Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτα Μαρινοπούλου. Δ/νση: Κανάρη 36, Καλαμάτα. Τ.Κ. 241100, τηλ.6976670736
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
Ήταν 16 Αυγούστου 2003, όταν μέσα σε ένα κλίμα έντασης και αμφισβήτησης, που κάποιοι για τους δικούς τους λόγους δημιούργησαν, εκλέχτηκε το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ».(Είχαμε πριν από τα τρία χρόνια και ένα χρόνο διοίκηση διορισμένη, όμως, από τα δικαστήρια) Κάθε καινούργιο, κάθε τι που ταρακουνά τα λιμνάζοντα ύδατα, είναι ένα τοκετός επώδυνος. Το παιδί, όμως, γεννήθηκε γερό και πάτησε στέρεα στα πόδια του. Τρία χρόνια μετά το κλίμα είναι τελείως διαφορετικό χάρις στην τακτική που ακολούθησε η διοίκηση του συλλόγου και χάρις στις προσπάθειες όλων των Βλασαίων, όλων των Βουφραδιωτών. Τρία χρόνια μετά τα μελή και οι φίλοι του Συλλόγου πολλαπλασιάστηκαν. Η συντριπτική πλειοψηφία των Βλασαίων έγιναν μέλη του συλλόγου και οι ελάχιστοι που τυπικά δεν έχουν γίνει ακόμη μέλη του Συλλόγου, έχουν ενταχτεί στους φίλους και στηρίζουν τις δράσεις του. Ήταν μια πορεία ενότητας που αγκαλιάστηκε από τους Βλασαίους και όχι μόνο, που στηρίχτηκε σε όλα της τα σημεία γι΄ αυτό και η διοίκηση του συλλόγου, δικαιωμένη, ευχαριστεί τους πάντες και εκφράζει την αγωνία της να συνεχιστεί η πορεία ενότητας και από το νέο διοικητικό συμβούλιο που θα προκύψει στις αρχαιρεσίες της 16ης Αυγούστου 2006. Εκείνο που μας ενώνει, εκείνο που σφυρηλατεί τις σχέσεις μας είναι η αγάπη μας για τον τόπο που γεννηθήκαμε και είδαμε τις πρώτες ακτίνες του ήλιου.
Αγαπητοί συμπατριώτες. Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων με εμπιστεύτηκε και μου ανάθεσε τη σύνταξη και την έκδοση της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας. Ήταν για μένα μεγάλη τιμή και ταυτόχρονα μεγάλη η ευθύνη. Έπρεπε να βγει ένα έντυπο μακριά από σκοπιμότητες, ένα έντυπο που θα ενημέρωνε, που θα πληροφορούσε, που θα κρατούσε συντροφιά σε μικρούς και μεγάλους. Ένα έντυπο που θα πρόβαλε το Βλάση και όλα τα διπλανά χωριά. Ένα έντυπο που θα έλεγε στους πάντες, όσο ψηλά και αν βρισκόντουσαν σε εξουσία και αρμοδιότητες, ότι είμαστε και εμείς εδώ. Ότι το Βλάση μπορεί να έχει λίγους μόνιμους κατοίκους, έχει, όμως, μεγάλη ιστορία και πάνω απ΄ όλα έχει χιλιάδες φίλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη που αγωνιούν για την πορεία αυτού του τόπου. Δεν ξέρω σε τι βαθμό πέτυχε το έντυπο αυτό τους στόχους του. Θέλω, όμως, δημόσια να ευχαριστήσω όλα τα μέλη της διοίκησης του Συλλόγου μας που με εμπιστεύτηκαν, που με στήριξαν με κάθε τρόπο γιατί αυτή η ιστορία είχε και τις δύσκολες στιγμές της. Θέλω, επίσης, από τα βάθη της ψυχής μου να ευχαριστήσω όλους τους συνδρομητές, τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου που κατά δήλωσή τους αγάπησαν και στήριξαν το έντυπο αυτό. Ελπίζω η νέα διοίκηση του Συλλόγου που θα προκύψει στις 16 Αυγούστου 2006 να θελήσει να συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδας.
Με εκτίμηση
Τάσος Αποστολόπουλος
Στις 16 Αυγούστου 2006 θα πραγματοποιηθεί η απολογιστική συνέλευση του συλλόγου των απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ» και θα ακολουθήσει η εκλογή νέου διοικητικού συμβουλίου. Οι διαδικασίες θα πραγματοποιηθούν στις 07.00 μ.μ. στην αίθουσα του ανακαινισμένου ελαιοτριβείου στο Βλάση. Καλούμε τα μέλη του Συλλόγου μας να πάρουν μέρος μαζικά στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση. Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει δεν πρέπει να σταματήσει. Οι υποψηφιότητες για νέο διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να κατατεθούν μέχρι 10 Αυγούστου 2006 σε οποιοδήποτε μέλος της σημερινής διοίκησης. Είναι χρέος μας απέναντι στο χωριό μας να βρεθούν αρκετοί για να συνεχίσουν σε νέα βάση την δράση του Συλλόγου μας. Η δημοσίευση αυτή στην εφημερίδα μας ενέχει το ρόλο της πρόσκλησης. Ιδιαίτερες προσκλήσεις δε θα σταλούν. Ο απολογισμός δράσης θα πραγματοποιηθεί από τον πρόεδρο του συλλόγου Παναγιώτη Αποστολόπουλο ενώ ο οικονομικός απολογισμός θα πραγματοποιηθεί από τον ταμία του συλλόγου Κωνσταντίνο Μυλωνά. Θα ακολουθήσει η κριτική πεπραγμένων και οι προτάσεις για τη νέα πορεία από τα μέλη του συλλόγου και η εκλογοαπολογιστική συνέλευση θα κλείσει με τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη της νέας διοίκησης.
Λίγα λόγια από τη διοίκηση του Συλλόγου
Με τη λήξη της θητείας του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου μας και την πορεία προς την εκλογοαπολογιστική συνέλευση της 16ης Αυγούστου 2006 αισθανόμαστε την ανάγκη ως απερχόμενη διοίκηση να σας ευχαριστήσουμε όλους μαζί και καθένα ξεχωριστά για την αγάπη και τη στήριξη όλων των δράσεων του συλλόγου μας. Χωρίς τη δική σας ενεργή συμμετοχή δε θα μπορούσαμε σε καμιά περίπτωση να πετύχουμε τους στόχους που είχαμε θέσει. Το χωριό μας έχει ανάγκη από τη δράση του συλλόγου γι΄ αυτό και πρέπει και τη νέα διοίκηση που θα προκύψει από τις αρχαιρεσίες να την περιβάλλουμε με την ίδια και ακόμη μεγαλύτερη ζεστασιά αγάπης και ενεργής δράσης.
Με φόντο την πινακίδα που ενημερώνει τους επισκέπτες για τα όρια του χωριού Φλεσιάδα (το παλαιότερο όνομα του χωριού ήταν Παιδεμένου) φωτογραφίζεται ο Άγγελος Μαρινόπουλος από το Βλάση που σήμερα ζει στο μακρινό Καναδά. Ήταν το 1999.
Στις αρχές Μαΐου 2006 δημοσιοποιήθηκαν τα έργα και οι δράσεις των δήμων της περιοχής μας που προεντάχθηκαν στο πρόγραμμα «Θησέας» και είναι:
Ανάμεσα στην αποστολή από πλευράς εργαζομένων που έλαβε μέρος, στις αρχές Ιουνίου 2006, στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας στη Γενεύη της Ελβετίας ήταν και ο συμπατριώτης μας Αποστολόπουλος Τάσος από το Βλάση. Στην ελληνική αποστολή των εργαζομένων εκτός από τον Τάσο Αποστολόπουλο συμμετείχαν ακόμη ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο Σπύρος Παπασπύρος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και ο καθηγητής του Εργατικού Δικαίου Αλέξης Μητρόπουλος.
