ΒΛΑΣΗ
Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Δ/νση: Πίνδου 25 Πετρούπολη, Αθήνα, τηλ. 2105053197
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
«Ξυπνήστε Βλασαίοι, μην κοιμόσαστε, ήρθε το τρένο στη Ράχη του Ασημάκη κι έφερε χαλβά και ταραμά».
Κεντρικό πρόσωπο των καρναβαλικών εκδηλώσεων στο Βλάση, για πάρα πολλά χρόνια, ήταν ο Γεώργιος Ζάκης ή «Μπαρμπα-Γιώρης». Τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας κάθε χρόνου έπαιρνε ένα τενεκέ κι ένα χωνί. Χτυπούσε τον τενεκέ και με το χωνί φώναζε: «Ξυπνήστε Βλασαίοι, μην κοιμόσαστε, ήρθε το τρένο στη Ράχη του Ασημάκη κι έφερε χαλβά και ταραμά». Το χωριό ξυπνούσε όλο, ντύνονταν μασκαράδες και οι καρναβαλικές εκδηλώσεις συνεχίζονταν μέχρι το βράδυ. Κατά κοινή ομολογία οι Βλασαίοι πραγματοποιούσαν ένα από τα καλύτερα καρναβάλια της περιοχής.
Το μαθητικό πηλήκιο της φωτογραφίας είναι του Βλασαίου Γεωργίου Χρ. Κακούρη και το φορούσε όταν ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο Πύλου. Πάνω φέρει τα αρχικά του Γυμνασίου «Γ.Π» και τον αριθμό «161». Βλέπετε εκείνη την εποχή ήταν υποχρεωτικό ο μαθητικός κόσμος να φορά πηλήκιο με αρχικά σχολείου και αριθμό μαθητή Το πηλήκιο της φωτογραφίας σήμερα βρίσκεται στο οικογενειακό μουσείο της οικογένειας που έχουν δημιουργήσει στο υπόγειο του σπιτιού τους στο Βλάση.
Μην ξεχνάς και το σχολειό σου!!!
Μέσα σ΄ αυτό το κτίριο που σήμερα καταρρέει (η φωτογραφία είναι κάποιων χρόνων) πήραμε τα πρώτα φώτα της ζωής μας. Μάθαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε, μάθαμε να σκεπτόμαστε και να προβληματιζόμαστε, μάθαμε για τη ζωή… Τα χρόνια πέρασαν, στο χωριό σταμάτησαν να υπάρχουν μαθητές και το σχολείο ερήμωσε. Η στέγη του ουσιαστικά βρίσκεται υπό κατάρρευση. Το νερό όλο πέφτει στο εσωτερικό του. Η εικόνα πληγώνει τους πάντες και μας βάζει μπροστά στο αμείλικτο ερώτημα για το τι πρέπει να γίνει και πώς; Το ιδιοκτησιακό καθεστώς (είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας) μπαίνει εμπόδιο στη χρηματοδότηση της ανακαίνισής του. Κάτι πρέπει να κάνει η εκκλησία, κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Όπου υπάρχει ένα θέλω υπάρχει και ένας δρόμος. Κάπως έτσι δεν έγινε και με το ελαιοτριβείο; Ας πάρουμε όλοι μια πρωτοβουλία. Στους Βλασαίους δεν αρμόζει αυτή η κατάσταση…
Ένα πανό στον τοίχο του ανακαινισμένου ελαιοτριβείου, από το Σύλλογο των Απανταχού Βλασαίων, που καλούσε τα μέλη και τους φίλους σε καρναβαλική εκδήλωση ήταν ικανό να οδηγήσει όλο το χωριό την Καθαρά Δευτέρα στις 10 π.μ. σε ένα αξέχαστο και ανεπανάληπτο γλέντι. Ξεφάντωσαν όλες οι ηλικίες. Μικροί, μεγάλοι, γέροι και νέοι χόρεψαν με την ψυχή τους μέσα σε ξέφρενους ρυθμούς. Ήταν μια εκδήλωση που ένωσε όλο το χωριό που στη συντριπτική του πλειοψηφία ήταν ενεργά παρόν στην εκδήλωση. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι και ζήτησαν από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου μας να διοργανώνουν συχνά τέτοιες ενωτικές εκδηλώσεις.
Αλλαγή δικτύου ύδρευσης στο Βλάση
Μετά το Κουρτάκι ήρθε η αλλαγή του δικτύου ύδρευσης για το Βλάση. Οι δρόμοι έχουν όλοι σχεδόν σκαφτεί. Παντού συναντάς μπάζα και λάσπες αλλά άλλη λύση δεν υπήρχε. Είναι ένα έργο ζωτικής σημασίας για το Βλάση αφού πλέον επιστημονικά έχει αποδειχτεί ότι ο αμίαντος είναι καρκινογόνος. Με τη ζωή των κατοίκων δεν παίζουμε γι΄ αυτό και χρόνια απαιτούσαμε να ξεκινήσει αυτό το έργο. Τώρα χρειάζεται υπομονή και για τις διακοπές ύδρευσης και για την ταλαιπωρία από τους σκαμμένους δρόμους.
Υποβαθμίστηκε το ΚΕΠ του δήμου μας
Το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) του δήμου Βουφράδας ξαφνικά και χωρίς λόγο υποβαθμίστηκε αφού μειώθηκε το προσωπικό που εργαζόταν σ΄ αυτό. Το ΚΕΠ Βουφράδας που ιδρύθηκε και λειτούργησε επί δημαρχίας Κοντοθανάση στελεχώθηκε με δυο άτομα το Φώτη Βαμβακά από το Χατζή και την Αναστασία Μπούζα από το Πετρίτσι. Όλα πήγαιναν ομαλά και οι δυο υπάλληλοι εξυπηρετούσαν με ιδιαίτερο ζήλο όλους τους πολίτες της Βουφράδας. Ξαφνικά, όμως, και χωρίς να υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος το ΚΕΠ Βουφράδας μείωσε το προσωπικό του αφήνοντας εκτός «νυμφώνος» την υπάλληλο Αναστασία Μπούζα. Γιατί αυτή η υποβάθμιση; Σε ποια άραγε σκοπιμότητα υπακούει; Τι σκοπεύει να κάνει η δημοτική αρχή;
Το ηρώο στα ταμπούρια του Μανιακίου
Μέχρι το 1938 στον τόπο θυσίας του Παπαφλέσσα στα ταμπούρια δεν υπήρχε κανένα ηρώο. Τότε αποφασίστηκε από το Νομάρχη Μεσσηνίας Άγγελο Παπαδήμα και έγινε έρανος από τους μαθητές των σχολείων της Μεσσηνίας προκειμένου να κατασκευαστεί η τριγωνική πυραμίδα των 18 μέτρων. Βλέπε σελίδα 4.
Με δέος βλέπει τον Κολοκοτρώνη !!!
Με δέος αντικρίζει την προτομή του Γέρου του Μοριά, του ελευθερωτή Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο συμπατριώτης μας Τάκης Θεοδωρακόπουλος του Χρήστου. Στο μυαλό του είμαστε βέβαιοι περνά όλη η ιστορία του ελληνισμού. Βλέποντας τον Κολοκοτρώνη, βλέπει πώς οι σκλάβοι γίνονται λεύτεροι.
Αντιδήμαρχος Βουφράδας ορίστηκε με απόφαση του δημάρχου Κωνσταντίνου Κυριακόπουλου ο δημοτικός σύμβουλος Νικόλαος Δρακόπουλος από το χωριό Χαραυγή. Στον κ. Δρακόπουλο του μεταβιβάστηκαν οι εξής αρμοδιότητες: η αναπλήρωση του δημάρχου, η οργάνωση και ο συντονισμός της λειτουργίας και δράσης των Τοπικών Συμβουλίων, τα αιτήματα των δημοτών, Συλλόγων, Φορέων, ο κατ΄ ιδίαν έλεγχος, καθώς και η εποπτεία και παρακολούθηση των πάσης φύσεως ζητημάτων όλων των δημοτικών διαμερισμάτων σε συνεργασία με τους δημοτικούς συμβούλους των δημοτικών διαμερισμάτων και τα Τοπικά Συμβούλια. Επίσης, ο κ. Δρακόπουλος θα είναι υπεύθυνος σε θέματα καθαριότητας και αποχέτευσης, καθώς και σε θέματα φωτισμού και νεκροταφείων.
Μόλις η μετανάστευση ερήμωσε το Βλάση και τα άλλα χωριά, μαζί της πήρε, στη μνήμη των μεταναστών, ως απομεινάρι μιας άλλης εποχής, το όμορφο καρναβάλι των χωριών μας. Λίγες ως ελάχιστες ήταν πλέον οι καρναβαλικές εκδηλώσεις στο Βλάση και στα άλλα χωριά. Παιδιά αυτής της εποχής εμείς, την Καθαρά Δευτέρα, μαζί με τους γονείς μας πηγαίναμε στο καρναβάλι της Μεσσήνης που ήταν και είναι ακόμη και σήμερα στις δόξες του. Εκείνο που έχει χαραχτεί στη μνήμη μας ήταν η «Κρεμάλα της γριάς Συκού». Η αναπαράσταση δηλαδή στη θέση "Κρεμάλα" της εκτέλεσης μίας γερόντισσας της Μεσσήνης, της γριάς Συκούς, που κατά την παράδοση, αλλά και ιστορικά τεκμηριωμένα, κρεμάστηκε στην συγκεκριμένη τοποθεσία της πόλης με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο, που είχε δει, να του πει ότι η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχε οικτρό τέλος από την αντίδραση και το σθένος των επαναστατημένων Ελλήνων.
Η αναπαράσταση γίνεται με την κατασκευή κρεμάλας και το στήσιμο θεατρικής σκηνής δίπλα της, όπου παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου με ανάλογες ενδυμασίες και εξοπλισμό, παίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος το δράμα της γριάς Συκούς. Μετά την αναπαράσταση, κάθε επισκέπτης που διέρχεται το μέρος εκείνο «συλλαμβάνεται» και μπορεί να "κρεμαστεί" από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Αν δεν τάξει κάτι στους ψευτοδήμιους δεν κατεβαίνει εύκολα από την κρεμάλα. Είναι μια ιστορία που έμεινε στην παιδική μας μνήμη. Μια ιστορία που σηματοδοτεί ακόμη και σήμερα στη γενιά των παιδιών, που έζησαν την εξαφάνιση των εθίμων από τα χωριά μας, μετά το μεταναστευτικό ρεύμα που τα ερήμωσε, την Καθαρά Δευτέρα.
