1. Κάτω τα χέρια από το νερό
2. Πολλοί οι επισκέπτες του χωριού
3. Να επισκευαστεί ο φωτισμός
4. Εκδήλωση για το ποδόσφαιρο
5. Ένας ΑΓΙΟΣ από τα χωριά μας
6. Λίγα λόγια για το Μηλιώτη
7. Μια φωτογραφία με τον παππού
8. Έργα σε Νερόμυλο και Δροσιά
9. Γιόρτασε η Χώρα
10. Θερισμός
11. Βαφτίσια στη Μηλιωτόβρυση
12. Γιορτάστηκε η επέτειος του Μανιακίου
13. Γάμος με προξενιό
14. Ξενοδοχειακή μονάδα στο Ριζόμυλο
15. Γιόρτασαν οι Ρωμυραίοι
16. Ο δαίμονας του τυπογραφείου
17. Ένα παραδοσιακό σπίτι
18. Ο παππουλάκος
19. Στα Φουρτουναίικα
20. Βλασαίοι γεννηθέντες το 1881 και το 1882
21. Κάποτε ήταν στις δόξες του
22. Τοίχος αντιστήριξης
23. Ετοιμάζεται η πλατεία
24. Γιορτή στο Μαγκλαβά
25. ΜΟΣΧΟΒΙΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ: Ένα παλικάρι από τη Δροσιά
26. Έκλεισε η πλατεία
27. Αλλαγή δικτύου ύδρευσης
28. Πανηγύρι στους Αγίους Αποστόλους
29. Ολοκληρώνεται το ελαιοτριβείο
30. Τα ‘μερομήνια του Αυγούστου
31. Ρήσεις συμπατριωτών μας: «Άλλου παπά ευαγγέλιο»
32. Δεδομένη η αγάπη για το πατρικό
33. Παροιμίες για τα ζώα
34. Ρήμαξαν τα σπίτια μας
35. Πανηγύρι στο Μηλιώτη
36. Φωτο-ανάμνηση
37. Δεν αναγνωρίζουν ελαιοτριβεία
38. Ποντίκια στο νερό της Πελεκανάδας
39. Ο Τατούλης στη Χώρα
40. Χαλάζι στα Παπούλια
41. Ψυχο-Παράσκευο στο Βλάση
42. Αξίζουν έπαινοι στους μετανάστες
43. Θρασύτατη διάρρηξη στο Πετρίτσι
44. Έρευνα σε σπηλιά ....
45. Δημοτική Οργάνωση ΠΑΣΟΚ Βουφράδας
46. Γιορτή σταφίδας
47. Γιόρτασαν οι Άγιοι Απόστολοι
48. Εξυπηρέτηση πολιτών
49. Οικογένεια Σταύρου Θεοδωρακόπουλου
50. Η βάπτιση στη Βουφράδα
51. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Ο προκριτοαγωνιστής της Βουφράδας
52. Περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ
53. Εγκρίθηκαν έργα
54. Ένα κτίριο με ιστορία...
55. Έκπληξη
56. Ρένεσης Γιαννάκης – Ρένεσης Δημήτρης
57. Το σπίτι των Αποστολοπουλαίων
58. Το έθιμο της παρηγοριάς
59. Πανηγύρι στη Χαραυγή
60. Ένα χρόνο στα ουράνια
61. Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια
62. Εξάμηνο μνημόσυνο
63. Ας είναι ελαφρύ το χώμα…
64. Τον χτύπησε η επάρατος
65. Βρέθηκε νεκρός στο Σουληνάρι
66. Ετήσιο μνημόσυνο
67. Κακούρη Κωνσταντίνα: Έφυγε μια αρχόντισσα
68. Τον χτύπησε πισώπλατα ο Χάρος
69. Μετέστη στα ουράνια
70. Τα θερμά μας συλλυπητήρια
71. Ενταφιάστηκε στο Σουληνάρι
72. Διαμαρτυρία υποδημογερόντων Πελεκανάδας
73. Tίποτα δεν μένει ακατοίκητο
74. Διατελέσαντες ιερείς στη Δροσιά
75. Προσφορές – Συνδρομές
76. Άναψαν φωτιά οι δηλώσεις!!!
77. Απολαμβάνοντας τον καφέ τους !!!
78. Άλλη μια παρέα Βλασαίων…
79. Δίνουν νόημα στη ζωή
ΒΛΑΣΗ
Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Δ/νση: Πίνδου 25 Πετρούπολη, Αθήνα, τηλ. 2105053197
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
 |
Πολλά λέγονται και ακούγονται τον τελευταίο καιρό για το νερό της περιοχής Παλιόβρυσης που εδώ και λίγα χρόνια ανακαλύφτηκε μετά από έρευνα του ΙΓΜΕ στο χωράφι του αείμνηστου Σπύρου Φουρτούνη. Μάλιστα ο αείμνηστος παραχώρησε μικρό μέρος του χωραφιού του στο δήμο για γεώτρηση με την προϋπόθεση το νερό να χρησιμοποιηθεί για την πιθανή πυρόσβεση και την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων της περιοχής. Με απόλυτη επιτυχία και με σκοπό να διαπιστωθούν τα ποιοτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά της γεώτρησης πραγματοποιήθηκε δοκιμαστική άντληση. Τον τελευταίο καιρό φημολογείται ότι κάποιοι παράγοντες της Νομαρχίας σκοπεύουν να πάρουν το νερό για άλλες χρήσεις. Τους δηλώνουμε καθαρά να ξεχάσουν κάτι τέτοιο. Το νερό θα καλύψει μόνο τις ανάγκες δασοπυρόσβεσης και τις ανάγκες των δημοτικών διαμερισμάτων Βλάση και Μηλιώτη που είναι πάρα πολλές. Διαφορετικά θα μας βρουν όλους μα όλους απέναντι. Επίορκοι στα χωριά μας δεν υπάρχουν. |
|---|---|
Εδώ πραγματοποιήθηκε η δοκιμαστική άντληση, στο χώρο που παραχώρησε ο Σπύρος Φουρτούνης. |
Πολλοί οι επισκέπτες του χωριού
Κάθε καλοκαίρι το χωριό μας παίρνει άλλη όψη. Αποκτά ζωντάνια, αποκτά ζωή. Παντού ακούς χαρούμενες παιδικές φωνές. Χαίρεσαι να ζεις στο χωριό. Οι απανταχού Βλασαίοι επιστρέφουν στο χωριό τους για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο Βλασαίος είναι κατ΄ εξοχήν άνθρωπος της αγοράς. Στο σπίτι θα μείνει μονάχα όσο έχει δουλειά. Διαφορετικά δεν κρατιέται ούτε με το σκοινί δεμένος. Θα βγει στα μαγαζιά. Θα συζητήσει λίγη ή πολλή πολιτική. Θα θυμηθεί παλιές ιστορίες. Θα καλαμπουρίσει και θα παίξει χαρτιά ή τάβλι. Φέτος οι επισκέπτες ήταν και πάλι πάρα πολλοί.
Ωραία πλακοστρώσαμε την πλατεία. Ωραία φυτέψαμε και έναν πλάτανο στο κέντρο. Ωραία κλείσαμε την πλατεία από τη διέλευση και τη στάθμευση των αυτοκινήτων. Ωραία μπορούμε και απολαμβάνουμε έναν καλαίσθητο χώρο. Αξίζουν σε όλους τους συντελεστές αυτού του έργου διαχρονικά συγχαρητήρια. Υπάρχει, όμως, κάτι που χαλάει αυτό τον ωραίο χώρο. Είναι ο φωτισμός. Τα παιδιά και άλλοι παράγοντες κατάστρεψαν τις μπάλες που περικλείουν τους λαμπτήρες του φωτισμού και κανένας δεν έχει ασχοληθεί για να αποκαταστήσει τις ζημίες. Γιατί άραγε; Το κόστος είναι ελάχιστο.
Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε αναφερθεί στη νέα ποδοσφαιρική ομάδα του δήμου που ονομάστηκε «Ατρόμητος Βουφράδας». Είναι μια αξιέπαινη ελπιδοφόρα προσπάθεια που αξίζει τη στήριξη όλων μας. Στις 19 και 20 Ιουνίου 2005 πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Χατζή εκδήλωση με στόχο το ποδοσφαιρικό σωματείο να αποκτήσει τους πρώτους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. Η εκδήλωση στέφθηκε από επιτυχία. Δεν φτάνει, όμως, θέλει τη συνεχή στήριξη όλων μας. Τέλος, μάθαμε ότι στο διοικητικό συμβούλιο τοποθετήθηκε και ο Βλασαίος δικηγόρος Γεώργιος Κοτσόβολος που κατοικεί και δικηγορεύει στην Πύλο.
Στα χωριά μας γεννήθηκε και ένας Άγιος που δυστυχώς στα Βουφραδοχώρια δεν είναι και τόσο γνωστός. Πρόκειται για το νεομάρτυρα Δημήτριο το Χωραϊτη που γεννήθηκε στη Χώρα (τότε την έλεγαν Λιγούδιστα) και μαρτύρησε στην Τρίπολη της οποίας είναι και πολιούχος. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί και ευσεβείς. Για να αντιμετωπίσει τη φτώχεια έφυγε με το μεγαλύτερο αδερφό του και πήγαν στην Τρίπολη. Εκεί ο Δημήτριος έγινε υπηρέτης μιας πλούσιας τουρκικής οικογένειας και αργότερα κουρέας. Παρασύρθηκε όμως από την πολυτέλεια και τα τουρκόπαιδα και αρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό.
Όταν το έμαθε ο πατέρας του προσπάθησε να τον συναντήσει αλλά δεν τα κατάφερε γιατί ο Δημήτριος έφυγε και πήγε στον Ιεράρχη Χίου Μακάριο για να εξομολογηθεί και να ζητήσει συγχώρεση για το αμάρτημά του. Στη συνέχεια πηγαίνει στην Ιερή Μονή Τσιπιανών, έξω από την Τρίπολη, στο Άγιο Όρος και στη Μ.Ασία. Κλαίει απαρηγόρητα και ομολογεί το λάθος του. Συνδέεται με ευσεβείς χριστιανούς και άγιους πνευματικούς πατέρες. Δεν επαναπαύεται όμως η ψυχή του. Ποθεί το μαρτύριο και μάλιστα στον τόπο της άρνησης για το λόγο αυτό πηγαίνει στην Τρίπολη για να εξαγιάσει με την καλή ομολογία την ατμόσφαιρα την οποία μόλυνε με την άρνηση. Θέλει να γίνει μιμητής του Χριστού και συναγωνιστής των νεομαρτύρων, τη ζωή των οποίων μελετά στα μαρτυρολόγια. Πρώτα εμφανίζεται στο κουρείο όπου εργαζόταν λέγοντας: «Είμαι ο Δημήτριος, όπου εδώ στο καταραμένο αυτό εργαστήριο αρνήθηκα το Χριστό μου και ήρθα τώρα να τον ομολογήσω πάλι εδώ για να λάβω το θησαυρό της πίστης μου τον οποίο έχασα». Στην συνεχεία οδηγήθηκε στον κριτή για ανάκριση και δίκη. Ενώπιον των απίστων φώναξε με θάρρος: «Χριστιανός ήμουν, χριστιανός είμαι και χριστιανός θα πεθάνω. Ήρθα να χύσω το αίμα μου για το Χριστό μου, τον Εσταυρωμένο».
Ο άδικος δικαστής πρόσταξε να αποκεφαλιστεί. Ο Δημήτριος άκουσε με χαρά την απόφαση και με θερμή προσευχή ευχαρίστησε τον Κύριο για την ευεργεσία αυτή. Μαρτύρησε στις 13 Απριλίου 1803 με αποκεφαλισμό αφού πρώτα χτυπήθηκε, από ένα δήμιο, στο κεφάλι με ραβδί. Τα Άγια Λείψανά Του υπάρχουν στη Μονή Βαρσών Αρκαδίας και τα οποία μεταφέρονται στην Τρίπολη κάθε χρόνο στις 22 Μαΐου για τη μεγάλη Λιτανεία.
