Οι λαμπαδοδρόμοι στο Μανιάκι
 |
| Από το καντήλι του ναού της Ανάστασης που είναι το κενοτάφιο των ηρώων του Μανιακίου έγινε η αφή του φωτός για τα «Παπαφλέσσεια» |
Από τον τόπο θυσίας του Παπαφλέσσα, το ιστορικό Μανιάκι, ξεκίνησαν και φέτος οι λαμπαδηδρόμοι στις 4 Ιουνίου 2008 οι οποίοι μετέφεραν διασχίζοντας και το δήμο Βουφράδας στο Δημοτικό Στάδιο της Καλαμάτας τη φλόγα για την έναρξη των διεθνών αγώνων στίβου «Τα Παπαφλέσσεια». Το μεσημέρι τελέστηκε τρισάγιο στο ναό της Αναστάσεως του δημοτικού διαμερίσματος Μανιακίου (τόπο θυσίας και λειψάνων αγωνιστών της μάχης του Μανιακίου), ενώ δεκαπέντε λεπτά αργότερα έγινε η αφή του φωτός από το καντήλι του ναού και η μεταφορά της φλόγας για το άναμμα της εστίας, στο χώρο της προτομής του ήρωα (δίπλα στο ναό Γρηγορίου του Θεολόγου). Ακολούθησε ομιλία του δημάρχου Παπαφλέσσα Περικλή Ψώνη και στις 3.15 δόθηκε η εκκίνηση της λαμπαδηδρομίας από την προτομή του Παπαφλέσσα. Οι λαμπαδοδρόμοι έκαναν τη διαδρομή: Μανιάκι-Τουλούπα Χάνια – Βλαχόπουλο – Χατζή – Πετρίτσι – Καζάρμα –Ριζόμυλος – Βελίκα – Μεσσήνη - Καλαμάτα. Η φλόγα έφτασε στις 5.30 το απόγευμα στο χώρο του δημοτικού σταδίου Καλαμάτας.
Πήγαινε στη αρχή
Η στάση του ΚΤΕΛ στο Βλάση
 Μια άριστη προσπάθεια για τη δημιουργία στεγάστρου στη στάση ΚΤΕΛ στο Βλάση από την πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Σίστα Κακούρη αντιμετωπίστηκε, δυστυχώς, με καχυποψία και γκρίνιες. Όλα έγιναν γιατί το στέγαστρο τοποθετήθηκε λίγα μέτρα πιο κάτω από την πλατεία του χωριού εκεί που αρχίζει η ανηφόρα και έχει μεγαλύτερο πλάτωμα ο δρόμος. Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα χρειάστηκαν μια σειρά από γραφειοκρατικές πράξεις. Κάναμε τα εύκολα, δύσκολα μόνοι μας. Λιγότερη κριτική και μεγαλύτερη προσφορά χρειάζεται το χωριό μας για να πάει μπροστά. Το έχουμε όλοι ανάγκη…Ας προσπαθήσουμε.
Πήγαινε στη αρχή
Απαγόρευση κυκλοφορίας στο Μαγκλαβά
Το Συντονιστικό Νομαρχιακό Όργανο στις αρχές Ιουνίου 2008 αποφάσισε για λόγους πυροπροστασίας την απαγόρευση της κυκλοφορίας στο βουνό Μαγκλαβά από την 1η Ιουνίου έως 15 Οκτωβρίου, από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Πάντως από πλευράς αυτοδιοίκησης εκφράστηκαν απορίες και αγωνίες για τον τρόπο που θα αστυνομευθεί η περιοχή και πώς νομιμοποιείται ο έλεγχος από τους ανθρώπους των δήμων που περιβάλουν το βουνό.
Πήγαινε στη αρχή
Καταπολέμηση κουνουπιών
Οι κάτοικοι των δήμων Βουφραδών και Παπαφλέσσα συνεχώς παραπονούνται για τα πολλά κουνούπια που κάνουν δύσκολη τη ζωή των κατοίκων και απαιτούν την καταπολέμησή τους από τις αρμόδιες αρχές. Σε πολλές περιοχές των δήμων αυτών οι κάτοικοι τα βράδια δεν μπορούν να καθίσουν στις αυλές των σπιτιών τους από τα κουνούπια που έχουν γίνει πλέον πολύ ανθεκτικά στα δικά τους φάρμακα καταπολέμησης.
Πήγαινε στη αρχή
Πρώτος ο Τσάτουμας στο μήκος
 Στα «Παπαφλέσσεια 2008» που πραγματοποιήθηκαν στην Καλαμάτα στις 4 Ιουνίου 2008 ο διεθνής αθλητής από το Μηλιώτη Λούης Τσάτουνας ήρθε και πάλι πρώτος με ένα άλμα μήκους 8.16 μέτρων. Επιβεβαίωσε την καλή πορεία στην οποία βρίσκεται και έβαλε πλώρη για ένα μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες της Κίνας.
Πήγαινε στη αρχή
Άνοιξε ταβέρνα στο Βλάση
Ο δραστήριος και πάντα δημιουργικός συμπατριώτης μας Περικλής Κακούρης του Βλάση ανοίγει ταβέρνα (την ώρα που γράφεται η εφημερίδα μένουν μόλις λίγες διατυπώσεις για να ανοίξει) στο κέντρο του χωριού Βλάση με υπέροχους μεζέδες. Ήταν κάτι που έλειπε από το Βλάση και ήρθε να καλύψει με τον καλύτερο τρόπο μια αναγκαιότητα. Ο σύλλογος και η εφημερίδα εύχονται καλές δουλειές και στηρίζουν αυτές τις δραστηριότητες που αναβαθμίζουν τη ζωή στα χωριά μας.
Πήγαινε στη αρχή
Παράκαμψη Δάρα
Για την αναγκαιότητα της παράκαμψης του Δάρα έχουμε κατ΄ επανάληψη αναφερθεί σε προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας. Αυτή την περίοδο αναπτύσσονται διάφορες πρωτοβουλίες από θεσμοθετημένα όργανα για την υλοποίηση του έργου. Υπάρχουν, όμως, εμπόδια τα οποία ελπίζουμε με καλή θέληση να ξεπεραστούν. Για όλα αυτά θα σας ενημερώσουμε στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας.
Πήγαινε στη αρχή
Έργα διεκδικεί ο δήμος Παπαφλέσσα
Ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης και το δημοτικό συμβούλιο διεκδικούν για την περιοχή τους έργα συνολικού προϋπολογισμού 2,8 εκ. ευρώ μέσα από το ΟΠΑΑΧ. Πρόκειται για τα παρακάτω πέντε έργα: 1) Κατασκευή υδατοδεξαμενής και δίκτυο διανομής στα χωριά Βλαχόπουλο και Μανιάκι προϋπολογισμού 500.000 ευρώ. 2) Κατασκευή λιμνοδεξαμενής και δίκτυο διανομής στη Μεταμόρφωση (Σκάρμιγκα) προϋπολογισμού 500.000 ευρώ. 3) Αναπλάσεις οικισμών προϋπολογισμού 600.000 ευρώ. 4) Βελτίωση αγροτικής οδοποιϊας στο Βλαχόπουλο προϋπολογισμού 600.000 ευρώ. 5) Βελτίωση αγροτικής οδοιποιϊας στα τοπικά διαμερίσματα του δήμου προϋπολογισμού 600.000 ευρώ.
Πήγαινε στη αρχή
Βοήθησε και η αυτοδιοίκηση
 Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε αναφερθεί στο ενωτικό κλίμα του εορτασμού της μάχης του Μανιακίου και στο σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν στον ενωτικό εορτασμό οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας και Τριφυλίας-Ολυμπίας. Άμεση ήταν η αντίδραση του δημάρχου Νέστορος Αναστασίου Τσορώνη ο οποίος μας πήρε προσωπικά τηλέφωνο και μας ενημέρωσε ότι βοήθησε και η τοπική αυτοδιοίκηση στο ενωτικό κλίμα του εορτασμού και ότι ο ίδιος με μέλη του συμβουλίου του συμμετείχε και στις δυο εκδηλώσεις. Εμείς δεν έχουμε παρά να επαινέσουμε αυτή την κίνηση και ευελπιστούμε του χρόνου το ενωτικό βήμα να γίνει άλμα γιατί αυτό απαιτεί η ιστορία και αυτό επιθυμούν οι πολίτες.
Πήγαινε στη αρχή
Κανονισμός καθαριότητας
Το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Νέστορος συνεδρίασε στα τέλη Μαΐου και ψήφισε κανονισμό καθαριότητας. Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που πρέπει να μιμηθούν και οι άλλοι δήμοι της περιοχής μας ώστε να μπει μια τάξη σ΄ αυτό το μεγάλο ζήτημα που λέγεται καθαριότητα.
Πήγαινε στη αρχή
Μέτρηση οστεοπόρωσης στο Χατζή
Μια μονάδα μέτρησης οστεϊκής μάζας εγκαταστάθηκε στις 10 Ιουνίου 2008 στην πρωτεύουσα του δήμου Βουφραδών, το Χατζή. Δεν ήταν λίγες οι γυναίκες που έτρεξαν να εξεταστούν απ΄ όλα τα χωριά του δήμου. Δυστυχώς, όμως, κάποια στιγμή το μηχάνημα χάλασε και η εξέταση δεν ολοκληρώθηκε. Πάντως το ιατρικό προσωπικό της κινητής μονάδας δεσμεύτηκε ότι θα αποκαταστήσει τη ζημία και θα επισκεφτεί και πάλι το δήμο.