Τα χρόνια εκείνα σε χωριό της Βουφράδας που δε θέλουμε να ονομάσουμε ζούσε ένα γιατρός με μεγάλη προσφορά στην περιοχή που και αυτού το όνομα δε θέλουμε να αναφέρουμε. Ένας λεβεντάνθρωπος. Αυτός λοιπόν ο υπέροχος άνθρωπος θέλησε, όπως έκανε συχνά, να βοηθήσει ένα συγχωριανό του που είχε μεγάλη φαμίλια και μεγάλη φτώχεια. Ήταν τέλος Νοέμβρη - αρχές Δεκέμβρη όταν κάλεσε το φτωχό συμπατριώτη του και του πρότεινε να του αγοράσει ένα γουρούνι και τροφές και αυτός αφού το θρέψει στις Αποκριές να το σφάξουν και να το μοιραστούν. Με αυτό τον τρόπο ο γιατρός θα πρόσφερε τεράστια υπηρεσία στο συγχωριανό του αφού δεν ήταν μικρό πράγμα εκείνα τα χρόνια να έχεις «θρεφτάρι» στην αυλή σου. Η συμφωνία έκλεισε και μετά από λίγες μέρες ο γιατρός πήγε στο σπίτι του «συνέταιρού του» ένα γουρούνι αρκετά μεγάλο με αρκετές ποσότητες ζωοτροφής. Μια εβδομάδα από αυτό το γεγονός και ενώ η οικογένεια περνούσε μαύρες μέρες πείνας ο «συνέταιρος» του γιατρού πήρε τη μεγάλη απόφαση να σφάξει το γουρούνι και να μην περιμένει τις Αποκριές. Έτσι κι αλλιώς είχε αποκτήσει τα απαραίτητα δικαιώματα πάνω στο γουρούνι. Πράγματι, έσφαξε το γουρούνι, το έκοψε στη μέση, έβαλε το δικό του κομμάτι στο εσωτερικό του σπιτιού του και τράβηξε για το σπίτι του γιατρού. Χτύπησε την πόρτα και μόλις βγήκε ο γιατρός του λέει με κοφτό λόγο: «Γιατρέ το μερίδιό σου κρέμεται στη μουριά του σπιτιού μου αν θέλεις πήγαινε πάρτο» και εξαφανίστηκε πριν ο γιατρός αρθρώσει λέξη. Ο γιατρός έμεινε στήλη άλατος…Πέρασαν χρόνια και όπου καθόταν έλεγε και ξανάλεγε το γεγονός. Τη λέξη «μισιακό» την είχε βγάλει από το λεξιλόγιό του…
Με την εγκατάσταση του εργολάβου μπήκε στην τελική ευθεία το έργο της βελτίωσης του δρόμου Καζάρμα-Τουλούπα Χάνια. Το έργο χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Πελοποννήσου του 3ου ΚΠΣ. Απ΄ ό,τι φαίνεται το έργο θα προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς αφού δεν υπάρχουν προβλήματα απαλλοτριώσεων. Ο αντινομάρχης Μεσσηνίας κ. Παναγιώτης Νίκας έχει δηλώσει ότι θα παρθούν αυξημένα μέτρα προστασίας των οδηγών. Το έργο έχει ιδιαίτερη σημασία για όλα τα χωριά της Βουφράδας.
Το τριμελές πλημμελειοδικείο Κυπαρισσίας που συνεδρίασε στις 19 Ιανουαρίου έκρινε αθώους το δήμαρχο Νέστορος Παναγιώτη Πετρόπουλο και τον πρώην αντιδήμαρχο Γιώργο Κατσά που κατηγορούνταν για ρύπανση του περιβάλλοντος που προκαλείται από το σκουπιδότοπο του δήμου, καθώς είχε υποβληθεί μήνυση μετά από καταγγελίες που είχαν γίνει. Έτσι έκλεισε και τυπικά μια περιπέτεια που βασάνιζε τη δημοτική αρχή του συγκεκριμένου δήμου και είχε δημιουργήσει εντάσεις.
Το ποσό των 24.676.687 ευρώ κατανέμεται στους δήμους και τις κοινότητες της Μεσσηνίας από το 35% των πόρων του προγράμματος «Θησέας» με προγραμματικά κριτήρια. Τα ποσά που κατανέμονται στους δήμους της περιοχής μας την τετραετία 2006-2009 (σε παρένθεση το ποσό για το 2006) είναι: Δήμος Βουφράδας 379.483 ευρώ (49.560 ευρώ), Δήμος Παπαφλέσσα 441.021 ευρώ (57.597 ευρώ), Δήμος Αριστομένη 748.710 ευρώ (97.781 ευρώ), Δήμος Πεταλιδίου 717.941 ευρώ (93.763 ευρώ), Δήμος Χιλιοχωρίων 523.071 ευρώ (68.313 ευρώ).
Τους επόμενους μήνες ξεκινούν σημαντικά έργα στη Δροσιά, στο Νερόμυλο, στο Δάρα και στη Δάφνη από το δήμο Πεταλιδίου. Συγκεκριμένα βρίσκεται σε εξέλιξη η αντικατάσταση του εσωτερικού δικτύου ύδρευσης σε Νερόμυλο και Δροσιά. Επίσης τους επόμενους μήνες θα αλλάξουν τα εσωτερικά δίκτυα ύδρευσης σε Δάρα, Δάφνη, Ριζόμυλο και Καρποφόρα. Η αλλαγή των δικτύων ύδρευσης είναι έργα ουσίας αφού ο αμίαντος είναι καρκινογόνος και πρέπει να αντικατασταθεί.
Eπισκευές στο Γυμνάσιο Aριστομένη
Στις 10 Ιανουαρίου 2006 δημοπρατήθηκε το έργο επισκευής του Γυμνασίου - Λυκείου Αριστομένη, προϋπολογισμού 150.000 ευρώ. Οι κύριες εργασίες στο κτήριο του σχολείου θα γίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες για να μην επηρεάσουν την ομαλή λειτουργία του σχολείου, ενώ άμεσα θα γίνουν κάποιες επισκευές στις τουαλέτες του. Την περασμένη χρονιά έγιναν από το δήμο, ανάλογες παρεμβάσεις στα δημοτικά σχολεία όλων των τοπικών διαμερισμάτων του Δήμου Αριστομένη.
Ο διοικητής των νοσοκομείων της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του γνωστού μας ΔΥΠΕ, Χρήστος Γιάνναρης του Γεωργίου, από το Χατζή, μάθαμε από τις τοπικές εφημερίδες, ότι παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Αθηνά-Κλάδη, επίσης, καταγόμενη από το Χατζή, βιολόγο-γενετίστρια στο επάγγελμα. Το ιερό μυστήριο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 21 Ιανουαρίου 2006, στην Αγία Σκέπη Παπάγου. Στο μυστήριο παραβρέθηκαν και αρκετοί Χατζαίοι καλεσμένοι των νεόνυμφων.
Αντιδήμαρχος έγινε ο Κοτσινονός
Ο Περικλής Κοτσινονός από το χωριό Σκάλα που έχει παντρευτεί τη Βλασαία πολιτικό μηχανικό Παναγιώτα Μαρινοπούλου ορίστηκε από τη δήμαρχο Μελιγαλά Ελένη Αλειφέρη αντιδήμαρχος ως το τέλος της δημοτικής θητείας. Ο Περικλής Κοτσινονός θα είναι υπεύθυνος για τον προγραμματισμό των τεχνικών έργων, την παρακολούθηση υλοποίησης του τεχνικού προγράμματος, την εκτέλεση έργων αυτεπιστασίας, της ύδρευσης, τη μηχανοργάνωση του δήμου, τα θέματα περιβάλλοντος και δημόσιας υγείας, την παρακολούθηση αγροτικών θεμάτων κ. ά.
Στο καφενείο του χωριού καθόμασταν όταν πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη του μουσείου εργαλείων, συσκευών και άλλων αντικειμένων στο υπόγειο του σπιτιού του Γεωργίου Χρ. Κακούρη στο Βλάση. Ήταν για όλους μας μια θετική έκπληξη. Η οικογένεια του Γεωργίου Χρ. Κακούρη με περίσσια φροντίδα και αγάπη έχει μετατρέψει το υπόγειο του σπιτιού σε μουσείο οικιακών και αγροτικών εργαλείων που οι πρόγονοι της οικογένειας χρησιμοποιούσαν. Αφήσαμε το καφενείο και ανηφορήσαμε μαζί με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού για μια επίσκεψη στο οικογενειακό μουσείο. Την παρέα αποτελούσαν οι: Τούλα Κοτσοβόλου, Μάστορας Κώστας, Μάστορα Λία, Αποστολόπουλος Τάσος, Αποστολοπούλου-Κωστούρου Στυλιανή, Αποστολοπούλου Παναγιώτα. Μείναμε έκθαμβοι απ΄ αυτό που αντικρίσαμε. Δεν υπήρχε γεωργικό και οικιακό εργαλείο που να μην ήταν εκεί. Αναφέρουμε μερικά που μπορέσαμε και συγκρατήσαμε: Υνί, Ζυγό, Ξύστρα οργώματος, Δρεπάνι, Κασιάρα, Ζύγι, Πλάνη, Πριόνι που έκοβαν μεγάλα δέντρα δυο άνθρωποι μαζί, Τανάλιες, Δόκανα για πουλιά και άγρια ζώα, Ανέμη, Αντιά, Μασούρια, Μιτάρια, Σαϊτες, Χτένια, Λυχνάρια, παλιές Λάμπες, Καλάθια, Τραμπουζιάνες, Βίτσες, Πέταλα, Εργαλεία Πεταλωτή, Πλαστήρια, Σκαφίδα ζυμώματος, Μασιές, Ειδικά ξύλα για τη μεταφορά νερού, ειδικό ξύλο που χρησιμοποιούσαν στο λιώσιμο του γουρουνιού, ξύλινη Αλατιέρα και δεκάδες ακόμη εργαλεία και σκεύη. Ένα μουσείο που δεν του έλειπε τίποτα. Αξίζουν συγχαρητήρια στην οικογένεια. Αξίζει τον κόπο να το επισκεφτούν όλοι οι Βλασαίοι.
Το «Κρυόρεμα» είναι το ποτάμι που ξεκινά ανατολικά του Μανιακίου, περνά ανάμεσα από τα χωριά Βλάση και Βλαχόπουλου (εκεί το λένε Ζαρκουμάνου) και χύνεται στο ποτάμι του Κεφαλόβρυσου. Στο ποτάμι αυτό έγινε στις 20 Μαΐου 1825, μετά τη μάχη του Μανιακίου, μια μεγάλη σφαγή. Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα με τη σειρά:
Όταν ο Ιμπραήμ κατέλαβε τα ταμπούρια του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και σκότωσε τον ήρωα, μια ομάδα Ελλήνων προσπάθησε να διαφύγει μέσα σ΄ αυτό το χαλασμό κάνοντας κατά το βουνό «Κουφιέρο», το βουνό δηλαδή που είναι χτισμένο το Κοντογόνι. Αναζητούσαν δρόμο διαφυγής κυνηγημένοι από το αραβικό ιππικό. Φτάνοντας στο ποτάμι που λέγεται «Κρυόρεμα» οι ιππείς δεν μπορούσαν να τους ακολουθήσουν. Άφησαν τα άλογά τους και συνέχισαν το κυνηγητό στις όχθες του ποταμού. Η βοή από το βρόντο των όπλων και τις φωνές των διωκόμενων και των διωκομένων σε συνδυασμό με τους ήχους των σαλπίγγων και των τυμπάνων, τις κραυγές πόνου από τους πληγωμένους έδιναν εικόνα από την κόλαση του Δάντη. Οι δυνάμεις του Ιμπραήμ είχαν φροντίσει πριν από την έναρξη ακόμη της μάχης να φράξουν την έξοδο του ποταμού με ένα τάγμα τακτικού στρατού παρατεταγμένο. Μόλις οι 150 περίπου Έλληνες είδαν το αδιέξοδο στο οποίο είχαν πέσει και μη θέλοντας να πιαστούν αιχμάλωτοι όρμησαν με τα σπαθιά τους πάνω στο αραβικό τάγμα που τους τουφέκιζε αδιάκοπα. Αρκετοί σκοτώθηκαν, μερικοί εγκλωβίστηκαν και κάποιοι κατάφεραν να διασπάσουν τις θέσεις των Αράβων και να συνεχίσουν τη φυγή τους. Οι αραπάδες ανασυντάχτηκαν αμέσως και συνέχισαν να τους πυροβολούν. Ελάχιστοι κατάφεραν να μπουν στο δάσος του «Κουφιέρου» και να σωθούν. Αυτοί που έμειναν στις όχθες του ποταμού έπιασαν ένα βράχο και πρόβαλλαν απεγνωσμένα αντίσταση μέχρι που σκοτώθηκαν.