Καπετάν Χρονάς
Παρασημοφορήθηκε από τον Όθωνα
Ο καπετάν - Χρονάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βλαχόπουλο την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Έλαβε μέρος σε σειρά πολεμικών επιχειρήσεων, σ’ όλη τη διάρκεια τον αγώνα του 1821. Το 1844 παρασημοφορήθηκε από τον Όθωνα για την προσφορά του στο έθνος.
Το πρόγραμμα της ημερήσιας διάταξης της εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης της 16ης Αυγούστου 2006 έχει ως εξής:
Ολοκληρώθηκε το έργο της ύδρευσης, που έχει χρηματοδοτηθεί από το ΠΕΠ και αφορά την αντικατάσταση αγωγών στα χωριά Νερόμυλο και Δροσιά, προϋπολογισμού 860.000 ευρώ. Το δίκτυο ύδρευσης θα ολοκληρωθεί και στα χωριά Δάρα, Καρποφόρα και Ριζόμυλο. Επίσης, κατασκευάζεται η δεξαμενή στην Καρποφόρα και προχωράει και η αντικαστάσταση του κεντρικού αγωγού στο χωριό. Το επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει η κατασκευή της δεξαμενής στην Αγία Σωτήρα, ενώ συντάσσεται η μελέτη για τη δεξαμενή στο Πανιπέρι.
Οι Χωραϊτες τίμησαν τον υφυπουργό
Ο δήμαρχος Nέστορος Παναγιώτης Πετρόπουλος, στις 7 Μαΐου 2006, απένειμε τιμητική πλακέτα στον υφυπουργό Eθνικής Aμυνας Γιάννη Λαμπρόπουλο για τη σημαντική του συμβολή στο θέμα του βιολογικού καθαρισμού της Xώρας, ο οποίος θα χρηματοδοτηθεί με το ποσό των 16,5 εκ. ευρώ και στη συμβολή του στα έργα του οδικού άξονα Καζάρμα-Χώρας.
H απονομή έγινε στη διάρκεια του γεύματος που παρέθεσε ο δήμος προς τους προσκεκλημένους του για τον εορτασμό του πολιούχου της πόλης Nεoμάρτυρα Aγίου Δημητρίου.
Για τη χάραξη του νέου οδικού άξονα Χατζή-Δροσιά η εφημερίδα αυτή έχει κατ΄ επανάληψη αναφερθεί. Συνεπώς κάθε νέα αναφορά δεν θα πρόσθετε τίποτα καινούργιο. Έτσι, πιστεύαμε, όταν ο Αλεξόπουλος Δημήτριος που είχε διεκδικήσει τη δημαρχία, ως ανεξάρτητος, το 1998, μας πληροφόρησε και μας ζήτησε να το γράψουμε ότι δικιά του ιδέα ήταν η χάραξη του νέου αυτού δρόμου και την ιδέα του αυτή ως πρόταση την είχε καταθέσει στο δημοτικό συμβούλιο το 1999. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να το αναφέρουμε γιατί σε προηγούμενο φύλλο μας γράφαμε ότι η σημερινή δημοτική αρχή ούτε άλλος συνδυασμός είχε προεκλογικά δηλώσει κάτι για το έργο αυτό. Εκείνο που έχει, όμως σημασία είναι ότι το έργο αυτό μάλλον θα μείνει στα χαρτιά αφού άλλες είναι οι προτεραιότητες και οι ανάγκες του δήμου.
Σας ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη για τα όποια λάθη παρατηρούνται στην εφημερίδα μας. Θυμηθείτε δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι και φυσικά δε διεκδικούμε τέτοια ιδιότητα. Όσον αφορά τις παραλείψεις μας, αυτές οφείλονται μόνο στη μη ενημέρωσή μας. Γι΄ αυτό φροντίστε να ενημερωνόμαστε έγκαιρα για όλα τα γεγονότα. Η εφημερίδα είναι όλων των Βλασαίων και γιατί όχι όλων των Βουφραδιωτών. Είναι ανοιχτή σε όλες τις απόψεις. Είναι ανοιχτή και στον αντίλογο.
Αριστομένης Κοτσόβολος: Ένας βιοπαλαιστής που έγραψε ιστορία…
Γεννήθηκε το 1895 στο Βλάση. Ήταν το τρίτο παιδί του Δημητράκη και της Πολυξένης Κοτσόβολου, το γένος Μυλωνά, που είχαν οχτώ παιδιά: το Στυλιανό, τη Γεωργίτσα, τον Αριστομένη, το Γιώργη, τον Παναγιώτη, το Χρίστο, την Παρασκευή και το Μήτσο.
Αφού έμαθε όσα γράμματα μπορεί κανείς να μάθει στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, σταμάτησε το σχολείο γιατί έμεινε ορφανός. Ο πατέρας του πέθανε από κρυολόγημα όταν ο μικρότερος αδελφός του, ο Μήτσος, ήταν μόλις εννέα ημερών και τότε η μάνα του, για να μπορέσει να επιβιώσει, τον έστειλε ψυχογιό στο Κουρτάκι και μετά στο Βλαχόπουλο, όπου φύλαγε πρόβατα και κοιμόταν σε ένα καλύβι μαζί με τα ζώα. Πέρασε την παιδική του ηλικία σαν ψυχογιός, αλλά όταν μεγάλωσε λίγο και μπορούσε να βγάλει μεροκάματο στην ύπαιθρο δούλεψε για μερικά χρόνια με το μεγάλο του αδερφό το Στυλιανό, στο Ρωμανού, όπου είχαν κάποια «μισακά» χωράφια.
Ο Αριστομένης έζησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην πρώτη γραμμή του Ελληνικού Στρατού, αφού ήταν «κληρωτός» το 1916. Πολέμησε σαν δεκανέας σε πολλά από τα μέτωπα της Θράκης αλλά και στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας, την οποία διέσχισε με τα πόδια μέχρι το Σαγγάρειο στις παρυφές της Άγκυρας. Στη συνέχεια βίωσε όλα τα δεινά της οπισθοχώρησης του Ελληνικού στρατού.
Όμως, όταν ο Αριστομένης γύρισε πίσω στο τόπο του το 1923, μετά από εφτάχρονη θητεία στον Ελληνικό Στρατό, δεν ήταν πια ο μικρός φοβισμένος ψυχογιός. Ήτανε ένας νέος άντρας που είχε βιώσει τη δύνη του πολέμου, είχε φλερτάρει με το θάνατο, είχε αναγκαστεί να αποδεχτεί την απογοήτευση της ήττας, πλάθοντας σιγά-σιγά ένα νέο όραμα ζωής. Ένιωσε ότι όλα αυτά τα χρόνια τον είχαν διδάξει πολλά ίσως πολύ περισσότερα από αυτά που θα μάθαινε στο σχολείο αν είχε προλάβει να το τελειώσει. Ήταν ζωντανός, νέος και είχε όνειρα, ήθελε να δουλέψει, να δημιουργήσει, να καινοτομήσει, να τραβήξει μπροστά να βοηθήσει και αυτός για να βγει απ’ τη μιζέρια ετούτος ο τόπος.
Τράβηξε τότε μαζί με τη μάνα του και τα αδέρφια που είχαν απομείνει -το Στυλιανό, το Γιώργη, την Παρασκευή και το Μήτσο - προς το Πισπίσα, που ήτανε τόπος εύφορος και καρπερός και τα κτήματα θέλανε χέρια πολλά να τα δουλέψουνε για να βγάλουνε σοδειές. Ένα μικρό καλύβι στο κάτω μέρος του χωριού ήτανε αρκετό για να στεγάσει τη μάνα, τα αδέρφια και προσωρινά τα όνειρά του.