Στα αρχεία των Ενετών και στην απογραφή του 1689 συναντάμε τα χωριά: α) Μηλιώτη με 25 κατοίκους (άνδρες 9, αγόρια 3, γυναίκες 7, κορίτσια 6). β) Παλαιομηλιώτη με σύνολο κατοίκων 11 (άνδρες 5, γυναίκες 5, κορίτσια 1). Το 1846 το Μηλιώτη εντάχτηκε διοικητικά στο δήμο Σκάρμιγκα. Μετά την κατάργηση του δήμου Σκάρμιγκα, το 1840, το Μηλιώτη εντάχτηκε στο δήμο Βουφράδας. Ως κοινότητα Μηλιωτίου αναγνωρίστηκε με το Β.Δ. της 20ης Σεπτεμβρίου 1913, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 200/1913 όταν καταργήθηκαν οι δήμοι. Η κοινότητα Μηλιωτίου παρέμεινε μέχρι το 1997 όταν με το νόμο 2539/97 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 244/4-12-97καταργήθηκαν οι κοινότητες. Τελικά το Μηλιώτη εντάχθηκε διοικητικά στο δήμο Βουφράδων όπου μέχρι σήμερα παραμένει. Το χωριό έχει έκταση 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα και υψόμετρο 420 μέτρα. Διαθέτει 2.900 στρέμματα καλλιεργήσιμα και 1.700 στρέμματα με δασώδεις εκτάσεις.
ΠΛΗΘΥΣΜIΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
1846 Μηλιώτη 119 κάτοικοι
1856 Μηλιώτη 192 κάτοικοι
1920 Μηλιώτη 258 κάτοικοι
1928 Μηλιώτη 282 κάτοικοι
1940 Μηλιώτη 318 κάτοικοι
1951 Μηλιώτη 302 κάτοικοι
1961 Μηλιώτη 265 κάτοικοι
1971 Μηλιώτη 232 κάτοικοι
1981 Μηλιώτη 177 κάτοικοι
1991 Μηλιώτη 159 κάτοικοι
Η φωτογραφία είναι κάποιων δεκαετιών. Ο αείμνηστος Αθανάσιος Κωτσόβολος εξοικειώνει το μικρό εγγονό του με το άλογο. Είναι πράγματι μια όμορφη στιγμή που αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός.
Με απόφαση της περιφερειάρχης Πελοποννήσου Αγγέλας Αβούρη εντάχθηκε οριστικά στο ΠΕΠ Πελοποννήσου του Γ’ ΚΠΣ το έργο αντικατάστασης δικτύων ύδρευσης, αναδιάταξης – επέκτασης δικτύων και βελτίωσης διατομών στο Νερόμυλο και στη Δροσιά, συνολικού προϋπολογισμού 860.000 ευρώ με φορέα υλοποίησης το Δήμο Πεταλιδίου. Είναι θέμα χρόνου να δοθεί η έγκριση για τη δημοπράτηση από την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Είναι ένα πολύ σημαντικό έργο με το οποίο θα δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα του δικτύου της άρδευσης στα χωριά αυτά που είναι κατασκευασμένο από καρκινογόνο αμίαντο.
Τον πολιούχο της νεομάρτυρα Άγιο Δημήτρη τον Χωραϊτη γιόρτασε στις 15 Μαΐου 2005 η Χώρα. Την παραμονή τελέστηκε μέγας αρχιερατικός εσπερινός με αρτοκλασίας στο φερώνυμο ναό. Την Κυριακή 15 Μαΐου τελέστηκε όρθρος και αρχιερατικό συλλείτουργο χοροστατούντος του μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας Στεφάνου και του επισκόπου Ελαίας Θεοδώρητου. Στη συνέχεια ακολούθησε λιτανεία της ιεράς εικόνας και των λειψάνων του Αγίου Δημητρίου στους κεντρικούς δρόμους της Χώρας. Για τη ζωή του πολιούχου έχουμε σχετικό άρθρο στην εφημερίδα μας.
Ο θερισμός στα Βουφραδοχώρια άρχιζε τον Ιούνιο. Πρώτα θέριζαν τα κριθάρια και ύστερα τα στάρια. Έπρεπε να θεριστούν στην ώρα τους, δεν τα άφηναν να παραγίνουν γιατί τα στάχυα τρίβονταν και ο καρπός έπεφτε. Στο θέρο κανένας δεν ήταν απών, όλοι παρόντες. Οι γυναίκες με τις τσεμπέρες στο κεφάλι και με μοναδικό τους εργαλείο το δρεπάνι, έκοβαν τις καλαμιές με τα στάχυα. Ο καλύτερος θερισμός γινόταν το πρωί με τις δροσιές. Όταν συγκέντρωναν αρκετά στάχυα τη λεγόμενη «χεριά», τα άφηναν καταγής, τα συμπλήρωναν με την δεύτερη ή και τρίτη «χεριά» και κατόπιν τα έδεναν σχηματίζοντας το «χερόβολο». Το δέσιμο γινόταν από καλαμιές με τα στάχυα που τις έτριβαν και έχωναν τον καρπό στις δεμένες καλαμιές του χερόβολου. Όσο πιο σφιχτοδεμένο ήταν το χερόβολο, τόσο καλύτερα τιναζόταν ο καρπός κατά το αλώνισμα. Αρκετά χερόβολα μας δίνουν την «ριξιά». Ο ζευγολάτης συνήθως ο μεγαλύτερος, παίρνει από κάθε «ριξιά» τα χερόβολα, τόσα όσα μπορεί να συγκρατήσει και τα τοποθετεί σταυρωτά στην αγκαλιά του. Δύο – τρεις αγκαλιές μας δίνουν ένα «δεμάτι». Τα δεμάτια τα δένουν με τα δεματικά. Τα δεματικά είναι πλεγμένες σικαλοκαλαμιές που τις έχουν βάλει μέσα σε νερό για να μην ξεραίνονται και να μην κόβονται κατά το πλέξιμο και το δέσιμο του δεματιού. Τα δεμάτια φορτώνονται ανά τέσσερα σε κάθε ζώο και τα μετέφεραν στο χώρο του αλωνιού. Εκεί τα τοποθετούσαν το ένα επάνω στο άλλο και σχημάτιζαν τις «θεμονιές». Όταν ερχόταν η σειρά τους να αλωνίσουνε, το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας έριχναν τα δεμάτια στο αλώνι αφού πρώτα τα έλυναν. Μιλάμε βέβαια για αλώνισμα με τα άλογα. Αργότερα ήρθαν στα χωριά μας και οι αλωνιστικές μηχανές που έδωσαν λύση στην κοπιαστική εργασία του αλωνίσματος.
 |
Στις 21 Μαΐου 2005, ανήμερα της γιορτής Κωνσταντίνου και Ελένης, ο Δημήτρης Γιαννόπουλος και η γυναίκα του Μαρία βάφτισαν το δεύτερο αγοράκι τους. Το όνομα αυτού Κωνσταντίνος. Η βάφτιση έγινε στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Μηλιωτόβρυση. Νονά του μικρού Κωνσταντίνου ήταν η Σταυρούλα Μαμανέα. Συγγενείς και φίλοι παραβρέθηκαν στο μυστήριο καθώς και στο γλέντι που επακολούθησε στο κέντρο «ΟΑΣΗ» στη Μπούκα Μεσσήνης. Οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλαμπαν από χαρά. Η εφημερίδα εύχεται στο Δημήτρη και στη Μαρία να τους ζήσει ο Κωνσταντίνος καθώς και ο μεγαλύτερος γιος τους ο Γιώργος και να είναι για πάντα μια ευτυχισμένη οικογένεια. |
|---|---|
Η νονά Σταυρούλα Μαμανέα κρατάει στα χέρια της το νεοφώτιστο Κωνσταντίνο δίπλα στον ιερέα Θεόδωρο Μαρινόπουλο. Τη σκηνή παρακολουθεί με χαμόγελο η μητέρα του μικρού Κωνσταντίνου, Μαρία Γιαννοπούλου-Μαμανέα. |
Γιορτάστηκε η επέτειος του Μανιακίου
 |
Όπως ήταν αναμενόμενο και όπως είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας η θυσία του Παπαφλέσσα και των παλικαριών του γιορτάστηκε και φέτος με δυο εκδηλώσεις αφού 180 χρόνια απ’ τη θυσία οι Μεσσήνιοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε κοινό εορτασμό. Έτσι η μια εκδήλωση η οποία διοργανώθηκε από τη Νομαρχία και το δήμο Παπαφλέσσα έγινε στο Μανιάκι στο χώρο που έχει στηθεί ο ανδριάντας του ήρωα και η άλλη που διοργανώθηκε από το δήμο Νέστορος έγινε στα ταμπούρια εκεί που υπάρχει και η πυραμίδα των 17 μέτρων. Στην επιμνημόσυνη δέηση στον ανδριάντα του ήρωα έψαλε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Στεφάνια κατέθεσαν ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γιάννης Λαμπρόπουλος, ο βουλευτής Δημήτρης Σαμπαζιώτης, ο διοικητής της 120 ΠΕΑ Κωνσταντίνος Πετρούλας, ο νομάρχης Μεσσηνίας Δημήτρης Δράκος, ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης, η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μανιακίου Αναστασία Χριστοπούλου, η Ουρανία Δικαίου εκ μέρους της οικογένειας των Δικαίων, ο Γιώργος Φλέσσας εκ μέρους της οικογένειας των Φλεσσαίων και ο πρόεδρος του Συλλόγου Βλαχοπουλαίων Αθήνας, Γιώργος Χρονάς. Ο δικηγόρος, γενικός γραμματέας του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, συμπατριώτης μας Κωνσταντίνος Μαργέλης εκφώνησε τον πανηγυρικό. Ακολούθησε απαγγελία ποιημάτων από μαθητές των δημοτικών σχολείων Βλαχόπουλου και Χατζή. Στην εκδήλωση παρέστησαν ακόμη ο βουλευτής Δημήτρης Κουσελάς, ο δήμαρχος Βουφράδας Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Βλάση Λεντούδης Γιάννης, ο ιερέας Θεόδωρος Μαρινόπουλος και αρκετοί άλλοι Βλασαίοι και Βουφραδιώτες. |
|---|---|
Από το φετινό εορτασμό στο Μανιάκι. Το Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομο πλαισιώνουν απ΄ αριστερά οι Βουλευτές Κουσελάς και Σαμπαζιώτης, ο υφυπουργός Λαμπρόπουλος, ο Νομάρχης Δράκος και ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Ψώνης. |
Παλαιά στο Βλάση, όπως και στα περισσότερα χωριά της Πυλίας, ο γάμος γινόταν με «προξενιό», σπάνια να γινόταν κανένας γάμος από «αίσθημα». Την πρωτοβουλία την είχαν οι γονείς και ιδίως ο πατέρας. Οι υποψήφιοι πολλές φορές δεν ερωτούντο και ιδίως η νύφη. Για να γίνει ένας γάμος συνήθως χρειαζόταν και ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο είτε από μόνο του σκέφθηκε να φέρει εις γάμον τους δύο ανύπαντρους είτε κατόπιν συνεννοήσεως μετά τον πατέρα ενός εκ των υποψηφίων.
Ο άνθρωπος που αναλάμβανε να κάνει το προξενιό λεγόταν «προξενητής» και έπρεπε να ήταν παντρεμένος, γιατί «ανύπαντρος προξενητής για χάρη του γυρεύει». Κάποιες φορές οι υπηρεσίες του ήταν και επί πληρωμή. Βεβαίως υπήρχαν και οι εξαιρέσεις, όπου φτάνουμε στο γάμο απ’ ευθείας, χωρίς να προηγηθεί προξενητής, είτε γιατί έγινε απαγωγή της νύφης δια της βίας (κλέψιμο), είτε γιατί τα πρόσωπα που θέλουν να έλθουν εις γάμον τα φτιάχνουν μόνα τους, χωρίς να μεσολαβήσει προξενητής.