Από το φωτογραφικό άλμπουμ του σεντουκιού!!!
Η φωτογραφία είναι αρκετών χρόνων και την ανασύραμε από το ξεχασμένο άλμπουμ του σεντουκιού. Ο αείμνηστος Γιαννόπουλος Δημήτριος από το Μηλιώτη με τα εγγόνια του Δημήτρη και Αμαλία. Τα εγγόνια σήμερα είναι παντρεμένα, έχουν υπέροχες οικογένειες και καλές δουλειές. Ο Δημήτρης κατοικεί στην Καλαμάτα και η Αμαλία στην Αθήνα. Είναι και οι δυο φίλοι και συνδρομητές της εφημερίδας μας.
Στα παλιά εκείνα τα χρόνια, κάθε σπίτι έτρεφε για ένα χρόνο το γουρουνόπουλό του. Ένα καλό γουρούνι για «χοιροσφαγή» έφτανε όμως 100 με 150 κιλά. Όλο το χρόνο ταϊζόταν με καλαμπόκι, πίτουρα κουρκούτι, αγκόρτσα, λιοκόκια, βελανίδια και αποφάγια του σπιτιού.
Το σφάξιμο του γουρουνιού γινόταν την περίοδο των Απόκρεω, την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, τη σφαγαριά. Ήταν γιορτή για όλο το χωριό. Οι κάτοικοι σχημάτιζαν φιλικές συντροφιές και έσφαζαν με τη σειρά τα χοιρινά.
Ένα επιδέξιος σφαγέας έσφαζε το γουρούνι. Η σφαγή γινόταν με μαχαίρι. Μετά το σφάξιμο του βάζαν ένα λεμόνι στο στόμα για να γίνεται νόστιμο το κρέας. Στα πιτσιρίκια που βρίσκονταν στη σφαγή έκαναν ένα κόκκινο σταυρό με το αίμα του γουρουνιού στο κούτελο. Ο πρώτος μεζές στα κάρβουνα ήταν ο λάρυγγας, το καρύδι δηλ. του χοιρινού, συνοδευόμενος από κρασί, και την ευχή «χρόνια πολλά».
Από δω, ίσως βγήκε, και η παροιμιακή φράση «θα σου φάω το λαρύγγι».
Οι γυναίκες ετοίμαζαν και το συκώτι του γουρουνιού. Έναν πολύ νόστιμο μεζέ, για την περίσταση.
Τα παιδιά έπαιρναν τη «φούσκα» (κύστη), την έτριβαν στη στάχτη, τη φούσκωναν, έριχναν σπυριά από αραποσίτι κι έπαιζαν. Τη «χολή» του ασήμαδου μαύρου γουρουνιού τη βάζαν για φυλαχτάρι στα ζώα ή πότιζαν γκαστρωμένες φοράδες για να μην απορρίξουν.
Την «πυτιά» την κομμάτιαζαν. Ρίχναν ξύδι, λάδι, σκόρδο, αλάτι και την ξέραιναν στον ήλιο. Την κρεμούσαν μέσα σε σακούλι στην καπνιά του παραγωνιού και την έριχναν στο τυρί για να πήζει.
Στο Βλάση και στα υπόλοιπα Βουφραδοχώρια συνηθίζεται να χρησιμοποιείται η φράση: «Χρωστάει της Μιχαλούς». Αναζητήσαμε από πού προέρχεται η φράση αυτή και βρήκαμε την παρακάτω εξήγηση την οποία και παρουσιάζουμε:
Στα χρόνια του Όθωνα, βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι στο Ναύπλιο η ταβέρνα της Μιχαλούς. Παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια, από τον καιρό που πέθανε ο άντρας της, είχε μια περιορισμένη πελατεία, που της έκανε έκπτωση για ένα χρονικό διάστημα, μετά το τέλος του οποίου έπρεπε να εξοφλήσει ο λογαριασμός. Αλίμονο σε εκείνον που δεν ήταν συνεπής. Η Μιχαλού, κυριολεκτικά, τον ξεφτίλιζε. Ανάμεσα στους οφειλέτες ήταν κι ένας ευσυνείδητος, που του ήταν αδύνατο να βρει τρόπο να ξοφλήσει, γιατί δεν είχε τώρα τελευταία δουλειά. Μέρα και νύχτα γύριζε τους δρόμους παραμιλώντας. Όταν κανείς ρωτούσε να μάθει τι είχε ο άνθρωπος του απαντούσαν: «Ότι….χρωστάει της Μιχαλούς». Από τότε έμεινε έκφραση.
Με απόφαση του δημάρχου Αριστομένη ορίστηκαν αντιδήμαρχοι ως το τέλος της δημοτικής θητείας ο Δημήτρης Χούλιαρης, ο Δημήτρης Πετρόπουλος και ο Διονύσης Αλεβιζόπουλος. Το δήμαρχο θα αναπληρώνει, όταν αυτός απουσιάζει, ο αντιδήμαρχος Δημήτρης Χούλιαρης ο οποίος θα έχει την ευθύνη μεταξύ των άλλων και τα αιτήματα των δημοτών και των συλλόγων. Ο Δημήτρης Πετρόπουλος θα έχει την ευθύνη των θεμάτων παιδείας και την παρακολούθηση των έργων συντήρησης. Τέλος ο Δημήτρης Αλεβιζόπουλος ανέλαβε τα θέματα καθαριότητας και προστασίας περιβάλλοντος.
Έκοψαν την πίτα στο Mουσείο Xώρας
Στις 11 Ιανουαρίου 2006 έκοψαν την πίτα τους, όπως κάνουν κάθε χρόνο, οι εργαζόμενοι στο Aρχαιολογικό Mουσείο Χώρας και στους αρχαιολογικούς χώρους του ίδιου δήμου. Η εκδήλωση έγινε στο μουσείο Χώρας και την πίτα έκοψε η προϊσταμένη της Ζ’ Eφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Αρχαίας Ολυμπίας, Ξένια Αραπογιάννη. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο δήμαρχος Νέστορος Παναγιώτης Πετρόπουλος, δημοτικοί σύμβουλοι και άλλοι επίσημοι. Τυχερή –έστω και με περιπετειώδη τρόπο- ήταν η Μαρία Μπάρκα που πήρε το φλουρί και μαζί μια διήμερη άδεια.
Ολοκληρώνεται η πλατεία στο Βλαχόπουλο
Στην τελική ευθεία ολοκλήρωσης βρίσκεται η κατασκευή της πλατείας στο Βλαχόπουλο που χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Πελοποννήσου του Γ΄ ΚΠΣ. Με χρήματα του προγράμματος «Θησέας» (96.000 ευρώ) θα ολοκληρωθούν τα καταστήματα της πλατείας και η επισκευή του διώροφου κτιρίου που θα στεγαστεί η δράση «Βοήθεια στο σπίτι» και το αγροτικό ιατρείο. Μένει να κατασκευαστεί και το ηρώο πεσόντων, να ολοκληρωθούν τα πεζοδρόμια και η δεντροφύτευση. Με την ολοκλήρωση της πλατείας θα αλλάξει η όψη του χωριού. Το Βλαχόπουλο θα διαθέτει μία από τις καλύτερες πλατείες που υπάρχουν στην περιοχή μας.
Βλασαίοι γεννηθέντες το 1889 και το 1890
Συνεχίζοντας την παρουσίαση των γεννηθέντων στο Βλάση στο φύλλο αυτό της εφημερίδας θα παρουσιάσουμε τους γεννηθέντες τα χρόνια 1889 και 1890. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αρχεία του χωριού μας το 1889, στο Βλάση, γεννήθηκαν οι: Φουρτούνης Αναστάσιος του Αριστείδη και Μυλωνά Παναγιώτα του Θεοδώρου. Τον επόμενο χρόνο, το 1890, στο Βλάση, γεννήθηκαν οι: Ασημάκης Αλέξανδρος του Αθανασίου, Κοτσόβολος Δημήτριος του Κυριάκου, Κοτσόβολος Θεόδωρος του Νικολάου, Λυμπερόπουλος Βασίλειος του Κωνσταντίνου και Μητρόπουλος Αναστάσιος του Νικολάου.
Με απόφαση της Γενικής Γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου κ. Αγγέλας Αβούρη εντάχτηκε οριστικά στο ΠΕΠ Πελοποννήσου του Γ΄ ΚΠΣ, στο μέτρο για τις υποδομές εκπαίδευσης στα αστικά και ημιαστικά κέντρα, η ανέγερση του 1ου Δημοτικού Σχολείου Χώρας προϋπολογισμού 1.350.000 ευρώ. Το σχολείο που θα κατασκευαστεί θα διαθέτει έξι αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, γραφεία, βοηθητικούς χώρους, τουαλέτα, λεβητοστάσιο, μηχανοστάσιο. Το συνολικό εμβαδόν του κτιρίου θα είναι 1.068 τετραγωνικά μέτρα. Να σημειώσουμε ότι στη Χώρα λειτουργούν δυο δημοτικά σχολεία.
Ο Βλασαίος Άγγελος Μαρινόπουλος (αριστερά στη φωτογραφία) που ζει και εργάζεται στον Καναδά μαζί με τη γυναίκα του Στέλλα πλαισιώνουν τον αστροναύτη GARNEAU που ως γνωστόν έζησε στο διάστημα 687 ώρες. Είναι, πράγματι, μια ανεπανάληπτη φωτογραφία.
Η φωτογραφία που απεικονίζει την οικογένεια του Νικολάου Αποστολόπουλου του Ηλία είναι του έτους 1966. Από δεξιά Νικόλαος Αποστολόπουλος του Ηλία, Παναγιώτα Κοτσοβόλου-Αποστολοπούλου, Τάσος Αποστολόπουλος του Νικολάου και Ηλίας Αποστολόπουλος του Νικολάου.