Εκεί πήγε και τη νύφη, την Αναστασία Καυκά από το Βλαχόπουλο, που περίμενε υπομονετικά να γυρίσει πρώτα ο αδερφός της από τον πόλεμο και μετά να παντρευτεί. Εργατικός και σκληραγωγημένος άνθρωπος ήταν η Αναστασία, αφού χρόνια ολόκληρα μονάχη της δούλευε στα χτήματα για να ζήσει τα παιδιά του αδερφού της και μονάχη της πήγαινε τη σοδειά να την πουλήσει στη Γιάλοβα και στο Πεταλίδι. Παρόλο που δεν ήξερε ούτε μια αράδα γράμματα κανένας δεν μπορούσε να τη φτάσει στους λογαριασμούς και όταν μια φορά ένας έμπορος προσπάθησε να την κοροϊδέψει τον έκανε και ζήτησε συγνώμη που δεν την μέτρησε όπως της έπρεπε.
Η μικρή προίκα της Αναστασίας ήτανε μια αρχή, αλλά ξέρανε καλά ότι χωρίς θέληση και σκληρή δουλειά, δε θα μπορούσανε να προκόψουνε. Όλη μέρα μοχθούσανε και οι δυο στα χωράφια - και στα λιγοστά δικά τους και στα ξένα- και τη νύχτα ο Αριστομένης, που είχε μάθει τσαγκάρης στο στρατό, μπάλωνε τα παλιά παπούτσια όλου του χωριού. Σκληρή ήτανε η ζωή τους, μα όταν είσαι νέος και γερός δεν το λογαριάζεις.
Όταν το 1926 γεννήθηκε η Παναγιώτα, η μοναχοκόρη τους, σκεφτήκανε ότι πρέπει να φτιάξουνε δικό τους σπίτι. Δεν ήτανε εύκολο, αλλά το βάλανε σκοπό και το 1930 τα καταφέρανε. Όμως ο Αριστομένης που είχε δει πολλά και είχε μάθει άλλα τόσα, είχε κι άλλα όνειρα. Στα εφτά χρόνια που πέρασε σε τόπους μακρινούς είχε μάτια και αυτιά ανοιχτά, είδε πώς είναι ο κόσμος πέρα μακριά, μίλησε με ανθρώπους γνωστικούς και έφτιαξε τα δικά του σχέδια όχι μόνο για την οικογένειά του αλλά και για τον τόπο του.
Στις κουβέντες που είχε με τους χωριανούς του, έλεγε ότι για να πάει μπροστά ένας τόπος πρέπει πρώτα απ’ όλα να ‘χει δρόμο και γεφύρι κι αυτοί τον εμπιστευτήκανε και τον βγάλανε Πρόεδρο, για πολλά χρόνια. Παρόλο που εκείνο τον καιρό ήτανε δύσκολο να βρει κανείς λεφτά για γεφύρια, εκείνος με τα λίγα γράμματα που ήξερε, δε φοβήθηκε, κι έγραψε στους πολιτικούς και το γεφύρι στήθηκε και καλυτέρεψε η ζωή του χωριού.
Λαδότοπος ήταν το Πισπίσα και όταν μια μέρα ο Αριστομένης, που είχε επιχειρηματικό πνεύμα, άκουσε ότι κάποιος στο Μίσκα πούλαγε δυο παλιά λιθάρια, πήγε με τον αδερφό του το Στυλιανό και τα πήρε και έτσι γύρω στο 1938 στήσανε το δικό τους λιτρουβιό.
Έφαγε πολύς κόσμος ψωμί στο σπίτι του Αριστομένη που εκείνα τα χρόνια είχε την πόρτα του ανοιχτή μέρα και νύχτα, γιατί ο ίδιος ήξερε καλά τι θα πει πείνα. Ο παπάς του χωριού, άγιος άνθρωπος, συμβούλεψε τότε τον Αριστομένη να πάρει ν’ αναθρέψει και μια ψυχοκόρη, για να ‘χει παρέα κι η Παναγιώτα που ήτανε μοναχή και να φάει ψωμί κι ένα φτωχό, αφού η Αριστομέναινα, που μοχθούσε όλη μέρα στα χτήματα, δεν κατάφερε να κρατήσει άλλο παιδί. Και πήρανε τότε τη Μάρθα που τη μεγαλώσανε και την προικίσανε, όταν ήρθε η ώρα.
Η Παναγιώτα, τα ‘παιρνε τα γράμματα και ο Αριστομένης την έστειλε στην αδερφή του την Παρασκευή στην Πύλο για να πάει στο Γυμνάσιο. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Κατοχή την βρήκε εκεί αλλά ο Αριστομένης που είχε ήδη ζήσει έναν πόλεμο στο μέτωπο, πίστευε ότι η ζωή πρέπει να συνεχίσει και έπεισε την Αριστομέναινα ότι η κόρη τους πρέπει να μείνει στην Πύλο να βγάλει το σχολείο. Τα χρόνια ήτανε δύσκολα, γιατί μετά την Κατοχή και το φόβο των Γερμανών ήρθε ο εμφύλιος και ο εθνικός σπαραγμός.
Ο Αριστομένης που ήτανε προοδευτικός στη σκέψη και νεωτεριστής στις επιλογές, ζούσε πάντα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι το 1948 έστειλε την Παναγιώτα στην Αθήνα για να σπουδάσει γιατρός. Μικρός όμως τόπος το Πισπίσα κι οι χωριανοί φοβισμένοι και επηρεασμένοι απ’ όσα ακούγανε, λέγανε στον Αριστομένη ότι πρέπει να φέρει πίσω τη μοναχοκόρη του γιατί οι καιροί ήταν επικίνδυνοι και στο κάτω–κάτω της γραφής τι το χρειαζότανε το κορίτσι το Πανεπιστήμιο αφού εκείνος ήτανε καλός νοικοκύρης και μπορούσε να το καλοπαντρέψει; Η αδυναμία που είχε στη μοναχοκόρη του νίκησε για πρώτη φορά τη λογική του Αριστομένη και τον έκανε να πάρει την απόφαση να την φέρει πίσω. Η Παναγιώτα δεν κράτησε κακία στον πατέρα της, της έμεινε όμως το παράπονο που δεν μπόρεσε να σπουδάσει.
Ο Αριστομένης καλοπάντρεψε την κόρη του με το δάσκαλο, Φώτη Καλκαβούρα από τους Γαργαλιάνους και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τρία κορίτσια και ένα αγόρι - που έχει και το όνομά του. Ήτανε ευτυχισμένος που η μοναχοκόρη του γέμισε το σπίτι του με εγγόνια. Η συμβουλή που έδινε στα εγγόνια του ήτανε να μάθουνε γράμματα, να σπουδάσουνε για να προκόψουνε. Τα έβλεπε να μεγαλώνουνε κι ένοιωθε περήφανος που τα πηγαίνανε καλά με τα γράμματα. Του άρεσε να τα ρωτάει για τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και για την πρόοδο, σε όλους τους τομείς, χωρίς κριτικές και αφορισμούς. Ακόμα κι όταν γέρασε είχε μια ανεξάντλητη επιθυμία για ζωή. Χαιρότανε μ’ όλη του την καρδιά να μοιράζεται τις σκέψεις, τα μυστικά και τα όνειρα των εγγονιών του, ακόμα και να «συνωμοτεί» μαζί τους. Πολλές φορές μεταξύ σοβαρού και αστείου τα ρώταγε «ρε παιδιά εσείς που πάτε στα πανεπιστήμια ρωτάτε να μάθετε αν βρέθηκε τίποτα που θα νικήσει και το χάρο!» Και μετά τους εμπιστευότανε ότι ήθελε να ζήσει πολύ για να προλάβει να δει κι άλλα πράγματα!