Πήγαινε στη αρχή
Πανηγύρι στο Χατζή
Στις 16 Μαΐου 2008 που γιορτάζει το εξωκλήσι της Αγίας Τριάδας στην πρωτεύουσα του δήμου Βουφράδας πανηγυρίζει το Χατζή. Φέτος στο εξωκλήσι, όπως εξάλλου και κάθε χρόνο, συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου από το Χατζή και τα διπλανά χωριά. Το βράδυ της 15ης και το βράδυ της 16ης Ιουνίου 2008 ο Σύλλογος Γυναικών Δήμου Βουφραδών πραγματοποίησε το παραδοσιακό πανηγύρι στον προαύλιο χώρο του γυμνασίου.
Πήγαινε στη αρχή
Γιορτή στο Μαγκλαβά και πανηγύρι στο Βλαχόπουλο
 Την τιμητική του είχε για άλλη μια χρονιά παρά το τσουχτερό κρύο το γραφικό εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου στην κορυφή του Μαγκλαβά, στις 15 Ιουνίου 2008. Δεκάδες κόσμου από το Βλαχόπουλο και τα διπλανά χωριά ανέβηκαν ως εκεί προσευχήθηκαν και απόλαυσαν την υπέροχη θέα. Ολόκληρη η Μεσσηνία από το Ιόνιο έως το Mεσσηνιακό κόλπο ήταν στα πόδια τους. Ο Μαγκλαβάς είναι ένα από τα όμορφα βουνά της Μεσσηνίας που ικανοποιεί στο ακέραιο τον επισκέπτη. Ανάμεσα στους επίσημους και ο βουλευτής Μεσσηνίας Δημήτρης Κουσελάς. Το βράδυ πραγματοποιήθηκε το παραδοσιακό πανηγύρι στο Βλαχόπουλο με πλήθος κόσμου και από την ευρύτερη περιοχή.
Πήγαινε στη αρχή
Στηρίξτε την εφημερίδα
Η εφημερίδα του Συλλόγου μας ανήκει σε όλους. Είναι βήμα έκφρασης και προβληματισμού όλων μας. Γι΄ αυτό γράψτε και στείλτε μας ό,τι σχετικό ξέρετε για την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις του χωριού μας. Ενημερώστε την εφημερίδα μας για όλες τις δραστηριότητες των συγχωριανών μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (γεννήσεις, αρραβώνες, γάμους, θανάτους, επιτυχίες παντός τύπου, πτυχία, καινούργια σπίτια και καταστήματα κ.λ.π.). στείλτε μας και φωτογραφίες, παλιές και νέες (οι οποίες θα σας επιστραφούν) με σχετικό κείμενο. Η αγάπη για το χωριό μας και τη Βουφράδα γενικότερα είναι σημείο αναφοράς μας. Η διεύθυνση για δημοσιεύσεις στην εφημερίδα μας είναι: Αποστολόπουλος Τάσος, Δημητρακοπούλου 20, Τ.Κ. 22100 Τρίπολη. Η ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι www.vlasi.gr
Πήγαινε στη αρχή
Συγκεντρώστε τα φύλλα της εφημερίδας
Αγαπητοί συμπατριώτες μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί από το Σύλλογο των Απανταχού Βλασαίων 36 φύλλα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΛΑΣΗ». Όσοι επιθυμούν να κρατήσουν στο αρχείο τους όλα τα φύλλα μπορούμε να τους τα στείλουμε εντελώς δωρεάν (χρέωση μόνο τα ταχυδρομικά έξοδα).
Πήγαινε στη αρχή
Ο ηλεκτροφωτισμός του χωριού Βλάση
Πολλά πράγματα στη ζωή μας τα θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα. Πριν λίγες μόνο δεκαετίες ούτε δεδομένα ήταν ούτε αυτονόητα ήταν. Ένα απ΄ αυτά είναι και ο ηλεκτροφωτισμός. Μια πολύωρη διακοπή ρεύματος στο Βλάση έφερε τη σκέψη μας λίγες δεκαετίες πριν τότε που για πρώτη φορά ήρθε ο ηλεκτροφωτισμός στο Βλάση. Να σημειώσουμε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα στο Βλάση άργησε να έρθει και ως τότε οι κάτοικοι του χωριού μας κάλυπταν τις ανάγκες τους με λάμπες πετρελαίου. Όλα, όμως, άλλαξαν προς το καλύτερο τον Ιούλιο του 1971 όταν ολοκληρώθηκε από τη ΔΕΗ το έργο της εγκατάστασης και το χωριό μας φωτίστηκε από το ηλεκτρικό ρεύμα. Για την ιστορία να αναφέρουμε το σχέδιο του δικτύου πραγματοποίησε ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος και η έγκρισή του από τις αρμόδιες υπηρεσίες έγινε στις 10 Σεπτεμβρίου 1970. Τη σύμβαση για το φωτισμό των κοινόχρηστων χώρων την έκανε ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Κωνσταντίνος Μαρινόπουλος με τον προϊστάμενο της περιοχής Καλαμάτας Ιωάννη Δεληγιάννη στις 9 Μαρτίου 1971 και εγκρίθηκε με την υπ΄ αριθ. 5743/71 απόφαση του Νομάρχη Μεσσηνίας.
Πήγαινε στη αρχή
Από το ιστορικό αρχείο
Από το σεντούκι του ιστορικού αρχείου φέρνουμε στο φως λίγα λόγια για ένα παλικάρι που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρομίρι στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Πρόκειται για το Γιάννη Καρρόγιαννη. Το παλικάρι αυτό έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821. Σύμφωνα με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, συνελήφθη αιχμάλωτος, χωρίς να μας είναι γνωστή η παραπέρα πορεία του. Αλήθεια, πόσα παλικάρια έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και τα ονόματά τους και η ιστορία τους χάθηκε στο διάβα του χρόνου; Η εφημερίδα αυτή σέβεται την ιστορική μνήμη και θα συνεχίσει να προβάλει αυτούς τους ανώνυμους και ξεχασμένους σήμερα αγωνιστές.
Πήγαινε στη αρχή
Γ. Αποστολόπουλος: Πέρασε στα ουράνια…
 Στις 6 Ιουνίου 2008 ξεκίνησε την ουρανόδρομη πορεία του έξω από το χρόνο και μέσα σε μια ατέλειωτη διάρκεια, σαν ύπαρξη απόλυτα ουσιαστική, ανάλαφρη και καταξιωμένη, δίπλα στους αγγέλους, ο συμπατριώτης μας από το Βλάση Γεώργιος Αποστολόπουλος του Παναγιώτη. Ήταν από τη γενιά εκείνη των ανθρώπων που έζησαν και μεγάλωσαν στο Βλάση μέσα σε φτώχεια και σε δυσκολίες, κρύβοντας μέσα τους αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις και ένα πάθος για μόρφωση και κοινωνική καταξίωση. Γεννήθηκε το 1926 και φοίτησε στο Γυμνάσιο της Πύλου. Ο εμφύλιος του διέκοψε τις σπουδές. Διορίστηκε δάσκαλος για ένα χρόνο στο Μηλιώτη και ένα χρόνο στη Δροσιά. Το 1948 έφυγε στην Αθήνα με στόχο να τελειώσει τις σπουδές του. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ήταν τεράστιες. Εργάζεται σκληρά στα διόδια νύχτα, ξυλουργός σε εργοστάσιο και στη συνέχεια προσλαμβάνεται στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο τμήμα του λογιστηρίου. Το 1953 εισέρχεται με εξετάσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο απ΄ όπου παίρνει πτυχίο το 1957. Δίνει εξετάσεις στο Υπουργείο Οικονομικών, στον κλάδο των εφοριακών και στα τελωνεία. Εισέρχεται και στις τρεις θέσεις επιλέγει, όμως, τον κλάδο των εφοριακών. Ορκίζεται το Σεπτέμβριο του 1958 και τοποθετείται στη Γ΄ Εφορία Θεσσαλονίκης. Η αγάπη και το πάθος της μόρφωσης τον οδηγεί να εγγραφεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στη Νομική Σχολή, στο Τμήμα Νομικής. Στον κλάδο των εφοριακών ακολούθησε μια λαμπρή πορεία υπηρετώντας μετά τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα ελεγκτής και επόπτης Ανωνύμων Εταιρειών. Υπηρέτησε ακόμη στην Αργολίδα. Προήχθη σε διευθυντή εφορειών. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Για την προσφορά του διατηρούσε επί τιμής ισόβια το βαθμό του Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών. Παντρεύτηκε το 1967 τη δασκάλα Κοκκαλά Ειρήνη από την Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Απόκτησαν τρεις κόρες, την Αλεξία, την Ευαγγελία και την Παναγιώτα. Η αγάπη του Γ. Αποστολόπουλου για τη γενέτειρά του ήταν διαρκής και εκδηλωνόταν ποικιλοτρόπως. Βασικός συντελεστής του Συλλόγου των Βλασαίων της Αθήνας. Στο Βλάση έφτιαξε δικό του σπίτι και περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου εκεί. Το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων και η σύνταξη της εφημερίδας εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στους οικείους του. Ας είναι μακάριος ο δρόμος που πορεύεται σήμερα…
Πήγαινε στη αρχή
Έφυγε η αιωνόβια του χωριού μας Ελένη Νέστορα
 Πλήρης ημερών έφυγε απ΄ αυτόν τον κόσμο και πορεύτηκε την μακάρια οδό, σε ηλικία 106, χρονών η συμπατριώτισσα μας από το Βλάση Ελένη Γεωργακοπούλου-Νέστορα. Είχε γεννηθεί στον Αριστομένη το 1902 και ήταν κόρη του Ανδρέα και της Βασιλική Γεωργακοπούλου. Παντρεύτηκε το 1934 τον Παναγιώτη Νέστορα και απόκτησαν τα παιδιά Στυλιανό, Ιωάννη και Βασιλική. Πορεύτηκε ζωή άξια επαίνου. Ήταν αγαπητή, εργατική, προκομένη γυναίκα που αντιπαρήλθε τις δυσκολίες της ζωής που σε κάθε άνθρωπο παρουσιάζονται με υπομονή και καρτερικότητα. Ήταν με λίγα λόγια καλός άνθρωπος. Ευγενική ψυχή. Ο Θεός την ευτύχησε να δει εγγόνια και δισέγγονα. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στο ιερό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση στις 31 Μαΐου 2008 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο «Άγιος Βλάσιος» δίπλα στο σύζυγό της που έφυγε απ΄ αυτό το μάταιο κόσμο, στις 15 Φεβρουαρίου 2008.Το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων και η σύνταξη της εφημερίδας εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στους οικείους της.