Στο ποτάμι της Βελίκας και στο ύψος της Πελεκανάδας υπάρχει μια βαθιά λίμνη που οι κάτοικοι των χωριών μας την ονομάζουν «Της Κυριακούλας η Λίμνη». Σ΄ αυτή την περιοχή την περίοδο της τουρκοκρατίας ο Κωνσταντάκης από την οικογένεια των Γραμματικοπουλαίων από την Πελεκανάδα «διέφθειρε» μια πανέμορφη κοπέλα την Κυριακούλα Κουφοπούλου και στη συνέχεια δεν ήθελε να την παντρευτεί. Μια νύχτα την πήγε στο μέρος εκείνο του ποταμού Βελίκα και την έσφαξε. Στη συνέχεια της έδεσε μια πέτρα στο λαιμό και την πέταξε στη λίμνη του ποταμού. Μια μέρα αργότερα ένα τσοπάνος από το Λοϊ ονομαζόμενος Κωτσής πήγε τα πρόβατα να τα ποτίσει στο ποτάμι. Είδε τα αίματα και πανικόβλητος έτρεξε να ειδοποιήσει τους συγχωριανούς του. Αυτοί είχαν ακούσει για την εξαφάνιση της Κυριακούλας ειδοποίησαν και τους Πελεκαναδαίους και έτσι αποκαλύφτηκε το έγκλημα. Ο Κωνσταντάκης κλείστηκε στη φυλακή και η λίμνη ονομάστηκε από τότε «Της Κυριακούλας η Λίμνη».
Το ηρώο στα ταμπούρια του Μανιακίου
Μέχρι το 1938 στον τόπο θυσίας του Παπαφλέσσα στα ταμπούρια δεν υπήρχε κανένα ηρώο. Τότε αποφασίστηκε από το Νομάρχη Μεσσηνίας Άγγελο Παπαδήμα και έγινε έρανος από τους μαθητές των σχολείων της Μεσσηνίας προκειμένου να κατασκευαστεί η τριγωνική πυραμίδα των 18 μέτρων. Σημαντικά ποσά συγκεντρώθηκαν και από τους μαθητές των δημοτικών σχολείων των χωριών μας. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η πυραμίδα κατασκευάστηκε με βάση τα σχέδια του προϊσταμένου της μηχανικής υπηρεσίας Δήμων και Κοινοτήτων Μεσσηνίας Νικήτα Σούμπλη και κατασκευάστηκε από τον τεχνίτη Γεώργιο Κοριαλή. Πάνω στην πυραμίδα έχει εντοιχιστεί μαρμάρινη πλάκα με χαραγμένο το παρακάτω επίγραμμα:
«Βωμός που υψώθηκε στους τόπουςΑπό την Κυριακή της Αποκριάς άρχιζε στα χωριά μας ουσιαστικά το καρναβάλι. Οι οικογένειες συγκεντρώνονταν σε κάποιο από τα σπίτια και έτρωγαν όλοι μαζί επί το πλείστον μακαρόνια χειροποίητα. Στο τέλος του δείπνου αράδιαζαν εντός της ανθρακιάς τόσα αυγά όσα και οι παριστάμενοι στο τραπέζι, με καθορισμένο το αυγό του καθενός. Όποιου το αυγό θα ίδρωνε, χωρίς να ραγίσει, σήμαινε ότι όλο το χρόνο δε θα αρρωστήσει, θα είναι γερός και γενικά η τύχη θα του τα φέρει βολικά. Μετά σήκωναν το σοφρά που έτρωγαν και κοίταζαν να δούνε αν κάτω απ΄ αυτόν υπήρχε κάποιο μυρμήγκι, σημάδι ότι η τύχη ήταν με το σύνολο της οικογένειας. Όταν λέμε οικογένεια την εποχή εκείνη δεν την περιόριζαν στα σημερινά στενά όρια πατέρα και παιδιών αλλά του σογιού. Ύστερα συνέχιζαν το τραγούδι, το κρασί και τη διασκέδαση με επισκέψεις μεταμφιεσμένων που τους ονόμαζαν μασκαράδες ή μπούλες.
Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η επιστολή που λάβαμε από το συμπατριώτη μας, από το Βλάση, Μαρινόπουλο Άγγελο που ζει και εργάζεται στο μακρινό Καναδά. Η εφημερίδα μας τον ευχαριστεί και για τα καλά του λόγια και για τις ευχές του. Ευχές στέλνει και σ΄ όλους τους Βλασαίους. Επίσης, θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε και για τα 200 δολάρια Καναδά που έστειλε για ενίσχυση του Συλλόγου μας. Μας έστειλε και αρκετές φωτογραφίες που με ευχαρίστηση θα δημοσιεύσουμε αρχίζοντας από το φύλλο αυτό. Τέλος να αναφέρουμε ότι ο Άγγελος Μαρινόπουλος του Θεοδώρου γεννήθηκε το 1951, μετανάστευσε στον Καναδά, παντρεύτηκε τη Στυλιανή Σπυροπούλου και απόκτησαν τα παιδιά Θοδωρή και Βασιλική.
Πολλές φορές από την εφημερίδα μας και όχι μόνο έχουμε καυτηριάσει την απαράδεχτη κατάσταση που υπάρχει στο οδικό δίκτυο Κουρτάκι-Βλάση-Άγιοι Απόστολοι. Ο δρόμος είναι γεμάτος λακκούβες και κινδυνεύεις και ατύχημα να πάθεις και το αυτοκίνητό σου να καταστρέψεις. Λίγες μέρες πριν βγει ο Ιανουάριος ο Νομάρχης Μεσσηνίας μας ενημέρωσε ότι διέθεσε το ποσό των 30.000 ευρώ για να κλείσουν τουλάχιστον οι λακκούβες. Θεωρούμε την κίνηση θετική αλλά πιθανόν τα χρήματα αυτά να μην φθάσουν.
Με συνεργασία του δήμου Παπαφλέσσα και των ομογενών που κατάγονται από το δήμο θα δεντροφυτευτεί η 10η επαρχιακή οδός από Βλαχόπουλο ως Τουλούπα Χάνια. Να σημειώσουμε ότι τη χρονιά που μας πέρασε ο δήμος Παπαφλέσσα και οι ομογενείς από την περιοχή πραγματοποίησαν με επιτυχία δεντροφύτευση στην πλαγιά του Μανιακίου. Είναι μια προσπάθεια να γίνει ελκυστικό το τοπίο για τους περαστικούς, τους επισκέπτες και τους κατοίκους της περιοχής. Είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια.
Στις τελευταίες πανελλήνιες εξετάσεις, η Ειρήνη Μπλάνα του Χρήστου, που η μητέρα της διατηρεί το φαρμακείο στο Χατζή, αρίστευσε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοιτήτρια αυτή μαζί με άλλες αριστούχους από τη Μεσσηνία έλαβε έπαινο και χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στους «Επαίνους Ν. Πολίτης» σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2006, ημέρα των Τριών Ιεραρχών, στην Καλαμάτα. Η Ειρήνη Μπλάνα αποφοίτησε από το 4ο Λύκειο Καλαμάτας.
Άγονη βγήκε η δημοπρασία του δρόμου Τουλούπα Χάνια-Μηλιώτη-Αριστομένη-Τρίοδος-Θουρία προϋπολογισμού 200.000 ευρώ αφού κανείς εργολάβος δεν προσήλθε στις 23 Ιανουαρίου 2006 στο χώρο των δημοπρασιών. Ήταν η δεύτερη φορά που το έργο έβγαινε σε δημοπρασία από τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας. Η δημοπρασία επαναλήφτηκε στις 13 Φεβρουαρίου και προσωρινός μειοδότης αναδείχτηκε ο εργολάβος Ηλίας Ζωντανός με έκπτωση 2%.
Ανηφορίζοντας, τα χρόνια εκείνα, από το Κεφαλόβρυσο για το Βλάση συναντούσες ένα τεράστιο δέντρο, που υπάρχει ακόμη και σήμερα (το βλέπεις από μακριά αφού το μονοπάτι είναι αδιάβατο από τους θάμνους) ιδιοκτησίας του Αριστείδη Μυλωνά, γι΄ αυτό και το ονόμαζαν δέντρο του Αριστειράκου. Τα γυμνασιόπαιδα, ερχόμενα από το Χατζή το δέντρο ήταν το σημείο ξεκούρασής τους. Το τι είχε ακούσει αυτό το δέντρο δεν περιγράφεται. Παιδικές φωνές, παιδικά χωρατά, φαντασιώσεις, ελπίδες, όνειρα, προσδοκίες τα πάντα κρυμμένα στις φυλλωσιές του.
Ο Πανάγιος Τάφος και η Κάθοδος του Αγίου Φωτός
Ο εκλεκτός συμπατριώτης μας, από το Βλάση, Λαϊκός Ιεροκήρυκας, Γεώργιος Στ. Λαμπρόπουλος Προσκυνητής Αγίων Τόπων στο φύλλο αυτό της εφημερίδας μας περιγράφει τον Πανάγιο Τάφο και την Κάθοδο του Αγίου Φωτός ως εξής: «Ο πανίερος ναός της Αναστάσεως είχε δυο εισόδους. Η μία είναι κλειστεί από την εποχή του Σαλαδίνου. Άνωθεν της εισόδου, εις το δεξιό ρόπτρο, υπάρχει επιγραφή εις τα αραβικά λέγουσα: «Απόλαυε τον πόθο σου προσκυνητά. Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου Σου. Είσελθε εις την πολύφωτον ουρανών μήτηρ εκκλησιών Θεόυ κατοικητήριον». Εις το αριστερό ρόπτρο υπάρχει άλλη επιγραφή που λέει: «Είσελθε ω ξένε εις τας αυλάς του Κυρίου. Εις τον τόπν της ζωής, όπου σκηνεί η χάρις και επιπολάζει το Άγιον και Ευλογημένον Φως». Αριστερά της εισόδου του Ναού υπάρχει πυλώνας κορινθιακού ρυθμού εσχισμένη από το έτος 1579. Το έτος αυτό ισχυόντων των Αρμενίων, εις Ιεροσόλυμα, δωροδόκησαν τον διοικητή της πόλεως Μουράτ Πασά, να μην επιτρέψει την είσοδο εις τον Έλληνα Πατριάρχη εντός του ναού δια την λήψη του Αγίου Φωτός. Όταν ο Έλλην Πατριάρχης Σωφρόνιος με την ακολουθία του έφτασε εις τον Ναόν της Αναστάσεως, ο Σαρακινός φρουρός Εμιρ-Τονόμ δεν του επέτρεψε την είσοδο. Οι Αρμένιοι κλεισμένοι εντός του Ναού, μάταια περίμεναν την κάθοδο του Αγίου Φωτός. Όταν κατέβη το Άγιο Φως , εκτύπησε τον Πανάγιο Τάφο και εξοστρακίσθηκε σχίζοντας την κολώνα εκ των έσω και εξήλθε έξω το φως, το έλαβε ο Πατριάρχης Σοφρώνιος, το οποίο δίνει μεν εις τους πιστούς, ψάλλοντας: Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών…κ.λ.π. Βλέποντας ο Εμιρ-Τονόμ το θαύμα, επίστευσε εις το Χριστόν και με στεντώριαν φωνήν είπε: «Μία η σωστή πίστις, των Ορθοδόξων Χριστιανών». Ετέρα παράδοση λέγει, ότι είχε τρία καρφιά τα οποία έμπηξε εις τη γη λέγων: «Ούτω να εμπιχθώσιν τα καρφιά εις τα μάτια εκείνων που δεν πιστεύουν ότι το Άγιον Φως είναι αληθινόν». Μετά την ομολογίαν του αυτήν, συνελήφθη και θανατωθείς εκάει εις το κέντρον της Αγίας Αυλής. Ο Εμίρ-Τονόμ αν και αβάπτιστος μετά την ομολογίαν του ταύτην κατετάγη εις την χωρία των ομολογητών τα δε οστά του αναπαύονται βορειότερα του Ναού της Αναστάσεως, εις το Μοναστήριον της Μεγάλης Παναγιάς, εντός λάρνακος μαζί με το δεξιό χέρι της Αγίας Ιουλίτης. Έξι μήνες αργότερα εις το όρος των ελαιών, ο Μουράτ Πασάς εξέδωσε φιρμάνι δια του οποίου ανεγνωρίζοντας τα απαραβίαστα δικαιώματα των Ορθοδόξων Χριστιανών, επί του Παναγίου Τάφου και λοιπών προσκυνημάτων. Έκτοτε και μέχρι της συντέλειας των Αιώνων ουδείς θα δίναται να λάβει το Άγιον Φως παρά μόνο ο Έλλην Ορθόδοξος Πατριάρχης. Συνεχίζεται ….