Έμεινε όλα του τα χρόνια στο Πισπίσα αλλά ποτέ δεν ξέχασε το χωριό του, το Βλάση, που το επισκεπτότανε συχνά. Παρόλο που από το 1976 που πέθανε η γυναίκα του η Αναστασία, πήγαινε πότε-πότε και στην Αθήνα στην κόρη του, ποτέ δεν θέλησε ποτέ να αφήσει το σπίτι του. Πάντα έλεγε στην Παναγιώτα, που την υπεραγαπούσε, ότι όσο περπατάει θέλει να είναι στο χωριό, για να πηγαίνει στο χωράφι κάθε μέρα και να κάνει ότι μπορεί. Δεν αρρώσταινε και δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ και για τίποτα, ενώ ήτανε πάντα ευχαριστημένος και αισιόδοξος.
Τον Ιανουάριο του 1985, που είχε έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές αλλά και για το γάμο της μεγάλης του εγγονής της Αναστασίας, έσπασε το πόδι του στο ισχίο και εισήχθη στο ΚΑΤ για να χειρουργηθεί. Εξαιτίας μιας απεργίας των γιατρών δεν μπήκε σε σειρά προτεραιότητας λόγω της προχωρημένης του ηλικίας και καθυστέρησε να χειρουργηθεί. Η ταλαιπωρία που υπέστη είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατό του το Μάρτιο του 1985 στα 90 του χρόνια, ενώ είχε έντονη επιθυμία να ζήσει αλλά και εκπληκτική διαύγεια πνεύματος μέχρι το τέλος.
Ήταν Πέμπτη 27 Απριλίου 2006, βραδινή ώρα όταν εξαφανίστηκε από το Κοντογόνι ο Διονύσης Φιλόπουλος 50 ετών. Αναστατώθηκε όλη η περιοχή. Ειδικές κρατικές μονάδες αναζήτησης μαζί με συγγενείς και κατοίκους του χωριού χτένισαν σπιθαμή-σπιθαμή την περιοχή χωρίς, όμως αποτέλεσμα. Οι μέρες περνούσαν και η έρευνα βρισκόταν σε μηδενικό σημείο. Στις 7 Ιουνίου 2006 βρέθηκε τελικά νεκρός στη θέση «Αγιάννης» του χωριού μέσα σε δασώδη περιοχή. Στην έρευνα που οδήγησε στην ανακάλυψη του νεκρού συμμετείχαν αστυνομικοί του Τμήματος Πύλου και κλιμάκιο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Γαργαλιάνων.
Αυτό δεν έχει προηγούμενο στην περιοχή μας. Άγνωστος έκλεψε από το πτηνοτροφείο που έχει δημιουργήσει βόρεια του χωριού Βλάση ένας κάτοικος του Βλαχόπουλου με το επώνυμο Μπαχούμας, τετρακόσια κοτόπουλα. Η κλοπή αυτή έφερε και πάλι στο προσκήνιο την ανάγκη φύλαξης των περιουσιών μας αφού δεν είναι λίγες οι κλοπές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στα χωριά μας.
Αντιπυρικός δρόμος στο Μαγκλαβά
Στις αρχές Ιουνίου 2006 η Περιφέρεια Πελοποννήσου ενέκρινε την κατασκευή αντιπυρικού δρόμου στο Μαγκλαβά. Ο δρόμος αυτός θα είναι μήκους 850 μέτρων και θα συνδέσει τα σημεία με τις ονομασίες Παναγίτσα και Χοντρό Βουνό. Στο τελευταίο θα δημιουργηθεί πλάτωμα και θα εγκατασταθεί πυροφυλάκειο σε υψόμετρο 730 μέτρων, κατάλληλο για την επίβλεψη της περιοχής. Σύμφωνα με το δασαρχείο το κόστος του έργου ανέρχεται σε 21.182 ευρώ.
ΚΑΡΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Θυσιάστηκε για την Πατρίδα
Ο Γεώργιος Καρλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Σουληνάρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με την έναρξη του αγώνα του 1821, έτρεξε με άλλους συγχωριανούς του και κατετάγη στο επαναστατικό σώμα του Νίκου Γεωργακόπουλου, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα. Έλαβε μέρος στην πολιορκία των μεσσηνιακών φρουρίων Μεθώνης και Νιόκαστρου και στη συνέχεια σε εκείνη της Τριπολιτσάς. 'Όταν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ "αλώνιζαν" στην Πελοπόννησο, ο Καρλής συμμετείχε στις ενέδρες εναντίον του. Σε κάποια ενέδρα όμως, τραυματίστηκε σοβαρά και μετά από λίγο άφησε την τελευταία του πνοή για τη λευτεριά της πατρίδας. Μετά την απελευθέρωση και συγκεκριμένα το 1835, χορηγήθηκε σύνταξη 8 δραχμών στη χήρα σύζυγό του.
Μετά τις εκλογές θα πραγματοποιηθεί η δίκη του δημάρχου Παπαφλέσσα Περικλή Ψώνη και 14 δημοτικών συμβούλων για παράβαση καθήκοντος. Το όποιο αποτέλεσμα της δίκης μόνο ηθική και ιστορική αξία μπορεί να έχει αφού το δικαστήριο θα πραγματοποιηθεί στις 17 Ιανουαρίου 2007, λίγους μήνες δηλαδή μετά τις δημοτικές εκλογές.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην τοπική εφημερίδα Ελευθερία «η υπόθεση αφορούσε ψηφοφορία στο Δημοτικό Συμβούλιο για την εκλογή μέλους στη Δημαρχιακή Επιτροπή, στις 7 Ιανουαρίου του 2001, όπου υπήρξε ισοψηφία μεταξύ του συμβούλου της πλειοψηφίας και προεδρεύοντος στη συνεδρίαση Κωνσταντίνου Μαθιόπουλου και του συμβούλου της μειοψηφίας Θεόδωρου Γιαννόπουλου. Όπως αναφέρει στην προσφυγή του ο κ. Γιαννόπουλος αντί να γίνει κλήρωση, σύμφωνα με το νόμο, έγινε επαναληπτική ψηφοφορία και εξελέγη ο κ. Μαθιόπουλος.
Την αναβολή πρότεινε ο εισαγγελέας Νικόλαος Ποιμενίδης μετά από αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης, προκειμένου να κληθεί ως μάρτυρας ο τότε περιφερειακός διευθυντής Γιάννης Κυβέλος, ο αρμόδιος να ελέγξει και να βεβαιώσει την επίμαχη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Όπως υποστήριξαν οι συνήγοροι υπεράσπισης, ο κ. Κυβέλος ήταν ενήμερος, καθώς ο δήμαρχος τον συμβουλευόταν και είχε εγκρίνει τη νομιμότητα της συγκεκριμένης απόφασης.
Το δικαστήριο έκρινε απαραίτητη την παρουσία του κ. Κυβέλου και ανέβαλε τη δίκη, μάλιστα μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου, όπως επεδίωξαν οι συνήγοροι υπεράσπισης.
Πάντως, το παράδοξο της υπόθεσης ήταν, και το επεσήμαναν ο εισαγγελέας και η πρόεδρος - πρωτοδίκης Σωτηρία Αδαμοπούλου, πως ο πολιτικός ενάγων, ο δημοτικός σύμβουλος Θεόδωρος Γιαννόπουλος ήταν και κατηγορούμενος. Να σημειωθεί ότι αμέσως μετά ήταν να γίνει η δίκη, που πρέπει να συνεκδικαστεί με την πρώτη, η οποία ορίστηκε μετά από προσφυγή του κ. Γιαννόπουλου σε βάρος του δημάρχου Π. Ψώνη και του προεδρεύοντος συμβούλου Κωνσταντίνου Μαθιόπουλου. Και με βάση την προσφυγή αυτή η εισαγγελική έρευνα έστειλε στο εδώλιο όλα τα μέλη του Δ.Σ., ακόμα και τον ενάγοντα».
