοι στις διάφορες χώρες
Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 το Βλάση συγκλονίζεται από ένα δεύτερο μεταναστευτικό ρεύμα. Χάνει ό,τι πολύτιμο είχε. Τη νεολαία του, τα νιάτα του, την ίδια του τη ζωή. Από εδώ και μετά το χωριό μας θα πέσει στο μαρασμό και στην αφάνεια. Θα χαθεί για πάντα το χαμόγελο. Ο δρόμος για την Αυστραλία θα αρπάξει περίπου το 40% της νεολαίας του.
Ο δρόμος για τον Καναδά, τη Γερμανία, την Αθήνα και την Καλαμάτα το άλλο 50%. Έτσι η δεκαετία του 1970 θα βρει ένα χωριό γερόντων. Κανείς, όμως, από αυτούς που εγκατέλειψαν το χωριό δεν ξέχασαν τον τόπο τους. Η ανάμνησή του ήταν πάντα ζωντανή και οι επισκέψεις συχνές.
Για το μέγεθος του μεταναστευτικού ρεύματος την εποχή αυτή στο χωριό μας οι αριθμοί της απογραφής μιλούν από μόνοι τους. Το 1951 το χωριό μας είχε 375 άτομα και το 1971 είχε 195 άτομα. Αυτή η εικόνα μιλά από μόνη της
.
Α) Βλασαίοι μετανάστες στην Αυστραλία
Στα τέλη της δεκαετία του 1950 και τη δεκαετία του 1960 το Βλάση γνώρισε ένα ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα με κατεύθυνση κυρίως τη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Τότε ήταν που το Βλάση κυριολεκτικά ερήμωσε. Τότε ήταν που μετατράπηκε σε χωριό γερόντων.
Από το Βλάση μετανάστευσαν στην Αυστραλία οι παρακάτω συμπατριώτες μας. Μυλωνάς Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, Κοτσοβόλου Νίτσα του Αναστασίου, Κοτσοβόλου Κούλα του Αναστασίου, Παναγιωτόπουλος Τάκης του Παύλου, Μάστορα Χριστίνα του Ανδρέα, Μάστορας Απόστολος του Ανδρέα, Κακούρη Νίκη του Αντωνίου, Κακούρη Ελένη του Δήμου, Αποστολόπουλος Παναγιώτης του Νικολάου, Αποστολοπούλου Ελένη του Νικολάου, Κακούρη Ερμιόνη του Αλέξη, Κοτσοβόλου Αθανασία του Θεοδώρου, Αποστολόπουλος Νικόλαος του Διονυσίου, Αποστολοπούλου Γεωργία του Διονυσίου, Αποστολοπούλου Σούλα του Διονυσίου, Νέστορα Γεωργία του Ιωάννη, Νέστορας Αλέκος του Νικολάου (πέθανε στα ξένα), Νέστορα Αγγελική του Νικολάου, Κοτσόβολος Κυριάκος του Παναγιώτη, Κοτσόβολος Ιωάννης του Δημητρίου, Κοτσόβολος Γεώργιος του Δημητρίου (πέθανε στα ξένα), Κοτσοβόλου Μάρθα του Γεωργίου, Κοτσοβόλου Βούλα του Γεωργίου, Κοτσοβόλου Παναγιώτα του Γεωργίου, Κοτσόβολος Βασίλειος του Ελευθερίου, Κοτσοβόλου Γεωργία του Ελευθερίου, Μαρινοπούλου Παναγιώτα του Δημητρίου, Ζάκης Ιωάννης του Χαριλάου, Ζάκη Χριστίνα σύζυγος Ιωάννη, Ζάκης Κωνσταντίνος του Ιωάννη, Κακούρης Ανδρέας του Μάρκου (πνίγηκε σε ατύχημα στο Σίνσεϋ), Κακούρη Κωνσταντίνα του Μάρκου, Κακούρη Βασιλική του Μάρκου, Αποστολοπούλου Αντωνία του Παναγιώτη, Αποστολοπούλου Βούλα του Παναγιώτη, Αποστολόπουλος Κυριαζής του Παναγιώτη, Θεοδωρακόπουλος Νικόλαος του Γεωργίου, Θεοδωρακοπούλου Δήμητρα του Γεωργίου.
Η πλειοψηφία των Βλασαίων που μετανάστευσαν αφού με κόπους και θυσίες απόκτησαν αρκετά χρήματα επέστρεψαν στην Ελλάδα. Κάποιοι, όμως, δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν αν και το επιθυμούσαν αφού στάθηκε εμπόδιο στην επιστροφή τους οι επαγγελματικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις.
Β) Η μετανάστευση στη Γερμανία
Έξι ήταν τα άτομα που μετανάστευσαν στη Γερμανία. Ο Κοτσόβολος Ανδρέας του Γεωργίου, ο Κοτσόβολος Ελευθέριος του Ιωάννη, ο Κοτσόβολος Σταύρος του Ιωάννη, ο Λυμπερόπουλος Νικόλαος του Κωνσταντίνου, ο Μητρόπουλος Αναστάσιος του Αργυρίου και η Δήμητρα Γιαννακοπούλου-Μητροπούλου σύζυγος Αναστασίου.
Στον Καναδά μετανάστευσαν από το Βλάση οι εξής:
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μετανάστευσαν οι παρακάτω συμπατριώτες μας:
α) Κοτσοβόλου Αλεξάνδρα του Λάμπρου, σύζυγος Νινιού, που είχε γεννηθεί το 1929. Απέκτησε μια κόρη τη Μαρία Κοτσοβόλου.
β) Κοτσοβόλου Τούλα του Λάμπρου, σύζυγος Δημούλη που είχε γεννηθεί το 1934.
γ) κοτσοβόλου Κατίνα του Λάμπρου, σύζυγος Τσουρουνάκη που είχε γεννηθεί το 1938. Απέκτησε δυο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Ελένη.
δ) Νέστορας Πέτρος του Αντωνίου, που είχε γεννηθεί το 1931. Αυτός απέκτησε μια κόρη την Αγγελική.
ε) Νέστορας Βασίλειος του Αντωνίου που είχε γεννηθεί το 1935. Αυτός απέκτησε ένα γιο, τον Αντώνη
Στην Νοτιοαφρικανική Ένωση, στην πόλη του Γιοχάνεσμπούργκ μετανάστευσε η Σοφία Κοτσοβόλου κόρη του Κωνσταντίνου Κοτσοβόλου για αρκετά χρόνια. Εκεί παντρεύτηκε ένα Γάλλο υπήκοο.
Η ζωή μου στην ξενιτιά. Μια ανθρώπινη μαρτυρία
Η Κούλα Κοτσοβόλου του Αναστασίου ήταν μια από τις πολλές μετανάστριες που εγκατέλειψαν το Βλάση στις 6 Φεβρουαρίου 1964 και αναζήτησε καλύτερη τύχη στη μακρινή Μελβούρνη της Αυστραλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976. Μας περιέγραψε ως εξής την πορεία της αυτή: "Παιδιά της ορφάνιας ήμασταν, πέντε τον αριθμό. Η ζωή στο χωριό δύσκολη. Η μόνη λύση η ξενιτιά. Η απόφαση της μετανάστευσης πάρθηκε αμέσως μέσα στο γενικότερο κλίμα της εποχής. Το ταξίδι με το καράβι μέχρι τη Μελβούρνη της Αυστραλίας ατέλειωτο, η αγωνία και ο φόβος για τον άγνωστο τόπο που πηγαίναμε, στο αποκορύφωμα.
Ξενιτιά. Άλλο να το λες, άλλο να το ζεις. Τα προβλήματα και τα εμπόδια τεράστια. Σε μια ξένη χώρα, χωρίς να γνωρίζεις τη γλώσσα, τις συνήθειες, τον τόπο ήταν κόλαση. Ήρθαν στιγμές που έκλαψα, που χτύπησα τα κεφάλι μου στον τοίχο. Έπρεπε, όμως, να σταθώ στα πόδια μου, να δουλέψω σκληρά, να δημιουργήσω. Αυτό και έκανα. Όλοι στην Αυστραλία ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε με κόπο, πόνο, σκληρή δουλειά, με αίμα θα έλεγα. Βρεθήκαμε στην ξενιτιά, νέα παιδιά, με όνειρα και επιστρέψαμε στην πατρίδα, την οποία ποτέ δεν ξεχάσαμε, σε μεγάλη ηλικία. Οι συνθήκες εργασίας δύσκολες. Δουλεύαμε δυο και τρεις δουλειές. Κανείς δεν αγκομαχούσε, κανείς δεν έσκυψε το κεφάλι.
Στη Μελβούρνη εκείνη την περίοδο υπήρχε ακόμη ένα Βλάση. Δεκάδες συμπατριώτες μας βρίσκονταν εκεί. Όλοι σχεδόν πέτυχαν και δημιούργησαν με τη σκληρή δουλειά τους αρκετά χρήματα. Αξίζουν σ΄ όλους συγχαρητήρια. Εύχομαι, όμως, οι νέες γενιές της πατρίδας μας να μη ζήσουν την ξενιτιά, να μην περάσουν τόσες δυσκολίες που εμείς περάσαμε"