Πήγαινε στη αρχή
Ο Μαγκλαβάς και οι λίρες του Μαγκανά
Την περίοδο του εμφυλίου, κυρίαρχο πρόσωπο σε όλη τη Βουφράδα, σε όλη τη Μεσσηνία ήταν ο Βαγγέλης Μαγκανάς από τα Φρουτζοκρέμμυδα. Ήταν ο φόβος και τρόμος των πάντων. Δεκάδες εγκλήματα του καταλογίζουν. Θα μας δοθεί η ευκαιρία σε κάποιο άλλο φύλλο της εφημερίδας μας να αναφερθούμε σε αυτόν τον παρακρατικό που τόσα του καταμαρτυρούν. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις φήμες που κυριάρχησαν για πολλά χρόνια και που ήθελαν τον Μαγκανά να είχε στην κατοχή του δυο κόσκινα χρυσές λίρες. Για τις λίρες του Μαγκανά ο Γρηγόρης Κριμπάς γράφει στο βιβλίο του ο «Εμφύλιος» τα εξής: «Μια φορά (ο Βαγγέλης Μαγκανάς) μεθοκοπούσε στο μαγαζί του χωριού του. Μαζί του ήταν και ο αδερφός μιας από τις γυναίκες με τις οποίες κατά καιρούς συζούσε. Πάνω στο μεθύσι τους, του είπε ο «κουνιάδος». «Ό,τι και να κάνεις, τις λίρες που έχεις κρυμμένες, εγώ θα τις κληρονομήσω…». Έγινε θηρίο. Τράβηξε το μπιστόλι του, να τον σκοτώσει. Κάποιος του ΄σπρωξε λίγο το χέρι και οι σφαίρες αστοχήσανε. Την ίδια στιγμή πήγε στο σπίτι του, χάλασε σ΄ ένα σημείο το πάτωμα, πήρε το θησαυρό» κι έφυγε. Πήγε να τον κρύψει αλλού… άλλοι λένε ότι πήγε στο Χατζή και άλλοι στο Μαγκλαβά. Κανείς δεν ξέρει. Πάντως μετά το θάνατό του δε φανήκανε λεφτά. Ποιος ξέρει που έχει καταχωνιάσει τις λίρες του. Καθώς ήταν καχύποπτος δεν είχε πει σε κανέναν τίποτα. Να ήταν άφραγκος αποκλείεται…».
Πήγαινε στη αρχή
Από το εκκλησιαστικό αρχείο
Ποιος μπορεί να ήταν ο μισθός ενός ιερέα των χωριών στις 26 Σεπτεμβρίου 1914, δηλαδή 94 συναπτά χρόνια πριν. Την απάντηση την αλιεύσαμε από την τοπική εφημερίδα «Θάρρος» της 26ης Σεπτεμβρίου 2008 και έχει ως εξής: «Ο Σεβ. Επίσκοπος Μεσσηνίας Μελέτιος δι’ εγγράφου του προς την Νομαρχίαν κάμνει γνωστόν εις αυτήν ότι ενεκρίθη υπό του Υπουργείου των Εκκλησιαστικών όπως αυξηθή η μισθοδοσία του εφημερίου του εν Πελεκανάδας ναού του Αγίου Δημητρίου εκ δραχ. 35 μηνιαίως εις δρχ. 60».
Πήγαινε στη αρχή
Στην αιωνιότητα πορεύεται ο Κ. Ζούρας
Η είδηση του θανάτου του εκπαιδευτικού από το Χατζή Κώστα Ζούρα δε βύθισε στο πένθος μόνο τους δικούς του και την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά κάθε άνθρωπο που έτυχε να τον είχε γνωρίσει. Έφυγε ένας χαρούμενος, αισιόδοξος, δημιουργικός με πηγαίο χιούμορ Βουφραδιώτης. Η Τετάρτη 10 Ιουνίου 2008, που έφυγε από τα γήινα ο Κώστας Ζούρας, ήταν η μέρα που η Βουφράδα έγινε φτωχότερη. Ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ με κεφαλαία στην κυριολεξία γράμματα έφυγε για πάντα από κοντά μας άφησε, όμως, παρακαταθήκη το χαμόγελό του, την καλοσύνη του, το εκπαιδευτικό του έργο. Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Ο Κώστας Ζούρας είχε γεννηθεί στο Χατζή το 1936 και ήταν γιος του Τρύφωνα και της Άννας Ζούρα. Ο πατέρας του διατηρούσε μαγαζί ραπτικής στο Χατζή και με χίλιες δυσκολίες τον σπούδασε. Ο Κώστας Ζούρας είχε έφεση στα γράμματα. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη γενέτειρά του και στη συνέχεια αποπεράτωσε τις σπουδές του στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Καλαμάτας. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μια σειρά από σχολικές μονάδες της Μεσσηνίας. Διατέλεσε με επιτυχία διευθυντής στο 3ο και στο 10ο δημοτικό σχολείο Καλαμάτας αναπτύσσοντας σπουδαία παιδαγωγική, διδακτική και κοινωνική δράση. Τα τελευταία χρόνια ήταν συνταξιούχος και μεγάλο μέρος του χρόνου τον περνούσε και στο Χατζή που τόσο αγαπούσε. Η κηδεία του έγινε στο Χατζή με την παρουσία της γυναίκας του Γεωργίας, των παιδιών του Άννας και Παναγιώτης, Μαρία-Λουϊζα και Σοφοκλής, οι αδερφοί, οι ανεψιοί, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου απ΄ όλη τη Μεσσηνία. Η σύνταξη της εφημερίδας εκφράζει τα συλλυπητήρια στους οικείους του.
Πήγαινε στη αρχή
Γιόρτασε το σπήλαιο των Αγίων Αναργύρων
 |
| Σπήλαιο Κουφιέρου ή Αγίων Αναργύρων σε σκίτσο Σταύρου Καλυβιώτη |
Την 1η Ιουλίου 2008 γιόρτασε για άλλη μια χρονιά η εκκλησούλα των Αγίων Αναργύρων που βρίσκεται στο εσωτερικό του ιστορικού σπηλαίου στο Αληκοντούζι με τη συμμετοχή δεκάδων πολιτών απ΄ όλα τα χωριά της περιοχής. Αξίζει να κάνουμε μια μικρή αναφορά στο ιστορικό σπήλαιο που συνέδεσε την ύπαρξή του με την ύπαρξη του ελληνισμού όπως είναι καταγεγραμμένη στην ιστοσελίδα του χωριού μας (www.vlasi.gr): «Ανηφορίζοντας από το Βλάση και περνώντας τα τελευταία χωριά Κάτω και Πάνω Κοντογόνι φτάνει κανείς στην πίσω πλευρά του βουνού Κουφιέρου απέναντι από το Αληκοντούζι. Εκεί υπάρχει ένα σπήλαιο με μεγάλο ιστορικό παρελθόν. Είναι το σπήλαιο του Κουφιέρου ή σπήλαιο των Αγίων Αναργύρων όπως λέγεται σήμερα. Στο σπήλαιο αυτό κατέφευγαν από το 1610 σε κάθε επιδρομή Τούρκων ή Αλβανών οι κάτοικοι από τα χωριά Πάνω και Κάτω Κοντογόνι, Αληκοντούζι, Πεδαιμένου, Μαργέλι, Βούτενα κ.ά. Εκεί κατέφυγαν και το 1770 στα Ορλωφικά για να γλιτώσουν από τους μανιασμένους Αλβανούς. Η ασφάλεια του σπηλαίου ήταν δεδομένη και όλες τις φορές τους είχε γλιτώσει από τις μεγάλες συμφορές. Σύμφωνα μάλιστα με μια παράδοση υπόγεια στοά οδηγούσε ως κάτω το ποτάμι Βελίκα. Ήταν, όμως, μοιραίο την εποχή των Ορλωφικών το σπήλαιο να περάσει στην ιστορία με μια νέα θυσία του Ελληνισμού. Με τρόπο «μπαμπέσικο» δόθηκε πληροφορία για την ύπαρξη του σπηλαίου στους Αλβανούς που το περικύκλωσαν και προσπάθησαν να το κυριεύσουν αλλά απέτυχαν χάρη στην προσπάθεια των γενναίων υπερασπιστών του και το δύσβατο του εδάφους. Τότε έριξαν εύφλεκτα υλικά στο εσωτερικό, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς τους Έλληνες που είχαν καταφύγει εκεί. Μέχρι σήμερα οι τοίχοι του σπηλαίου είναι κατάμαυροι από τη φωτιά. Οι αγιογραφίες που υπήρχαν στους τοίχους του σπηλαίου καταστράφηκαν. Μόνο στην κορυφή σε κάποιο σημείο διακρίνεις τις μορφές των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Γι΄ αυτό και από τότε το σπήλαιο πήρε την ονομασία «Σπήλαιο Αγίων Αναργύρων».