Η πρόταση ενδεχομένως να γίνει στον υποψήφιο, οπότε αυτός, την συζητά με τον πατέρα του. Εάν δεχθεί τότε δια μέσου του προξενητή καθορίζεται συνάντηση με τον πατέρα της νύφης. Στην συνάντηση αυτό που προέχει είναι η προίκα. Εάν συμφωνήσουν προφορικώς ο πατέρας της νύφης υπόσχεται να στείλει την νότα ή να γράψει το προικοσύμφωνο.
Ο πεθερός έκλεινε την συζήτηση λέγοντας: «Αφού αυτοί με προτιμούν και θέλουν το παιδί μου, εγώ αυτό το δέχομαι και δίνω την ευχή μου». Εάν ο προξενητής έκανε την πρόταση στην υποψήφια νύφη και οι γονείς της δέχονταν, απαντούσαν «αν είναι από το θεό θα γίνει» εάν δεν ήθελαν έλεγαν «δεν αποφασίσαμε ακόμη, δεν είναι ο καιρός της».
Τα κορίτσια, φυλαγόντουσαν τότε να μην ακουστεί το όνομά τους, γιατί ήταν δύσκολο να παντρευτούν. Μα όσο και να πρόσεχαν, το παραμικρό «ξεστράτιμα» διαδίδετο, γιατί σε αυτά τα θέματα και τα άψυχα ακόμα είχαν μάτια και αυτιά.
Ξενοδοχειακή μονάδα στο Ριζόμυλο
Μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα 3.000 κλινών θα κατασκευαστεί στο Ριζόμυλο από τον επιχειρηματία Βασίλη Κωνσταντακόπουλο στα πλαίσια της γνωστής σε όλους μας επένδυσης με τον τίτλο ΠΟΤΑ. Στην ολοκλήρωσή της η ΠΟΤΑ θα διαθέτει 7.630 κλίνες οι οποίες θα είναι κατανεμημένες ως εξής: Ριζόμυλο 3.000 κλίνες, Ρωμανού 3.493 κλίνες και Πύλο 1.137 κλίνες. Στο Ριζόμυλο προβλέπεται ακόμη να κατασκευαστούν Water park, γήπεδο γκολφ και κλαμπ, έργα υποδομής και βοηθητικές εγκαταστάσεις. Θα καλύπτει συνολικά στο Ριζόμυλο 25.000 τ.μ. το δε ύψος της επένδυσης θα ξεπεράσει τα 250.000 ευρώ.
Κάποτε το Ρωμύρι άνηκε στο δήμο Βουφράδας ενώ σήμερα ανήκει στο δήμο Χιλιοχωρίων. Είναι ένα εγκαταλελειμμένο χωριό αφού εδώ και χρόνια οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στο Μεσοπόταμο. Στον εγκαταλελειμμένο οικισμό υπάρχει ακοίμητος φρουρός ένας ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου του Βουνίσιου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στις 8 Μαΐου 2005 οι Ρωμυραίοι, απ΄ όλα τα μέρη της Ελλάδας, όπου ζουν και εργάζονται, συναντήθηκαν στο εγκαταλελειμμένο χωριό τους, τέλεσαν Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια έστησαν τρικούβερτο γλέντι με την παρουσία και τη στήριξη της δημοτικής αρχής και ιδιαίτερα του δημάρχου Γιάννη Κοτσομύτη.
Και τι δεν μπορεί να πάθεις με το δαίμονα του τυπογραφείου όταν μάλιστα δεν είσαι δημοσιογράφος και όταν ο χρόνος σου, λόγω των επαγγελματικών σου υποχρεώσεων, είναι αποτρεπτικός στο να βρίσκεσαι πάνω από το τυπογραφείο. Στο προηγούμενο φύλλο ο δαίμονας του τυπογραφείου χτύπησε το βιογραφικό του τέως δημάρχου Βουφράδας Κοντοθανάση και τα έξι αδέρφια τα έκανε πέντε. Ζητάμε συγνώμη.
Στο εγκαταλελειμμένο σήμερα χωριό Άνω Ζαϊμογλι (Άνω Δροσιά) βρίσκεται το σπίτι που έχει σκιτσάρει ο καλλιτέχνης Σταύρος Καλυβιώτης. Αυτά τα σπίτια ομόρφαιναν τα χωριά μας.
Παππουλάκος!! Ένα πρόσωπο που η φήμη του είχε φθάσει και στη Βουφράδα. Από μικρά παιδιά είχαμε ακούσει γι αυτόν από γονείς και παππούδες. Πολλοί θρύλοι και κατορθώματα αποδίδονταν σ’ αυτόν. Το πλήθος του έδωσε το όνομα Παππουλάκος για το μικρό του ανάστημα και τη μεγάλη του ηλικία.
Η καταγωγή του Παππουλάκου ήταν από το χωριό Άρμπουνα των Καλαβρύτων. Πολύ νωρίς ο λαός διαπίστωσε ότι ανάμεσά του κυκλοφορούσε ένας χαρισματούχος, ένας πράγματι χριστιανός. Δεν έμεινε σπίτι, ρούγα ή χωριό της Πελοποννήσου που να μην ήξερε τον Παππουλάκο και να μη μιλούσε για τον καλό αυτό γέροντα. Το όνομά του ήταν Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος και το παρατσούκλι του Χριστοπανάγος.
Πάντα έλεγε: «Τινάξετε στον άνεμο τις φαγωμάδες, το έγκλημα, την προστυχιά, τον βρώμικο λόγο, την πλεονεξία». Ο λαός όπου ποτέ του δεν γελιέται, αντελήφθη ότι αυτές οι σταράτες κουβέντες του αγράμματου Χριστοπανάγου δεν ήταν χρυσοσταλίδες από χείλη λογίων, μήτε ψιλοφωτιές που χάνονται στο σκοτάδι. Όμως όπως και στα χρόνια του Χριστού, πρώτοι από μέρα σε μέρα ενοχλήθηκαν οι μεγάλοι και τον κακολόγησαν. Στις αρχές του 1851 δύο πράγματα είχαν ξεσηκώσει τον Μωριά. Τα θάματα του παππουλάκου και η άρνηση της Ιεράς Συνόδου να δώσει άδεια στον παππουλάκο να κηρύττει τον λόγο του θεού.
Αργότερα, επειδή για ένα διάστημα μεσολάβησε και του επέτρεψε το κήρυγμα ο τότε υπουργός της παιδείας, ο κάπως νεαρός στην ηλικία Ανδρόνικος Πάικος, καταχολωμένοι οι μεγάλοι και συνέχεια βάζοντας τρικλοποδιές, κατάφεραν επιτέλους να τον συλλάβουν, να τον φυλακίσουν μα ήσυχη τη συνείδηση ότι ενεργούν για το συμφέρον της εκκλησίας και να τον στείλουν στο μοναστήρι της Άνδρου. Ο σπόρος όμως είχε ριζώσει στην καρδιά του λαού. Τα θάματα είχαν συνταράξει τα σπίτια, τις γειτονιές, τα σταυροδρόμια. Μικροί, μεγάλοι μιλούσαν για τον αχειροτόνητο καλόγερο με το ξεφτισμένο ρασάκι. Του εμπιστευόταν τους καημούς τους, τις αμαρτίες που κατάκαιγαν τα σωθικά τους, κάθε παράνομη επιθυμία. «Αδέλφια θα ‘ρθει καιρός που ο κόσμος θα ζωστεί με μια κλωστή (τηλέγραφος, τηλέφωνο) θα γεμίσει ο ουρανός από κοράκια (αεροπλάνα) θα ανοίξει μια τρύπα και θα χάνεται ο κόσμος (η μετανάστευση)». (Τα στοιχεία συγκεντρώσαμε από το βιβλίο του Τρ. Παπαναστασίου «Ελατόφυτη Βυτίνα»).
Το σπίτι της φωτογραφίας βρίσκεται στην περιοχή «κουτσουπιά» στο Βλάση και είναι το πατροπαράδοτο σπίτι των Φουρτουναίων. Σ΄ αυτό το σπίτι κατοικεί σήμερα η Στέλλα Φουρτούνη μαζί με τα τρία της παιδιά, την Παναγιώτα, τον Παναγιώτη και τον Κώστα.
Βλασαίοι γεννηθέντες το 1881 και το 1882
Σύμφωνα με τα αρχεία του χωριού μας το 1881 στο χωριό μας γεννήθηκαν οι: Ζάκης Γεώργιος του Σταυριανού, Κοτσόβολος Κωνσταντίνος του Βασιλείου, Νέστορας Νικόλαος του Πέτρου, Φουρτούνης Δημήτρης του Αποστόλη και Κακούρη Αικατερίνη του Γεωργίου. Το 1882 στο χωριό μας γεννήθηκε μόνο ο Αποστολόπουλος Φώτης του Χρήστου.
Γνώρισε ανεπανάληπτες στιγμές. Ήρθε, όμως, κάποτε και έκλεισε ο κύκλος. Ήρθε ο φθοροποιός χρόνος και άφησε τα σημάδια του. Σήμερα αντέχει ακόμη. Περιμένει καρτερικά. Άραγε τι; Το εγκαταλελειμμένο σπίτι της φωτογραφίας βρίσκεται στο Κουρτάκι.
Ολοκληρώθηκε η αντικατάσταση του τοίχου αντιστήριξης στο δημοτικό δρόμο Βλάση - Κουρτάκι και έτσι η συγκοινωνία με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ διεξάγεται πλέον με ασφάλεια. Το έργο κόστισε περίπου 3500€ από το πρόγραμμα επτά και εκτελέστηκε από το δήμο. Αξίζει να σημειώσουμε ότι και το κομμάτι που είχε καταρρεύσει κοντά στο Ριζόμυλο και αυτό επισκευάστηκε από το δήμο Πεταλιδίου.
Μέσα σε κλίμα έντασης και αντιδικιών συνεχίζονται οι εργασίες για την κατασκευή της πλατείας στο Βλαχόπουλο. Για το θέμα ασχολήθηκε και η Νομαρχιακή Επιτροπή Προγραμματισμού και Υποδομών. Τις θέσεις των ιδιοκτητών Γεωργίου και Στυλιανού Ψώνη που διαφωνούν ανέπτυξε ο δικηγόρος Γεώργιος Ράλλης ενώ τις θέσεις του δήμαρχου Περικλή Ψώνη ανέπτυξε ο δικηγόρος Διονύσης Μουτζούρης. Τελική η επιτροπή με ψήφους 4-1 ενέκρινε και παρέπεμψε το θέμα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο. Στις 3 Ιουλίου 2005 το δημοτικό συμβούλιο στη συνεδρίασή του αποφάσισε να δοθεί δύο μήνες παράταση για την ολοκλήρωση της πλατείας. Η συνεδρίαση παρά τις όποιες αντιθέσεις υπάρχουν για το εν λόγω έργο, έγινε μέσα σε ήρεμο κλίμα και αυτό είναι ενθαρρυντικό ότι το έργο θα ολοκληρωθεί.
Την τιμητική του είχε το γραφικό εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου στην κορυφή του Μαγκλαβά στις 19 Ιουνίου 2005. Δεκάδες κόσμος από το Βλαχόπουλο και τα διπλανά χωριά ανέβηκαν ως εκεί προσευχήθηκαν και απόλαυσαν την υπέροχη θέα. Ολόκληρη η Μεσσηνία από το Ιόνιο έως το Mεσσηνιακό κόλπο ήταν στα πόδια τους.
ΜΟΣΧΟΒΙΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ: Ένα παλικάρι από τη Δροσιά
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ζαΐμογλι και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821. Υπήρξε δημογέροντας του τμήματος Πελεκανάδας. Το 1831 μαζί με το Μοσχοβίτη Θανάση, το Σαγιά Γεωργάκη, τον Παπαθανασίου Παπαφώτη και τον Ντρίκα Κωνσταντή συγκεντρώθηκαν στην Κορώνη και μαζί με άλλους υποδημογέροντες και εκλέκτορες επικύρωσαν την εκλογή των πληρεξουσίων που είχαν κάνει το 1829. Στην Κορώνη, όμως, συνέβη σειρά από γεγονότα που εξανάγκασαν το Γαλάνη Μοσχοβίτη να στείλει μαζί με άλλους έντονη διαμαρτυρία στο διοικητή των μεσσηνιακών φρουρίων.
Επιτέλους έκλεισε η πλατεία του χωριού μας για τα τροχοφόρα που πάρκαραν εκεί. Μια αναγκαία κίνηση από το τοπικό συμβούλιο του χωριού μας. Έτσι ανακαινισμένη η πλατεία την απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι χωρίς να κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα. Βέβαια ο δήμος πρέπει να δημιουργήσει ένα χώρο κάτω από το μαγαζί του αείμνηστου Αλεξάκη για να παρκάρουν οι μικροπωλητές που έρχονται στο χωριό.
Το δίκτυο ύδρευσης από τις πηγές του Κεφαλόβρυσου έως το Χατζή άλλαξε πρόσφατα. Είναι θετικό ότι το ένα μετά το άλλο τα δίκτυα ύδρευσης των χωριών του δήμου μας αλλάζουν και έτσι γλιτώνουμε από τον καρκινογόνο αμίαντο. Με την ευκαιρία να επισημάνουμε ότι και το δίκτυο ύδρευσης του χωριού μας θέλει αντικατάσταση. Έχει προγραμματιστεί αλλά το έργο αργεί να ξεκινήσει.
Πανηγύρι στους Αγίους Αποστόλους
Σε τρικούβερτο γλέντι εξελίχτηκε το πανηγύρι που διοργάνωσε ο σύλλογος Αγίων Αποστόλων στους Αγίους Αποστόλους στη θέση Σταυροδρόμι το Σάββατο το βράδυ 25 Ιουνίου. Τους παρευρισκόμενους διασκέδασε η λαϊκή και δημοτική ορχήστρα του Τάκη Παπαδόπουλου. Τραγούδησε ο Νίκος Μητσέας και η Μαίρη Μπιστόλη.
Στην τελική του φάση αναπαλαίωσης βρίσκεται το παραδοσιακό ελαιοτριβείο του χωριού μας. Ένα έργο που ανέλαβε και φέρει σε πέρας ο Σύλλογός μας με την βοήθεια και την αγάπη συγχωριανών μας και δεκάδων φίλων του χωριού μας τους οποίους και πάλι ευχαριστούμε θερμά. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να αναπαλαιώσουμε και το σχολείο που καταρρέει αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει.
Στο Βλάση και στα υπόλοιπα χωριά της Βουφράδας από τη πρώτη μέχρι τις έξι Αυγούστου – τηράνε τον αέρα και τα σύννεφα, και καταλαβαίνουν τι καιρός θα κάνει όλη τη χρονιά. Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι της πρώτης Αυγούστου, τηράνε για τον Αύγουστο. Το απόγευμα, για τον Σεπτέμβριο. Κάθε μισή ‘μέρα από τις άλλες τηράνε για κάθε μήνα. Τα σύννεφα λένε προμηνύουν βροχή. Ο βοριάς ξεροβόρι. Ο νοτιάς βροχή. Ο αέρας ανεμόστροφο ή βροχή. Όταν είναι λιακάδα, θα κάνει καλό καιρό.
Ρήσεις συμπατριωτών μας: «Άλλου παπά ευαγγέλιο»
Αυτή η φράση έφτασε στη Βουφράδα από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία. Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλονιάς αγράμματος πήγε να λειτουργήσει σ’ ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύν καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του Ευαγγέλιο, μια και ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του σημάδια κι έτσι κατάφερνε να το λέει. Εδώ όμως στο Ευαγγέλιο, δεν υπήρχαν τα σημάδια, γιατί ο παπάς αυτού του χωριού δεν τα είχε ανάγκη, μια και ήταν μορφωμένος. Άρχισε, λοιπόν, ο καλός μας, να λέει το Ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή του Ασώτου. Τότε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε: «Τι μας ψέλνεις εκεί παπά; Αυτό δεν είναι το σημερινό Ευαγγέλιο…»
-Εμ. Τι να κάνω; Απάντησε αυτός: «Αυτό είναι άλλου παπά – Ευαγγέλιο»
Και από τότε έμεινε η φράση!
Δεδομένη η αγάπη για το πατρικό
Το έχουμε γράψει πολλές φορές και δε θα σταματήσουμε να το γράφουμε έστω κι αν γινόμαστε κουραστικοί. Οι Βλασαίοι και οι Βουφραδιώτες γενικότερα πάνω απ΄ όλα αγαπούν τον τόπο τους, αγαπούν τα πατρικά τους σπίτια γι΄ αυτό και τα ανακαινίζουν με περίσσια αγάπη. Το σπίτι της φωτογραφίας που πρόσφατα ανακαινίστηκε ανήκει στο Γεώργιο Κακούρη του Χρήστου.
Οι Βουφραδιώτες έχουν μια πλούσια κληρονομιά από συσσωρευμένη εμπειρία. Μέσα εκεί συγκαταλέγονται και οι παροιμίες για τα ζώα. Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας μας παρουσιάζουμε τις παροιμίες που χρησιμοποιούν στα χωριά μας για το γάιδαρο και το σκύλο.
1. Για το γάιδαρο
1.1. Έχει γαϊδουρινή υπομονή (εννοείται αυτός).
1.2. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.
1.3. Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε.
1.4. Κάποιου χαρίζανε γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια.
1.5. Το μισιακό γαϊδούρι τα σκυλιά το τρώνε.
1.6. Δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρο.
2. Για το σκύλο
2.1. Τα πάνε σαν το σκύλο με τη γάτα.
2.2. Εγώ το λέω του σκύλου μου και ο σκύλος της ουράς του.
2.3. Εμπάτε σκύλοι αλέστε, κι αλεστικά μη δώστε.
2.4. Σκυλί από μαντρί και γυναίκα από σόι (εννοείται πάρε).
2.5. Το σκυλί με το στανιό, λαγό δεν βγάζει.
2.6. Μπροστά, σου κάνει το φίλο κι από πίσω το σκύλο.
2.7. Κάνει σκυλίσια ζωή.
Ομάδα νεαρών ρήμαξε τα σπίτια μας στο δήμο Βουφράδας και στο δήμο Παπαφλέσσα. Τελικά μετά από έρευνες του αστυνομικού τμήματος Πύλου σε συνεργασία με την Ομάδα Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος και του αστυνομικού τμήματος Γαργαλιάνων οι νεαροί έπεσαν στην τσιμπίδα του νόμου. Πρόκειται για τους Σ.Σ. 22 χρονών, Κ.Β. 18 χρονών και Κ.Χ. 18 χρονών οι οποίοι έκλεψαν τα παρακάτω: Από το σπίτι του Κ.Δ. στο Πετρίτσι 770 ευρώ και από το σπίτι του Χ.Α. στο Βλαχόπουλο 300 ευρώ. Οι ίδιοι έκλεψαν από το σπίτι του Γερμανού V.M. στη Γιάλοβα 450 ευρώ και ένα κινητό και από το σπίτι του Μ.Θ. στο Μάραθο χρυσαφικά αξίας 3.000 ευρώ, 600 ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο. Επίσης είχαν αποπειραθεί να κλέψουν το σπίτι της Δ.Γ. στη Γιάλοβα αλλά αυτός που μπήκε μέσα έγινε αντιληπτός και το έβαλε στα πόδια.
Το Σάββατο 9 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία πανηγύρι στο Μηλιώτη. Το πανηγύρι οργάνωσε ο δραστήριος σύλλογος των Μηλιωταίων. Ο κόσμος διασκέδασε με το συγκρότημα «Τα Αστέρια» και τις γλυκές φωνές του Νίκου Πουλόπουλου και της Ωραίας Ελένης.
Μια φωτογραφία από τη στρατιωτική θητεία έχει πάντα την αξία της. Εκεί αποτυπώνεται η νιότη, εκεί αποτυπώνεται η προσφορά στην πατρίδα, εκεί αποτυπώνονται χαρές και λύπες, καψόνια και ανεμελιά. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία με το χαμόγελο στα χείλη ο συμπατριώτης μας Ζάκης Χρήστος του Γεωργίου, παρέα με κάποιο φίλο του, καθαρίζει το όπλο και την ξιφολόγχη.
Διαβάσαμε στον τοπικό τύπο η Διεύθυνση Γεωργίας Μεσσηνίας στηριζόμενη σε σχετικά έγγραφα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης δεν αναγνωρίζει οκτώ ελαιοτριβεία του νομού για την ελαιοκομική περίοδο 2005-2006. Μεταξύ των ελαιοτριβείων αυτών είναι και τα ελαιοτριβεία της περιοχής μας: Αγροτικού Συνεταιρισμού Δροσιάς, των αδερφών Χρονά στο Βλαχόπουλο και του Πουλόπουλου Γεωργίου στο Χατζή. Σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς η ενίσχυση χορηγείται στους ελαιοπαραγωγούς μόνο εφόσον η μεταποίηση ελιών σε ελαιόλαδο πραγματοποιείται σε αναγνωρισμένο ελαιοτριβείο διαφορετικά οι παραγωγοί αποκλείονται της ενίσχυσης.
Ποντίκια στο νερό της Πελεκανάδας
Αυτό κι αν τάραξε τα χωριά μας. Στο δίκτυο ύδρευσης της Πελεκανάδας βρέθηκαν ποντίκια. Κάποιοι μας πληροφόρησαν ότι βρέθηκε ένα ποντικός και άλλοι ότι οι ποντικοί ήταν περισσότεροι. Ο δήμαρχος Αριστομένη Γιάννης Μπρατσιάκος (η Πελεκανάδα ανήκει διοικητικά στο δήμο Αριστομένη)έδωσε εντολή και υπερχλωριώθηκε το νερό της δεξαμενής και του εσωτερικού δυκτίου ύδρευσης. Εξάλλου η διεύθυνση υγιεινής ζήτησε να γίνει λήψη δείγματος και έλεγχος του νερού. Πάντως οι κάτοικοι για πολλές μέρες απόφευγαν να χρησιμοποιήσουν το νερό της βρύσης. Με την ευκαιρία αυτή καλούμε τις υπηρεσίες του δήμου μας να ελέγξουν όλες τις δεξαμενές και τα εσωτερικά δίκτυα μη βρεθούμε κι εμείς μπροστά σε τέτοια απαράδεκτα φαινόμενα.
Στις αρχές Ιουνίου ο υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Τατούλης επισκέφτηκε το δήμο Νέστορος και συγκεκριμένα τη Χώρα για να δει από κοντά τα προβλήματα του μουσείου και των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής. Ο δήμαρχος Π. Πετρόπουλος ζήτησε από τον υφυπουργό την αντικατάσταση του στέγαστρου στα ανάκτορα του Νέστορα, την στεγανοποίηση του μουσείου καθώς και την επέκτασή του ώστε να εκτεθούν τα ευρήματα που είναι σε αποθήκες.
Την Παρασκευή 27 Μαϊου ξέσπασε στα Παπούλια και στα διπλανά χωριά δυνατό μπουρίνι και χαλάζι μεγέθους φουντουκιού που κατάστρεψε τη φετινή σοδειά σταφίδας και κρασιού. Οι ζημιές είναι ανυπολόγιστες. Από το μπουρίνι δε γλίτωσε ούτε η Βουφράδα. Ευτυχώς, όμως, οι ζημιές ήταν περιορισμένες ως ελάχιστες. Αλήθεια πόσο δύσκολη είναι η αγροτική εργασία και πόσο ασταθές το εισόδημα; Να γιατί πρέπει να στηρίζεται από την πολιτεία η αγροτιά.
Η μέρα αυτή είναι ιερή, είναι η μέρα των ψυχών όσων έφυγαν απ΄ αυτόν τον κόσμο. Οι γυναίκες του χωριού μας ετοιμάζουν τις λειτουργιές και βράζουν το σιτάρι για να φτιάξουν τα εσπερινά ή μπούλια όπως αλλιώς ονομάζονται. Αφού τα ετοιμάσουν και χτυπήσει η καμπάνα παίρνει κάθε γυναίκα τα πράματά της και ξεκινούν για τον Αϊ-Βλάση που βρίσκεται το κοιμητήριο. Βάζουν μέσα στο σακούλι το πρόσφορο κι ένα μαχαίρι και το κρεμάνε στον ώμο. Στο άλλο χέρι κρατάνε το σιτάρι μέσα σε ένα πιάτο. Μέσα στο σιτάρι ρίχνουνε ζάχαρι, σταφίδα, καρύδια, ρόιδο και μαϊντανό. Όταν τελειώσει ο παπάς το διάβασμα σε όλα τα μνήματα, αρχίζουν να μοιράζουν τα κουμούτσια και τα μπούλια ο ένας στον άλλο. Στη φωτογραφία βλέπουμε το Μιχάλη Αποστολόπουλο, το Θεόδωρο Μυλωνά και το Δημήτριο Μάστορα στο πρόσφατο ψυχο-Παράσκευο να ετοιμάζονται να μοιράσουν τα μπούλια.
Αξίζουν έπαινοι στους μετανάστες
Οι συμπατριώτες μας που έφυγαν τη δεκαετία του 50 και του 60 στα ξένα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη δούλεψαν σκληρά και επέστρεψαν στην πατρίδα με μια αρκετά μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Έχτισαν σπίτια ή επένδυσαν τα χρηματά τους σε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Σε όλους αξίζουν έπαινοι. Το τριώροφο σπίτι της φωτογραφίας έγινε με συνάλλαγμα που ήρθε από την Αυστραλία, βρίσκεται στην Πετρούπολη Αττικής και ανήκει στην οικογένεια του Σταύρου Γιαννόπουλου του οποίου η γυναίκα Νίτσα Γιαννοπούλου – Κοτσοβόλου είναι από το Βλάση. Με χαρά θα δημοσιεύουμε δραστηριότητες συμπατριωτών μας που έγιναν και με μεταναστευτικό συνάλλαγμα.
Θρασύτατη διάρρηξη στο Πετρίτσι
Ο χορός των διαρρήξεων στο δήμο μας καλά κρατεί. Θρασύτατος διαρρήκτης μπήκε στο σπίτι το βράδυ της 22ας Μαΐου 2005 και περί ώρα 03:00 π.μ. στο σπίτι του Δημητρίου Καγκαράκη στο Πετρίτσι όπου μέσα κοιμόταν ο ίδιος με την οικογένειά του και του αφαίρεσαν 800€ από το παντελόνι του. Όταν έγινε αντιληπτός τράπηκε σε φυγή καθώς καταδιώχθηκε από τον γιο του ανωτέρω. Το ζήτημα των διαρρήξεων στο Δήμο μας έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Επιτέλους κάτι πρέπει να γίνει. Τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας (Αστυνομία – Δήμος – Νομαρχία – Υπουργείο) πρέπει να σκύψουν με σοβαρότητα πάνω στο πρόβλημα.
Φοβούμαστε ότι η αυτοδικία βρίσκεται προ των πυλών. Η εγκληματικότητα έχει δημιουργήσει φοβίες, ιδιαίτερα στους μοναχικούς γέροντες. Πρέπει να γίνει κατανοητό και αυτοί οι ακρίτες που έμειναν και κρατάνε ζωντανά τα χωριά, έχουν και αυτοί τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι με έναν αστυνομικό στο Χατζή μπορεί να προστατευθεί η περιοχή. Η ανάγκη να στελεχωθεί πλήρως ο Αστυνομικός Σταθμός Χατζή είναι πλέον από τα ίδια τα πράγματα ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ αρκεί οι αρμόδιοι να ανοίξουν τα μάτια να δουν την πραγματικότητα ως έχει.
Πραγματικότητα, θρύλοι, μύθοι και φαντασιώσεις είχαν δεθεί σε ένα κουβάρι εδώ και χρόνια. Για τη «Βουλγαρότρυπα» ο λόγος όπως αποκαλούν οι Βουφραδιώτες μια σπηλιά κοντά στον οικισμό Ματαράγκα. Κάποιοι μιλούσαν για νεράιδες που έβγαιναν από εκεί, κάποιοι μιλούσαν για υπόγειο τούνελ που έβγαινε κοντά στην Πύλο, κάποιοι μιλούσαν για αρχαία και θησαυρούς που ήταν καλά κρυμμένοι στο βάθος της. Τελικά το μυστήριο έλυσε πρόσφατα ένα συνεργείο του Υπουργείου Πολιτισμού που ερεύνησε τη σπηλιά. Άνθρακας ο θησαυρός, ούτε νεράιδες υπήρχαν, ούτε υπόγεια τούνελ. Το Μάιο του 2005 οι υπάλληλοι του υπουργείου έδωσαν τέλος στο μυστήριο λέγοντας ότι πρόκειται για μια ασήμαντη σπηλιά από τις χιλιάδες τέτοιες που υπήρχαν στην Πελοπόννησο.
Δημοτική Οργάνωση ΠΑΣΟΚ Βουφράδας
Εκλογές έγιναν πρόσφατα στη δημοτική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ Βουφράδας. Γραμματέας εκλέχτηκε ο Βασίλης Παναγιώταρος με αναπληρώτρια την Κωστούλα Σταυροπούλου. Μέλη εκλέχτηκαν οι: Βαμβακάς Ηλίας, Μαρκοπούλου Θάνεια, Καγκαράκης Αγαμέμνων, Γιαννόπουλος Δημήτρης, Καγκαράκη Ευγενία και Πουλοπούλου.
Το Σάββατο 2 Ιουλίου 2005 διοργανώθηκε στο Χατζή από το Σύλλογο Γυναικών Δήμου Βουφράδας εκδήλωση για τη σταφίδα. Προσφέρθηκαν στη διάρκεια της εκδήλωσης γλυκίσματα με βάση τη σταφίδα. Με την ευκαιρία να αναφέρουμε ότι η Βουφραδιώτικη σταφίδα ποιοτικά είναι από τις καλύτερες της πατρίδας μας.
Ο οικισμός Άγιοι Απόστολοι έχει εξελιχθεί σε ένα όμορφο οικισμό που οι κάτοικοί του τον φροντίζουν με ιδιαίτερο ζήλο. Στις 30 Ιουνίου όλοι οι κάτοικοι του οικισμού και αρκετοί από τα διπλανά χωριά βρέθηκαν στο γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων που είχε την τιμητική του.
Αγαπητοί συμπατριώτες μην τρέχετε στην Καλαμάτα, στη Μεσσήνη ή στην Πύλο για τις συναλλαγές σας με το δημόσιο. Τώρα μπορείτε να τις κάνετε στο Χατζή, στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών που στεγάζεται στο οίκημα του Δημαρχείου.
Οικογένεια Σταύρου Θεοδωρακόπουλου
 |
 |
 |
 |
Σταύρος Θεοδωρακόπουλος |
Μαρία Θεοδωρακοπούλου-Μαρινοπούλου |
Θεοδωρακόπουλος Σπύρος |
Θεοδωρακοπούλου Ζαχαρούλα |
Η εφημερίδα μας συνεχίζοντας την παρουσίαση των οικογενειών στο φύλλο αυτό παρουσιάζει την οικογένεια του Σταύρου Θεοδωρακόπουλου. Η οικογένεια του Σταύρου Θεοδωρακόπουλου έχει τις ρίζες της στο χωριό Αριστομένη. Συνδέθηκε και συνδέεται στενά με το Βλάση αφού η γυναίκα του Σταύρου Θεοδωρακόπουλου, η Μαρία Θεοδωρακοπούλου-Μαρινοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βλάση. Ο Σταύρος Θεοδωρακόπουλος είναι γιος του Σπύρου και της Αγλαϊας Θεοδωρακοπούλου και γεννήθηκε το 1963 στον Αριστομένη. Τελείωσε την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην ιδιαίτερη πατρίδα του και μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων έγινε ναυτικός. Ταξίδεψε σε πάρα πολλά μέρη του πλανήτη. Το 1989 εγκατέλειψε οριστικά το ναυτικό επάγγελμα και ασχολήθηκε με επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου στην Καλαμάτα. Γρήγορα δημιουργεί μια ανθηρή επιχείρηση με δραστηριότητες σε όλη την Πελοπόννησο καθώς και στα Κύθηρα. Το 1963 παντρεύεται τη συμπατριώτισσά μας Μαρία Μαρινοπούλου του Κωνσταντίνου και της Ζαχαρούλας που είχε γεννηθεί στο Βλάση το 1966 και ακολουθούσε στρατιωτική καριέρα στην πολεμική αεροπορία. Μαζί αποκτούν δυο παιδιά το Σπύρο το 1994 και τη Μαρία το 1998. Το ζεύγος Θεοδωρακόπουλου αυξάνει με ραγδαίους ρυθμούς τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αποκτούν νέα ιδιόκτητα οικήματα και παράλληλα με την πρώτη δράση τους, τη δράση του λιανικού εμπορίου, δημιουργούν μεγάλο εργοστάσιο παρασκευής όλων των ειδών πλαστικών συσκευασιών. Νέες παραγωγικές μονάδες, νέα τυπογραφεία με μερίδιο αξιοζήλευτο στην αγορά που συνέχεια διευρύνεται. Η οικογένεια Θεοδωρακόπουλου πολλάκις έχει βοηθήσει τις δράσεις του συλλόγου μας. Η παρουσία τους στο Βλάση είναι συνεχής και έντονη.
Σε κάθε περιοχή το ιερό μυστήριο της βάπτισης έχει το δικό του χρώμα αλλά και τις δικές του διεργασίες. Έτσι στη Βουφράδα λίγους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού και συνήθως, πριν περάσει ένας χρόνος το νεογέννητο έπρεπε να βαπτιστεί. Το πρώτο παιδί είχε καθιερωθεί να τα βαπτίζει ο κουμπάρος, δηλαδή εκείνος που είχε στεφανώσει τους γονείς. Ο ανάδοχος του παιδιού σπάνια έδινε όνομα της δικής του επιλογής στο βαφτιστήρι του. Συνήθως στο πρώτο παιδί, αν ήταν αγόρι, οι γονείς έδιναν το όνομα του πατέρα του γαμπρού, ενώ, αν ήταν κορίτσι, έδιναν το όνομα της μητέρας της νύφης. Όταν λοιπόν οριζόταν η μέρα της βάπτισης του παιδιού, οι γονείς προσκαλούσαν και ειδοποιούσαν τον κουμπάρο έγκαιρα αλλά και επίσημα. Ο νουνός θα φροντίσει για τα «βαπτιστικά» του παιδιού, δηλαδή την άσπρη, συνήθως, στολή που θα φορέσει το μωρό μετά τη βάπτισή του. Αυτά βέβαια επιβαρύνουν τον κουμπάρο και πρέπει να τα φέρει ο ίδιος τη μέρα του μυστηρίου στην εκκλησία. Η μητέρα του μωρού δεν παρευρίσκεται στο μυστήριο περιμένει, ως το τέλος, έξω απ΄ την είσοδο του ναού, και μαθαίνει το όνομα του βατιζόμενου παιδιού από άλλα παιδιά που τρέχουν να της το ανακοινώσουν, όταν ακούσουν να δίνεται το όνομα απ’ τον κουμπάρο, και έτσι να πάρουν και απ’ την μητέρα το σχετικό φιλοδώρημα για τα συχαρίκια. Μετά τη βάπτιση ο νουνός, παραδίδοντας το νεοφώτιστο στην κουμπάρα, που βρίσκεται στην είσοδο του ναού, της λέει: «Σου παραδίδω κουμπάρα το παιδί, βαπτισμένο, μυρωμένο, του θεού παραδομένο, να το φυλάς από γκρεμό, πάσα ανάγκη, και κακό, μέχρι δώδεκα ετών και ύστερα να το παραδώσεις εις τον Θεόν». Ακολούθως ανταλλάσσουν την καθιερωμένη ευχή: «Να μας ζήσει». Η μάνα παίρνει το παιδί στην αγκαλιά της, αφού καρφιτσώνει στο πέτο του κουμπάρου και της κουμπάρας ένα άσπρο μαντήλι και αφού του φιλήσει το χέρι. Ο κουμπάρος πριν φύγει από τη εκκλησία, αμέσως μετά τη βάπτιση πληρώνει τον παπά και την εκκλησία από ευχαρίστηση, και ακόμη δίνει φιλοδώρημα στα παιδιά που ετοίμασαν και έφεραν στην εκκλησία το νερό, ζεστό και κρύο, και φιλεύει παράλληλα και τ’ άλλα παιδιά που βρίσκονται στην εκκλησία, καραμελάκια ή λουκούμια και όλοι του εύχονται: «να σου ζήσει το βαφτιστήρι». Στο προαύλιο της εκκλησίας ρίχνει στον αέρα αρκετά κέρματα και οι πιτσιρικάδες αλληλοσπρώχνονται για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα.
Αφού ολοκληρωθούν και τακτοποιηθούν όλες οι υποχρεώσεις των κουμπάρων, αργότερα, όλοι μαζί συγκεντρώνονται στου βαφτιστηριού το σπίτι. Οι κουμπάροι το ρίχνουν στο φαγοπότι, στο γλέντι και στο τραγούδι. Αν βέβαια το βαφτιστήρι είναι το πρώτο παιδί του ζευγαριού και μάλιστα αγόρι, τότε το γλέντι και το φαγοπότι διαρκούν ως αργά το βράδυ.
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Ο προκριτοαγωνιστής της Βουφράδας
Ο Αναγνώστης Κωστόπουλος υπήρξε προκριτοαγωνιστής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Μας είναι άγνωστο το χωριό της Βουφράδας στο οποίο είχε γεννηθεί. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες ενάντια τόσο στα τουρκικά στρατεύματα, όσο και στα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Μετά την απελευθέρωση ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση. Αντικατέστησε, το 1858, στο ταμείο του δήμου, τον Κωνσταντίνο Μπάρκα, που απολύθηκε (ΦΕΚ 44/24-9-1858). Σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής, που δεν μπορέσαμε, όμως, να διασταυρώσουμε, είχε υπηρετήσει και πάλι ταμίας στο δήμο την περίοδο 1835-1842. Στις 17 Αυγούστου 1863 απολύθηκε από το δήμο και στη θέση του τοποθετήθηκε ο Κωνσταντίνος Φιλόπουλος (ΦΕΚ 37/21-10-1863).
Ο συμπατριώτης μας Τάσος Αποστολόπουλος στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στην Πελοπόννησο εκλέχτηκε πρώτος και στη συνέχεια ανέλαβε γραμματέας στην Περιφερειακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ Πελοποννήσου ενώ ταυτόχρονα έγινε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου (πρώην Κεντρική Επιτροπή) του συγκεκριμένου κόμματος ενώ λίγες μέρες αργότερα συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και συζήτησαν θέματα της περιφέρειας Πελοποννήσου.
Από τη γενική γραμματεία περιφέρειας Πελοποννήσου εγκρίθηκαν στο πρόγραμμα «Θησέας» δέκα έργα και μελέτες έξι δήμων και μιας κοινότητας της Μεσσηνίας. Με την ίδια απόφαση της κ. Αβούρη εντάσσονται οριστικά στο συγκεκριμένο πρόγραμμα 47 έργα ΟΤΑ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, συνολικού προϋπολογισμού 9.832.484, 64 ευρώ. Για το δήμο Βουφράδας εγκρίθηκε το έργο βελτίωσης του δρόμου από εθνική οδό προς Χαραυγή και Καζάρμα, προϋπολογισμού 90.000 ευρώ.
Το κτίριο της φωτογραφίας που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού μας έχει τη δικιά του ιστορία. Κάποτε στο κτίριο αυτό χτυπούσε η εμπορική καρδιά της περιοχής. Εδώ είχε μεγάλο παντοπωλείο ο Κώστας ο Ασημάκης ο οποίος έκανε και εμπόριο σταφίδας. Αργότερα στον ίδιο χώρο δημιούργησε ένα σύγχρονο για την εποχή εμπορικό κατάστημα ο Θεόδωρος Μάστορας. Ένα κτίριο μια ολόκληρη εποχή, μια ολόκληρη ιστορία…
Στο χωριό μας, όπως και σε όλα τα μέρη της πατρίδας, υπάρχουν αρκετές φράσεις που αναφέρονται στην «έκπληξη», την ευχάριστη ή τη δυσάρεστη, στην απροσδόκητη και την ξαφνική, στην αμηχανία ή τον φόβο, στα δυσάρεστα ή ευχάριστα γεγονότα, στο ασυνήθιστο ή το παράδοξο, στο εντυπωσιακό ή το πρωτοφανές κ.λ.π.
Παθαίνω εγκεφαλικό, μου σηκώνεται η τρίχα, η πέτσα, παθαίνω ταράκουλο, μένω άλαλος, μένω άφωνος, μένω άναυδος, μένω στήλη άλατος, μένω με το στόμα ανοιχτό, μένω άγαλμα, μένω ξερός, μένω σέκος, μένω εμβρόντητος, μένω μάρμαρο, μένω κόκαλο, μένω / στέκομαι αποσβολωμένος, απορώ κι εξίσταμαι, απορώ και θαυμάζω, δεν πιστεύω στ’ αυτιά μου, μου κόβεται / μου πιάνεται η αναπνοή, μου έρχεται ταμπλάς, πέφτω από τα σύννεφα, μου πέφτει (κάτι) από τα χέρια, κάνω το σταυρό μου, γουρλώνω τα μάτια μου, σκάω / πέφτω σα βόμβα, έμεινα, μου φεύγει το καφάσι, μου κόβεται η λαλιά, κεραυνός εν αιθρία, καρφωμένος στη θέση του, είναι άξιον απορίας, στέλνω (κάποιον), καραφλιάζω (κάποιον). Μη μου πεις! Τι μου λες! Πως είναι δυνατόν! μνησθητί μου Κύριε, Σώσον Κύριε (τον λαό σου), Κύριε Ελέησον! Θεέ και Κύριε! Κύριε των δυνάμεων! Θεέ μου! Χριστός και Απόστολος! Χριστός και Παναγία! Έλα Χριστέ κι Απόστολε! Ιησούς Χριστός Νικά (κι όλα τα κακά σκορπά!), ω του θαύματος, Παναγιά (για) μου, απίστευτό! Είναι εκπληκτικό, είναι πρωτάκουστο, (μπα) σε καλό (μου, σου) που ακούστηκε; Πωπω, πωπω! Πως μπόρεσες (να), ποιος να μου το λέγε;! Ποιος το περίμενε;! το φανταζόταν!; Ποτέ στα χρονικά δεν…, για φαντάσου, έλα μ… στον τόπο σου! Μυστήριο πράγμα / μυστήριο, να τα μας! από πού και ως που; Για σκέψου! Άλλο (πάλι) τούτο! Είσαι σοβαρός, άκου να δεις (φίλε μου) κάτι πράγματα, άκουσον – άκουσον! με ξαφνιάζει, μπα τι βλέπω!
Ρένεσης Γιαννάκης – Ρένεσης Δημήτρης
Ο Ρένεσης Γιαννάκης γεννήθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας στο Χατζή και έλαβε μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Μετά την απελευθέρωση και συγκεκριμένα το 1830, εκλέχτηκε δικαστικός σύμβουλος της επαρχίας Μεθώνης, μαζί με τους Αθανάσιο Φράγκο, Σταμάτη Σικαλιά, Δημήτρη Ψώνη και Παναγιώτη Ρένεση.
Ο Ρένεσης Δημήτρης γεννήθηκε το 1807 στο Χατζή και έλαβε μέρος στις ενέδρες ενάντια στα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Το Μάρτιο του 1827 συνελήφθη από τους Άραβες ενώ βρισκόταν στο χωριό Φρουτζάλα (Θουρία) και μεταφέρθηκε όμηρος στην Αλεξάνδρεια. Η παραπέρα πορεία του μας είναι άγνωστη.
Στο σπίτι αυτό έζησε ο αείμνηστος Αποστολόπουλος Παναγιώτης του Γεωργίου που είχε γεννηθεί το 1896 και που παντρεύτηκε την αείμνηστη Παναγιώτα Αποστολοπούλου από τη Δροσιά. Απόκτησαν πολυπληθή οικογένεια. Στο σπίτι σήμερα μένει ο Μιχάλης Αποστολόπουλος του Παναγιώτη. Το σπίτι ανακαίνισε πρόσφατα ο Παναγιώτης Αποστολόπουλος του Μιχαήλ που είναι και πρόεδρος του συλλόγου μας.
Η παρηγοριά είναι παλιό έθιμο που διατηρείται ακόμη στα χωριά μας. Είναι μία συμπαράσταση όλου του χωριού στην οικογένεια που έχασε τον άνθρωπό της. Οι γείτονες, φίλοι, συγγενείς, όλο το χωριό προσπαθούν ν’ αλαφρώσουν τον πόνο τους με διάφορους τρόπους. Φροντίζουν για τις επείγουσες δουλειές, φυλάνε τα πρόβατα, τ’ άλογα, ποτίζουν τους κήπους και άλλα. Επί 8 – 10 ημέρες πηγαίνουν κάθε βράδυ και τους κάνουν συντροφιά, πηγαίνοντας και φαγητά για να τους απαλλάξουν από τη φροντίδα της μαγειρικής. Την πρώτη βραδιά πηγαίνουν πολλοί, έχουν από όλα τα φαγητά εκτός από κρέας. Συζήτηση για διάφορα θέματα, λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης, φαγητό και αποχωρούν γρήγορα αφήνοντας την οικογένεια να ησυχάσει. Τις επόμενες ημέρες κανονίζουν να πηγαίνουν 2 –3 οικογένειες κάθε βραδιά με φαγητά πάντοτε. Κάθονται κι αρχίζουν συζήτηση για διάφορα θέματα, αποφεύγοντας να μιλάνε για το μακαρίτη, κι όταν το φέρει η συζήτηση μιλάνε για τις καλοσύνες του. Την πρωτοβουλία στις συζητήσεις έχουν οι γέροντες που με την πείρα τους γνωρίζουν για ποια ζητήματα να μιλάν. Για παλιές ιστορίες, για τον καιρό, για τη βρύση που θέλει φτιάσιμο, για τα σιτάρια κι άλλα τέτοια κι έτσι αποσπάται η σκέψη των λυπημένων από τον άνθρωπο που τους λείπει. Ετοιμάζουν το τραπέζι κι αρχίζουν το φαγητό. Ρίχνουν κρασί στα ποτήρια. Ένας από τους ηλικιωμένους παίρνει το ποτήρι και αρχίζει τις ευχές. «Θεός συχωρές τον, να ζήσετε οι υπόλοιποι να τον θυμάστε, καλή υπομονή, να είναι καλά τα παιδιά σας, καλά στερνά νάχουμε».
Επαναλαμβάνουν και οι άλλοι τις ίδιες και άλλες ανάλογες ευχές, πίνουν το κρασί τους χωρίς να τσιγκρίζουν ποτήρια. Η συζήτηση και το φαγητό συνεχίζεται έως αργά και λίγοι – λίγοι αποχωρούν. Οι βραδιές της παρηγοριάς δίνουν πραγματική ανακούφιση σ’ αυτούς που έχασαν τον άνθρωπό τους. Νοιώθουν κάποια ζεστασιά από το ενδιαφέρον τόσων ανθρώπων, που συμμετέχουν στο πένθος τους κι αυτό ξαλαφρώνει τη λύπη τους και τους δίνει κουράγιο να συνεχίσουν τις καθημερινές εργασίες τους.
Αυτή την περίοδο σε όποια κολόνα της ΔΕΗ και αν κοιτάξεις βλέπεις ανακοινώσεις για πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις. Ξεχωριστό, όμως, χρώμα είχε το πανηγύρι που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουλίου, της Αγίας Κυριακής, στο χωριό Χαραυγή ή Γκρούστεσι όπως το έλεγαν. Ένα χωριό που διοικητικά ανήκει στον ίδιο δήμο που ανήκουμε κι εμείς.
Στις 6 Ιουλίου 2005 έκλεισε ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που έφυγε από κοντά μας ένας υπέροχος άνθρωπος που συγκέντρωνε πάνω της δεκάδες αρετές. Έφυγε από κοντά μας η Βασιλική Μυλωνά σύζυγος Θεοδώρου που είχε γεννηθεί το 1936. Στο σύζυγό της Θεόδωρο, στα παιδιά της Φώτη και Κώστα και σ΄ όλους τους οικείους της ευχόμαστε να ζουν να τη θυμούνται όπως τη θυμούνται και όσοι την γνώρισαν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι με ανεξίτηλα χρώματα γραμμένοι στη μνήμη μας που ο φθοροποιός χρόνος δεν μπορεί να τα αγγίξει.
Ο χρόνος κυλά σαν το νερό στ΄ αυλάκι. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι καλόψυχοι και αγαπητοί στην κοινωνία που ακόμη και μετά το θάνατό τους δεν μπορεί να τους αγγίξει ο σπόγγος του. Ένας τέτοιος άνθρωπος αγαπητός στην κοινωνία ήταν και η Ολυμπία Σταυροπούλου – Κοτσοβόλου που στις 25 Ιουλίου 2005 κλείνει τρία ολόκληρα χρόνια από τότε που έφυγε απ΄ αυτό το μάταιο κόσμο. Τελευταία της επιθυμία ήταν να μεταφερθούν τα οστά της για μόνιμη ανάπαυση στην ιδιαίτερη πατρίδα της το Βλάση κάτι που γίνεται αυτό τον καιρό.
Την Κυριακή 10 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Βλαχόπουλο εξάμηνο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Μαρίας Σωτηροπούλου που τόσο άδικα σε παιδική ηλικία πήρε κοντά της ο Χάροντας. Πλήθος κόσμου από το Βλαχόπουλο και τα διπλανά χωριά παραβρέθηκε στον ιερό ναό και προσευχήθηκε γι΄ αυτή.
Ένας Βλασαίος που κατοικούσε στο Στρέφι έφυγε για το ταξίδι της αιωνιότητας την 1η Ιουνίου. Πρόκειται για τον Θεόδωρο Κακούρη του Ιωάννη που πέθανε σε ηλικία 58 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Στρέφι. Τον νεκρό αποχαιρέτησαν η σύζυγός του Αντωνία, τα παιδιά του Ιωάννης, Παναγιώτης, και Ζαγκλήν Κακούρη, η αδερφή, τα εγγόνια, τα ανήψια, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου.
Το συμπατριώτη μας Τάσο Πετρόπουλο από το Κουρτάκι χτύπησε η επάρατος και απεβίωσε το Μάιο που μας πέρασε. Ο αείμνηστος διέθετε σπουδαίες αρετές. Παλαιότερα είχε και λειτουργούσε τον Κουρτακαίικο μύλο στο ποτάμι. Στη γυναίκα του Δήμητρα και στα παιδιά του Θανάση και Γιώργο η εφημερίδα μας εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια.
Νεκρός βρέθηκε στο κτήμα του στη θέση «Κάμπος» Σουληναρίου, στις 9 Ιουνίου 2005, ο 71χρονος Γεώργιος Καρλής του Σωτηρίου που κατοικούσε στο Παλαιό Φάληρο. Ο ηλικιωμένος είχε φύγει από το σπίτι του αρκετές ώρες και όταν αναζητήθηκε από τους οικείους του βρέθηκε νεκρός.
Την Κυριακή 3 Ιουλίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Χατζή πραγματοποιήθηκε το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Αλέξανδρου Μαργέλη. Παραβρέθηκαν οι συγγενείς του και πλήθος κόσμου από το Χατζή και τα διπλανά χωριά.
Κακούρη Κωνσταντίνα: Έφυγε μια αρχόντισσα
Πάλεψε τον Χάροντα στα «Ψηλά Αλώνια» και η μάχη κράτησε για χρόνια. Αγωνίστρια ζωής πέρασε δυστυχώς τα τελευταία της χρόνια στο κρεβάτι του πόνου. Η μάχη με τον Χάροντα είχε διάρκεια. Δεν βόγκηξε, δεν απελπίστηκε κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες που άνθρωπος μπορεί να βρεθεί κόντρα σε ανίατες ασθένειες. Πρόκειται για την Κωνσταντίνα χήρα Γεωργίου Κακούρη που πορεύτηκε το δρόμο της αιωνιότητας στις 15 Μαΐου 2005 σε ηλικία 78 ετών. Σύνδεσε τη ζωή της με τον εξαίρετο σύζυγό της Γεώργιο Κακούρη και απόκτησαν δυο εξαίρετες κόρες την Αλέκα και τη Βούλα. Ο Θεός την αξίωσε να δει τα παιδιά της αποκατεστημένα με καλές οικογένειες. Την αξίωσε να δει και εγγόνια. Ήταν προικισμένη με δεκάδες αρετές. Ήταν εργατική και δημιουργική. Από τις καλύτερες μοδίστρες της περιοχής. Ήταν καλοσυνάτη και αγαπητή στην κοινωνία του χωριού μας και της ευρύτερης περιοχής. Άφησε αγαθή μνήμη και τούτο επιβεβαιώθηκε από τη συρροή συγγενών και φίλων κατά την εξόδιο ακολουθία. Ο Σύλλογός μας και η εφημερίδα μας εκφράζουν τα συλλυπητήρια στους οικείους της.
Έναν επιστήμονα, έναν συνδικαλιστή, στην καλύτερη ηλικία της ζωής του χτύπησε ο Χάροντας. Πρόκειται για το συμπατριώτη μας εφοριακό από το Σκάρμιγκα που ο χτυπημένος από την επάρατο έφυγε για τα ουράνια στις 16 Ιουνίου 2005 σε ηλικία 55 χρονών. Η κηδεία του έγινε την επόμενη μέρα στο Σκάρμιγκα στο ναό των Αγίων Πάντων. Το νεκρό συνόδευσαν ως την τελευταία του κατοικία η σύζυγός του Κωνσταντίνα, τα παιδιά του Σταυρούλα, Αλέξης και Μιχάλης, οι γονείς του Σταυρούλα χα Αλεξ. Μανιάτη, Μιχάλης και Ελένη Καρκατζούλη, τα αδέρφια του Παναγιώτης και Ουρανία, Βασίλης και Γαρυφαλλιά Μανιάτη, Σταματούλα και Γεράσιμος Κοντογιώργης, Ασημίνα και Κωνσταντίνος Καλπακτσίδας και δεκάδες κόσμος απ΄ όλη τη Μεσσηνία.
Στις 25 Μαΐου κηδεύτηκε στο χωριό Κουρτάκι ο Γεώργιος Αθανασίου Δημητρακόπουλος. Το θανόντα συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία συγγενείς και φίλοι από το Κουρτάκι αλλά και από τα διπλανά χωριά. Η εφημερίδα εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο του Κωνσταντίνα και στα παιδιά του, Αθανάσιο και Μαρία Δημητρακοπούλου, Φωτεινή και Κωνσταντίνο Λόι, Δήμητρα χήρα Αθανασίου Λόι.
Στις 5 Μαΐου 2005 πέθανε και κηδεύτηκε στο χωριό του τη Δάφνη ο Σταύρος Βέλμαχος του Ιωάννη σε ηλικία 87 ετών. Το νεκρό συνόδευσαν ως την τελευταία του κατοικία η σύζυγός του Ελένη, τα παιδιά του Ιωάννης και Γεωργία Βέλμαχου, Κωνσταντίνα και Γεώργιος Σταυρόπουλος, Φωτεινή και Θωμάς Μάντζαρης, Δέσποινα και Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος και πλήθος κόσμου.
Στις 7 Μαΐου 2005 κηδεύτηκε στο Σουληνάρι ο Αναστάσιος Καραθανάσης που πέθανε σε ηλικία 92 χρονών. Ως την τελευταία του κατοικία συνόδευσαν η σύζυγός του Κυριακούλα, τα παιδιά του Στυλιανή και Δημήτριος Κλουδάς, Γεωργία και Ευάγγελος Παλαμαράς, Καλλιόπη και Ιωάννης Βρανάς, Θεοδώρα και Βασίλειος Βασιλόπουλος, οι λοιποί συγγενείς και πλήθος κόσμου.
Διαμαρτυρία υποδημογερόντων Πελεκανάδας
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1831, είχε οριστεί να πραγματοποιηθεί στο Άργος Εθνική Συνέλευση και για το λόγο αυτό όφειλαν οι έκτακτοι επίτροποι και οι προσωρινοί διοικητές να καλέσουν τους υποδημογέροντες και τους εκλέκτορες προκειμένου με πράξη τους να επικυρώσουν τον ορισμό πληρεξουσίων που είχαν εκλεγεί το 1829 ή να εκλέξουν καινούργιους σε κάποιες περιπτώσεις που ήταν αδύνατη η συμμετοχή των εκλεγμένων.
Οι υποδημογέροντες και εκλέκτορες του τμήματος Πελεκανάδας: Μοσχοβίτης Γαλάνης, Μοσχοβίτης Θανάσης, Σαγιάς Γεωργάκης, Παπαθανασίου Παπαφώτης και Ντρίκας Κωνσταντής συγκεντρώθηκαν στην Κορώνη, όπως είχαν υποχρέωση, ώστε μαζί με τους υπολοίπους υποδημογέροντες και εκλέκτορες των άλλων τμημάτων, να εκλέξουν τους πληρεξουσίους της επαρχίας Κορώνης.
Μια προσεχτική μελέτη του εγγράφου που ο Αλ. Μπάλτας δημοσίευσε στο περιοδικό ΙΘΩΜΗ τον Ιούνιο του 1992 και που παραθέτουμε στη συνέχεια, μάς δείχνει μια σειρά από «αυθαιρεσίες" που διαπράχτηκαν την ημέρα εκείνη στην Κορώνη.
«Προς την Σ. Διοίκησιν των μεσσηνιακών φρουρίων Οι υπογεγραμμένοι υποδημογέροντες και εκλέκτορες της επαρχίας Κορώνης, καθ' ην εξέδωσε διακήρυξιν και οδηγίας η Σ. Κυβέρνησις περί εκλογής εκλεκτόρων και πληρεξουσίων, χθες συνήχθημεν εις τον ναόν της μητροπόλεως δια να εκλέξωμεν τους δύο πληρεξουσίους της επαρχίας μας, όπου μετά τον νόμιμον όρκον, τον οποίον ελάβομεν, εκπληρώσαμε το ιερόν τούτο χρέος μας.
Ενώ δε εξερχόμεθα του αυτού ναού τινές των πολιτών, τους οποίους κατωτέρω θέλομεν αναφέρει ονομαστί, ενεδρεύοντες εις το καφενείον του Γεωργίου Παγλά άρχισαν να μεγαλοφωνούν υβρίζοντάς μας, παρούσης και της Σ. διοικήσεως, διά το άδικον, ως αυτοί εκραύγαζον λέγοντες, το οποίο μας εκάματε από τον Θεόν να το εύρετε, ου να χαθήτε κτλ. ημείς μ' όλα ταύτα, δεν τους απεκρίθημεν, αλλά γενναίως τα υποφέραμεν διά την κοινήν ησυχίαν και ευταξίαν της επαρχίας μας, διά να μη ακολουθήση δηλ. κανέν απευκταίον.