Μια παράδοση που κυκλοφορεί στα χωριά μας αναφέρει ότι ο Παπαφλέσσας πηγαίνοντας για το Μανιάκι ήπιε νερό από την πηγή που υπάρχει δίπλα στη γέφυρα (φυσικά δεν υπήρχε τότε γέφυρα) και έκρυψε στην ευρύτερη περιοχή μέρος του δανείου που είχε πάρει η Ελλάδα από την Αγγλία. Ένας μύθος αβάσιμος και ιστορικά αναιτιολόγητος. Σημασία, όμως, έχει ότι κατά καιρούς καταφθάνουν στην περιοχή διάφοροι «κυνηγοί θησαυρών» με ειδικά μηχανήματα και αναζητούν τον θησαυρό. Την περιοχή την έχουν κατασκάψει. Είδες τι κάνει ένας και μόνο μύθος….
Η φωτογραφία του ερασιτέχνη φωτογράφου Σταύρου Γιαννόπουλου από το Βλαχόπουλο ήρθε στα χέρια μας με καθυστέρηση ενός χρόνου περίπου και είναι από τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής στο Βλάση. Την εικόνα της Αγίας κρατά ο Ηλίας Κακούρης, ακολουθούν ο ιερέας Θεόδωρος Μαρινόπουλος με τον ψάλτη Μιχάλη Αποστολόπουλο καθώς και αρκετοί πιστοί από το Βλάση.
Η Oμάδα Παραγωγών Ολοκληρωμένης Διαχείρισης από τη Χώρα, απέκτησε τη δική της ιστοσελίδα εδώ και λίγους μήνες, μέσα από την οποία ο επισκέπτης μπορεί να την γνωρίσει και να πάρει χρήσιμες πληροφορίες για τις δραστηριότητες της ομάδας, τον τρόπο καλλιέργειας, το προϊόν, στοιχεία για την περιοχή, να δει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και φυσικά να επικοινωνήσει μαζί τους. Η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι www.nileasfarms.gr
Χωμάτινο ράλι σπριντ στο Πεταλίδι
Στην περιοχή Βίκος του Πεταλιδίου διοργανώθηκε στις 18 Ιουνίου 2006 ο 8ος αγώνας ράλι σπριντ του πρωταθλήματος Νοτιοδυτικής Ελλάδας από την Αγωνιστική Λέσχη Αυτοκινήτου Μεσσηνίας. Η εκκίνηση του αγώνα έγινε στις 10 το πρωί και συμμετείχαν 40 αυτοκίνητα από όλη την Ελλάδα. Χορηγός είναι η Isuzu-Ηλίας Τσάκωνας, ενώ ο αγώνας πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Πεταλιδίου.
Διακοπή εργασιών στην πλατεία Βλαχόπουλου
Η προσφυγή στη δικαιοσύνη των Θεόδωρου Γιαννόπουλου, του Αντώνη Ψώνη, του Στέλιου Ψώνη και Ευστ. Ψώνη είχε ως αποτέλεσμα το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης να διατάξει την προσωρινή αναστολή των εργασιών της πλατείας στο χωριό Βλαχόπουλο. Η αναστολή των εργασιών θα ισχύσει μέχρι τα αρμόδια δικαστήρια αποφανθούν για το θέμα της πλατείας. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι αυτή η πλατεία έχει περάσει από χίλια κύματα και άγνωστο είναι πότε θα ολοκληρωθεί…
Χρηματοδότηση δήμων για πυροπροστασία
Με το ποσό των 18.000.000 ευρώ χρηματοδοτήθηκαν δήμοι της Ελλάδας για θέματα πυροπροστασίας. Στους δήμους της Μεσσηνίας διατέθηκε το ποσό των 416.000 ευρώ. Απ΄ αυτά τα χρήματα ο δήμος Βουφράδας έλαβε 9.000 ενώ οι δήμοι που συνορεύουν με τη Βουφράδα έλαβαν: δήμος Αριστομένους 19.000 ευρώ, δήμος Παπαφλέσσα 10.000 ευρώ, δήμος Πεταλιδίου 15.000 ευρώ και δήμος Χιλιοχωρίων 9.000 ευρώ.
Από το Μανιάκι «Τα Παπαφλέσσεια»
Από το Μανιάκι ξεκίνησαν τα «Παπαφλέσσεια» στις 3 Ιουνίου 2006 με την αφή της ιερής φλόγας από τον τόπο θυσίας του ήρωα Παπαφλέσσα και των παλικαριών του. Στις 2.30 μ.μ. τελέστηκε τρισάγιο στον ιερό ναό της Αναστάσεως στο Μανιάκι. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα έγινε η αφή του ιερού φωτός από το καντήλι του ναού και η μεταφορά της φλόγας για άναμμα της εστίας στο χώρο της προτομής του Παπαφλέσσα δίπλα στο ναό του Γρηγορίου του Θεολόγου. Ομιλία εκφώνησε ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης και ύστερα ξεκίνησε η λαμπαδοδρομία. Οι λαμπαδοδρόμοι κάλυψαν τη διαδρομή Μανιάκι-Τουλούπα Χάνι-Βλαχόπουλο-Χατζή-Πετρίτσι-Καζάρμα-Ριζόμυλος-Μεσσήνη-Καλαμάτα. Η φλόγα έφτασε αργά το απόγευμα στο δημοτικό στάδιο Καλαμάτας και αμέσως ξεκίνησαν οι διεθνείς αγώνες στίβου.
Γνωρίζοντας την Αγία Γη
(Υπό λαϊκού ιεροκήρυκος Γεωργίου Σ. Λαμπρόπουλου, προσκυνητού Αγίων Τόπων)
Έτερα προσκυνήματα εντός του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως
Το σπήλαιον της ευρέσεως του Τίμιου Σταυρού
Η Αγία Ελένη με μεγάλην συνοδείαν, φθάνει το 326 μ.μ. εις Ιεροσόλυμα, όπου ίδρυσε τα περισσότερα των ιερών προσκυνημάτων. Κατόπιν υποδείξεως ενός Εβραίου, ονόματι Ιούδας, σκάπτει και ευρίσκει τον Τίμιον Σταυρόν. Ο Σταυρός του Κυρίου, κατά τον ιερόν Χρυσόστομον, είχε μήκος 4,50 μέτρα, πλάτος 2,40 και πάχος ώσπερ μία σπιθαμή. Τον Σταυρόν αυτόν, η Αγία Ελένη τον επριόνισε καθέτως και έκανε δυο Σταυρούς και τον έναν έστειλε εις τον υιόν της εις Βασιλεύουσαν Άγιο Κωνσταντίνον, το δε έτερον άφησε εις Ιεροσόλυμα. Κατά τον Δοσίθεον Ιεροσολύμων, οι προσκυνηταί, που ήσαν λίγοι, μετά το πέρας του προσκυνήματός των, ελάμβανον τεμάχιον εκ του Τιμίου Σταυρού, εις μαρτυρίαν του προσκυνήματός των, και όταν ανεχώρουν ο Σταυρός συνεπληρούτο και πάλιν, ως οι πέντε άρτοι, δια τον χορτασμόν των πεντακισχιλίων. Ανεβαίνοντες εκ του Σπηλαίου της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, συναντάμε τα προσκυνήματα. Το Διεμιράσαντο τα ιμάτιά μου, το Ακάνθινον Στέφανον και το Προσκύνημα, του εκατοντάρχου Λυγγίνου.
Εις το Β.Α. του Ναού είναι προσκύνημα των κλαπών ή η προσωρινή φυλακή του Χριστού, όπου έγινε η μαστίγωσις του Κυρίου. Κατά τον ιστορικόν Κορνήλιον, τα όργανα της μαστιγώσεως ήσαν ραβδιά, αρματωμένα με νεύρα, όπου στις άκρες έφερον σιδηρένιους αστέρες, τους οποίους έριπτον με δύναμιν οι Σταυρωτές επί του γυμνού Σώματος του Κυρίου και εξέσκιζον τας σάρκας αυτού. Δυο αίματα δικαίων εχύθησαν εις την γην, το πρώτον του δικαίου Άβελ, το οποίο εβόα προς τον ουράνιο πατέρα δια εκδίκησιν και το δεύτερον του Χριστού το οποίον εβόα προς τον ουράνιον πατέρα δια άφεσιν των αμαρτιών.