Ο συμπατριώτης μας, από το Βλάση, Σταύρος Λαμπρόπουλος του Γεωργίου μας έστειλε ρήσεις του λαού μας που με ευχαρίστηση δημοσιεύουμε: «Άσκοπος ο νους διπλός ο κόπος», «Απίδια φαγωμένα κάτσε μέτρα τις ουρές τους», «Βόηθα με φτωχέ για να μη σου μοιάσω», «Βαράτε αλλά μη τραβάτε», «Ξάμω συ και εγώ βαρώ», «Νάχεις κουκιά κι ας μη βράζουνε», « Μάης άβρεχος, τρύγος άμετρος», «μη παίρνεις δίκιο ορφανού ούτε τόπο ποταμού», «Μη τσιγκλάς το γάιδαρο γιατί θ΄ ακούσεις την πορδή του», «δεν έχει ο φτωχός μα έχει ο Θεός», «Δώδεκα Απόστολοι ο καθένας με τον πόνο του», «Εκεί που μας χρώσταγε μας πήρε και το αμπέλι», «Είχαμε ένα σκύλο και βοήθαγε το λύκο», «Ένας ζουρλός ρίχνει την πέτρα στο πηγάδι χίλιοι γνωστικοί δεν μπορούν να τη βγάλουν», «Η αλεπού είχε εργατιά και κείνη ακριδολόγαγε», «Η πείνα δεν έχει μάτια», «Ήρθε ο τέτραδος πάει ο βδόμαδος», «Η κοιλιά δεν έχει παραθύρια», «Ίσια υφάδι, ίσια στημόνι», «Καλή ζωή, άσχημη διαθήκη», «Κλωτσούνται τα άλογα αλίμονο από τα γαϊδούρια», «Μακριά κλωνά, ζουρλή κυρά», «Λάδι βρέχει στην Κορώνη», «Κότα πίτα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη», «Όσο ο νους μου στο χωράφι τόσο θα βρεθούν τα βόιδα».
Στη Βουφράδα τα χρόνια εκείνα ένα από τα βασικά θέματα που έπρεπε να ρυθμίσει ο προξενητής άνδρας ή γυναίκα όταν πήγαινε να κάνει προξενιό ήταν η διατύπωση της πρότασης της προίκας. Ήταν μια δύσκολη υπόθεση αφού ο προξενητής χρειαζόταν συνήθως να πάει και να έρθει αρκετές φορές στα σπίτια του γαμπρού και της νύφης με τις απαντήσεις μέχρι την τελική συμφωνία. Πάνω σε ένα χαρτί έγραφαν τα πάντα. Έγραφαν με κάθε λεπτομέρεια ότι έταζε ο πατέρας της νύφης στο γαμπρό. Αυτό το χαρτί το έλεγαν «Αρεσά» και το διαβάζανε δυνατά στους παραβρισκόμενους στη διάρκεια του αρραβώνα. Αφού το διάβαζαν το έδεναν με μια κόκκινη κορδέλα και το έβαζαν πάνω σε μια ψάθινη καρέκλα. Στην ίδια καρέκλα τοποθετούσαν και ένα μικρό πανέρι. Οι καλεσμένοι στους αρραβώνες έριχναν ότι χρήματα είχε ευχαρίστηση ο καθένας. Αυτά τα μάζευαν και τα έδιναν στον προξενητή σαν αμοιβή για το προξενιό. Το θέμα, όμως, της προίκας δεν τελείωνε εδώ. Την ημέρα που θα γινόταν ο γάμος το πρωί πριν στεφανώσουν, πήγαιναν οι συμπέθεροι στο συμβολαιογράφο στο Χατζή και έκαναν το επίσημο συμβόλαιο για την προίκα της νύφης.
Σήμερα που ζούμε σε μια άλλη εποχή όλα αυτά μας προκαλούν γέλιο και ειρωνικά σχόλια όταν τα ακούμε από τους παλαιότερους και ίσως είναι φυσιολογικό. Τότε όμως χωρίς προίκα η «τσούπρα» θα έμενε στο ράφι. Γι΄ αυτό κι εκείνον που είχε κορίτσι τον θεωρούσαν δύστυχο.
Συκάς Ιωάννης: Πολέμησε στο Νιόκαστρο
Σύμφωνα με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το 1824 υπηρετούσε και αυτός στο σώμα του Νίκου Γεωργακόπουλου. Αυτό προκύπτει από διασωθείσα κατάσταση των ανδρών του οπλαρχηγού. Όταν το Νιόκαστρο έπεσε στα χέρια των ανδρών του Ιμπραήμ, ο Ιωάννης Συκάς παρέδωσε τον οπλισμό του, που αποτελείτο από ένα πιστόλι και ένα τουφέκι, συνολικής αξίας 140 γροσίων.
Ψώνης Δημήτριος: Ένας Βλαχοπουλαίος αγωνιστής
Ο Δημήτριος Ψώνης γεννήθηκε στο Βλαχόπουλο και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Το 1830 έλαβε μέρος στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη δικαστικών συμβούλων, που πραγματοποιήθηκε στη Μεθώνη και εξελέγη ανάμεσα στους 25 που θα επιτελούσαν το σπουδαίο αυτό λειτούργημα.
Ο δραστήριος σύλλογος γυναικών του δήμου Βουφράδας έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στο δημαρχείο του δήμου στο Χατζή στις 14 Ιανουαρίου 2006. Η γιορτή λιτή με ξεχωριστό, όμως, χρώμα ικανοποίησε τους παραβρισκόμενους που αντάλλαξαν εγκάρδιες ευχές. Γενικά οι εκδηλώσεις του συλλόγου γυναικών Βουφράδας έχουν πάντα επιτυχία.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάζεται η πλατεία στον οικισμό Άγιοι Απόστολοι του δήμου Παπαφλέσσα. Ένας οικισμός που αναβαθμίζεται συνέχεια. Η πλατεία που είναι το σημείο αναφοράς κάθε χωριού, κάθε οικισμού απουσίαζε από τον οικισμό Άγιοι Απόστολοι. Ήταν λοιπόν αναγκαίο να υπάρξει και εδώ μια όμορφη πλατεία. Σε όλους τους συντελεστές αυτού του έργου αξίζουν συγχαρητήρια.
Για να μην κρυώσει η φασολάδα….
Για να μην κρυώσει η φασολάδα στην αποκριάτικη εκδήλωση του Συλλόγου μας είχε γίνει πρόβλεψη να υπάρχει στο ελαιοτριβείο και γκαζάκι το οποίο μπήκε σε χρήση όταν έφτασαν οι χύτρες με τη φασολάδα. Στη φωτογραφία ζεσταίνουν τη φασολάδα οι: Μαρινοπούλου-Κοτσινονού Γιώτα, Μαρινοπούλου-Θεοδωρακοπούλου Μαρία, Γιαννοπούλου-Αποστολοπούλου Νούλα, Κωστούρου-Αποστολοπούλου Στέλλα. Η αλήθεια είναι ότι όλο το χωριό που παραβρέθηκε στην εκδήλωση πέρασε μια μέρα ευχάριστη. Στο κάτω-κάτω τι δίνει νόημα στη ζωή; Δεν είναι το άθροισμα μικρών ευχάριστων στιγμών; Σ΄ αυτές λοιπόν τις ευχάριστες στιγμές πρέπει να προστεθεί και αυτή της Καθαράς Δευτέρας στο Βλάση.
Τα παλιά τα χρόνια όλα τα σπίτια, τα υφαντά τα πανικά, τα χοντρά υφαντά και γενικά όλο το ρουχισμό του σπιτιού, τον φτιάχνανε στους λάκκους (αργαλειούς), αφού πρώτα κάνανε όλες τις προετοιμασίες. Καταρχήν έπρεπε να υπάρχουν τα υφαντικά υλικά και αυτά ήταν:
Τα μαλλιά: Βγαίνοντας η άνοιξη οι τσοπάνηδες κουρεύανε τα πρόβατα και τους παίρνανε το ποκάρι (όλο το μαλλί). Τα ποκάρια τα βάζανε στα καζάνια και τα βράζανε λίγο για να φύγουν οι βρωμιές, ο πίνος και τα ξένα αντικείμενα από το μαλλί. Έπειτα τα έπλεναν καλά και γινόσανε κάτασπρα. Τα απλώνανε στον ήλιο και στεγνώνανε καλά και τα μαζώνανε μέσα σε σακιά. Το χειμώνα ή όποτε άλλοτε δεν είχαν δουλειές, τα βγάνανε από τα σακιά και τα ξαίνανε με τα χέρια και τα καθαρίζανε από τα τριβόλια και από άλλα σαριδάκια. Μετά τα περνούσαν από τα χτένια, για να καθαρίσουνε καλύτερα και να γίνουν πιο αφράτα, τα φτιάχνανε τουλούπες, τα βάζανε στη ρόκα και με το αδράχτι ή τη δρούγα, τα γνέθανε υφάδια σε διάφορα πάχη (ψιλό – μέτριο – χοντρό). Όταν θέλανε να βγάλουνε το στημόνι (μακρύ μαλλί), τα μαλλιά τα περνούσανε από τα λανάρια. Με τα προβατίσια μαλλιά υφαίνανε μπαντανίες, φλοκάτες, στρωσίδια και κουβέρτες καλής ποιότητας.