Μετά δύο ωρών σχεδόν διάστημα ενώ εξερχόμεθα του φρουρίου προ των θυρών αυτού, αφού προεσηνάχθησαν εις το καφενείον του Αναγνώστη Κλάπα κρατούντες ξύλα, προεδρεύοντος του Μιχαήλ Σχινά, αδελφών Λαχανέων και Ευσταθίου Μπάστα εις την στασιώδη ταύτην συνάθροισιν, και εις τα όσα εις την εποχήν ταύτην της εκλογής των πληρεξουσίων ηκολούθησαν κατά την επαρχίαν ταύτην, και αφού πάλιν μας ύβρισαν και ενέπτυσαν εις το πρόσωπον, ώρμησαν τελευταίον καθ’ ημών άλλοι από τα παράθυρα του ανωτέρου καφενείου και άλλοι από την θύραν, ως λέοντες ωρυόμενοι διά να μας ξεσχίσουν κτυπούντες μας κατά κεφαλήν με τα ξύλα και πέτρας. Ιδόντες δε το τοιούτον ελεεινόν μανιώδες και τραγικόν κίνημά των εδόθημεν εις φυγήν, και αυτοί εξηκολούθουν το μιαρόν τούτο έργον τους διώκοντές μας έως εις το προάστειον. Αφ’ ου πλέον απεμακρύνθημεν απ' αυτούς ίδομεν από τους ημετέρους ότι είναι πληγωμένοι πέντε, ο Γεώργιος Σπυράκης, Κωνσταντίνος και Δημήτριος Χαρίτος Τζήνης οι και εκλέκτορες, και ο Σπυρίδων Ζωγράφος και Παναγιώτης Τζαβάρας οι συνοδίται μας, και ταύτα πάντα διότι δεν υπενδώσαμε εις τας ραδιουργικάς συμβουλάς των, οίτινες ήρχοντο καθημέραν εις τα χωρία μας τάσσοντες προς ημάς και προς τον λαόν γρόσια, καρπούς και άλλα, και το χείριστου αφορολογίαν και άλλα κατά των καθεστώτων διά να εκλέξωμεν διά πληροξουσίους της επαρχίας μας από τους άνω ευρημένους πρωταιτίους.
Οι ανωτέρω συναθροισθέντες στασιασταί εισίν οι ακόλουθοι: Θεόδωρος Μπουρμπουχάκης, Δημήτριος Μπουρνιάς, Πέτρος και Παναγιώτης Κλαπέοι, Κωνσταντίνος Καντρέβας, Παντελής Παντελόπουλος, Χρίστος Μπαρμουτζής, αδελφοί και συγγενείς Πικαίοι, Ιωάννης Ζήρας, Αγγελής Τζάκωνας, Παναγιώτης Πεπόνης, Διονύσης Ζουζούνης, Τζανής Πικραμένος, Απόστολος Μπουρμπουχάκης, Γεώργιος Βεργογιαννόπουλος, Δημήτριος Σπουργίτης, Γεώργιος και αδελφοί Παυλαίοι, και άλλοι τους οποίους αυτοί γνωρίζουν.
Δι' όλα λοιπόν τα προεκτεθέντα στασιώδη κινήματα των άνω διαμαρτυρόμεθα κατ' αυτών ενώπιον της Σεβαστής ημών κυβερνήσεως, και ως τοιούτους εγκαλούμεν αυτούς εις το ανήκον δικαστήριον εν καιρώ τω δέοντι και υποφαινόμεθα.
Αντίγραφον της παρούσης παρακαλούμεν να μας επιστραφή επικυρωμένον.
Εν Κορώνη τη 26 Αυγούστου 1831
Οι υποδημογέροντες και εκλέκτορες της επαρχίας Κορώνης Γεώργιος Σπυράκης, εκλέκτωρ, Φώτης Βλαχοθανάσης, εκλέκτωρ, υποδημογέρων πηλαφάς, Παναγιωτάκης Λιμπερόπουλος.
Οι υποδημογέροντες και εκλέκτορες του τμήματος Πελεκανάδας Γαλάνης Μοσχοβίτης, Θανάσης Μοσχοβίτης, Γεωργάκης Σαγιάς εκλέκτωρ, Παπαφώτης Παπαθανασίου, Κωνσταντής Ντρίκας.
Οι υποδημογέροvrες τμήματος Αβραμιού, Χρίστος Πολυχρονόπουλος και εκλέκτωρ, Ιωάννης Πουλογιάνης, εκλέκτωρ.
Οι υποδημογέροvrες του τμήματος Γαμπριά Κωνσταvrίνος ιερεύς Παπαθανασίου. Οι εκλέκτορες: Δημήτριος Χαρίτος, Θεοδωράκης ιερεύς, Πανάγος Μάκης, Δημήτριος Μυλονόπουλος, Θεοδωρής Καρβέλας, Αναστάσης Μιχαλόπουλος.
Οι υποδημογέροvrες του τμήματος Βουναρίων Αναστάσιος Σταματάκης, Παναγιώτης Σαραvrόπουλος, δημογέρων Χαρακοπιού, Ευστάθιος Μιχαλάκης, εκλέκτωρ, Γιάννης Τριαvrαφυλλάκης, εκλέκτωρ χωρίον Πετριάδα: Παναγιώτης Βέργης, δημογέρων, Κωνσταvrής Παπαμικρούλης, εκλέκτωρ χωρίον Σαραvτζά: Βασίλειος Βασιλόπουλος, δημογέρων, Γιαννάκης Κατζαπάρης, εκλέκτωρ, Δημητράκης Τζόκας, εκλέκτωρ, Διονύσιος Κουτζουμπός, εκλέκτωρ Αγιαvτριάδες: Δημήτριος Κουτζουμπός, δημογέρων.
Ίσον και απαράλλακτον τω πρωτοτύπω καταχωρηθέvτι εις τα εξερχόμενα υπ' αριθ. 403.
Τη 2 Νοεμβρίου 1831 εν Μεθώνη
Ο Διοικητής των μεσσηνιακών φρουρίων (Τ.Σ.) Δημήτριος Κ. Βυζάvτιος».
Μετά το θάνατο του Δημήτρη Θεοδωρακόπουλου το σπίτι της φωτογραφίας έμεινε ακατοίκητο. Σήμερα κατοικείται από το Σταύρο Θεοδωρακόπουλο. Τελικά στο Βλάση τίποτε δεν μένει αναξιοποίητο. Οι Βλασαίοι τρέφουν υπέρμετρη αγάπη για το χωριό τους.
Διατελέσαντες ιερείς στη Δροσιά
Η ενορία αυτή άνηκε μέχρι το 1938 στην ενορία του Κουρτακίου. Την περίοδο 1821 – 1962 στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας διακόνευσαν οι παρακάτω ιερείς: 1)Γεώργιος Κουλουμέντας: εφημέρευσε από το 1821 μέχρι το 1835. 2) Αθανάσιος Ροζόπουλος: εφημέρευσε από το 1835 μέχρι το 1875. 3) Ευγένιος Οικονομόπουλος: εφημέρευσε από το 1875 μέχρι το 1916. 4) Δημήτριος Ιατρίδης: εφημέρευσε από το 1917 μέχρι το 1933. 5) Παναγιώτης Θεοδουλίδης: εφημέρευσε από το 1934 μέχρι το 1938. 6) Γεώργιος Κόκκαλης: εφημέρευσε από το 1938 μέχρι το 1952. 7) Βασίλειος Παυλόπουλος: εφημέρευσε από 1952 μέχρι το 1958. 8) Γεώργιος Παπαδόπουλος: εφημέρευσε από το 1958 μέχρι το 1962. Μετά το 1962 επανήλθε και πάλι ο Βασίλειος Παυλόπουλος.
Το δίμηνο που πέρασε πρόσφεραν ή πλήρωσαν την ετήσια συνδρομή τους στο σύλλογό μας οι παρακάτω συμπατριώτες μας τους οποίους ευχαριστούμε και ελπίζουμε και οι υπόλοιποι να πληρώσουν τη συνδρομή τους γιατί τα χρήματα αυτά είναι ο μοναδικός πόρος του συλλόγου μας:
Μάστορας Κωνσταντίνος του Θεοδώρου 20 Ευρώ.Να δείτε που το Μανιάκι θα εξελιχθεί το μήλο της Έριδας για πολλά χρόνια. Αυτή την περίοδο ο δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με το δήμαρχο Νέστορος Παναγιώτη Πετρόπουλο για το Μανιάκι και την ευρύτερη περιοχή του. Ο δήμαρχος Ψώνης ζήτησε με δηλώσεις του να ενταχθεί και το χωριό Φλεσσιάδα στο δήμο Παπαφλέσσα ώστε να σταματήσουν οι γκρίνιες για τον εορτασμό των ηρώων του Μανιακίου. Σ΄ αυτή τη δήλωση και σ΄ αυτή τη λύση αντέδρασε ο δήμαρχος Νέστορος που μίλησε με σκληρές εκφράσεις και ενέπλεξε στη διαμάχη και το σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο του οποίου καταλογίζει ευθύνες παρέμβασης στο να συσταθεί ο δήμος Παπαφλέσσα με έδρα το Βλαχόπουλο. Ως απόδειξη αυτών απευθύνεται στον κ. Ψώνη και του λέει: «Θέλω να σου θυμίσω τις ευχαριστίες που απεύθυνες στο σεβασμιότατο μητροπολίτη Μεσσηνίας κατά την ημέρα της ορκωμοσίας σου ως πρώτος δήμαρχος του καποδιστριακού Δήμου Παπαφλέσσα, για τις ενέργειες που έκανε, να συσταθεί Δήμος Παπαφλέσσα με έδρα το Βλαχόπουλο». Μετά απ΄ όλα αυτά μάλλον ως σύνταξη εφημερίδας έχουμε δίκιο όταν απαιτούμε η πολιτεία να πάρει στα χέρια της την υπόθεση αυτή ώστε να σταματήσουν να διχάζονται τα χωριά μας.
Απολαμβάνοντας τον καφέ τους !!!
Η πλατεία ετοιμάστηκε. Πλακοστρώθηκε, ομόρφυνε, φυτεύτηκε και ένας πλάτανος στο κέντρο της που συνέχεια μεγαλώνει. Ο καφές στην πλατεία αποκτά άλλη γεύση. Το περιβάλλον επεμβαίνει καταλυτικά. Τη γεύση του καφέ σε παραδοσιακό τραπέζι και σε χοντρό φλιτζάνι απολαμβάνει και η παρέα των συμπατριωτών μας που αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός. Απ΄ αριστερά: Μάστορας Θεόδωρος, Κακούρης Παναγιώτης, Κακούρης Δημήτρης.
Άλλη μια παρέα Βλασαίων σε καφενείο της πλατείας του χωριού μας απολαμβάνει την μπύρα της. Ο ήλιος του καλοκαιριού έχει ανεβάσει τη θερμοκρασία και η απόλαυση μιας παγωμένης μπύρας δημιουργεί μια αίσθηση ανακούφισης. Το περιβάλλον είναι ιδανικό μετά την τελευταία ανακαίνιση της πλατείας. Την παρέα αποτελούν οι Κακούρης Νικόλαος, Κοτσόβολος Κυριάκος και Νέστορας Στυλιανός.
Οι Βλασαίοι και οι Βουφραδιώτες γενικότερα είναι άνθρωποι εργατικοί και δημιουργικοί. Είναι ταυτόχρονα χαρούμενοι και γλεντζέδες. Είναι μια παράδοση χρόνων. Χορτάτοι ή νηστικοί, στη δουλειά, στο δρόμο, στο καθισιό, όπου να πεις, έχουν τη διάθεση να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να γλεντήσουν. Με την παραμικρή αφορμή κι αιτία, φτάνει να βρίσκονται μαζί τέσσερα-πέντε άτομα κι αρχίζουν το κρασάκι, το τραγούδι και γιατί όχι και το χορό. Συνηθίζουν να γλεντάνε, όπως συνηθίζουν να εργάζονται σκληρά και να δημιουργούν. Στη φωτογραφία ο Θανάσης Κακούρης με τη γυναίκα του και με μια φιλική παρέα απολαμβάνουν το καλό μεζέ και το καλό κρασί.