Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

To 1833 έχουμε την παρουσία, για πρώτη φορά στη διοικητική ιστορία της νεότερης Ελλάδας, του νομού Μεσσηνίας. Τότε, με το Διάταγμα της 3ης Απριλίου "περί της διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του" στο ΦΕΚ 12/6-4-1833 συστάθηκε ο νομός Μεσσηνίας.

Στο άρθρο 5 του διατάγματος αυτού διαβάζουμε: «Ο νομός Μεσσηνίας περιλαμβάνει τας κάτωθι επαρχίας: Ολυμπίας, συνισταμένη εκ της μέχρι τούδε επαρχίας Φαναρίου και τα επί τη αριστερής όχθης του Αλφειού κείμενα μέρη του Πύργου, με πρωτεύουσα το Φανάριον Τριφυλλίας, συνισταμένη εκ της μέχρι τούδε επαρχίας Αρκαδίας, με πρωτεύουσαν την Αρκαδίαν (Κυπαρισσία). Μεθώνης, συνισταμένη εκ των μέχρι τούδε επαρχιών Μεθώνης, Νεοκάστρου και Μεθώνης, με πρωτεύουσαν την Μεθώνην. Μεσσήνης, συνισταμένη εκ των μέχρι τούδε επαρχιών Ανδρούσης, Ιμπλακίων και Μικρομάνης, με πρωτεύουσαν την Ανδρούσαν. Καλαμών, συνισταμένη μέχρι τούδε επαρχιών Καλαμάτας και Νησιού, με πρωτεύουσαν την Καλαμάταν. Μητρόπολις του νομού ορίζεται η πόλη της Αρκαδίας. Το όριον του νομού τούτου, προς μεν την Ηλιάδα θέλει σχηματίζει ο Αλφειός, προς δε την δυτικήν Λακωνίαν, η από Ταϋγέτου προβαίνουσα ράχις Βέργα παρά τον Αλμυρόν".

Έτσι, με το διάταγμα Της 3^ης Απριλίου 1833 ο νομός Μεσσηνίας χωρίστηκε στις επαρχίες: 1) Ολυμπίας, 2)Τριφυλίας, 3)Μεθώνης και 4) Καλαμάτας. Έδρα του νομού (μητρόπολη) ορίστηκε η Αρκαδία (Κυπαρισσία).

Τα χωριά της Βουφράδας εντάχθηκαν στην επαρχία Μεθώνης μέχρι το 1845, οπότε με το νόμο ΚΕ' 5/8/-12-1945, άρθρο 10, αυτή θα μετονομαστεί σε επαρχία Πυλίας.