Τα κωλόκουρα και αρνόκουρα: Μόλις έμπαινε η άνοιξη κωλοκουρίζανε τα πρόβατα. Κόβανε τα μαλλιά κάτω από την κοιλιά, στα πόδια και το λαιμό. Όσα αρνιά δεν τα σφάζανε και τα είχανε για ζωή, τα κουρεύανε κανονικά μαζί με τα πρόβατα. Τα μαλλιά τους τα λέγανε αρνόκουρα. Και τα κωλόκουρα και τα αρνόκουρα ήταν μαλλιά δεύτερης ποιότητας. Και σε αυτά κάνανε τις πιο πάνω εργασίες (πλύσιμο, νέσιμο κλπ) και φτιάχνανε κουβέρτες δεύτερης κατηγορίας, χράμια και πλέκανε φανέλες, ζακέτες μισοφόρια, τζουράπια (κάλτσες), μπελερίνες και σκουφιά. Ακόμα φτιάχνανε και πάντες που τις κρεμάγανε στους τοίχους και τους μπερντέδες που τους κρέμαγαν στις πόρτες.
Η κοζιά ή το γιδόμαλλο: Μόλις κουρεύανε τα γίδια, παίρνανε την κοζιά και τη ρίχνανε στο πάτωμα ενός μικρού δωματίου. Στην άκρη στο δωμάτιο στερεώνανε 4 χαλκάδες, ή καρφώνανε 4 μεγάλες πατώπροκες και τις λυγάγανε κατά τον τοίχο και δένανε 4 κομμάτια σκοινιά. Απλώνανε την κοζιά στο πάτωμα, πιάνανε τα δυο σκοινιά με το ένα χέρι και τα΄ άλλα δυο με τα΄ άλλο χέρι, από τις ελεύθερες 
άκρες τους. Τα σηκώνανε λίγο ψηλά και τα χτυπάγανε με δύναμη στο πάτωμα, που ήταν η κοζιά. Το γιδόμαλλο με το ανεβοκατέβασμα των σκοινιών ανακατευότανε και χτυπιότανε. Αυτό γινόταν πολλή ώρα μέχρι που να ανακατευτεί και να μαλακώσει καλά. Μετά το ραντίζανε με νερό για να μαλακώσει καλύτερα και το φτιάχνανε τουλούπες. Τις τουλούπες τις βάζανε μέσα σε σακιά, τα δένανε καλά και τα βάνανε χάμω και κάθονταν απάνω για να κατακάτσει το γιδόμαλλο (κουσιάξει όπως το λέγανε), για να γνέθεται καλά. Μερικοί αν είχαν λίγο γιδόμαλλο, το βαράγανε με μακριές και γερές λούρες (βέργες) για να μαλακώσει και να γίνει καλή η κοζιά. Μόλις βάνανε τις τουλούπες στη ρόκα για να τις γνέσουνε, την κοζιά τη βρέχανε με νερό για να γνέθεται καλύτερα και για να κολλάνε οι τρίχες και να μη φεύγουνε και πάει στράφι το γιδόμαλλο. Μετά το υφάδι της κοζιάς το μαζεύανε στα μασούρια (μακριές βέργες) και υφαίνανε στον αργαλειό τα σαΐσματα. Τα σαΐσματα τα πηγαίνανε στη νεροτριβή για επεξεργασία. Με τα σαΐσματα σκεπάζανε τα ζα το χειμώνα, να μην κρυώνουν, τα σκεπάζανε επίσης μετά το όργωμα, αν ήσαν ιδρωμένα, φτιάχνανε και τις ποδιές που έριχναν στα καπούλια των ζώων για να μην κρυώνουν, φτιάχνανε ντορβάδες και βάνανε μέσα τον καρπό και ταΐζανε τα ζα τους, φτιάχνανε και σακιά, τα στρώνανε το χειμώνα στα παραγώνια και τα βάνανε κάτω από το κρεβάτι για να βαστάει ζεστασιά. Οι τσοπάνηδες φτιάχνανε καπότες, τις τράγες όπως τις λέγανε και τις φοράγανε με τα χιόνια και το βροχερό καιρό, γιατί το νερό γλίστραγε και δεν πέρναγε μέσα από την καπότα, ήτανε περίπου σαν τα σημερινά αδιάβροχα. Οι κυνηγοί και οι γεωργοί φτιάχνανε τις κόζινες κάλτσες, τις κοζιές όπως τις λέγανε και τις φοράγανε έξω από το παντελόνι, για να μην κολλάνε επάνω οι λάσπες και να μην περνάει το νερό μέσα. Το γιδόμαλλο το ρίχνανε οι σοβατζήδες μέσα στη λάσπη και φτιάχνανε τους σοβάδες στα σπίτια για να μην πέφτουνε.
Τα κουρέλια: Παίρνανε τα παλιά σκουτιά, που δεν φοριόνταν πια και τα κόβανε στενές λουρίδες. Ράβανε πάρα πολλές λουρίδες και τις μαζεύανε κουβάρια, Παίρνανε δρούγες (μακριές βέργες μέχρι 30 εκ.) και τυλίγανε κατάλληλα τα κουρέλια από τα κουβάρια. Τα κουρέλια τα υφαίνουνε στον αργαλειό και φτιάχνανε κουρελούδες, διαδρόμους και πατάκια (σήμερα τα κουρέλια τα βάζουν στα …στρώματα!!!). Άμα τα κουρέλια τα κόβανε κομματάκια και προεξέχανε μέχρι 10 εκ., εκεί που τα υφαίνανε, φτιάχνανε τα περίφημα και με πολλά σχέδια, φλοκάτα πατάκια και διαδρόμους.
Το σπάρτο: Σε πολλά χωριά που υπήρχαν σπάρτα στην περιοχή τους, τα μάζευαν και με κατάλληλη επεξεργασία – τα άφηναν πρώτα για 20 μέρες στο νερό, στο ποτάμι, τα επεξεργάζονταν στη συνέχεια σαν την κοζιά- και τα έπλεκαν ή στο χέρι και έκαναν σκοινιά ή στον αργαλειό και φτιάχνανε ωραία πατάκια, διαδρόμους και χρωματιστές ψευτοανδρομίδες. Αυτά τα υφαντά τα λέγανε σπάρτινα.
Το δίμιτο: Ήταν ένα μπαμπακερό νέμα (νήμα- υφάδι), που το αγοράζανε με την οκά ή με το μπακέτο από τα εμπορικά. Το βάφανε κατά την επιθυμία τους και άλλο από αυτό το κάνανε υφάδι και το μαζεύανε (γεμίζανε) στα μασούρια και υφαίνανε το πανί και το άλλο το κάνανε στημόνι και το βάνανε στον αργαλειό. Με το πανί από το δίμιτο φτιάχνανε σεντόνια, μαξιλάρια, πουκάμισα, φορέματα, μπόλκες (ζακέτες), ποδιές, μπόλιες (πετσέτες προσώπου), βαγιόλες (τραπεζομάντιλα και πετσέτες φαγητού), όλα τα εσώρουχα και όλα τα πανικά του σπιτιού. ΠΗΓΗ: «Το Μπουλιάρι».
Τόσα πολλά έχουμε να πούμε για το μαύρο χρώμα που ο λαός το απεχθανόταν, το μισούσε, το φοβόταν, το απέφευγε. Όσο όμως κι αν το απέφευγε, ζούσε μ΄ αυτό, αφού αναγκαζόταν να το βλέπει, να το φορά, λόγω διαφόρων συγκυριών.
Τα παλιά τα χρόνια το 80% των γυναικών φορούσαν μαύρο, λόγω κυρίως των συχνών θανάτων, κυρίως μικρών παιδιών αλλά και άλλων συγγενών. Η θρησκεία είχε δώσει το μήνυμα το πένθος να ακολουθείται από το μαύρο χρώμα. Στο θρήνο, τα μοιρολόγια πάντα αναφέρουν το χάρο «μαύρον κι άραχνον». Όταν κάποιο συμβάν τύχει σε κάποιον ή κάποια, αμέσως και αυθόρμητα λέμε « τι έπαθε ο μαύρος ή η μαύρη».
Μαύρο και το σκοτάδι της νύχτας. Που επηρεάζει και προκαλεί φόβο στον άνθρωπο και ειδικότερα στα μικρά παιδιά.
Είναι γεγονός πως στο βαρύ πένθος ταιριάζει το μαύρο και γι΄ αυτό έχει επικρατήσει. Μαύρα τα ράσα του παπά και γενικά των ιερωμένων, από τον πατριάρχη έως τον καλόγερο, που υπηρετούν την ορθοδοξία. Δε γνωρίζω, εάν αυτοί που υπηρετούν την Ορθόδοξη Εκκλησία φορούν τα μαύρα, λόγω του πένθους για Θεάνθρωπο, για τη θανάτωσή του. Ο λαός όσο κοντά κι αν είναι στο μαύρο (συγκεκριμένα στον παπά) έχει την πρόληψη της κακοτυχίας. Και σήμερα ακόμα, που ο κόσμος βαίνει σε άλλους ορίζοντες, τις συνήθειες των παλιών δεν μπορεί να τις αποβάλει. Όταν ο άνθρωπος ξυπνήσει το πρωί και ο πρώτος άνθρωπος που θα συναντήσει είναι παπάς, αμέσως το θεωρεί γρουσουζιά. Παπά πρωτόειδες, Δε θα πάει καλά η μέρα, Δε θα πάει καλά η βδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος…Πολλοί υποστηρίζουν, πως πράγματι, συντείνει η συνάντηση του παπά κατά το πρώτο ξεκίνημα, ώστε να μην πάει καλά η μέρα τους, να πάθουν κάποιο μικρό ατύχημα… Πολλές μαρτυρίες έχουμε που εξαιτίας του μαύρου χρώματος κατά το ξεκίνημα της ημέρας έχουν παρατηρηθεί ζημιές.
Μαύρη γάτα πέρασε στο δρόμο σου πρωί – πρωί, φυλάξου, κάτι θα σου συμβεί. Οι παλιοί κυνηγοί, όταν ξεκίναγαν να πάνε για κυνήγι και στο δρόμο τους βρισκόταν παπάς, γύριζαν πίσω, γιατί θα πάθαιναν ζημιά ή δε θα έφερναν κυνήγι.
Πόσο προληπτικός ήταν και είναι ο λαός και πέφτει σε αντιθέσεις, ενώ ο παπάς είναι ιερό πρόσωπο, με ευθύνες έναντι του Θεού και ο κοινός θνητός το γνωρίζει, από την άλλη μεριά τον θεωρεί υπεύθυνο της κακοτυχίας του. Αντίθετα, κατά την ώρα που συναντάς παπά, μπορείς να πεις, έστω και μέσα σου, «την ευχή σου δέσποτα». Μπορείς απλούστατα να πλησιάσεις τον παπά, να του πεις καλημέρα και να του ζητήσεις την ευχή του. Τα παλιά χρόνια μικροί και μεγάλοι έδιναν σημασία στον παπά, σεβασμό και αγάπη, που ήταν καλύτερα από ότι να σκέπτονται κάτι κακό. Του φιλούσαν το χέρι με ευλάβεια, υποκλινόταν. Βέβαια το έθιμο έρχεται από πολύ παλιά και ο λαός το ακολουθεί και σήμερα ακόμη, αφού εξαιτίας του μαύρου χρώματος την πληρώνει ο παπάς.