Δίπλα της μαστιγώσεως είναι το επτακάμαρον όπου η Παναγία μητέρα αυτού παρακολουθούσε την μαστίγωσιν και ελυποθύμησεν. Στη συνέχεια είναι η στοά των Συριάνων ανήκων ημιν τοις ορθοδόξοις, και η μοναδική απομείνουσα κολώνα «υποστειλώνη» από τον αρχικόν Ναόν της Αναστάσεως. Τέλος, είναι ο κίων της φραγγελώσεως, ανήκων εις τους Λατίνους, ο οποίος δίδεται εις προσκύνησιν, εις όλα τα δόγματα την Μεγάλη Τετάρτη το απόγευμα. Όπισθεν του Παναγίου Τάφου του από Αριμαθέας Ιωσήφ ενήκων εις τους Αρμενίους.
Στο πρόγραμμα «Θησέα» προεντάχθηκαν από την αρμόδια επιτροπή της Περιφέρειας Πελοποννήσου δυο σημαντικά έργα στην περιοχή μας στις αρχές Ιουνίου. Το πρώτο είναι έργο του δήμου Παπαφλέσσα και αφορά την επισκευή κτιρίου για στέγαση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» προϋπολογισμού 90.000 ευρώ. Το δεύτερο είναι έργο του δήμου Νέστορος και αφορά την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης στο Μυρσινοχώρι (Πισπίσα) προϋπολογισμού 100.000 ευρώ (Με το ποσό αυτό θα γίνει και η αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης στο Ρωμανού).
Μεγάλες πιθανότητες υπάρχουν να ιδρυθούν φυλακές στον Αριστομένη, κάτι που θέλει και επιδιώκει σφόδρα η σημερινή δημοτική αρχή. Φυλακές βέβαια διεκδικεί και ο δήμος Δωρίου ο οποίος μάλιστε διέθεσε και έκταση 120 στρεμμάτων για το λόγο αυτό. Η απόφαση της κυβέρνησης αναμένεται σύντομα και οι πιθανότητες για ίδρυση φυλακών στον Αριστομένη είναι μεγάλες αφού από το δήμο αυτό κατάγεται το κορυφαίο στέλεχος της σημερινής κυβέρνησης Προκόπης Παυλόπουλος.
Τριάντα ένα έργα δήμων της Περιφέρειας Πελοποννήσου, συνολικού προϋπολογισμού 5,7 εκατ. Ευρώ, εντάχτηκαν οριστικά, στις 20 Μαΐου 2006, στο πρόγραμμα «Θησέας» με απόφαση της Γενικής Γραμματέας Αγγέλας Αβούρη. Μεταξύ των έργων αυτών είναι και η δημοτική οδοποιία στο δήμο Βουφράδας προϋπολογισμού 112.626 ευρώ καθώς και η ανάπλαση του αύλειου χώρου του δημαρχείου 
στο Βλαχόπουλο προϋπολογισμού 50.000 ευρώ
Άλλο ένα κρούσμα με ναρκωτικές ουσίες είχαμε στα όρια του δήμου Βουφράδας. Το βράδυ της Παρασκευής 23 Ιουνίου 2006 συνελήφθη από αστυνομικούς του τμήματος Πύλου ένας 40/χρονος στην Καζάρμα γιατί κατείχε ποσότητα αποξηραμένης κάνναβης 4,85 γραμμαρίων κι ένα τσιγαριλίκι που περιείχε καπνό εμπορίου αναμειγμένο με τρίμματα κάνναβης.
Πάνω από την καμπάνα της εκκλησίας του αποκεφαλισμού του Ιωάννη στη Μεγάλη Βρύση πήγε και έκτισε, ως τέλειος κτίστης, το αγριομέλισσο τη φωλιά του. Μια τέλεια αρμονία απ΄ αυτές που μόνο η φύση και οι οργανισμοί της μπορούν να δημιουργήσουν.
Τα σπίτια ερημώνουν στα χωριά μας
Γυρνώντας τα χωριά μας σε πιάνει ένας πόνος στη ψυχή καθώς βλέπεις κάποια σπίτια ερειπωμένα και ακατοίκητα στα οποία να έχει αφήσει πάνω του τα σημάδια του ο φθοροποιός χρόνος. Το πρώτο σπίτι βρίσκεται στο Κουρτάκι και το δεύτερο στο Μαργέλι.
Ο φωτογράφος αποθανάτισε το φούσκωμα με το στόμα ενός σφαγμένου κατσικιού από το συμπατριώτη μας Κοτσόβολο Αναστάσιο του Αθανασίου το καλοκαίρι του 1990 στο Βλάση.
Τα χωριά μας αρνούνται να πληρώσουν φόρους
Μετά τη λήξη της επανάστασης του 1821 και την απελευθέρωση η Βουφράδα άρχισε να επουλώνει τα τραύματά της, τα οποία δεν είχαν τέλος. Ο κόσμος πεινούσε και η γη δεν μπορούσε να δώσει καρπούς. Σε τέτοια τραγική κατάσταση βρισκόταν η Μεσσηνία, ώστε εξαναγκάστηκε ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης να στείλει έγγραφο στις 12 Σεπτεμβρίου 1827 στην κυβέρνηση, ζητώντας αλεύρι για να μην πεθάνουν οι Μεσσήνιοι της πείνας. Το ίδιο έπραξε και ο βουλευτής της Πυλίας Ι. Οικονομόπουλος.
Κι ενώ η πείνα μάστιζε τους κατοίκους της Βουφράδας, άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σύννεφα στα χωριά Αρναούταλη (Πετρίτσι), Χατζή, Βλαχόπουλο, Γκρούστεση (Χαραυγή) και Σουληνάρι, καθώς σημειώνεται η πρώτη σύγκρουση των χωριών αυτών με το νεοσύστατο κράτος.
Την εποχή αυτή, τα χωριά μας αρνούνται να υπακούσουν και να πληρώσουν φόρους, με αποτέλεσμα ο προσωρινός διοικητής των μεσσηνιακών φρουρίων να απευθυνθεί στους δημογέροντες των χωριών αυτών για να δοθεί λύση στο πρόβλημα.
Παραθέτουμε τέσσερα έγγραφα της εποχής, όπως δημοσιεύτηκαν από το ιστοριοδίφη Αλέξανδρο Μπάλτα στην εφημερίδα «Η πρόοδος».
 |
 |
|---|---|
 |
 |
Ασημάκη Σοφίας (Πρεσβυτέρα)
Στις 5 Μαΐου 2006 αποδήμησε στα ουράνια η Πρεσβυτέρα Σοφία Ασημάκη το γένος Αριστομενόπουλου που είχε γεννηθεί στη Στέρνα το 1918 και είχε παντρευτεί τον ιερέα του χωριού μας Ασημάκη Σπυρίδωνα. Ο Θεός την αξίωσε να δει τα παιδιά της αποκαταστημένα. Ήταν εργατική, δημιουργική, καλοσυνάτη. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η εφημερίδα μας εκφράζουν τα συλλυπητήρια στους οικείους της. Η νεκρώσιμη ακολουθία πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 2006 στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση.
Καλογερόπουλου Θεόδωρου
Την Τετάρτη 10 Μαΐου 2006 κηδεύτηκε στο χωριό Δάρα ο Θεόδωρος Νικ. Καλογερόπουλος, οποίος άφησε αυτό το μάταιο κόσμο σε ηλικία μόλις 40 ετών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκε η σύζυγός του Θεοδώρα, ο γιος του Νίκος, η μητέρα του Μαργαρίτα, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Δάρα και την ευρύτερη περιοχή.
Παναγοπούλου Λαμπρινής
Την Πέμπτη 15 Ιουνίου 2006 πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων του δημοτικού διαμερίσματος Παπαφλέσσα η κηδεία της Λαμπρινής Παναγοπούλου η οποία αποδήμησε στα ουράνια σε ηλικία 94 χρονών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν τα παιδιά της, τα εγγόνια της, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από όλη την περιοχή.
Ρένεση Παναγιώτη
Το Σάββατο 3 Ιουνίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Χατζή η κηδεία του Παναγιώτη Δημ. Ρένεση. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκε η σύζυγός του Κλεοπάτρα, τα παιδιά του Δημήτρης και Ευαγγελία, η μητέρα του Γεωργία χα Δημ. Ρένεση, τα αδέρφια του, τα ανήψια του, οι λοποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από όλη την περιοχή.
Νικολάου Αλεξ. Μανιάτη:
 |
Την Κυριακή 11 Ιουνίου 2006 στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Μεταμόρφωσης (Σκάρμιγκα) πραγματοποιήθηκε το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Νικόλαου Αλεξ. Μανιάτη. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν η σύζυγός του Κωνσταντίνα, τα παιδιά του Σταυρούλα, Αλέξης και Μιχάλης, οι γονείς Σταυρούλα χα Αλ. Μανιάτη, Μιχάλης και Ελένη Καρκατζούλη, οι αδερφοί Παναγιώτης και Ουρανία, Βασίλης και Γαρυφαλιά Μανιάτη, Σταματούλα και Γεράσιμος Κοντογεώργος, Κωνσταντίνος και Ασιμήνα Καλπακτσίδη, οι ανεψιοί, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Σκάρμιγκα και τα διπλανά χωριά. |
|---|
Χριστοφιλόπουλου Πέτρου
| Στις 18 Ιουνίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Μάνεσι το εξάμηνο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Πέτρου Χριστοφιλόπουλου που πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 2005. Είχε παντρευτεί τη συμπατριώτισσά μας, από το Βλάση, δασκάλα, Ελένη Μάστορα του Σταύρου. Ο Πέτρος Χριστοφιλόπουλος του Γεωργίου και της Φωτούλας είχε γεννηθεί το 1927 στο χωριό Μάνεσι. Το 1949 κατετάγη στη Χωροφυλακή ως δόκιμος Χωροφύλακας και αποστρατεύτηκε το 1975 με το βαθμό του Ανθυπασπιστή. Απέκτησε δυο παιδιά το Γιώργο και τη Φώφη. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν τα παιδιά του Ηλίας και Φώφη, η εγγονή του Νάγια και πλήθος κόσμου από το Μάνεσι, το Βλάση και άλλα χωριά. |  |
Κοτσόβολου Ελευθέριου του Ιωάννη
Την Κυριακή 28 Μαΐου 2006 πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση το εξάμηνο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Ελευθερίου Κοτσοβόλου του Ιωάννη ο οποίος πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2005 σε ηλικία 59 χρονών. Ο Ελευθέριος Κοτσόβολος είχε μεταναστεύσει για αρκετές δεκαετίες στη Γερμανία αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τα τελευταία χρόνια είχε επιστρέψει στην Ελλάδα και κατοικούσε στη Μεσσήνη όπου τον βρήκε το μοιραίο.
Πώς βγήκαν και γιατί τις λέμε
Υπάρχουν λέξεις και φράσεις που έχουν γίνει παροιμιώδεις. Τις χρησιμοποιούμε στο Βλάση και σ΄ όλα τα Βουφραδοχώρια, χωρίς να ξέρουμε την προέλευσή τους, γνωρίζουμε όμως πολλές φορές τη σημασία τους. Θα προσπαθήσουμε να σας γνωρίσουμε την προέλευση μερικών απ΄ αυτών των κοινόχρηστων φράσεων:
1. «Έχει μπάρμπα στην Κορώνη»
Είναι γνωστό πως γενικός διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη πάντα ένα στενό συγγενή του σουλτάνου.
Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπαγόταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι.
Έτσι, όποιος είχε καμιά σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα, κατέφευγε σ’ αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων.
Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσά και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε.
Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλειές του.
2. «Θα βάλω τη σκούπα να κλαίει»
Στα παλιά μεσαιωνικά χρόνια πίστευαν πως, όταν ένας άνθρωπος πέθαινε, η ψυχή του παρέμενε επί σαράντα ολόκληρες μέρες μέσα στο σπίτι του. Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονταν ότι, στο διάστημα αυτό, έβλεπαν την ψυχή του νεκρού να μπαίνει στα διάφορα δωμάτια, να στρώνει τα κρεβάτια, να μαγειρεύει, να ξεσκονίζει και τέλος να σκουπίζει, ακριβώς όπως την εποχή που ήταν ζωντανός. Ιδιαίτερη πάντως προτίμηση του πεθαμένου, αν ήταν φυσικά γυναίκα, ήταν η…σκούπα! Τον περισσότερο καιρό τον περνούσε με το σκούπισμα κι όταν το σπίτι δεν είχε ανάγκη από καθαριότητα. Γι’ αυτό, όταν μια γυναίκα πέθαινε, ήταν έθιμο την εποχή εκείνη, να βάζουν επί σαράντα μέρες, πίσω από την πόρτα, μια καινούργια σκούπα. Πίστευαν ακόμη ότι, σε περίπτωση που η ψυχή της νεκρής δεν εμφανιζόταν για να σκουπίσει, η σκούπα άρχιζε να κλαίει. Από την παράξενη αυτή πρόληψη, έμεινε και η παροιμιώδης έκφραση: «Θα βάλω τη σκούπα να κλαίει».
3. «Να μένει το βύσσινο»
Ο μύθος λέει πως κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παράγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου που συναντήθηκαν ένα βύσσινο, για να τον φιλέψει κι έτσι να πετύχει το ρουσφετάκι του, ο βουλευτής, όμως, σκληρό καρύδι, δεν φαινότανε να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως δεν γινόταν τίποτα, φώναξε δυνατά στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο». Έτσι γεννήθηκε μια καινούργια λαϊκή έκφραση κάπου στα 1905-1908.
Δημοτικές εκλογές στη Βουφράδα
Για τα καλά έχει ανάψει η προεκλογική περίοδος για δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο στο δήμο Βουφράδας. Οι συζητήσεις και οι διαβουλεύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο στο Χατζή που είναι η έδρα του δήμου αλλά και στα χωριά. Κάθε μέρα ακούγονται και νέα ονόματα γι΄ αυτό και δε θα ρισκάρουμε να αναφερθούμε σ΄ αυτά γιατί παρουσιάζεται το φαινόμενο τη μια μέρα να δηλώνουν στα καφενεία ότι καταθέτουν συνδυασμό και την επόμενη να αναθεωρούν τη θέση τους αυτή. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται το ρεπορτάζ αυτό, δηλαδή αρχές Ιουλίου, επίσημα έχουν δηλώσει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι θα καταθέσουν συνδυασμό και θα διεκδικήσουν το δήμο ο νυν δήμαρχος Κώστας Κυριακόπουλος και ο Γιάννης Λεντούδης. Για όλες τις υποψηφιότητες θα αναφερθούμε αναλυτικά στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας.
Αξίζει, όμως, να αναφερθούμε στις αλλαγές που έφερε ο νέος κώδικας και που ισχύουν από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Κατά πρώτον δήμαρχος θα εκλέγεται από την πρώτη Κυριακή αν ο συνδυασμός του οποίου είναι επικεφαλής συγκεντρώσει 42%. Επειδή ο δήμος Βουφράδας έχει κάτω από 5000 κατοίκους το δημοτικό συμβούλιο θα αποτελείται από 13 μέλη. Στον αριθμό των συμβούλων δεν περιλαμβάνεται ο δήμαρχος. Τα τοπικά συμβούλια Βλάση, Κουρτάκι, Μηλιώτη, Χαραυγή και Πετρίτσι θα είναι τριμελή γιατί έχουν πληθυσμό κάτω των 501 κατοίκων.
Η κατανομή των εδρών σε αυτή την περίπτωση ανάμεσα στον συνδυασμό της πλειοψηφίας και τους συνδυασμούς της μειοψηφίας θα γίνεται ως εξής: Από το σύνολο των εδρών των δημοτικών ή κοινοτικών συμβούλων, τα 3/5 ανήκουν στον επιτυχόντα συνδυασμό και τα 2/5 στους επιλαχόντες, ανάλογα με τον αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων, που έλαβε καθένας από αυτούς. Έτσι στο δήμο Βουφράδας οκτώ δημοτικούς συμβούλους θα πάρει ο επιτυχών συνδυασμός και πέντε οι επιλαχόντες. Το μοίρασμα των εδρών στους επιλαχόντες συνδυασμούς γίνεται ως εξής: Το σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων που έλαβαν σ’ όλα τα εκλογικά τμήματα, σε κάθε δήμο ή κοινότητα, όλοι μαζί οι συνδυασμοί, που συμμετείχαν στις εκλογές, εκτός από τον επιτυχόντα, διαιρείται με τον αριθμό των εδρών που αντιστοιχεί στα 2/5, αυξημένο κατά μία μονάδα. Το πηλίκο που προκύπτει, παραλειπόμενου του κλάσματος, αποτελεί το εκλογικό μέτρο. Ο αριθμός των έγκυρων ψηφοδελτίων κάθε συνδυασμού διαιρείται στη συνέχεια με το εκλογικό μέτρο και κάθε συνδυασμός καταλαμβάνει τόσες έδρες όσο το ακέραιο πηλίκο αυτής της διαίρεσης. Εάν οι έδρες που καταλαμβάνουν οι διάφοροι επιλαχόντες συνδυασμοί με την προηγούμενη διαδικασία είναι λιγότερες από τις προς διάθεση έδρες, οι έδρες που απομένουν διανέμονται ανά μία μεταξύ των επιλαχόντων συνδυασμών που έχουν καταλάβει τουλάχιστον μία έδρα, κατά σειρά, ανάλογα με τα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα που έχουν. Αν οι συνδυασμοί αυτοί έχουν ίσο αριθμό αχρησιμοποίητων υπολοίπων γίνεται κλήρωση.
Αν τώρα στο δήμο Βουφράδας κανένας συνδυασμός δεν συγκεντρώσει 42% η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται την επόμενη Κυριακή μόνο ανάμεσα στους υποψήφιους δημάρχους των δύο συνδυασμών που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους. Επίσης η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται την επόμενη Κυριακή και στην περίπτωση που δύο από τους ανακηρυχθέντες συνδυασμούς ισοψηφήσουν συγκεντρώνοντας ο καθένας ποσοστό τουλάχιστον 42%. Επιτυχών θεωρείται ο υποψήφιος δήμαρχος και ο συνδυασμός του που συγκέντρωσε στην επαναληπτική ψηφοφορία την απόλυτη πλειοψηφία ολόκληρου του αριθμού των έγκυρων ψηφοδελτίων. Οι έδρες των δημοτικών συμβουλίων διανέμονται, σε περίπτωση επαναληπτικής ψηφοφορίας, στους συνδυασμούς που συμμετέχουν στις εκλογές, σε δύο φάσεις, που ονομάζονται κατανομές. Στην πρώτη κατανομή διανέμονται οι μισές έδρες του δημοτικού συμβουλίου. Το κλάσμα που προκύπτει στρογγυλοποιείται στην αμέσως μεγαλύτερη μονάδα. Στη δεύτερη κατανομή διανέμονται οι υπόλοιπες. Τότε στο δήμο Βουφράδας οι έδρες διαμορφώνονται σε 7 και 6 αντίστοιχα. Οι έδρες της πρώτης κατανομής διανέμονται αναλογικά στους συνδυασμούς που συμμετέχουν στις εκλογές με την ακόλουθη διαδικασία: Το σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων που έλαβαν σ’ όλα τα εκλογικά τμήματα, σε κάθε δήμο, όλοι μαζί οι συνδυασμοί που συμμετείχαν στις εκλογές στην αρχική ψηφοφορία, διαιρείται με τον αριθμό των εδρών της πρώτης κατανομής αυξημένο κατά μία μονάδα. Το πηλίκο που προκύπτει, παραλειπόμενου του κλάσματος, αποτελεί το εκλογικό μέτρο της πρώτης κατανομής. Ο αριθμός των έγκυρων ψηφοδελτίων κάθε συνδυασμού διαιρείται στη συνέχεια με το εκλογικό μέτρο και κάθε συνδυασμός καταλαμβάνει τόσες έδρες όσο είναι το ακέραιο πηλίκο αυτής της διαίρεσης. Εάν οι έδρες που καταλαμβάνουν οι διάφοροι συνδυασμοί με την προηγούμενη διαδικασία είναι λιγότερες από τις προς διάθεση έδρες της πρώτης κατανομής, οι έδρες που απομένουν διανέμονται ανά μία μεταξύ των συνδυασμών που έχουν καταλάβει τουλάχιστον μία έδρα, κατά σειρά, ανάλογα με τα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα που έχουν. Αν οι συνδυασμοί αυτοί έχουν ίσο αριθμό αχρησιμοποίητων υπολοίπων, γίνεται κλήρωση. Αν και μετά τη διανομή εδρών με βάση τα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα παραμένουν αδιάθετες έδρες, αυτές κατανέμονται ανά μία κατά σειρά, ανάλογα με το συνολικό αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων που έλαβε κάθε συνδυασμός. Αν έχει απομείνει προς διάθεση μία μόνο έδρα, την έδρα αυτή καταλαμβάνει ο συνδυασμός που έχει καταλάβει τουλάχιστον μία έδρα και παρουσιάζει το μεγαλύτερο αχρησιμοποίητο υπόλοιπο. Για τη διανομή των εδρών της δεύτερης κατανομής, υπολογίζεται, αρχικά, πόσες από τις έδρες αυτές πρέπει να προσκυρωθούν στον επιτυχόντα συνδυασμό, έτσι ώστε να συγκεντρώσει συνολικά, συνυπολογιζόμενων και των εδρών που του απονεμήθηκαν από την πρώτη κατανομή, τα 3/5 του όλου αριθμού των εδρών. Οι έδρες της δεύτερης κατανομής που θα απομείνουν προς διάθεση, μετά την παραχώρηση των εδρών στον επιτυχόντα συνδυασμό, παραχωρούνται στο δεύτερο συνδυασμό που πήρε μέρος στην επαναληπτική ψηφοφορία. Στην περίπτωση όπου λόγω του μικρού αριθμού εδρών που τους έχουν απονεμηθεί από την πρώτη κατανομή ο επιτυχών συνδυασμός δεν μπορεί να συμπληρώσει τον αριθμό των 3/5 του συνόλου των εδρών, προσκυρώνονται σ’ αυτόν όλες οι έδρες της δεύτερης κατανομής και δεν γίνεται καμία μεταβολή στην απονομή των εδρών της πρώτης κατανομής, ανάμεσα στους υπόλοιπους συνδυασμούς.
Τέλος να αναφέρουμε ότι στους δήμους με τους οποίους συνορεύει η Βουφράδα οι έδρες διαμορφώθηκαν ως εξής: Δήμος Αριστομένους 13 έδρες, δήμος Πεταλιδίου 17 έδρες, δήμος Παπαφλέσσα 13 έδρες και δήμος Χιλιοχωρίων 13 έδρες.
Το έγγραφο Υπουργείου Στρατιωτικών που συνόδευε το παράσημο που έλαβε ο Καπετάν Χρονάς από το Βλαχόπουλο το 1844 για την προσφορά του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Το έγγραφο έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Βλαχοπουλαίικα Νέα» στο φύλλο 11 του μηνός Απριλίου 1998.