Πήγαινε στη αρχή
Σύνδεσμος οδοποιίας «Ο Παπαφλέσσας»
Το 1971 η κατάσταση του οδικού άξοναΡιζόμυλου-Δάφνης-Δάρα-Δροσιάς-Κουρτάκι-Βλάση-Μηλιώτη-Πελεκανάδας ήταν σε αθλία κατάσταση. Χωματόδρομος με εκατοντάδες λακούβες. Συχνά τους μήνες του χειμώνα γινόταν διακοπή της συγκοινωνίας. Οι κάτοικοι ήταν σφόδρα αγανακτισμένοι. Το καλοκαίρι του 1971 οι πρόεδροι των κοινοτήτων Δάρα, Κουρτακίου, Μηλιωτίου, Πελεκανάδας, Δροσιάς και  Βλάση αποφάσισαν να ιδρύσουν σύνδεσμο οδοποιίας προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα. Έδωσαν μάλιστα στο σύνδεσμο το όνομα του ήρωα του Μανιακίου «ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ». Στις 27 Σεπτεμβρίου 1971 συνεδρίασε το κοινοτικό συμβούλιο Βλάση μετά από πρόσκληση του Προέδρου Κωνσταντίνου Μαρινόπουλου για να πάρει απόφαση για την ίδρυση του συνδέσμου. Παρόντες ήταν ακόμη οι κοινοτικοί σύμβουλοι: Κακούρης Γεώργιος, Θεοδωρακόπουλος Αντώνιος, Μάστορας Δημήτριος και Θεοδωρακόπουλος Γεώργιος. Άπαντες μίλησαν θετικά για την ίδρυση του συνδέσμου. Στο κοινοτικό πρακτικό έγραψαν: «…το έργο τούτο εκτελεθέν θέλει συμβάλη τα μέγιστα εις την εξύψωσιν του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων των ως άνω κοινοτήτων…». Σκοπός του συνδέσμου ήταν η διάνοιξη, διαπλάτυνση και ασφαλτόστρωση του δρόμου Ριζόμυλου-Μηλιώτη-Βλάση. Έδρα του συνδέσμου ορίστηκε το χωριό Πελεκανάδα. Ως έσοδα του συνδέσμου ορίστηκε να δίνουν οι κοινότητες 5.000 δραχμές κάθε χρόνο. Το έργο ξεκίνησε το 1972 και τελικά υλοποιήθηκε την περίοδο 1983-1985. Η εφημερίδα μας δημοσιεύει σήμερα την απόφαση ίδρυσης του συνδέσμου μέσα από την κοινοτική πράξη 11/1971 της κοινότητας Βλάση.
Πήγαινε στη αρχή
Θανατηφόρο ατύχημα
Ένα θανατηφόρο ατύχημα βύθισε στο πένθος το χωριό Χανδρινού. Ένας νέος άνθρωπος, ο Νέστορας Καραθανάσης του Θεοχάρη 32 μόλις χρόνων έχασε τη ζωή του όταν το αυτοκίνητό του ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε σε ελιά με σφοδρότητα.
Πήγαινε στη αρχή
Θέλουν νηπιαγωγείο στο Βλαχόπουλο
Η ανάγκη κατασκευής στο Βλαχόπουλο νηπιαγωγείου βαρέως τύπου 200 τ.μ. σε οικόπεδο που διαθέτει ο δήμος είναι αναγκαία. Το δημοτικό συμβούλιο του δήμου «Παπαφλέσσα» κατ΄ επανάληψη έχει ζητήσει από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση τις δικές της ενέργειες. Στις 10 Ιουνίου 2008 ο Νομάρχης Μεσσηνίας Δημήτρης Δράκος με έγγραφό του ζήτησε από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων να προγραμματίσει και για το Βλαχόπουλο την κατασκευή νηπιαγωγείου.
Πήγαινε στη αρχή
Μέτρα για τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής μας
Ανάμεσα στους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσσηνίας που εντάχτηκαν σε προγραμματική σύμβαση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, της ΤΕΔΚ και της Αναπτυξιακής ήταν και οι αρχαιολογικοί χώροι του Εγκλιανού στη Χώρα, της Καρποφόρας-Ριζόμουλου και του Πισπίσα (Μυρσινοχώρι). Η σύμβαση φέρει τον τίτλο «Εργασία καθαρισμών-περιφράξεων και προσβασιμότητας σε αρχαιολογικούς χώρους του νομού» προϋπολογισμού 380.000 ευρώ.
Πήγαινε στη αρχή
Έργα οδοποιίας
Το αναγκαίο έργο οδοποιίας που θα συνδέσει τη Δροσιά με τον ποταμό Καρυά και το Νερόμυλο καθώς και το αναγκαίο έργο οδοποιίας που θα συνδέσει το Καλοχώρι μέχρι τη Μαύρη Λίμνα Πολυλιμνίου διεκδικεί να εντάξει στα ΟΠΑΑΧ του Δ΄ ΚΠΣ ο δήμαρχος Πεταλιδίου Ηλίας Κουτσοδημητρόπουλος.
Πήγαινε στη αρχή
Μονάδα ογκολογίας στα Χιλιοχώρια
Στις 5 Ιουνίου 2008 η κινητή μονάδα του Ελληνικού Ιδρύματος Ογκολογίας βρέθηκε στο διπλανό μας δήμο Χιλιοχωρίων. Εξέτασε δωρεάν τις γυναίκες του δήμου που επιθυμούσαν για έγκαιρη διάγνωση τυχόν καρκίνοι του μαστού και του τραχήλου της μήτρας.
Πήγαινε στη αρχή
Εκδήλωση στο γυμνάσιο Αριστομένη
Στις 25 Ιουνίου 2008 πραγματοποιήθηκε στο γυμνάσιο και λύκειο του διπλανού μας δήμου Αριστομένη εκδήλωση με θέμα την προβολή του νομού Άρτας τον οποίο θα επισκεφτούν σε εκπαιδευτική εκδρομή που είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα ανοιχτών περιβαλλοντικών τάξεων «Καλιστώ», με θέμα «Εξερευνώντας τον ποταμό Άραχθο».
Πήγαινε στη αρχή
Αθωώθηκαν για τα πανωγραψίματα λαδιού
Δυο κάτοικοι από τη Χώρα είχαν κατηγορηθεί για πανωγραψίματα λαδιού στο ΣΔΟΕ με ανώνυμη επιστολή. Μετά από πολλαπλές έρευνες από αρμόδια όργανα του κράτους ασκήθηκε σε βάρος τους κατηγορία για απόπειρα απάτης. Τελικά στις 18 Ιουνίου 2008 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τους αθώωσε ομόφωνα.
Πήγαινε στη αρχή
Θα ηλεκτροδοτηθεί το Ρωμύρι
Ο παλιός οικισμός του εγκαταλελειμμένου σήμερα χωριού Ρωμύρι του διπλανού μας δήμου Χιλιοχωρίων φαίνεται ότι θα ηλεκτροδοτηθεί αφού στις 19 Ιουνίου 2008 η Νομαρχιακή Επιτροπή Προγραμματισμού και Υποδομών ενέκρινε τη διάθεση 40.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα διατεθούν από το πρόγραμμα ΚΑΠ/2007 και αφαιρούνται από το έργο εκβάθυνσης της λεκάνης αλιευτικού καταφυγίου Μαραθούπολης που δεν θα γίνει τελικά. Πήγαινε στη αρχή
Ο Ντούβαλης φύλακας των τηλεφωνικών γραμμών
 Ήταν το 1942. Μαύρες μέρες ζούσε η Βουφράδα κάτω από την μπότα του κατακτητή. Ο Νομάρχης Μεσσηνίας ζητά με την υπ΄ αριθ. 9536 απόφασή του να ορίσει ο πρόεδρος της κοινότητας Βλάση ένα άτομο που θα είχε την ευθύνη της φύλαξης των τηλεφωνικών γραμμών από οποιαδήποτε βλάβη. Ο πρόεδρος Ιωάννης Μάστορας ορίζει γι΄ αυτή την εργασία τον Ευάγγελο Ντούβαλη. Ο ορισμός του έγινε με την υπ΄ αριθ. 73η πράξη της 10ης Ιουλίου 1942, πράξη που φέρνει στο φως σήμερα η εφημερίδα μας ως ένα ακόμη κοινοτικό κείμενο που έχει τη δικιά του ιστορική αξία. Ήταν η περίοδος που ξεσπούσε η αντίσταση ενάντια στον κατακτητή.
Πήγαινε στη αρχή
Λίγα λόγια για το Δάρα
Μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό πραγματοποιήθηκε, το 1836, η πρώτη διοικητική διαίρεση της χώρας. Σ΄ αυτή τη διαίρεση το χωριό Δάρα εντάχτηκε στο δήμο Βίαντος ο οποίος περιελάμβανε τους οικισμούς: 1) Ζαϊμογλι (ήταν έδρα του δήμου), 2) Μίσκα, 3) Κουρτάκι, 4) Πελεκανάδα, 5) Καρακασίλη, 6) Δάρα, 7) Μύλο του Σουλεϊμάναγα, 8) Ξενοδοχείο του Λυκοτραφίτη, 9) Μύλο των Αλμπαναίων, 10) Μύλο του Ίσαρη και 11) Ξενοδοχείο του Σαγιά. Όλοι οι παραπάνω οικισμοί και φυσικά το Δάρα εντάχθηκαν, το 1840, στο δήμο Βουφράσου. Το 1912 με το νόμο ΔΝΖ/1912 που διαλύθηκε ο δήμος Βουφράδας αναγνωρίστηκε το Δάρα ως αυτόνομος Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η κοινότητα Δάρα αναγνωρίστηκε με το Β.Δ. της 31ης Αυγούστου 1912, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 262/1912. Η κοινότητα στην αρχή περιελάμβανε το Δάρα και το Καινουργιοχώρι και είχε έδρα το Δάρα. Με το Β.Δ. της 18ης Μαϊου 1956 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 125/1956, ο συνοικισμός Καινούργιο Χωριό μετονομάστηκε σε Δάφνη. Το Δάρα έχει υψόμετρο 218 μέτρα και εδαφική επιφάνεια 11 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 45% του εδάφους είναι καλλιεργημένο με ελαιόδεντρα, σταφίδες, αμπέλια, συκιές κ.λπ. και το 55% είναι δασώδεις εκτάσεις. Η κοινότητα Δάρα καταργήθηκε με το νόμο 2539/97 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 244/4-12-97 και τα χωριά Δάρα και Δάφνη εντάχθηκαν στο δήμο Πεταλιδίου.
ΠΛΗΘΥΣΜIΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ |
1836 |
Δάρα 170 κάτοικοι |
1951 |
Δάρα 521 κάτοικοι
Καινούργιο Χωριό 243 κάτοικοι |
1920 |
Δάρα 396 κάτοικοι
Καινουργιοχώρι 167 κάτοικοι |
1971 |
Δάρα 426 κάτοικοι
Δάφνη 205 κάτοικοι |
1928 |
Δάρα 451 κάτοικοι
Καινουργιοχώρι 187 κάτοικοι |
1981 |
Δάρα 298 κάτοικοι
Δάφνη 181 κάτοικοι |
1940 |
Δάρα 507 κάτοικοι
Καινούργιο Χωριό 205 κάτοικοι |
1991 |
Δάρα 316 κάτοικοι
Δάφνη 146 κάτοικοι |
Πήγαινε στη αρχή
Το τρακτέρ του Δ. Δούβαλη
 Το ελαιοτριβείο του Δήμου Δούβαλη στο Βλάση στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 γνώρισε στιγμές δόξας. Απ΄ όλα τα χωριά έφερναν στο Βλάση τον ελαιόκαρπο με το τρακτέρ της φωτογραφίας για επεξεργασία στο ελαιοτριβείο του Δήμου Δούβαλη. Σήμερα το τρακτέρ είναι εγκαταλελειμμένο στο χωριό Βελίκα. Περασμένες δόξες…περασμένα μεγαλεία.
Πήγαινε στη αρχή
Συνδρομές-Προσφορές
Το δίμηνο που πέρασε πρόσφεραν στην εφημερίδα του συλλόγου μας τη συνδρομή τους ή ενίσχυσαν την εφημερίδα μας οι παρακάτω συμπατριώτες μας: Νέστορας Στυλιανός του Παναγιώτη από το Βλάση 20 ευρώ, Κωστούρος Σωτήριος του Αντωνίου από την Τρίπολη 20 ευρώ, Κυριάκος Κοτσόβολος και Μάρθα Κοτσοβόλου από την Αυστραλία 100 Δολάρια Αυστραλίας, Αλεβίζος Σταύρος 50 ευρώ και Θεοδωρακόπουλος Γεώργιος 100 ευρώ. Πήγαινε στη αρχή
Πρόσθεσε μια ακόμη δεκαετία
 Κάθε δεκαετία που περνάει ο συμπατριώτης μας επιχειρηματίας από το Βλάση Μάστορας Παναγιώτης του Ανδρέα τη γιορτάζει με το δέοντα τρόπο στο εξοχικό του στο Λαγονήσι Αττικής. Φέτος πρόσθεσε στους ώμους του εξήντα συναπτά έτη και στις 5 Ιουλίου 2008 το γλέντησε με τους φίλους του για τα καλά. Και τι δεν είχε ετοιμάσει η δραστήρια σύζυγός του Καλομοίρα Κολοβού-Μάστορα. Και του πουλιού το γάλα που λέει ο λαός μας. Στην ψησταριά ο οικογενειακός τους φίλος Μάρκος έφτιαξε υπέροχους μεζέδες. Τα τραπέζια στο γκαζόν της βίλας με δροσερά ποτά…και το γλέντι άναψε για τα καλά. Έντονη η παρουσία και της νέας γενιάς με τους τρεις γιους του Παναγιώτη (Ανδρέα, Κώστα και Σπύρο) να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλα ήταν λαμπερά και η βραδιά καταγράφηκε στη μνήμη των καλεσμένων. Εμείς τι να πούμε πέρα από το να ευχηθούμε να γιορτάσει ακόμη πέντε δεκαετίες. Α! ξέχασα απών στην εκδήλωση ήταν ο Νίκος Αλεβιζάκης που είχε υποσχεθεί να έρθει να παίξει με το μπουζούκι του ωραίες μελωδίες. Υπάρχουν βλέπετε και τα απρόοπτα. Δεσμεύτηκε, όμως, ο Νίκος ότι θα είναι παρών στον εορτασμό των πέντε επόμενων δεκαετιών.
Πήγαινε στη αρχή
Από το εκκλησιαστικό αρχείο
Ήταν 2 Ιουλίου 1914 και οι κάτοικοι του χωριού Βλάση ήταν αποφασισμένοι να κτίσουν δημοτικό σχολείο στο χωριό τους για να μορφώσουν τα παιδιά τους και να σταματήσει το υπάρχον δημοτικό σχολείο να είναι περιφερόμενος θίασος. Μέχρι τότε το σχολείο στεγαζόταν σε διάφορα σπίτια με το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να στεγάζεται στο σπίτι που έχει σήμερα ο Δημήτριος Κοτσόβολος του Στυλιανού. Το σχολείο αποφάσισαν να το χτίσουν με πρωτοβουλία της εκκλησίας και με έρανο των κατοίκων. Ζήτησαν λοιπόν την άδεια ανέγερσης οικοδομής από το Νομάρχη Μεσσηνίας. Η ενέργεια αυτή των κατοίκων του χωριού και του εκκλησιαστικού συμβουλίου πήρε και δημοσιότητα. Το παρακάτω κείμενο που φέρει ημερομηνία 2 Ιουλίου 1914 το αλιεύσαμε από την τοπική εφημερίδα «Θάρρος» αναφέρεται στην προσπάθεια ανέγερσης σχολείου στο Βλάση και έχει ως εξής: «Το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον του εν Βλάση ιερού ναού η «Αγία Παρασκευή», αναφέρει, ότι προκειμένου να ανεγερθή κτήριον δημοτικού σχολείου εις το χωρίον, ανήκον εις την εκκλησίαν, οι κάτοικοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τον ναόν προσφέροντες δι’ εράνου το ήμισυ του απαιτουμένου ποσού. Ακολούθως παρακαλεί τον Νομάρχην, όπως επιτραπή δια τους λόγους τούτους η ανέγερσις του σχολείου». Πήγαινε στη αρχή
Ο διορισμός υδρονόμου Κ. Μάστορα
 Επί προεδρίας Δημητρίου Κακούρη του Αλέξη έγινε το μεγάλο έργο της υδροδότησης του χωριού Βλάση που άλλαξε ριζικά τον τρόπο διαβίωσης των κατοίκων αναβαθμίζοντας λειτουργίες που έδωσαν ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το όλο σύστημα υδροδότησης περιελάμβανε και μια τεράστια σε δύναμη ντιζελομηχανή ώθησης του νερού από τη δεξαμενή της βρύσης στη δεξαμενή που ήταν πάνω από το χωριό, στον κάμπο. Έπρεπε λοιπόν να προσληφθεί και ένας υδρονόμος που θα επέβλεπε το έργο, θα λειτουργούσε την ντιζελομηχανή και θα κατέγραφε τη μέτρηση υδρορολογιών. Για το λόγο αυτό προσλήφθηκε ωρομίσθιος ο Κωνσταντίνος Μάστορας του Θεοδώρου αμειβόμενος με 12 δραχμές την ώρα. Η εφημερίδα μας φέρνει σήμερα στο φως την απόφαση πρόσληψης του Κωνσταντίνου Μάστορα. Φέρει ημερομηνία 23 Ιουλίου 1967 και την υπογράφουν οι κοινοτικοί σύμβουλοι Κακούρης Γεώργιος, Μάστορας Στυλιανός, Μαρινόπουλος Κωνσταντίνος και Κοτσόβολος Σπύρος. Την απόφαση δεν την υπογράφει ο πρόεδρος Δημήτρης Κακούρης και στο πρακτικό αναφέρεται ότι «καίτοι νομίμως κληθείς δεν προσήλθε». Μετά την επικράτηση της δικτατορίας, τον Απρίλιο του 1967, ο πρόεδρος Δημήτριος Κακούρης ουδέποτε συμμετείχε σε συνεδρίαση του κοινοτικού συμβουλίου και λίγο αργότερα αντικαταστάθηκε από το δικτατορικό καθεστώς.
Πήγαινε στη αρχή
Στον αείμνηστο καλό μας συμπατριώτη Γ. Λαμπρόπουλο
 Ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Λαμπρόπουλος που υπήρξε πρότυπο ζωής, με μια ανοιχτή αγκαλιά αγάπης για κάθε άνθρωπο που γνώρισε και συνεργάστηκε μαζί του, δεν υπάρχει πια. Πέταξε στη γειτονιά των αγγέλων. Όλη του η ζωή, όλες του οι πράξεις είχαν αναφορά τον άνθρωπο. Έζησε στα αυστηρά πλαίσια της χριστιανικής ηθικής και ουδέποτε βρέθηκε έξω από το αξιακό σύστημα του γνήσιου χριστιανού. Πέρασε στα ουράνια, στην αυλή του Κυρίου στις 22 Ιουνίου 2008 και η νεκρώσιμος ακολουθία πραγματοποιήθηκε δυο μέρες αργότερα στις 24 Ιουνίου στην Αθήνα. Ο Γεώργιος Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1913 στο Βλάση. Το 1929 αποφοίτησε από την κατωτέρα και μεσαία εκπαίδευση και από το τότε ελληνικό σχολαρχείο. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του παρακολούθησε και από το αναλόγιο της εκκλησίας την ψαλτική και έγινε ιεροψάλτης συμμετέχοντας στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας. Το 1940 παντρεύτηκε την αείμνηστη σύζυγό του Δήμητρα που έζησαν μαζί 56 χρόνια, αποκτώντας τρία παιδιά, οχτώ εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα. Από το 1974 πήγαινε συνεχώς προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, στην Ιερουσαλήμ αλλά και στα προσκυνήματα της Παλαιστίνης, του Καϊρου και της Αλεξάνδρειας, διδάσκοντας και παρουσιάζοντας τα ιστορικά δρώμενα σ΄ αυτά τα άγια προσκυνήματα. Μάλιστα το 1996, με προσκυνητές που βρίσκονταν στην Αγία Πόλη δέχτηκε επίθεση από εξτρεμιστές φανατικούς μουσουλμάνους καθώς έβγαινε από το ξενοδοχείο όπου έμενε. Από τα πρώτα επτά άτομα που βγήκαν από το ξενοδοχείο τα πέντε σκοτώθηκαν, ένας τραυματίστηκε και ο Γεώργιος Λαμπρόπουλος σώθηκε από θαύμα. Ο Γεώργιος Λαμπρόπουλος ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Βλασαίων της Αθήνας. Κατά κοινή ομολογία ήταν πετυχημένος αφού στο ενεργητικό του κατέγραψε σημαντικότατο έργο και έβγαλε το χωριό μας από την αφάνεια. Ο ίδιος με τη σεμνότητά του σπάνια μιλούσε για τον εαυτό του. Εμείς, όμως μπορούμε να πούμε ότι μεταξύ του πλούσιου έργου του συγκαταλέγεται η κατασκευή του ναού της Αγίας Παρασκευής (έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ερανική προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων) καθώς και η τσιμεντόστρωση πολλών δρόμων του χωριού μας. Τέλος, να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Λαμπρόπουλος είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ο Χρυσός Μαργαρίτης» που είναι ένα οδοιπορικό στους Αγίους Τόπους.
Πήγαινε στη αρχή
Πώς έζησα την τραγωδία του Καΐρου …
 Ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Λαμπρόπουλος που στις 22 Ιουνίου 2008 έφυγε από αυτό το φθαρτό κόσμο και πέταξε στην αγκαλιά των αγγέλων, έζησε το 1966 την επίθεση που εξαπέλυσαν οι φανατικοί εξστρεμιστές μουσουλμάνοι στο Κάιρο. Να πώς ο ίδιος είχε περιγράψει τα γεγονότα εκείνα που συγκλόνισαν τότε τον κόσμο σε προηγούμεμο φύλλο της εφημερίδας μας: «1996 – εορτές του Πάσχα εις το Κάϊρον με το πρακτορείον Μυστακίδης «TOURS». Ώρα 8 π.μ. μετά το πρωινό μας εις το Ξενοδοχείον «ΕΥΛΩΡΑ» κατευθυνόμενοι προς το μέρος, όπου ήταν τα λεωφορεία που θα μας μετέφεραν εις Αλεξάνδρειαν, εδέχθημεν επίθεσιν με οπλοπολυβόλα, από φανατικούς εξεστρεμιστάς Μουσουλμάνους, με τον τραγικόν απολογισμόν 16 θυμάτων και 18 τραυματιών. Το ιστορικόν της επιθέσεως έχει ως εξής: Εγώ ως αρχηγός της αποστολής και παρουσιαστής των ιερών προσκυνημάτων επί τριακονταετίαν, κ. Γ . Λαμπρόπουλος, με άλλους προσκυνητάς, κατευθυνθήκαμε προς το τέλος της πλατείας, όπου ήτο σταθμευμένον ένα πούλμαν. Εκεί εδέχθημεν την επίθεσιν, με τον τραγικόν απολογισμόν ως ανωτέρω γράφω. Μετά το τέλος της επιθέσεως, τρέχοντας εμπήκα στο ξενοδοχείο. Το θέαμα που αντίκρισα δεν δύναμαι να το περιγράψω. Νεκροί και τραυματίες, ιαχές γοηρές, με την αίθουσα της ρεσεψιόν πλήρη αίματος. Στη συνέχεια μας επεσκέφθη μια οργάνωσις των Αιγυπτίων «Η Συμπαράστασις» όπου ο αρχηγός αυτής μου είπε : «κ. Λαμπρόπουλε, τι πιστεύετε, ότι η επίθεσις έγινε από Αιγυπτίους;». Απάντησις: «Όχι, διότι αι σχέσεις Ελλήνων και Αιγυπτίων είναι φιλικές από την εποχή των Πτολεμαίων. Έπειτα μας προσέφεραν ως δώρον, ένα βάζο με τριαντάφυλλα. Ώρα 8μ.μ. με συνοδεία περιπολικού αναχωρήσαμε δια το αεροδρόμιον. Τελειώνοντας την θλιβερήν αυτήν ιστορίαν, να ευχαριστήσωμεν θερμά, όλο το «Γκρουπ» , τον αρχηγό της Αιγύπτου κ. Μομπάρακ ο οποίος διέθεσε δωρεάν αεροπλάνον δια την επιστροφή μας εις Αθήνας».
Πήγαινε στη αρχή
Βλασαίοι γεννηθέντες το 1904
Συνεχίζοντας την παρουσίαση των γεννηθέντων στο Βλάση στο φύλλο αυτό της εφημερίδας θα παρουσιάσουμε τους γεννηθέντες το 1904. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αρχεία του χωριού μας το 1901, στο Βλάση, γεννήθηκαν οι: Ασημάκης Δημήτριος του Βασιλείου, Αποστολόπουλος Χρήστος του Αποστόλη, Δούβαλης Ευάγγελος του Κωνσταντίνου, Κυριακόπουλος Νικόλαος του Αθανασίου, Λυμπερόπουλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου, Μάστορας Δημήτριος του Στυλιανού, Μάστορας Νικόλαος του Κωνσταντίνου, Μητρόπουλος Παναγιώτης του Αναστασίου, Μητρόπουλος Αθανάσιος του Παναγιώτη, Μαρινόπουλος Σωτήριος του Μαρίνη, Φουρτούνης Ευάγγελος του Ανδρέα, Νέστορας Νικόλαος του Αναστασίου, Φουρτούνης Βασίλειος του Ανδρέα, Κοτσοβόλου Σταυρούλα του Βασιλείου, Κοτσοβόλου Μαρία του Αναστασίου, Κοτσοβόλου Παρασκευή του Δημητρίου, Κοτσοβόλου Βασιλική του Γεωργίου. Πήγαινε στη αρχή
Ο Ντούβαλης φύλακας των τηλεφωνικών γραμμών
 Ήταν το 1942. Μαύρες μέρες ζούσε η Βουφράδα κάτω από την μπότα του κατακτητή. Ο Νομάρχης Μεσσηνίας ζητά με την υπ΄ αριθ. 9536 απόφασή του να ορίσει ο πρόεδρος της κοινότητας Βλάση ένα άτομο που θα είχε την ευθύνη της φύλαξης των τηλεφωνικών γραμμών από οποιαδήποτε βλάβη. Ο πρόεδρος Ιωάννης Μάστορας ορίζει γι΄ αυτή την εργασία τον Ευάγγελο Ντούβαλη. Ο ορισμός του έγινε με την υπ΄ αριθ. 73η πράξη της 10ης Ιουλίου 1942, πράξη που φέρνει στο φως σήμερα η εφημερίδα μας ως ένα ακόμη κοινοτικό κείμενο που έχει τη δικιά του ιστορική αξία. Ήταν η περίοδος που ξεσπούσε η αντίσταση ενάντια στον κατακτητή.
Πήγαινε στη αρχή
Αλωνίζοντας στο Βλάση
 Το αλώνισμα των σιταριών και των κριθαριών στο Βλάση αρχικά γινόταν με τα άλογα ώσπου εμφανίστηκαν οι αλωνιστικές μηχανές. Μια αλωνιστική μηχανή στο Βλάση έφερνε κάθε καλοκαίρι από τη Μεσσήνη ο Δημήτρης Βαλαβάνης. Κάποτε, όμως, όλα τελείωσαν και για το Βλάση η αλωνιστική μηχανή πέρασε στο ιστορικό αρχείο. Κανείς δεν σπέρνει…κανείς δε θερίζει. Αναμνήσεις και μόνο αναμνήσεις όπως το περιεχόμενο αυτής της φωτογραφίας όπου η δασκάλα Κωστούρου-Αποστολοπούλου Στέλλα φωτογραφίζεται το 1983 να ρίχνει δεμάτια στην αλωνιστική μηχανή που βρισκόταν στον κάμπο, στου Τζάνου το χωράφι. Άλλο βέβαια να φωτογραφίζεσαι και άλλο να δουλεύεις μέσα στον ήλιο και στη σκόνη.
Πήγαινε στη αρχή
Μια στιγμή πριν….60 χρόνια
Ο φίλος της εφημερίδας μας και του συλλόγου μας Δημήτρης Βαλαβάνης, από τη Μεσσήνη, γνωστός στα χωριά μας αφού τα παλαιότερα χρόνια είχε δικιά του αλωνιστική μηχανή και ερχόταν στα χωριά μας και αλώνιζε, μας έστειλε το παρακάτω κείμενο που με ευχαρίστηση δημοσιεύουμε: «Χωρίς να είμαι Βλασαίος ούτε καν συνδρομητής: την εφημεριδούλα ΤΟ ΒΛΑΣΗ την λαβαίνω ταχτικά και την διαβάζω μιας και γνωρίζω την περιοχή αφού κάποτε την αλώνιζα με την αλωνιστική μηχανή, τότε που έσπερναν οι αγρότες σιταροκρίθαρα για νάχουν το ψωμί τους. Άλλωστε τόλεγαν κάνοντας το Σταυρό τους: «Δόξα σοι ο Θεός έχουμε το ψωμί, το λάδι και το κρασί νάχουμε και Υγεία». Αυτές οι ευχές λέγονταν κάποτε. Τώρα όσο για τις μηχανές που αναφέρθηκα αυτόν τον καιρό προσπαθώ να «αναστηλώσω» μια από εκείνες τις μηχανές-που ήταν έτοιμοι να την πάρουν οι γύφτοι για παλιοσίδερα-και στο Νησιώτικο πανηγύρι θα την στήσουμε σε ένα σταυροδρόμι για να την βλέπουν τα παιδιά και να μαθαίνουν ότι οι παππούδες τους έσπερναν σιτάρι και το αλώνιζαν με τα άλογα και τα βόδια και ύστερα με τις μηχανές και ζύμωναν, ζυμωτό ψωμί από Γκρινιά και γινόταν σαν άρτος. Τέλος πάντων μη μας πιάνει και το συναισθηματικό μας. Αλλά ας έρθουμε στο προκείμενο και να πούμε για κάτι τελείως ανάξιο λόγου για ένα περιστατικό μιας στιγμής που το θυμήθηκα μια και η μνήμη επιμένει να με βασανίζει. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ντύθηκα στρατιώτης τον Οκτώβριο 1947 τα χρόνια της εθνικής τραγωδίας και εκπαιδεύτηκα στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κορίνθου. Το κέντρο έμοιαζε….πολυεθνικό αφού μαζί με τους Ηπειρώτες εκπαιδεύονταν νεοσύλλεκτοι ορθόδοξοι και καθολικοί από τη Σύρο, μουσουλμάνοι της Θράκης και μερικοί Ελληνοεβραίοι εναπομείναντες. Θυμάμαι τον Πεπο Ισχακή που ούλο έκλαιγε αφού οι γονείς του είχαν γίνει σαπούνι στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Εντατική εκπαίδευση και σε 40 μέρες ορκιστήκαμε. Το ίδιο βράδυ μας φόρτωσαν στο φορτηγοποστάλι ΕΛΕΝΗ με ρότα κατά τον βοριά. Μήνας Δεκέμβρης κρύο και Πανσέληνος. Κάποιο διάστημα μας συνόδευαν….τιμητικά 3 δελφίνια στις πλευρές της πλώρης. Το πρωί ξημερωθήκαμε στο λιμάνι του Βόλου. Ζαλωθήκαμε την προίκα μας-χωρίς όπλα-και μας έβαλαν σε κάτι άδειες καπναποθήκες που μύριζαν νικοτίνη και φτερνιζόμαστε όλη τη νύχτα. Εγερτήριο, μετρήματα, ρόφημα και γραμμή στα φορτηγά που περίμεναν στο δρόμο. Η φάλαγγα πήρε το δρόμο Λάρισα-Τύρναβο και σε λίγο ανηφορίζαμε τον παλιό δρόμο στο βουνό της Μελούνας εκεί που ήτανε έως το 1912 τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Έκανε κρύο και είχε ρίξει χιόνι. Είμαι στο μπροστινό σημείο της καρότσας και βλέπω προς τα έξω, το τοπίο. Σε κάποιο σημείο του δρόμου η φάλαγγα σταμάτησε για λίγο και στο σταθμευμένο τζιπ του φαλαγγάρχη γνωρίζω τον οδηγό του και τον φωνάζω με το όνομά του. Φωνάζω δυο τρεις φορές δυνατά. Ρε Κωτσόβολε, ρε Στάθη Κωτσόβολε. Κούνησα και το χέρι μου με είδε και ήρθε προς το φορτηγό αυτοκίνητο. Πήγα προς το πίσω μέρος της καρότσας και χαιρετηθήκαμε. Δεν είπαμε δυο τρεις κουβέντες και σφύριξε ο επικεφαλής το ξεκίνημα της φάλαγγας με προορισμό Ελλασώνα, Κοζάνη, Σιάτιστα που ήταν η έδρα της Βας Μεραρχίας και το τέλος του ταξιδιού μας. Ο Στάθης Κωτσόβολος ήταν παλαιότερος από μένα και οδηγούσε το τζιπ του διοικητή. Με το Στάθη δεν ξανασυναντηθήκαμε στο στρατό. Δώσαμε όμως παρόν ύστερα από…40 μήνες. Πως γνωριζόμαστε τότε; Ο πατέρας του Στάθη ο γέρο Γιάννης έφερε την οικογένειά του στο Νησί προπολεμικά και με το Στάθη πηγαίναμε μαζί στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Μεσσήνης. Σαν πίνουμε καφέ στο καφενείο θυμόμαστε τη στιγμιαία συνάντησή μας στη ΜΕΛΟΥΝΑ». Πήγαινε στη αρχή
Ας είναι αιώνια η μνήμη της Ακριβής Ζάκη
Έφυγε από κοντά μας και πορεύτηκε το δρόμο της αιωνιότητας, στα τέλη Μαΐου 2008, η συμπατριώτισσά μας από το Βλάση, Ακριβή Ζάκη. Ένας υπέροχος άνθρωπος, πρόσχαρος, ευχάριστος, καλοσυνάτος, γεμάτος ανθρωπιά. Ήταν κόρη του Ιωάννη Ζάκη και είχε γεννηθεί το 1935. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Βλάση και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου με συγγενικά της πρόσωπα διατηρούσε κατάστημα ρούχων στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Ήταν το στέκι πολλών Βλασαίων και η Ακριβή Ζάκη πάντα πρόθυμη να εξυπηρετήσει τους πάντες. Πλημμυρισμένη από αγάπη ήξερε τι θα πει δυσκολίες και εμπόδια, γι΄ αυτό και πρόθυμα έβαζε πλάτη βοηθείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η αγάπη της για το Βλάση ήταν δεδομένη και αποδεδειγμένη. Ερχόταν συχνά στο χωριό, πάντα πρόσχαρη, συναναστρεφόταν με όλους που την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν υπέρμετρα. Άφησε πίσω της ωραιότατες αναμνήσεις σε όσους την έζησαν και συναναστράφηκαν μαζί της. Ας είναι αιώνια η μνήμη της. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η σύνταξη της εφημερίδας εκφράζουν τα συλλυπητήρια στους οικείους της. Πήγαινε στη αρχή
Η συκική στο Δάρα
 Τα χωριά Βλάση, Κουρτάκι, Μηλιώτη, Παπαφλέσσα, Μαργέλι, Πελεκανάδα και Δροσιά έχουν μικρή παραγωγή σύκων, παραγωγή που κάθε χρόνο φθίνει. Οι αποθήκες της συκικής που βρίσκονται στο Δάρα εξυπηρετούν τους κατοίκους των χωριών μας την περίοδο παράδοσης των σύκων εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Πήγαινε στη αρχή
Γιόρτασαν οι Άγιοι Απόστολοι
 Έχουμε κατ΄ επανάληψη γράψει ότι οι Άγιοι Απόστολοι έχουν εξελιχθεί σε ένα όμορφο οικισμό που οι κάτοικοί του τον φροντίζουν με ιδιαίτερο ζήλο. Στις 30 Ιουνίου 2008 όλοι οι κάτοικοι του οικισμού και αρκετοί από τα διπλανά χωριά βρέθηκαν στο γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων που είχε την τιμητική του. Να αναφέρουμε, τέλος, ότι στο εκκλησάκι αυτή την περίοδο γίνονται έργα στο καμπαναριό του.
Πήγαινε στη αρχή
Κόντρα Δημάρχου Βουφράδας με Νομαρχία
 |
| Ο δήμαρχος Βουφραδών κ. Κώστας Κυριακόπουλος |
Ο δρόμος Καζάρμα-Χατζή ήταν η αιτία σκληρών δηλώσεων του δημάρχου Βουφράδας Κώστα Κυριακόπουλου ενάντια στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Μάλιστα ο δήμαρχος Βουφράδας στις 3 Ιουλίου 2008 δημοσιοποίησε επιστολή που φιλοξενήθηκε στις τοπικές Μεσσηνιακές εφημερίδες. Η επιστολή, που στη συνέχεια δημοσιεύουμε, είχε πρωτόγνωρη σε εκφράσεις σφοδρότητα ασυνήθιστη στα αυτοδιοικητικά χρονικά: Ο δήμαρχος Βουφράδας αναφέρει τα εξής: «Την Πέμπτη 26 Ιουνίου πληροφορήθηκα ότι η Νομαρχία πριν από πέντε μέρες τα είχε βρει με τους δημότες του Πετριτσίου σχετικά με το υπόλοιπο τμήμα του δρόμου που έμενε άφτιαχτο (από το Καφενείο της Καρακασιλιώτη Φωτεινής μέχρι να συναντήσει την υπάρχουσα άσφαλτο) και το εμπόδιο που υπήρχε στου Κων. Καγκαράκη είχε διευθετηθεί.
Έμεινα άναυδος και θα σας εξηγήσω το γιατί. Μεσολάβησε ένα διάστημα 10 ημερών περίπου, που μπορούσε και έπρεπε να έχει αποκατασταθεί ο δρόμος πλήρως, έστω και αν χρειαζόταν να δουλεύουν και βράδυ. Άλλωστε σε όλες τις επισκέψεις μου στη Νομαρχία με διαβεβαίωναν ότι θα απαλλάξουν από το μαρτύριο της σκόνης τους δημότες του Δημοτικού Διαμερίσματος Πετριτσίου και ότι θα περάσουν ένα ευχάριστο καλοκαίρι. Βλέποντας και διαπιστώνοντας ότι δεν είχαν κάνει καμία κίνηση, με κυρίευσε ο φόβος και μου δημιουργήθηκε η πεποίθηση ότι το Πετρίτσι θα περάσει και πάλι ένα μαύρο καλοκαίρι.
Γιατί πείστηκα ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις που μου έδιναν οι υπεύθυνοι της Νομαρχίας στις πάμπολλες επισκέψεις μου στη Νομαρχία ήταν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. Και ότι τίποτα από αυτά που μου έλεγαν, δεν θα το υλοποιούσαν αφού πετύχουν το σκοπό τους να τελειώσει το έργο χωρίς να κινδυνεύει να το απεντάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τόσον καιρό έκανα υπομονή, έκανα πως πιστεύω σ’ αυτά που έλεγαν γιατί ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό το έργο θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της περιοχής του Δήμου. Αυτός ήταν ο λόγος, που τόσα άκουσα για αυτό το έργο και υπέφερα πληρώνοντας τις αμαρτίες άλλων.
Επί τροχάδην θα αναφέρω το τι προσέφερε ο Δήμος για να γίνει αυτό το έργο, που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν υποχρεωμένος. Στο τμήμα Καζάρμα – Πετρίτσι, επί 20 ώρες σε καθημερινή βάση, απασχολούσαν τον υδραυλικό του Δήμου. Το περσινό καλοκαίρι για διάστημα περίπου ενός μήνα, πλήρωσε ο Δήμος τρακτέρ να καταβρέχει το κομμάτι αυτό. Πολλές φορές μέχρι και ανταλλακτικά για τα υδραυλικά έπαιρναν από το Δήμο.Στο κομμάτι Χατζή - Λινοβροχιό έδωσε ο Δήμος πάνω από 300 αυτοκίνητα στουρνάρι, που προοριζόταν για τους αγροτικούς δρόμους και έπεσε στο κομμάτι αυτό. Έχει δώσει ο Δήμος νερό στην τοποθεσία «Καμάρι» από τον εξωτερικό αγωγό και συνεχίζουν να παίρνουν όλοι οι εργολάβοι που δουλεύουν από Καζάρμα μέχρι Τουλούπα Χάνια.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος Δήμος που να έχει προσφέρει σε νομαρχιακό έργο αυτά που έχουμε προσφέρει εμείς. Άλλωστε δεν είχαμε την δυνατότητα για περισσότερα. Και αυτό γιατί πιστεύαμε ότι πρέπει να βοηθήσουμε να γίνει αυτό το έργο, που συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής. Όμως, η ασυνέπεια της Νομαρχίας με έχει κάνει να μετανιώσω που τόσο καιρό προσπαθούσα να κρατήσω τους δημότες και τον εαυτό μου σε ήπιους τόνους, γνωρίζοντας ότι τα έργα δεν γίνονται με το να πατάς το κουμπί. Τα έργα έχουν χρονοδιάγραμμα, όπως και η υπομονή έχει όρια και η καλή συμπεριφορά. Τα όρια όμως αυτά ξεπεράστηκαν και φτάσαμε στα όρια της κοροϊδίας και επειδή εγώ δεν μπορώ να ζω και να σωπαίνω το εσωτερικό μαρτύριο με τον εαυτό μου γνωρίζοντας ότι με κοροϊδεύουν και γνωρίζοντας τους υπεύθυνους για τις αλχημείες που έχουν γίνει. Θα σας τις απαριθμήσω πιο κάτω:
1.Το ντάντεμα και το χάιδεμα των εργολάβων απ’ όλους αυτούς που ήταν υπεύθυνοι, αυτοδιοικητικοί και τεχνικοί της Νομαρχίας.
2.Οι αλχημείες που έγιναν από την αρχή, δηλαδή όπου βρήκανε δημότες ήπιους χωρίς αντιδράσεις και προσπέρασαν αυτό το εμπόδιο αδιαφορούσαν, επιβλέποντες και τεχνικοί για το αν γίνονται ορειβάτες για να ανέβουν στο σπίτι τους, ενώ σε άλλους που συνάντησαν έντονη διαμαρτυρία τούς έφτιαχναν μάντρες και καγκελόπορτες με κεντίδια. Αυτό συνέβη και στο τμήμα Πετρίτσι και στο Χατζή, με αποτέλεσμα να γίνομαι δέκτης καθημερινών παραπόνων. Μου έλεγαν: «Δήμαρχε, εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στο σπίτι μας και σε άλλους βλέπετε τι κάνουν, δεν μιλάτε καθόλου για να αποκατασταθεί αυτή η αδικία;». Συγχρόνως σε εμένα έλεγαν ότι πήγαινα στη Νομαρχία και έκανα τέτοιες διαμαρτυρίες και μάλιστα στον Δ/ντή Τεχνικών Υπηρεσιών ότι όλα θα γίνουν και τα πεζοδρόμια και οι είσοδοι και ό,τι στραβό έχει γίνει, θα διορθωθεί, αρκεί να αφήσουν να τελειώσει το έργο. Γνωρίζω την αγωνία της Νομαρχίας να μην απεντάξει το έργο η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί δεν είχαν γίνει όλα από την πλευρά της Νομαρχίας, όπως προέβλεπε η Ευρωπαϊκή Ένωση και προσπάθησαν με κάθε τρόπο, κοροϊδεύοντας το δήμαρχο, κοροϊδεύοντας τους δημότες με υποσχέσεις απραγματοποίητες, να φτάσει να τελειώσει το έργο. Έλεγα επανειλημμένως στον κ. Γιαννακέα: «Κύριε Γιαννακέα, μην αναλαμβάνετε ευθύνες αιρετών γιατί στο τέλος θα τα ακούσετε εσείς» και τώρα λυπάμαι που θα τον στεναχωρήσω γιατί ως άνθρωπο και υπάλληλο δεν έχω κανένα λόγο να πω γι’ αυτόν. Στη δουλειά του τον θεωρώ από τους καλύτερους. Όμως η αγωνία του να καλύψει το Νομάρχη και κάθε άλλο αυτοδιοικητικό με το να αναλαμβάνει αυτός τις ευθύνες που δεν του ανήκουν, με αναγκάζει να του υπενθυμίσω τι μου έχει υποσχεθεί και τα αναφέρω:
1) Θα αποκατασταθεί η αδικία στους δημότες (σχετικά με μάντρες και εισόδους σπιτιών). 2) Οι 2 αγωγοί όμβριων υδάτων στο τμήμα Πετρίτσι, το γεφύρι στο Καμάρι, τα πεζοδρόμια και ο εσωτερικός φωτισμός και ο αγωγός εξωτερικού δικτύου Πετριτσίου 300 μ. περίπου στη θέση Λινοβροχιό. Γι’ αυτά που ανάφερα πιο πάνω, απαιτώ, όχι από τον κύριο Γιαννακέα, αλλά από τον Νομάρχη, να υλοποιηθούν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα που χρειάζονται. Χωρίς να θεωρηθεί απειλή, δε θα αφήσω τη Νομαρχία να «κάτσει σε χλωρό κλαρί», διαμαρτυρόμενος και απευθυνόμενος προς κάθε αρμόδια υπηρεσία. Γιατί η εμπιστοσύνη μου προς τη Νομαρχία έχει κλονιστεί και δεν καθησυχάζομαι πια με λόγια και κοροϊδίες αλλά μόνο με έργα. Εδώ υπενθυμίζω και στον κ. Νομάρχη, ένα άλλο θέμα, που δεν αφορά την 10η επαρχιακή οδό. Είναι ο δρόμος Χατζή – Δροσιά, που εγώ, εξ αιτίας του Νομάρχη, έχω γίνει ψεύτης και ασυνεπής στους δημότες. Και να μην έχει την αυταπάτη ότι πιστεύω αυτά που λέει, ότι τα χρήματα δεν έχουν δοθεί γι’ αυτόν το δρόμο και συνεχώς επί 3 χρόνια με κοροϊδεύει, λέγοντας μέσα του -χωρίς να το έχω ακούσει, αλλά είμαι πεπεισμένος για αυτό – «Έλα, μωρέ, το δημαρχάκο θα τον κοροϊδέψουμε». Πλανάται οικτρά. Τον προειδοποιώ ότι αυτά τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για αυτό το δρόμο, γιατί γι’ αυτό το σκοπό δόθηκαν και μάλιστα να φροντίσει εντός του έτους, γιατί δε θα τετραχρονίσει ο δρόμος που τον έχει ανάγκη μια τόσο μεγάλη περιοχή.
Κάνω γνωστό προς όλους ότι κανένας δημότης Πετριτσίου δεν ευθύνεται για τις καθυστερήσεις και για ό,τι έγινε σ’ αυτό το δρόμο. Οι ευθύνες είναι γνωστό πού ανήκουν». Πήγαινε στη αρχή
|