Πολλά τραγούδια αναφέρονται στο μαύρο που είναι κακό χρώμα. Δημοτικά τραγούδια, αυτοσχέδια του λαού που τραγουδιούνται και έχουν διάφορους σκοπούς, μιλούν για τα μαύρα που τα καταριούνται οι άνθρωποι. Η κατάρα συνδυάζεται με τον έρωτα και ένα ποίημα αναφέρει: «Ποιος το ΄πε δεντρουλάκι μου, Δε σ΄ αγαπώ πουλάκι μου, αν το ΄πε ο ήλιος να μη βγει, τ΄ άστρι να μην ξημερωθεί. Κι αν το ΄πε το ρηγόπουλο, της Πάτρας το αρχοντόπουλο, μαύρη να ιδώ τη μάνα του, κουρούνα την κουνιάδα του.
Σε κακό είχαν και οι επαναστατημένοι του 1821 το μαύρα. «Βγήκε ο ήλιος κόκκινος και το φεγγάρι μαύρο κι ο λαμπερός αυγερινός που πάει να βασιλέψει δείχνουν σημάδι του κακού τ΄ αραχλιασμένου χάρου». (Λαογραφικές ιστορίες του Τάκη Ρούνη)
Το 1981 η οικογένεια του Άγγελου Μαρινόπουλου που κατοικεί στον Καναδά επισκέπτεται τη γενέτειρα γη, το Βλάση, και κάνει μια βόλτα στα σοκάκια του χωριού πάνω στο υπομονετικό γαϊδουράκι. Οι πιτσιρικάδες τότε Θοδωρής και Βασιλική φαίνεται να το απολαμβάνουν.
Ζάκη Ιωάννη
Στις 22 Φεβρουαρίου 2006 έφυγε απ΄ αυτό το μάταιο κόσμο και πορεύτηκε στο δρόμο της αιωνιότητας ο συμπατριώτης μας, από το Βλάση, Ζάκης Ιωάννης του Νικολάου. Ότι και να πει κανείς, ότι και να γράψει για τον Μπάρμα-Γιάννη θα είναι λίγα αφού ψόγος στη ζωή του δεν υπήρξε. Ζωή επαίνου έζησε. Δραστήριος, ικανός, δημιουργικός, καλοσυνάτος. Μια ευγενική ψυχή. Γεννήθηκε το 1930 και παντρεύτηκε την Κανελλοπούλου Σοφία του Γεωργίου από τη Δροσιά. Απέκτησαν τα παιδιά Γιώργο, Σούλα, Θεόδωρο και Ακριβή. Υπήρξε άριστος οικογενειάρχης. Διατηρούσε για πολλά χρόνια σαμαρτζίδικο και πεταλωτήριο στο Βλάση. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε κοντά στα παιδιά του στην Αθήνα όπου και αποβίωσε. Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση με την παρουσία των παιδιών του, των εγγονών του, των λοιπών συγγενών του και πλήθος κόσμου από το Βλάση και τα διπλανά χωριά. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η σύνταξη της εφημερίδας μας εκφράζουν τα θερμά συλλυπητήριά τους στους οικείους του. Στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας θα επανέλθουμε και θα προσπαθήσουμε να δημοσιεύσουμε και φωτογραφία του.
Γαλάζιου Αθηνάς
Ενώ η εφημερίδα βρισκόταν στο τυπογραφείο για εκτύπωση πληροφορηθήκαμε το θάνατο της Αθηνάς Γαλάζιου μητέρα του αντιπροέδρου του συλλόγου μας Γαλάζιου Παύλου. Η κηδεία της έγινε στο χωριό της Ζυγό Άρτας. Η αποθανούσα ήταν 92 χρονών. Περισσότερα θα αναφέρουμε στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και η σύνταξη της εφημερίδας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της.
Κατσούλα Θεόδωρου του Αποστόλη
Το πληροφορηθήκαμε καθυστερημένα και ως εκ τούτου καθυστερημένα το δημοσιεύουμε. Στις αρχές του Ιανουαρίου αποβίωσε ο Θεόδωρος Κατσούλας εγγονός του αείμνηστου Γεωργίου Ζάκη και της αείμνηστης Γεωργίας Ζάκης που οι Βλασαίοι την αποκαλούσαν «Βρυσογιώργαινας». Ο Θεόδωρος Κατσούλας κατοικούσε στο Ρωμανού. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Ζάκης και η Γεωργία Ζάκη (Βρυσογιώργαινα) είχαν δυο παιδιά το Γιώργο που εγκαταστάθηκε στο Κορυφάσιο και τη Νικολίτσα που παντρεύτηκε τον Αποστόλη τον Κατσούλα στο Κοντογόνι. Ο Θεόδωρος Κατσούλας γιος της Νικολίτσας και του Αποστόλη Κατσούλα ακολούθησε το θείο του Γιώργο στο Κορυφάσιο και λίγο αργότερα στο Ρωμανού όπου κατοικούσε μόνιμα. Να αναφέρουμε ότι η μητέρα του Νικολίτσα ήταν το μοναδικό θύμα του τυφώνα που πριν από πολλά χρόνια μέρος της Χώρας του δήμου Νέστορος και της ευρύτερης περιοχής.
Μυλωνά - Κυριακοπούλου Βασιλική
Στις 14 Ιανουαρίου 2006 αποβίωσε στο Χατζή η συμπατριώτισσά μας Μυλωνά-Κυριακοπούλου Βασιλική που είχε γεννηθεί στο Βλάση το 1920. Η Μυλωνά-Κυριακοπούλου Βασιλική ήταν κόρη του Θανάση Μυλωνά που τον αποκαλούσαν Τασόπουλο και της Μυλωνά-Πετροπούλου Θεοδώρας. Είχε αδερφή την αείμνηστη Μαριγούλα Μυλωνά-Κοτσοβόλου που είχε παντρευτεί τον αείμνηστο Σπύρο Κοτσόβολο. Η Μυλωνά-Κυριακοπούλου Βασιλική παντρεύτηκε στο Χατζή τον Αθανάσιο Κυριακόπουλο και απόκτησε μαζί του μια κόρη. Η νεκρώσιμη ακολουθία πραγματοποιήθηκε στο Χατζή. Το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και η εφημερίδα μας εκφράζουν τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της.
Παυλόπουλου Βασιλείου (Ιερέα)
Στις 22 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στην Πελεκανάδα η κηδεία του Ιερέα Βασιλείου Δ. Παυλόπουλου σε ηλικία 92 χρονών. Στην εκφορά του από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πελεκανάδας η σύζυγός του, πρεσβυτέρα Δήμητρα Παυλοπούλου, τα παιδιά του, οι εγγονοί του, οι ανεψιοί, λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από την Πελεκανάδα και τα διπλανά χωριά.
Γιαννακοπούλου Κικής
Ήταν μόλις 29 χρονών και έκανε όνειρα για τη ζωή που είχε μπροστά της. Όμως η τύχη της επιφύλαξε σκληρό παιχνίδι. Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στην Αθήνα και κηδεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου 2006 στο Νερόμυλο (Μίσκα). Πρόκειται για την Κική Κων. Γιαννακοπούλου. Στη νεκρόσυμη ακολουθία παραβρέθηκαν οι γονείς της Κώστας και Στέλλα Γιαννακοπούλου, η αδερφή της Ελένη, ο παππούς, οι θείοι, οι εξάδελφοι, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Νερόμυλο και τα διπλανά χωριά.
Κουφοπούλου Παναγούλας
Το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε η κηδεία της αποθανούσας Παναγούλας Νικ. Κουφόπουλου στην Πελεκανάδα. Αποδήμησε εις Κύριον σε ηλικία 77 χρονών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν ο σύζυγος Νικόλαος, τα παιδιά, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από την Πελεκανάδα και τα διπλανά χωριά.
Μαρκοπούλου Παναγιώτας
Στις 25 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Χατζή η κηδεία της Παναγιώτας Ιωάννου Μαρκόπουλου, η οποία αποβίωσε σε ηλικία 86 χρονών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν τα παιδιά της Ιωάννης και Αρχοντούλα, Αθανάσιος και Φωτεινή, τα αδέρφια της, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Χατζή και την ευρύτερη περιοχή.
Συκκά Γεωργίου
Στις 26 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο χωριό Χαραυγή του δήμου μας η κηδεία του Γεωργίου Χρ. Συκκά που απεβίωσε σε ηλικία 69 χρονών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν τα αδέρφια Σωτήρης και Φωτεινή Συκκά, τα εγγόνια, ανήψια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από τη Χαραυγή και τα διπλανά χωριά.
Καστόρας Ευγενίας
Στις 22 Φεβρουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καλαμάτας η νεκρώσιμη ακολουθία της Ευγενίας χα Ι. Καστόρα που καταγόταν από το χωριό Χαραυγή του δήμου μας. Αποβίωσε σε ηλικία 84 ετών και η ταφή της έγινε στο νεκροταφείο Χαραυγής. Στη νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν τα τέκνα Κωνσταντίνος και Καλλιρρόη Καστόρα, Παναγιώτα και Δημήτρης Κολόζης, Παρασκευή και Εμμανουήλ Δελέντζας, τα αδέρφια, τα εγγόνια, τα ανήψια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από την Καλαμάτα και τη Χαραυγή.
Σπύρου Φουρτούνη του Παναγιώτη.
Στις 15 Ιανουαρίου 2006 στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλάση πραγματοποιήθηκε το ετήσιο μνημόσυνο για ανάπαυση της ψυχής του αείμνηστου Σπύρου Φουρτούνη του Παναγιώτη. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν η γυναίκα του, τα παιδιά του, οι λοιποί συγγενείς και αρκετοί κάτοικοι από το Βλάση.
Ο Σπύρος Φουρτούνης ήταν το πρώτο παιδί του Παναγιώτη και της Παναγιώτας Φουρτούνη και είχε γεννηθεί στις 19 Οκτωβρίου 1938. Παντρεύτηκε τη Στυλιανή Μιχαλοπούλου-Φουρτούνη από το Χανδρινού και απέκτησαν τρία παιδιά. Την Παναγιώτα το 1982, τον Παναγιώτη το 1984 και τον Κώστα το 1987.
Χριστοφιλόπουλου Πέτρου:
Στις 29 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε το 40/ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Πέτρου Χριστοφιλόπουλου που είχε παντρευτεί τη συμπατριώτισσά μας, από το Βλάση, δασκάλα, Ελένη Μάστορα του Σταύρου. Ο Πέτρος Χριστοφιλόπουλος του Γεωργίου και της Φωτούλας είχε γεννηθεί το 1927 στο χωριό Μάνεσι και πέθανε από αναπνευστικά προβλήματα στις 23 Δεκεμβρίου 2005. Το 40/ήμερο μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στο Μάνεσι και παραβρέθηκαν: η γυναίκα του Ελένη, τα παιδιά του Φώφη και Ηλίας, τα εγγόνια του Πέτρος και Νάγια, τα αδέρφια του, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Μάνεσι και το Βλάση.
Βασιλικής Μαρινοπούλου:
Στις 11 Μαρτίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Βλάση, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το τρίχρονο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Βασιλικής Μαρινοπούλου. Είχε γεννηθεί στο χωριό Βάστα Αρκαδίας και είχε παντρευτεί το συγχωριανό μας Σπύρο Μαρινόπουλο. Απέκτησαν δυο παιδιά το Δημήτρη και τη Βούλα. Η Βασιλική Μαρινοπούλου έφυγε από το μάταιο αυτό κόσμο στις 12 Μαρτίου 2003.
Καραλή Ελένης
Στις 29 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Χατζή 40/ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Ελένης Καραλή. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκε ο σύζυγός της Ευάγγελος, τα παιδιά της Κωνσταντίνος, Αντωνία, Παναγιώτης, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Χατζή και τα διπλανά χωριά.
Δημητρακοπούλου Βασιλικής
Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής στο χωριό Κουρτάκι 40ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Βασιλικής Γ. Δημητρακοπούλου. Παραβρέθηκαν: ο σύζυγός Γεώργιος, τα παιδιά Γιάννης και Τάσος, τα εγγόνια Βασιλική, Γιώργος, Γιάννης, Βίκυ, Νίκος, τα ανήψια, οι λοιποί συγγενείς και αρκετοί κάτοικοι του Κουρτακίου και των διπλανών χωριών.
Βλαχοδημητρόπουλου Κωνσταντίνου
Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2006 τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Σουληναρίου εξάμηνο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Κωνσταντίνου Ηλ. Βλαχοδημητρόπουλου. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν οι γονείς Ηλίας και Σταυρούλα, οι θείοι, τα ξαδέρφια, τα ανήψια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Σουληνάρι και τα διπλανά χωριά.
Κουφοπούλου Παναγούλας
Το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2006 τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πελεκανάδας 40ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Παναγούλας Νικ. Κουφοπούλου. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκε ο σύζυγος Νικόλαος, τα τέκνα της, τα εγγόνια της, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από την Πελεκανάδα και τα διπλανά χωριά.
Γιαννακοπούλου Βασιλικής
Στις 12 Φεβρουαρίου 2006 τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νερομύλου το 40ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της Βασιλικής-Βάσιας Κ. Γιαννακοπούλου. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν οι γονείς Κωνσταντίνος και Στέλλα Γιαννακοπούλου, η αδερφή Ελένη, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Νερόμυλο και τα διπλανά χωριά.
Δημητρακοπούλου Παναγιώτα
Στις 5 Μαρτίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Κουρτάκι το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψηχής της Παναγιώτας Δημητρακοπούλου το γένος Κανελλόπουλου. Είχε γεννηθεί στη Δροσιά το 1912 και είχε παντρευτεί το 1937 το Φώτη Δημητρακόπουλο. Απόκτησε τέσσερα παιδιά. Τη Βούλα το 1939, το Γιώργο το 1941, το Βασίλη το 1946 και τον Αντώνη το 1948. Η Παναγιώτα Δημητρακοπούλου άφησε αυτό το μάταιο κόσμο και πορεύτηκε το δρόμο της αιωνιότητας στις 8 Μαρτίου 2005. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν τα παιδιά της, το εγγόνια της, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου από το Κουρτάκι και τα διπλανά χωριά.
Μια μικρή παρέμβαση πάνω σε μια ιστορική γελοιογραφία του Ηλία Σκουλά με στόχο, η αυθαίρετη προσαρμογή, να δώσει την επικρατούσα αντίληψη της κοινωνίας της Βουφράδας για το δρόμο Χατζή-Δροσιά που σχεδιάζει να κατασκευάσει ο δήμος και που έχουμε σχολιάσει σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Ζητάμε την κατανόηση του γελοιογράφου.
Λίγες στιγμές πριν ο Θεόδωρος Μαρινόπουλος, που είχε γεννηθεί το 1888, αφήσει αυτό το μάταιο κόσμο και οδηγηθεί στην αιωνιότητα το 1986, φωτογραφίζεται με τη νύφη του Στέλλα Σπυροπούλου-Μαρινοπούλου. Είναι μια φωτογραφία με ξεχωριστό ειδικό βάρος, μια φωτογραφία κειμήλιο.
Τα άγονα χώματα του χωριού μας έχουν βγάλει και βγάζουν ανθρώπους ικανούς, δραστήριους, καταξιωμένους. Ανθρώπους που διαπρέπουν παντού. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και η Μαρία Αποστολοπούλου του Δημητρίου που διαγράφει σήμερα μια λαμπρή καριέρα ως Πρωτοδίκης στο Πρωτοδικείο Πειραιά. Το έχουμε και άλλοτε γράψει και θα συνεχίσουμε να το γράφουμε αφού το αισθανόμαστε και αφού ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: Το Βλάση αισθάνεται περήφανο για τα παιδιά του και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.
Με το καπέλο του, τη στολή του, τη ζώνη του και το μπιστόλι του καμαρώνει ως πραγματικός καουμπόης ο Αργύρης Σαμπαζιώτης του Ευσταθίου, εγγονός του Αργύρη Σαμπαζιώτη και της συμπατριώτισσά μας Αντωνίας Σαμπαζιώτη-Αποστολοπούλου. Είναι, πράγματι, χαριτωμένες αυτές οι στιγμές και ανεπανάληπτες ταυτόχρονα.
Την Τετάρτη 1 Μαρτίου 2006 πραγματοποιήθηκε στον Αριστομένη ενημερωτική ημερίδα για επενδύσεις, εναλλακτικό τουρισμό και ευκαιρίες απασχόλησης από την Αναπτυξιακή Μεσσηνίας σε συνεργασία με τον ΟΠΑΝΑΜ και το δήμο Αριστομένη. Ομιλητές ήταν ο πρόεδρος της Αναπτυξιακής Στάθης Αναστασόπουλος, ο διευθυντής της αναπτυξιακής Βασίλης Χαντζής, η προϊσταμένη του Κέντρου Προώθησης Απασχόλησης Καλαμάτας Σταυρούλα Νικολοπούλου και το στέλεχος Υποδοχής Επενδυτών Μεσσηνίας Παναγιώτης Τζαβάρας. Αυτές οι ημερίδες έχουν ιδιαίτερη αξία και είναι σημαντικό που πραγματοποιούνται σε καποδιστριακούς δήμους.
Το να πέσει χιόνι στη Βουφράδα είναι πράγματι γεγονός αφού σπάνια μας επιφυλάσσει ο καιρός χιονόπτωση. Τα συναισθήματα μικτά αφού υπάρχει και η πλευρά των καταστροφών που μπορεί να προκαλέσει το χιόνι στις καλλιέργειες μας. Ευτυχώς το χιόνι που σκέπασε τη Βουφράδα, στις 24 Ιανουαρίου 2006 και στις 6 Φεβρουαρίου 2006 δεν προξένησε καταστροφές και έτσι έμεινε στη μνήμη μας μόνο η καλή πλευρά του χιονιού. Πάντως δεχτήκαμε τις μέρες εκείνες αρκετά τηλέφωνα από το Βλάση και τα διπλανά χωριά που μας εξέφραζαν την ανησυχία τους.
Καρναβαλικές εκδηλώσεις είχαν στις 5 και 6 Μαρτίου 2006 τα περισσότερα χωριά της περιοχής μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Χατζή στις 5 Μαρτίου το βράδυ στην πλατεία του χωριού άναψαν φωτιές και έγινε γλέντι με μεζέδες και κρασί. Στις 6 Μαρτίου στο ίδιο χώρο προσφέρθηκαν στους παραβρισκόμενους σαρακοστιανά και φασολάδα. Στο Πετρίτσι έγινε τρικούβερτο γλέντι στις 5 Μαρτίου. Στο Βλαχόπουλο διοργανώθηκε αποκριάτικη εκδήλωση με σκοπό να αναβιώσουν τα έθιμα της περιοχής. Τις εκδηλώσεις διοργάνωσαν ο Σύλλογος Γυναικών Βλαχόπουλου και ο Σύλλογος Βλαχοπουλαίων της Αθήνας.
Υπάρχει διαφωνία ανάμεσα στους δημοτικούς συμβούλους του δήμου Νέστορος για τη σύναψης δανείου ύψους 1,5 εκ. ευρώ από το Tαμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Αποτέλεσμα της διαφωνίας ήταν η αποχώρηση της αντιπολίτευσης από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την 7η Μαρτίου 2006. Τελικά το Συμβούλιο με τους εναπομείναντες συμβούλους της πλειοψηφίας ψήφισε ομόφωνα την σύναψη του δανείου.Από το ποσό του 1,5 εκ. ευρώ θα διατεθούν 500 χιλ. ευρώ για την αγροτική οδοποιία, 500 χιλ. για την δημοτική οδοποιία και τα υπόλοιπα 500 χιλ. για την ασφαλτόστρωση οδικών αξόνων, την αγορά οικοπέδου και τη μελέτη για την επισκευή του δημοτικού ξενώνα.
Το δίμηνο που πέρασε πρόσφεραν ή πλήρωσαν την ετήσια συνδρομή τους στο σύλλογό μας οι παρακάτω συμπατριώτες μας τους οποίους ευχαριστούμε και ελπίζουμε και οι υπόλοιποι να πληρώσουν τη συνδρομή τους γιατί τα χρήματα αυτά είναι ο μοναδικός πόρος του συλλόγου μας: Τούλα Κοτσοβόλου του Λάμπρου 50 ευρώ, Γεώργιος Κοτσόβολος του Λάμπρου 50 ευρώ, Παναγιώτα Αποστολοπούλου σύζυγος Νικολάου 20 ευρώ, Παναγοπούλου Αθηνά (από Αγίους Αποστόλους) 10 ευρώ, Αποστολόπουλος Ηλίας του Νικολάου 20 ευρώ, Χριστοφιλοπούλου-Μάστορα Ελένη 20 ευρώ, Άγγελος Μαρινόπουλος του Θεοδώρου 200 δολάρια Καναδά (137,52 ευρώ), Αποστολόπουλος Δημήτριος του Διονυσίου 50 ευρώ, Ασημάκης Αλέξανδρος του Δημητρίου 20 ευρώ, Βασιλάκη Μαρία ευρώ 20, Σαμπαζιώτης Στάθης του Αργύρη 20 ευρώ, Θεοδωρακόπουλος Ηλίας 20 ευρώ, σαμπαζιώτης Αργύρης 10 ευρώ, Σαμπαζιώτη Αντωνία 10 ευρώ, Κοσκορέλος Χρήστος 10 ευρώ, Γιαννοπούλου-Κοσκορέλου Γιώτα 10 ευρώ, Σταυρόπουλος Γεώργιος 20 ευρώ.
Το ότι περάσαμε ωραία την Καθαρά Δευτέρα στο Βλάση, στο γλέντι του συλλόγου, στο ανακαινισμένο ελαιοτριβείο φαίνεται και στα πρόσωπα του ζεύγους Λάκη και Ντίνας Νέστορα. Κατά κοινή ομολογία ήταν μια επιτυχημένη εκδήλωση που έδωσε χαρά σε όλους όσους παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου έχει προγραμματίσει μια σειρά από εκδηλώσεις μέχρι τον Αύγουστο που λήγει η θητεία του και έχουμε αρχαιρεσίες για ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου.