1. Ευτυχισμένο το 2005
2. Καλαίσθητο ημερολόγιο
3. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Βλάση
4. Αποκριάτικο γλέντι των Βλασαίων: Δεν πρέπει να απουσιάσει κανείς
5. Χρηματοδότηση του Συλλόγου
6. Τραγική η κατάσταση στη Βουφράδα
7 Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Βλάση
8. Ήταν το 1969
9. Μια μέρα στα αμπέλια
10. Ένας δήμαρχος με οξύ χαρακτήρα
11. Μια δολοφονία όπως αποτυπώθηκε στον τύπο
12. Οι δημογέροντες της Βουφράδας
13. Δίκτυο ύδρευσης στο Βλάση
14. Λίγα λόγια για το Μανιάκι
15. Πριν από 24 χρόνια
16. Μια παρέα Βλασαίων
17. Μια πανάρχαια εκκλησία
18. Συνεχίζονται οι κλοπές
19. Γιώργος Στρατηγόπουλος: Εκτελέστηκε από τους Γερμανού
20. Νέο δίτομο έργο
21. ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Το παλικάρι του Κουφιέρου
22. Ένα έγγραφο του 1845
23. ΣΤΑΥΡIΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Ένας ανήσυχος και επαναστατικός άνδρας
24. Προαγωγή δικηγόρου
25. Ανοίγοντας φύλλο για χυλοπίτες
26. Προσφορά στο Σύλλογο
27. Και τ΄ όνομα αυτού ΑΡΓΥΡΗΣ
28. Οικογένεια Γαλάζιου
29. Επανεκλέχτηκε
30. Οι γεννηθέντες το 1875 και το 1976
31. Μύλος του Μπάρκα: Περασμένα μεγαλεία!!!
32. Ξαδέρφια εξ αγχιστείας…
33. ΡΑΛΛΙΑΣ ΗΛΙΑΣ: Ένα παλικάρι από το Σουληνάρι
34. Γαστρεντερίτιδα στον Αριστομένη
35. Τσάκαλη Δήμητρα: Πέρασε στα ουράνια
36. Η τσιφιά
37. Εικόνα μιας άλλης εποχής
38. Από την αναστήλωση του Αϊ-Νικόλα
39. Πριν από δέκα χρόνια
40. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Ένας Βουφραδιώτης δημοπρόκριτος
41. Βουφράδα & Εκπαίδευση το 1904
42. Ένταξη έργων του δήμου μας
43. ΤΣΑΠΕΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία
44. Κάτι πρέπει να γίνει …
45. Ανακαίνιση σπιτιού
46. ΣΚΑΛΤΣΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ: Πολέμησε και στα Δερβενάκια
47. Πόσο γρήγορα αλλάζει το Βλάση
48. Ξεκίνησαν οι εργασίες
49. Τα αλώνια στο Βλάση
50. Από τη στρατιωτική ζωή
51. Η ΒΟΥΦΡΑΔΑ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΚΙ ΤΗΣ ΜΕΘΩΝΗΣ
52. ΡΕΝΕΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ο Βουφραδιώτης δικαστικός σύμβουλος
53. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Ο εκδικητής του Κουφιέρου
54. Νέες οικοδομές στο Βλάση
55. Αλλαγές στο δήμο Βουφράδας
56. Αλλαγή θώκων και στους διπλανούς δήμους
57. Μια φωτογραφία του 1954
58. Συνδρομές – Προσφορές
59. Γκρεμίστηκε ο τοίχος του νεκροταφείου - Άμεση πρέπει να είναι η παρέμβαση του δήμου
60. Δημοπρατείται ο δρόμος Καζάρμας-Χώρας
61. Αναπλάσεις στο μνημείο του Παπαφλέσσα
62. Το πατρικό σπίτι
63. Από τα παιδικά χρόνια
64. Να ζήσουν ευτυχισμένα
65. Βοήθεια στους πληγέντες από το Τσουνάμι
66. Το παράπονο του μικρού
67. Χριστουγεννιάτικο γλέντι
68. Θεοφάνεια στη Χαραυγή
69. Νεολαιϊστικο κάλεσμα
70. Ρήσεις συγχωριανών μας
71. Να θυμηθούμε τα περασμένα !!!
72. Πίνοντας το αναψυκτικό τους
73. Η Δημιουργία του Νομού Μεσσηνίας
74. Ένας δρόμος με σημασία…
ΒΛΑΣΗ
Δίμηνη έκδοση του Συλλόγου των Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Συντάσσεται με ευθύνη του Διοικητικού Συμβουλίου
Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ»
Δ/νση: Βλάση Μεσσηνίας Τ.Κ. 24014
Εκδότης-Διευθυντής: Παναγιώτης Αποστολόπουλος. Δ/νση: Πίνδου 25 Πετρούπολη, Αθήνα, τηλ. 2105053197
Σύνταξη-Επιμέλεια Ύλης: Τάσος Αποστολόπουλος. Δ/νση: Δημητρακοπούλου 20, Τρίπολη, τηλ. 6977278756
 |
Η ελπίδα που γεννήθηκε στη φάτνη ας γίνει πηγή συναισθημάτων αγάπης, αλληλεγγύης και αισιοδοξίας για μια Βουφράδα ζωντανή και δημιουργική, σ΄ έναν κόσμο ειρηνικό και ανθρώπινο. Το 2005 ας είναι η απαρχή μιας νέας πορείας για το Βλάση και την ευημερία των απανταχού Βλασαίων. Το όραμά μας για το καλύτερο αύριο ας συνοδεύει τις ευχές όλων μας και την αισιοδοξία μας για παντοτινή υγεία και ευτυχία. |
|---|
Κυκλοφόρησε από το Σύλλογό μας και φέτος ένα καλαίσθητο, δωδεκάφυλλο ημερολόγιο με φωτογραφίες από εκδηλώσεις του χωριού μας της δεκαετίας του 50, του 60 και του 70. Είναι ταυτόχρονα ένα αναμνηστικό λεύκωμα που αξίζει τον κόπο να το προμηθευτούν όλοι οι κάτοικοι και οι φίλοι του χωριού μας. Κοστίζει πέντε Ευρώ και όταν στέλνεται ταχυδρομικά στο σπίτι 6 Ευρώ. Όποιος θέλει να το προμηθευτεί ταχυδρομικά να τηλεφωνήσει στο τηλέφωνο 6977278756 στον Τάσο Αποστολόπουλο.
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Βλάση
 |
|---|
| Μια παρέα παιδιών που βρέθηκε στο Βλάση λέει τα κάλαντα στους κατοίκους του χωριού |
Με την πρέπουσα λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη γιορτάστηκαν και φέτος στο Βλάση τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά από τους λίγους μόνιμους κατοίκους και τους ελάχιστους χειμερινούς επισκέπτες. Ξεχωριστό χρώμα έδωσε μια παρέα παιδιών που βρέθηκαν στο χωριό και ντυμένα όπως οι άγιες μέρες πρόσταζαν γύρισαν τα σπίτια και είπαν τα κάλαντα. Τότε ήταν που οι μνήμες όλων γύρισαν στο παρελθόν και μπροστά τους εμφανίστηκαν εικόνες μιας άλλης εποχής. Τότε που το χωριό μας είχε ζωντάνια, τότε που οι δρόμοι αντηχούσαν από παιδικές φωνές, τότε που τα καφενεία στέναζαν από το χαρτοπαίχνιδο.
Αποκριάτικο γλέντι των Βλασαίων: Δεν πρέπει να απουσιάσει κανείς
 |
|---|
| Η φωτογραφία είναι από την περσινή εκδήλωση του συλλόγου μας. Η πίστα του ρεμπετάδικου ήταν μόνιμα γεμάτη από κεφάτους Βλασαίους όλων των ηλικιών. Είμαστε σίγουροι ότι και φέτος η εκδήλωση θα στεφθεί από επιτυχία. Δηλώστε όλοι συμμετοχή. |
Ελάτε να διασκεδάσουμε, όπως οι Βλασαίοι και οι φίλοι του χωριού μας ξέρουν, την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2005 στο κέντρο ΑΙΓΑΙΟ, στη διεύθυνση: οδός Αχαρνών 434 και Κωνσταντά 6. Είναι χρέος μας απέναντι στο χωριό μας να φάμε, να πιούμε και να διασκεδάσουμε όλοι μαζί. Η αγάπη του χωριού μας είναι ο μόνος, ο ισχυρά διαχρονικός κρίκος που μας ενώνει.
Το κόστος κατ΄ άτομο είναι 25 Ευρώ και σ΄ αυτό συμπεριλαμβάνεται πλήρες φαγητό, άφθονο κρασί χύμα, μπύρες και αναψυκτικά. Η ζωντανή μουσική του μαγαζιού θα δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να περάσουμε όλοι μαζί μια αξέχαστη βραδιά όπως ταιριάζει στους Βλασαίους και στους φίλους του χωριού μας. Το δημοσίευμα αυτό έχει την έννοια της πρόσκλησης σε όλους είτε είναι μέλη είτε όχι του συλλόγου μας. Δηλώσεις συμμετοχής σε οποιοδήποτε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου μας. Σας περιμένουμε. Δεν πρέπει να απουσιάσει κανείς. Λαχειοφόρος αγορά ΔΕΝ θα υπάρξει.
Λίγες μέρες πριν από τις γιορτές ο σύλλογός μας ενισχύθηκε οικονομικά από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών με το ποσό των 2.900 με σκοπό να προχωρήσουν οι εργασίες αποπεράτωσης της ανακαίνισης του ελαιοτριβείου. Για την εξασφάλιση αυτής της χρηματοδότησης βοήθησε σημαντικά ο αντιδήμαρχος Μελιγαλά και μέλος του συλλόγου μας Περικλής Κοτσινονός. Το διοικητικό συμβούλιο ευχαριστεί όλους τους συντελεστές αυτής της χρηματοδότησης.
Τραγική η κατάσταση στη Βουφράδα
Τα στοιχεία που πήραμε από το δήμο για το δημογραφικό πρόβλημα στα βουφραδοχώρια δείχνουν μια τραγική κατάσταση. Το 2004 κανένα παιδί δε γεννήθηκε στη Βουφράδα. Έγιναν μόνο δυο γάμοι που οι νεόνυμφοι δεν κατοικούν στη Βουφράδα. Είχαμε, όμως, 34 θανάτους. Αυτό το σκηνικό δείχνει μια τραγική κατάσταση. Μια κατάσταση χωρίς προοπτική, χωρίς μέλλον. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τα χωριά μας θα μεταβληθούν σε ερημωμένα χωριά που μόνο παραθεριστές τα καλοκαίρια θα έρχονται. Περισσότερα στοιχεία στη σελ 12.
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Βλάση
Με την πρέπουσα λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη γιορτάστηκαν και φέτος στο Βλάση τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά από τους λίγους μόνιμους κατοίκους και τους ελάχιστους χειμερινούς επισκέπτες. Ξεχωριστό χρώμα έδωσε μια παρέα παιδιών που βρέθηκαν στο χωριό και ντυμένα όπως οι άγιες μέρες πρόσταζαν γύρισαν τα σπίτια και είπαν τα κάλαντα. Τότε ήταν που οι μνήμες όλων γύρισαν στο παρελθόν και μπροστά τους εμφανίστηκαν εικόνες μιας άλλης εποχής. Τότε που το χωριό μας είχε ζωντάνια, τότε που οι δρόμοι αντηχούσαν από παιδικές φωνές, τότε που τα καφενεία στέναζαν από το χαρτοπαίχνιδο.
Δυο γειτόνισσες φωτογραφίζονται στην αυλή του σπιτιού του Γεωργίου Ζάκη το έτος 1969. Πρόκειται για τη Γεωργία Ζάκη του Γεωργίου και τη Μαρία Κοτσοβόλου του Στυλιανού. Τέτοιες φωτογραφίες κεντρίζουν θετικά τη μνήμη κάνοντάς μας θιασώτες κάποιων περασμένων ωραίων στιγμών.
Μια φωτογραφία κάποιων χρόνων βγαλμένη από τα βάθη του σεντουκιού έχει ιδιαίτερη αξία. Όταν μάλιστα απεικονίζει στιγμές Βλασαίων στο χώρο των αμπελώνων τότε η αξία της μεγεθύνεται. Βλέπουμε απ΄ αριστερά τους Βλασαίους: Γεωργία Ζάκη, Γεωργούλα Κακούρη, Θεόδωρος (γαμπρός Δήμου Κακούρη), Άννα Κακούρη και Πέτρος Κακούρης.
Ένας δήμαρχος με οξύ χαρακτήρα
 |
|---|
| Η υπογραφή του δήμαρχου και βουλευτή Παναγιώτη Δαρειώτη (ΓΑΚ, Υπ. Πολ. 31 Μαρτίου 1826 & Μ. Φερέτου Μεσσηνιακά 1968, σ. 366) |
Ο Παναγιώτης Δαρειώτης ήταν άνδρας φιλόδοξος με οξύ χαρακτήρα. Γεννήθηκε στο Δάρα κι έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821, διατελώντας έφορος στρατευμάτων. Διακρίθηκε και τιμήθηκε κατ' επανάληψη για την προσφορά του. Το 1835 διορίστηκε δήμαρχος Παμίσου και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 1837 οπότε τον αντικατέστησε ο Π. Καλαμαριώτης. Το 1841 βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, τα χρέη του διογκώνονται και η ακίνητη περιουσία του βγαίνει σε πλειστηριασμό. Απ' αυτή την κατάσταση τον σώζουν οι πολιτικοί του φίλοι. Έχοντας στο πλευρό του την κυβέρνηση του Κωλέττη και μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας αλλά και νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος, θα καταφέρει να εκλεγεί και πάλι δήμαρχος Παμίσου. Απ' εδώ και πέρα η ζωή του Παναγιώτη Δαρειώτη είναι γεμάτη με πολιτικές συγκρούσεις. Συγκρούστηκε με τον πρόκριτο Ηλία Αλμπάνη και η σύγκρουση κράτησε πολλά χρόνια. Με ενέργειες του Δαρειώτη τον Αύγουστο του 1843 συλλαμβάνεται ο περιβόητος «ληστής» Ράμμος. Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου βρίσκει το Δαρειώτη αντίθετο, αφού ήταν άνθρωπος του παλατιού και του Κωλέττη. Οι πιέσεις που δέχεται ώστε να στείλει ψήφισμα το δημοτικό συμβούλιο υπέρ της Επανάστασης δεν τον πτοούν και μόνο όταν φάνηκε ότι η κατάσταση γινόταν μη ελεγχόμενη απ' αυτόν, πείθεται και στέλνεται ψήφισμα χωρίς, όμως, την υπογραφή του. Την επόμενη χρονιά, που ήταν χρονιά εκλογικής αναμέτρησης, ο Δαρειώτης θέτει υποψηφιότητα για βουλευτής, καταψηφίζεται όμως από τους κατοίκους, οι οποίοι υπερψηφίζουν ανθρώπους που έχουν θετική στάση απέναντι στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή τους: Αναγνώστη Σταθουλόπουλο, Κωνσταντίνο Λυμπερόπουλο και Βασίλη Οικονομίδη. Οι τοπικοί παράγοντες του Όθωνα νοθεύουν τη βούληση των κατοίκων κι οδηγούν με «τερτίπια» την υπόθεση στο εκλογοδικείο που απετελείτο από ανθρώπους του παλατιού, το οποίο ακυρώνει χωρίς ουσιαστικό λόγο την εκλογή των Σταθουλόπουλου, Λυμπερόπουλου και Οικονομίδη. Έτσι, σε βουλευτικούς θώκους τοποθετούνται οι επιλαχόντες της εκλογικής αναμέτρησης Παν. Δαρειώτης, Παν. Καλαμαριώτης και Παν. Παπατσώνης. Το 1845 και πάλι τα πολιτικά πάθη βρίσκονται σε όξυνση, οπότε ο Δαρειώτης εκμεταλλεύεται το κλίμα και την ιδιότητα του βουλευτή και εκλέγεται και πάλι δήμαρχος Παμίσου, κάτι που επαναλαμβάνεται και στην εκλογική αναμέτρηση του 1847, όταν επανεκλέγεται δήμαρχος.
Μια δολοφονία όπως αποτυπώθηκε στον τύπο
 |
|---|
| Το σπίτι της οικογένειας Μαργέλη στο χωριό Μαργέλη στη σημερινή του μορφή |
Ο δήμαρχος Αθανάσιος Θ. Μαργέλης έχοντας κλείσει τον κύκλο του στα δημοτικά και πολιτικά πράγματα της Βουφράδας ιδιώτευε γέρος πια στο σπίτι του στο χωριό Μαργέλη. Εκεί ήρθε το μοιραίο. Ήταν το έτος 1889 όταν δολοφονήθηκε από τον τσοπάνο Λαμπρόπουλο. Ας δούμε, όμως, πως περιγράφει η εφημερίδα «Νέα Εφημερίς», στο φύλλο 4 της 1ης Ιανουαρίου 1890 και αναδημοσιεύει ο Μίμης Φερέτος στο «Μεσσηνιακά 1969-1970), σ. 544 τα γεγονότα: «Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες εκ Καλαμών ότι εν τω χωρίω Μαργέλι του Δήμου Βουφράδος εδολοφανήθη παρ΄ αγνώστων την παρελθούσαν νύκτα ο πρώην δήμαρχος Βουφράδος. Το σώμα του ευρέθη κατακρεουργημένον. Περί τας εξ πληγάς δια περιστρόφου έφερεν εις το στήθος, δια μαχαίρας δε τρεις εις την ωμοπλάτην».
Τρεις μέρες αργότερα η ίδια εφημερίδα παρουσιάζει ως εξής τα νεότερα στοιχεία της δολοφονίας: «Ιδού, κατά νεωτέρας πληροφορίας, πως έγινεν ο φόνος του Μαργέλη πρώην δημάρχου Βουφράδος. Την 30 π. μηνός ο Δημ. Μαργέλης, υιός του φονευθέντος, ετραυμάτισεν επικινδύνως εν τω ποιμνιοστασίω του τον Λ. Λαμπρόπουλον. Ο Περ. Λαμπρόπουλος, μαθών τον τραυματισμόν του αδελφού του, μετέβη εις την οικίαν του Αθ. Μαργέλη και καλέσας αυτόν έξω, επυροβόλησε κατ΄ αυτού και τον ετραυμάτισεν επικινδύνως, ώστε την επομένην απεβίωσεν. Ο Περ. Λαμπρόπουλος συνελήφθη, καταδιώκεται δε ο Δημ. Μαργέλης. Ο Λαμπρόπουλος ανήκει εις το κόμμα του κ. Καραπαύλου, ο δε Μαργέλης εις το Μισυρλή».
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ένα άλλο μέλος της οικογένειας ο Γεώργιος Μαργέλης δολοφονήθηκε στο Βλάση.
Την περίοδο της τουρκοκρατίας οι σκλαβωμένοι Έλληνες κάθε χωριού έπρεπε να εκλέγουν «αβίαστα» το δημογέροντα και να στέλνουν το πρακτικό εκλογής για έγκριση στο βοεβόδα. Στην ουσία οι Έλληνες εξέλεγαν πάντα τον αρεστό του Τούρκου πασά της περιοχής. Έτσι, τα περισσότερα χωριά της Βουφράδας έστελναν το ιλάμι, τουρκική ονομασία του πρακτικού, για έγκριση στο βοεβόδα του Νιόκαστρου ή της Μεθώνης, ανάλογα με το πού ανήκαν.
Μελετώντας κανείς τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις, τις δικαιοδοσίες αλλά και το ρόλο των κοτζαμπάσηδων, διαπιστώνει γιατί πολλά από τα δημοτικά τραγούδια της εποχής στρέφονται εναντίον τους και τους θεωρούν, όχι λίγες φορές, δεύτερους δυνάστες. Οι κοτζαμπάσηδες έπρεπε:
1. Να κανονίζουν τις αγγαρείες των κατοίκων του χωριού.
2. Να συνεργάζονται στενά με τους Τούρκους για θέματα φόρων του χωριού.
3. Να βοηθούν για την είσπραξη των τζερεμέδων. Τζερεμές σημαίνει πρόστιμο που πλήρωνε ο ραγιάς.
4. Να διορίζουν τους αγροφύλακες.
5. Να έχουν δημιουργήσει ειδικό ταμείο για τα πεσκέσια και τα μπαξίσια, χρήματα δηλαδή των ραγιάδων που τα χρησιμοποιούσαν για διάφορα «λαδώματα".
6. Να επικυρώνουν τα έγγραφα των ραγιάδων, με το αζημίωτο βέβαια, γιατί κανένα έγγραφό τους δεν είχε ισχύ αν δεν υπήρχε η υπογραφή του δημοπρόκριτου.
7. Σε κάθε Τούρκο επίσημο που θα περνούσε από το χωριό έπρεπε να εξασφαλίσουν φαγητό και ύπνο.
8. Ήταν υποχρεωμένοι να εισπράτουν φόρους για το κοινοτικό ταμείο.
9. Όλες οι μικροδιαφορές των ραγιάδων λύνονταν από τους δημοπρόκριτους.
10. Από τα χρήματα της κοινότητας έπρεπε να δίνουν ένα μέρος για το βοεβόδα, τον πασά, το διερμηνέα κ.λπ.
Ο ραγιάς ήταν υποχρεωμένος εκτός από τον κεφαλικό φόρο να αποδίδει και μια σειρά άλλων φόρων με κυριότερο τη δεκάτη, που με τον καιρό πήρε πολλές μορφές, όπως ουσρ, χαρατζί, εραζί κ.λπ. Σ’ αυτούς τους φόρους πρέπει να προσθέσουμε κι εκείνους που έδιναν στους κυρίους του τιμαρίου ή του τσιφλικιού, καθώς και τα δοσίματα και τους έμμεσους φόρους.
Τα δημόσια κτήματα και τα τσιφλίκια της περιοχής της Βουφράδας, όπως και της υπόλοιπης χώρας, τα καλλιεργούσαν οι σέμπροι, που ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν το 10% της παραγωγής στον κύριο της γης. Όλα τα κτήματα της Βουφράδας ήταν καταγραμμένα με κάθε λεπτομέρεια στο κτηματολόγιο που βρισκόταν στο γραφείο του βοεβόδα της Μεθώνης και σε εκείνο του βοεβόδα του Νιόκαστρου, ανάλογα με το πού ανήκε η περιοχή.
 |
|---|
|
Βλασαίοι με το κομπρεσέρ στα χέρια ανοίγουν |
Το δίκτυο ύδρευσης του χωριού μας έγινε και με προσωπική εργασία των συγχωριανών μας. Το έργο ξεκίνησε επί προεδρίας Δημητρίου Κακούρη και ολοκληρώθηκε επί προεδρίας Γεωργίου Κακούρη. Άρχισε το 1963 σε επίπεδο μελετών και αποπερατώθηκε στις 30 Ιουλίου 1967 όταν και το νερό έτρεξε από τις βρύσες των σπιτιών. Το έργο αποτελείτο από δυο δεξαμενές μια στη βρύση και μια στον κάμπο, από το κεντρικό και εσωτερικό δίκτυο και από έναν οικίσκο που στεγαζόταν η ντιζελομηχανή που ανέβαζε το νερό από τη μια δεξαμενή στην άλλη. Η μελέτη έγινε από το μηχανικό Πάστρα Αναστάσιο και την υλοποίηση του έργου ανέλαβε ο εργολάβος Πουλημένος Νικόλαος.
Το χωριό αυτό, που η ιστορία του ξεκινά από τη βυζαντινή περίοδο, αναγνωρίστηκε κοινότητα με το Διάταγμα της 24ης-8-1931 , που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 301/1931 και προήλθε από την κοινότητα Παπαφλέσσα.
Από το 1912 (Β.Δ. της 31 ης-8, ΦΕΚ Α 262/1912) μέχρι ΤΟ 1931, το Μανιάκι μαζί με τα χωριά Κοντογόνι και Μαργέλι ανήκαν στην κοινότητα Παπαφλέσσα.
Από το 1931 αποτέλεσε μαζί με τον οικισμό Τουλούπα Χάνια ξεχωριστή κοινότητα με έδρα το Μανιάκι.
Έχει υψόμετρο 580 μέτρα και έκταση 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Διαθέτει 2.100 καλλιεργήσιμα στρέμματα και 2.600 στρέμματα με δασώδεις εκτάσεις.
Η κοινότητα Μανιακίου καταργήθηκε με το νόμο 2539/97 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 244/4-12-97 και ο οικισμός εντάχθηκε στο δήμο Παπαφλέσσα που έχει έδρα το Βλαχόπουλο.
ΠΛΗΘΥΣΜIΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
1830 Μανιάκι 123 κάτοικοι
1856 Μανιάκι 232 »
1920 Μανιάκι 290 »
1928 Μανιάκι 294 »
1940 Μανιάκι 280 »
1951 Μανιάκι 251 »
1971 Μανιάκι 100 »
1981 Μανιάκι 60 »
Τουλούπα Χάνια 26 »
1991 Μανιάκι 38 »
Τουλούπα Χάνια 35 »
 |
Η φωτογραφία έκλεισε 24 συναπτά έτη ζωής αφού στο πίσω μέρος γράφει 24 Αυγούστου 1981. Απεικονίζει τον Ανδρέα Κοτσόβολο που ζει και εργάζεται στη Γερμανία και τον Αργύρη Σαμπαζιώτη από το Ριζόμυλο που κατοικεί στην Αθήνα και έχει παντρευτεί τη συμπατριώτισσά μας Σαμπαζιώτη – Αποστολοπούλου Αντωνία. |
|---|
 |
Τρεις μόνιμοι κάτοικοι του χωριού μας απολαμβάνουν το κρασάκι τους και το αναψυκτικό τους. Πρόκειται για τον Φώτη Τσάκαλη, το Δημήτρη Κακούρη και τον Ασημάκη Κακούρη. |
|---|
 |
|---|
Τον 4ον αιώνα κάνει δειλά την εμφάνισή του στη Μεσσηνία ο Χριστιανισμός. Οι κάτοικοι της Βουφράδας όμως θα γίνουν πολύ αργότερα χριστιανοί και θα ενταχθούν στην επισκοπή Μεθώνης. Η πρώτη εκκλησία που κατασκευάστηκε στην περιοχή της Βουφράδας είναι ο Άγιος Γεώργιος στο χωριό Βλαχόπουλο. Βρίσκεται ανάμεσα στα τελευταία σπίτια του χωριού, πάνω στον οδικό άξονα που συνδέσει το Βλαχόπουλο με τη Μεταμόρφωση. Ο περίβολος του ναού χρησιμοποιείται σήμερα ως κοιμητήριο. Η εκκλησία αυτή κατασκευάστηκε τη Μεσοβυζαντινή περίοδο.
Το σχήμα της εκκλησίας είναι μακρόστενο με εξωτερικές διαστάσεις 11 μ. επί 10,20 μ. χωρίς να υπολογίζουμε τις εξοχές του ιερού.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγιναν πολλές παρεμβάσεις στην ιστορική αυτή εκκλησία, με αποτέλεσμα να μεταβάλλουν σε σημαντικό βαθμό τα στοιχεία εκείνα που της έδιναν την ιστορική αξία. Οι μεγάλες δε προσχώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο δυτικό μέρος του ναού οδήγησαν σε αχρηστία τη δυτική είσοδο. Ακόμη, οι ξύλινες πόρτες που διέθετε παλαιότερα ο ναός έχουν σήμερα αντικατασταθεί με ακαλαίσθητες σιδερένιες. Στο νότιο τμήμα και στο πίσω μέρος της εκκλησίας υπάρχει ένα καμπαναριό στηριγμένο στη στέγη της. Ανατολικά και προκειμένου να φωτίζεται το ιερό υπάρχουν τρεις μικρές σε πλάτος σχισμές, μια σε κάθε κόγχη. Στην κόγχη που βρίσκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα υπάρχει ένας κίονας που χωρίζει τη σχισμή με δύο μέρη.
Στο εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου υπάρχουν τρεις μακρόστενες αίθουσες, χαρακτηριστικό του Βασιλικού Ρυθμού. Η κεντρική αίθουσα είναι και η μεγαλύτερη. Οι αίθουσες αυτές χωρίζονται μεταξύ τους με τρεις καμάρες αριστερά της κεντρική και τρεις δεξιά της κεντρικής. Το δάπεδο της εκκλησίας είναι στρωμένο με πήλινα πλακίδια.
Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε αναφερθεί και μάλιστα με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στις κλοπές και στις διαρρήξεις που βρίσκονται σε έξαρση στο Βλάση και στα διπλανά χωριά. Το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο που δημιουργεί ανασφάλεια και απελπισία στους κατοίκους δυστυχώς συνεχίστηκε και το Νοέμβριο μήνα. Συγκεκριμένα το μήνα αυτό έκλεψαν αγροτικά εργαλεία από το αγρόκτημα του Τάσου Κοτσόβολου στη θέση Αϊ-Θανάση, διέρρηξαν το μαγαζί του Δημήτρη Μάστορα και έκλεψαν φιάλες υγραερίου, διέρρηξαν το σπίτι των Ρουμάνων Θοδωρή και Χρήστου στον κάμπο και έκλεψαν μικροαντικείμενα και τέλος διέρρηξαν σπίτι και στο Κουρτάκη κλέβοντας οικιακά σκεύη. Για όλα αυτά έχει να δώσει μια εξήγηση η αστυνομία; Τι θα γίνει τέλος πάντων με τις περιουσίες μας; Ποιος θα μας προφυλάξει;
Γιώργος Στρατηγόπουλος: Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς
Στα μαύρα χρόνια της κατοχής κάποιοι κάτοικοι της περιοχής μας εκτελέστηκαν από τις δυνάμεις κατοχής. Ανέμεσα σ΄ αυτούς ήταν και ο Γεώργιος Στρατηγόπουλος που είχε γεννηθεί στην Πελεκανάδα το 1906 και κατοικούσε στο Δάρα. Άνδρας ικανός και δραστήριος, γραμματέας της κοινότητας και επίτροπος της εκκλησίας είχε στο ενεργητικό του μόνο θετικό έργο. Την Καθαρή Δευτέρα του Μάρτη του 1944 τα μεσάνυχτα τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής έφτασαν στο Δάρα, χτύπησαν βίαια την πόρτα του σπιτιού του, τον συνέλαβαν και μαζί με κάποιους ακόμη συγχωριανούς του που συνέλαβαν τον οδήγησαν στην Καλαμάτα όπου τον βασάνισαν σκληρά. Τον εκτέλεσαν την Πρωτομαγιά του 1944 με την αιτιολογία ότι άνηκε σε αντιστασιακή οργάνωση. (Τη φωτογραφία και τα στοιχεία τα πήραμε από το βιβλίο του Ηλία Τριανταφυλλόπουλου «Το Δάρα υποδέχεται την αντίσταση» των εκδόσεων Β. Γιαννίκος).
Το νέο δίτομο έργο, πάνω από 1.100 σελίδες, του συμπατριώτη μας Τάσου Αποστολόπουλου με τίτλο «Τα συνέδρια της ΑΔΕΔΥ 1926-2001, Τάσεις-Θέσεις-Πρόσωπα» ήταν το δώρο που οι δημόσιοι υπάλληλοι της Ελλάδας έκαναν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, στον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και στους υπόλοιπους αρχηγούς των κομμάτων στην πανηγυρική εκδήλωση του 32ου συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ που πραγματοποιήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2004 στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» στην Αθήνα. Το βιβλίο παρουσίασε και παρέδωσε στους επίσημους ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρου. Το βιβλίο αποτελείται από 1025 σελίδες και αναφέρεται στο δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα και στα συνέδριά του.
ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Το παλικάρι του Κουφιέρου
Ο Γεώργιος Κατσούλας γεννήθηκε στο χωριό Κοντογόνι τα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, εντάχθηκε στην ομάδα του παπα- Τσάκαλη και μαζί με τους συγχωριανούς του Δημήτρη Φίλο και Κωνσταντή Φωτεινόπουλο έτρεξε στην πολιορκία των μεσσηνιακών φρουρίων. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, καθώς επίσης και στις ενέδρες κατά των Αράβων. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε την προσφορά του στα κοινά μέσα από το νεοσύστατο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το 1845 εκκλησιαστικός επίτροπος του δήμου Βουφράδας για τα χωριά Βλάση, Δάρα, Ζαϊμογλι, Κουρτάκι, Ματαράγκα, Πελεκανάδα και Χατζή ήταν ο ιερέας Γεώργιος Καμπασιώτης Σακελλάριος από την Πελεκανάδα. Ο ιερέας αυτός μαζί με κάποιους ακόμη ήταν υποχρεωμένος να στέλνει πίνακες με τις γεννήσεις, τις βαπτίσεις και τους αποθανόντες στο δήμο. Ο συγκεκριμένος, όμως, ιερέας μαζί με πέντε ακόμη ιερείς αδιαφορούσαν και δεν έστελναν πίνακες στο δήμο κάτι που ανάγκασε τον εκτελών χρέη δημάρχου Βουφράδας Παν. Ρένεση το έτος 1845 να στείλει έγγραφο διαμαρτυρίας στον Αρχιερατικό Τοποτηρητή Μεσσηνίας καυτηριάζοντας τη συμπεριφορά των ιερέων. Το έγγραφο που έστειλε έχει ως εξής:
Αριθ. 222
εν Χατζή την 18 Ιουλίου 1845
Προς τον Αρχιερατικόν Τοποτηρητήν Μεσσηνίας
Συνεπεία του υπ΄ αριθ. 267 της 14 Ιουλίου έ.έ. εγγράφου σας σας σημειούμεν παραπόδας της παρούσης του εντός και εκτός Δήμου μας διαμένοντας ιερείς δια να ενεργήσετε ό,τι εκ των καθηκόντων σας, σας προσθέτουμεν δε προς γνώσιν σας ότι μόνον ο εκ του χωρίου Σουληνάρι της περιφερείας μας παπά Αθανάσιος Καρλής μας διεύθυνεν τους πίνακας των γεννήσεων, γάμων και αποβιώσεων των ενοριτών του.
Παπα-Γεωργ. Πολυζωόπουλος εκ της ενορίας του χωρίου Βλαχόπουλου.
Παπα Γεώρ. Καμπασιώτης εκ της ενορίας Πελεκανάδας
Παπα Θανάσης εκ της ενορ. Πελεκανάδας
Παπα Ευγένιος εκ της ενορ. Φιλιππάκι
Παπα Κων/νος Σακελλάριος εκ της ενορ. Γαμβριά
Παπα Ευθύμιος Γαϊτζής εκ της ενορίας Σαμπρικίου
Παπα Παναγιώτης εκ της ενορίας Τσιφλίκι.
Ο εκτελ. χρέη Δημάρχου
Πρόεδρος
τ. σ. Π. ΡΕΝΕΣΗΣ
ΣΤΑΥΡIΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Ένας ανήσυχος και επαναστατικός άνδρας
Ο Γιάννης Σταυριανόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μανιάκι, στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας κι ήταν από τους λίγους που γνώριζαν γραφή και ανάγνωση την εποχή εκείνη. Ανήσυχο και επαναστατικό πνεύμα, έτρεξε με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να καταταγεί στο σώμα του στρατηγού Ν. Οικονομίδη. Έλαβε μέρος, αγωνιζόμενος με γενναιότητα, στην πολιορκία των μεσσηνιακών φρουρίων Μεθώνης και Νιόκαστρου , στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, σε μάχες στα Δερβενάκια και στην Κόρινθο. Ακολουθεί τον «μπουρλοτιέρη των ψυχών» Παπαφλέσσα στην ιστορική μάχη του Μανιακίου και αγωνίζεται ηρωικά ενάντια στα αράπικα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Τραυματίζεται σοβαρά και κείτεται αιμόφυρτος ανάμεσα σε δεκάδες πτώματα. Οι Άραβες τον νομίζουν νεκρό. Με το νύχτωμα, γνώστης της περιοχής αφού σε αυτά τα καταράχια γεννήθηκε και μεγάλωσε, καταφέρνει και ξεφεύγει.
 |
Η συμπατριώτισσά μας Αλεξία Αποστολοπούλου του Γεωργίου και της Ειρήνης, προήχθη σε δικηγόρο παρ΄ Αρείω Πάγω. Η Αλεξία είναι μια από τις τρεις κόρες του Γεωργίου και της Ειρήνης Αποστολοπούλου. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στο Διεθνές Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Χαλ (Hull) της Αγγλίας. Είναι γλωσσομαθής και ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ισπανικά. Διατηρεί ιδιόκτητο δικηγορικό γραφείο στην οδό Πολυτεχνείου 1 και Πατησίων, στο κέντρο της Αθήνας. |
|---|
Ανοίγοντας φύλλο για χυλοπίτες
| Μια παρέα γυναικών από το Κουρτάκι ανοίγει φύλλα για χυλοπίτες στο σπίτι του Φώτη Δημητρακόπουλου το 1960. Σήμερα και αυτή η δουλειά έχει εκσυγχρονιστεί και οι χυλοπίτες παρασκευάζονται σε εργαστήρια της περιοχής. |
 |
 |
|---|
| Το ζεύγος Αντώνης και Ρόη Δημητρακοπούλου |
Το φύλλο της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας είναι προσφορά του Αντώνη Δημητρακόπουλου του Φωτίου από το Κουρτάκι, ο οποίος πλήρωσε για λογαριασμό του συλλόγου μας το κόστος της εφημερίδας που ήταν 150 Ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας τον ευχαριστεί και ελπίζει η πράξη του να βρει μιμητές ώστε η εφημερίδα να συνεχίσει απρόσκοπτα την κυκλοφορία της.
Ο Αντώνης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε το 1948 στο Κουρτάκι και αποφοίτησε από το γυμνάσιο Χατζή. Εργάστηκε στα ταχυδρομεία και λίγο αργότερα στην εμπορική τράπεζα. Για πολλά χρόνια χρημάτισε διευθυντής σε καταστήματα της συγκεκριμένης τράπεζας. Πριν από ένα μήνα περίπου συνταξιοδοτήθηκε. Διατέλεσε για δύο τετραετίες κοινοτικός σύμβουλος στο Κουρτάκι και από τότε που δημιουργήθηκε ο δήμος Βουφράδας εκλέγεται συνέχεια δημοτικός σύμβουλος. Επίσης διατέλεσε και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Βουφράδας. Παντρεύτηκε τη Ρόη Λεμπέση που σήμερα διατηρεί στη Μεσσήνη κατάστημα κοσμημάτων και απέκτησε δυο γιους τον Φώτη και τον Παναγιώτη.
 |
|---|
Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας στις 25-9-2004 στον ιερό ναό Αγίας Αικατερίνης Κάτω Πετραλώνων το ζεύγος Στάθης και Σοφία Σαμπαζιώτη βάπτισαν το γιο τους και του έδωσαν το όνομα Αργύρης. Ανάδοχοι ήταν το ζεύγος Παναγιώτης και Νούλα Αποστολοπούλου. Η φωτογραφία είναι από τη βάπτιση. Απ΄ αριστερά: Σοφία Σαμπαζιώτη, Στάθης Σαμπαζιώτης (κρατά στα χέρια του το νεοφώτιστο Αργύρη), Νούλα Αποστολοπούλου, Μιχάλης Αποστολόπουλος, Παναγιώτης Αποστολόπουλος (κρατά στα χέρια του την κόρη του Νικολέτα).
 |
|---|
| Το ζεύγος Παύλος και Βίκυ Γαλάζιος |
Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας ολοκληρώσαμε την παρουσίαση όλων των οικογενειών που κάποια από τα μέλη τους κατοικούν μόνιμα στο Βλάση και απ΄ αυτό το φύλλο αρχίζουμε την παρουσίαση οικογενειών που δεν κατοικούν στο Βλάση αλλά έρχονται στο χωριό, έχουν σπίτι στο χωριό ή έχουν παντρευτεί με κορίτσια του χωριού μας.
Στο σημερινό φύλλο θα παρουσιάσουμε την οικογένεια του Παύλου Γαλάζιου του Σπύρου και της Αθηνάς που είναι και αντιπρόεδρος στο σύλλογό μας. Ο Παύλος Γαλάζιος γεννήθηκε το 1955 και έλκει την καταγωγή του από το χωριό Ζυγό Άρτας. Ένα μικρό αλλά γραφικό χωριό με καλοσυνάτους κατοίκους. Ήταν το πέμπτο στη σειρά παιδί του Σπύρου Γαλάζιου. Από μικρός έζησε τη βιοπάλη. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1969 και ξεκίνησε σπουδές στη Σιβιτανίδειο Σχολή ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν στο 301 εργοστάσιο στρατιωτικής βάσης. Το 1974 με διαγωνισμό πέρασε στον ΗΛΠΑΠ και εργάστηκε ως τεχνίτης. Το 1989 ανέλαβε καθήκοντα εργοδηγού. Παράλληλα με αυτή τη δουλειά του έγινε και μέτοχος σε βιοτεχνία τεντών. Παντρεύτηκε το 1982 τη συμπατριώτισσά μας Βίκυ Κωτσοβόλου του Αναστασίου και της Ελευθερίας που είχε γεννηθεί το 1964 και απέκτησαν τρία παιδιά. Την Αθηνά το 1984, το Σπύρο το 1988 και την Ελευθερία το 1989. Αγάπησε το Βλάση όσο και αυτοί που είδαν το πρώτο φως του ήλιου στο χωριό, αναζήτησε οικόπεδο και έκτισε ένα σύγχρονο και κομψό σπίτι. Από τότε έρχεται συχνότατα στο χωριό. Ταυτόχρονα άρχισε και τις αγροτικές καλλιέργειες. Παράλληλα με τα πατρικά ελαιοπερίβολα δημιούργησε και δική του αμπελοκαλλιέργεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος Γαλάζιος στη νεανική του ηλικία διατέλεσε ποδοσφαιριστής στην Αναγέννηση Άρτας, στον Αστέρα Ζωγράφου και στον Φωστήρα. Τέλος να αναφέρουμε ότι έχει αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση στον εργασιακό του χώρο.
Ο συμπατριώτης μας Τάσος Αποστολόπουλος στις 25 Νοεμβρίου 2004 επανεκλέχτηκε από τους δημοσίους υπαλλήλους της πατρίδας μας στην εκτελεστική επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για τα επόμενα τρία χρόνια και ανέλαβε αναπληρωτής πρόεδρος στα Ινστιτούτα Εργασίας της Γ.Σ.Ε.Ε.-Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καθώς και εκπρόσωπος στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή Ελλάδας και στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου.
Οι γεννηθέντες το 1875 και το 1976
Σύμφωνα με τα αρχεία του χωριού μας το 1875 γεννήθηκαν οι: Αντωνόπουλος Λάμπρος του Ανδρέα, Κακούρης Παναγιώτης του Γεωργίου, Μητρόπουλος Παναγιώτης του Αποστόλη, Μαρινόπουλος Μαρίνης του Σωτήρη, Μαρινοπούλου Όλγα του Μαρίνη, Μυλωνά Θεοδώρα του Αθανασίου. Το 1876 γεννήθηκαν οι: Θεοδωρακόπουλος Αλέξανδρος του Γεωργίου και Λαμπρόπουλος Βασίλειος του Γεωργίου.
Μύλος του Μπάρκα: Περασμένα μεγαλεία!!!
Γνώρισε μέρες δόξας. Χτύπησε εκεί για πολλά χρόνια η καρδιά της ζωής των χωριών μας. Ύστερα ο εκσυγχρονισμός της ζωής άφησε πίσω του ερείπια. Ο λόγος για το Μύλο του Μπάρκα στο Κεφαλόβρυσο, στις όχθες του ποταμού της Καρυάς. Προσπαθήσαμε πρόσφατα να φτάσουμε κοντά στο μύλο. Οι βατώνες έκαναν αδύνατη την πρόσβασή μας. Όταν κάποτε φτάσαμε κοντά γνωρίσαμε τα σημάδια του φθοροποιού χρόνου. Αδιάψευστος μάρτυρας η φωτογραφία.
 |
|---|
Ο φωτογραφικός φακός «συνέλαβε» δυο ξαδέρφια εξ αγχιστείας να συνομιλούν γραβατωμένοι. Δεν ξέρουμε τι έλεγαν. Πιθανολογούμε ότι μιλούσαν για το Βλάση που τόσο αγαπούν. Πρόκειται για το Μαρινόπουλο Σπύρο (δεξιά στη φωτογραφία) και το Θεοδωρακόπουλο Σταύρο.
ΡΑΛΛΙΑΣ ΗΛΙΑΣ: Ένα παλικάρι από το Σουληνάρι
Ο Ηλίας Ράλλιας γεννήθηκε στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς στο Σουληνάρι. Μεγάλη ήταν η προσφορά του σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, αφού έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, πολιορκίες φρουρίων, αλλά και ενέδρες κατά των αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Ήταν άνθρωπος αγράμματος, όπως άλλωστε η πλειονότητα την εποχή εκείνη, αλλά ικανότατος και με μεγάλη ευστροφία. Διετέλεσε δημογέροντας των χωριών Βελή, Χαλαμπρέζα και Σουληνάρι. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1830, προκειμένου να γίνει με τρόπο κατάλληλο η στελέχωση των νεοσυσταθέντων δικαστηρίων με δικαστικούς συμβούλους, συγκεντρώθηκαν στη Μεθώνη οι προκριτοαγωνιστές της επαρχίας και εξέλεξαν 25 ειρηνοδίκες, μεταξύ των οποίων και τον Ηλία Ράλλια. Το 1832, είναι από τους πρωτεργάτες της Διοικητικής Επιτροπής της Επαρχίας Μεθώνης. Πρόκειται για μια ανταρσία που δημιούργησε, θα λέγαμε, "τοπική κυβέρνηση», με προστάρηδες τον Ηλία Ράλλια, το Θοδωρή Γιάνναρη από το Βλαχόπουλο, τον Αλεβίζο Ρένεση από το Χατζή καθώς και τους Ευστ. Καβελλαρόπουλο και Α. Χασαπογιώργη, με σκοπό να "ελευθερώσουν» τον τόπο από τις παγίδες που είχαν στήσει -κατά τη γνώμη τους- οι Φαναριώτες, οι Ρουμελιώτες , οι Τουρκαλβανοί "ληστές», οι «φονιάδες» Σπαρτιάτες και διάφορα άλλα «χαμερπέστατα ανθρωπάρια» της Πελοποννήσου, όπως διεκήρυτταν. Έδρα της "επαναστατικής επιτροπής» είχε οριστεί το χωριό Χότζογλι και οι «επαναστάτες» καταδίκασαν την «παράνομη» κυβέρνηση του Ναυπλίου.
Γαστρεντερίτιδα στον Αριστομένη
Δύσκολες μέρες πέρασαν οι κάτοικοι του Αριστομένη το τελευταίο δεκαήμερα του Δεκεμβρίου. Κρούσματα με χαρακτηριστικά γαστρεντερίτιδας με τη μορφή επιδημίας εμφανίστηκαν σε πάνω από το 50% των κατοίκων του χωριού. Η εκτίμηση των κατοίκων είναι ότι η γαστρεντερίτιδα ήταν αποτέλεσμα του ακατάλληλου νερού που καταναλώνουν οι κάτοικοι. Δείγματα νερού στάλθηκαν για εξέταση για να εξακριβωθεί η γενεσιουργός αιτία. Λίγες μέρες αργότερα με δηλώσεις του ο δήμαρχος Γιάννης Μπρατσιάκος βεβαίωσε κατηγορηματικά τους κατοίκους ότι το νερό δεν ευθύνεται για τη γαστρεντερίτιδα.
Τσάκαλη Δήμητρα: Πέρασε στα ουράνια
Στις 19 Νοεμβρίου 2004 έφυγε για τα ουράνια, στο δρόμο της αιωνιότητας η Δήμητρα Τσάκαλη σύζυγος Φώτη Τσάκαλη. Γεννήθηκε στο Βλάση το 1928 και ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Μυλωνά. Αγνή και άδολη μορφή του στίβου της ζωής πέρασε απ΄ αυτό τον κόσμο καταγράφοντας θετικό έργο στο ενεργητικό της. Αγωνίστηκε διαθέτοντας καλοσύνη, ευγένεια και τόλμη. Η σκληρή αγροτική ζωή του χωριού και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που διέθετε την έκαναν εξόχως αποφασιστική, εργατική, δημιουργική αλλά συνάμα δίκαιη. Άξια εργάτρια της ζωής, πρωτοπόρος και ακούραστη αγωνίστρια για την κατάκτηση του καλύτερου πέρασε από φωτιά και σίδερο και βγήκε νικήτρια έχοντας δίπλα της μια υπέροχη οικογένεια. Παντρεύτηκε το Φώτη Τσάκαλη και απέκτησαν δυο γιους, το Γιώργο και το Γιάννη. Στερήθηκε πολλά για να προσφέρει τα πάντα στα παιδιά της και να τα γαλουχήσει με αρχές. Τα κατάφερε και δικαιώθηκε. Η μοίρα, όμως τη έπαιξε σκληρό παιχνίδι αφού την έριξε στο κρεβάτι του πόνου για πολλά χρόνια. Πάλεψε και εδώ όπως αυτή ήξερε να αγωνίζεται. Η μάχη ήταν σκληρή και άνιση. Ακολούθησε το δρόμο των θνητών. Πέρασε στις 19 Νοεμβρίου στα ουράνια. Η ταφή της έγινε στο κοιμητήριο του χωριού μας. Στην νεκρώσιμη ακολουθία παραβρέθηκαν ο σύζυγός της, τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τα αδέρφια της, οι συγχωριανοί της και πλήθος κόσμου. Ας είναι αιώνια η μνήμη της.
 |
|---|
μεταπολεμικά χρόνια όποιος διέθετε «τσιφιά» η «τσιφιλιά» όπως αλλιώς την αποκαλούσαν ήταν άρχοντας ήταν νοικοκύρης. Αμφιβάλλω αν στο Βλάση υπήρχαν πάνω από πέντε τσιφιές. Ήταν, όμως, χρήσιμο εργαλείο αφού μάζευαν τα τσίπουρα τα έστυβαν και έβγαζαν το μούστο που δεν μπορούσαν να βγάλουν στο πατητήρι.
 |
Η γυναίκα του χωριού μας ήταν μια ηρωίδα. Ναι η μάνα μας, η γιαγιά μας, η γυναίκα του μόχθου, η γυναίκα της υπαίθρου, πριν ο πολιτισμός αλλάξει τη ζωή, ήταν ηρωίδα. Δούλευε στα χωράφια όλη μέρα, ύφαινε, ζύμωνε, έτριβε αλάτι, μετέφερε το νερό από τη βρύση της Αγίας Παρασκευής στο σπίτι ζαλιά τη βαρέλα, έπλενε, άρμεγε τα πρόβατα, έφτιαχνε τυρί και μυζήθρα, έφτιαχνε σαπούνι και τόσες άλλες δουλειές που τελειωμό δεν είχαν. |
Από την αναστήλωση του Αϊ-Νικόλα
| Η φωτογραφία είναι από τις εργασίες αναστήλωσης της εκκλησίας του Αϊ-Νικόλα στο Κουρτάκι. Διακρίνονται: Α. Δημητρακόπουλος, Στ. Καυκάς, Σπ. Κοντοθανάσης, Χ. Θεοδωρακόπουλος, Σ. Νικολόπουλος |
 |
 |
Τρεις Βλασαίες πριν από δέκα περίπου χρόνια σε ώρα γεύματος. Απ΄ αριστερά: Αποστολοπούλου – Κωτσοβόλου Παναγιώτα, Χριστοφιλοπούλου – Μάστορα Ελένη, Κωτσοβόλου Κούλα. |
|---|
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Ένας Βουφραδιώτης δημοπρόκριτος
Μας είναι άγνωστο το χωριό της Βουφράδας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ιωάννης Παπαδόπουλος την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα του 1821 και υπηρέτησε και ως δημοπρόκριτος. Μετά την απελευθέρωση ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση. Ήταν από τους λίγους της εποχής που γνώριζαν ανάγνωση και γραφή. Τον Αύγουστο του 1845, άγνωστο γιατί, απολύθηκε από τη θέση του αστυνόμου του δήμου Βουφράσου, όπου υπηρετούσε (ΦΕΚ 25/5-10-1845). Στάθηκε για πολλά χρόνια στο πλευρό του δημάρχου Σπύρου Ζανιώτη και υπηρέτησε στο δήμο με την ιδιότητα του γραμματέα. Δυστυχώς, όμως, όπως ο δήμαρχος, έτσι και αυτός έπεσε θύμα, το 1847, των μηχανορραφιών της ομάδας του βουλευτή Μπάστα και του νομάρχη Αμβροσιάδη. Απολύθηκε από τη θέση του το καλοκαίρι του 1847.
Σύμφωνα με το ΦΕΚ 223/8-10-1905 στο δήμο Βουφράδος το 1904 λειτουργούσαν τα σχολεία:
Χατζή: Δημοτικό Σχολείο στο οποίο υπηρετούσε ο Βασίλειος Γιόκαρης δευτεροβάθμιος δημοδιδάσκαλος,
Βλαχόπουλο: Δημοτικό Σχολείο στο οποίο υπηρετούσε ο Παναγιώτης Δημογέροντας τριτοβάθμιος δημοδιδάσκαλος,
Σουληνάρι: Δημοτικό Σχολείο στο οποίο υπηρετούσε ο Ιωάννης Παπαδημητρίου δευτεροβάθμιος δημοδιδάσκαλος,
Ρομίρι: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Παρασκευάς Παπαϊωάννου πρωτοβάθμιος γραμματιστής,
Κρεμμύδια: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Δημοσθένης Πατριαρχέας δευτεροβάθμιος γραμματιστής,
Βλάση: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Γεώργιος Καλογερέας πρωτοβάθμιος γραμματιστής,
Γκρούστεσι: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Ευστράτιος Αντωνέας, δευτεροβάθμιος γραμματιστής,
Δάρα: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Βασίλειος Κλαπέας, πρωτοβάθμιος γραμματιστής,
Μίσκα: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Μάρκος Βέργης πρωτοβάθμιος γραμματιστής,
Πελεκανάδα: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Νικόλαος Πατριαρχέας δευτεροβάθμιος γραμματιστής,
Χαλαμπρέζα: Γραμματείο με κενή θέση δευτεροβαθμίου γραμματιστή,
Καρακασίλη: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Κωνσταντίνος Αλεπάκος δευτεροβάθμιος γραμματιστής,
Σκάρμιγκα: Γραμματείο στο οποίο υπηρετούσε ο Βασίλειος Αναστασιάδης τριτοβάθμιος γραμματιατής,
Μηλιώτη: Γραμματεία στο οποίο υπηρετούσε ο Γεώργιος Γεννηματάς πρωτοβάθμιος γραμματιστής,
Πισπίσα: Γραμματείο με κενή θέση δευτεροβαθμίου γραμματιστή.
Τα έργα που πρότεινε ο δήμος Βουφράδας να ενταχθούν στο πρόγραμμα «Θησέας» είναι τα παρακάτω:
1) Βελτίωση του δρόμου Χαραυγή-Καζάρμα με 110.000 Ευρώ,
2) Υδρεύσεις, γεωτρήσεις, εξωτερικά δίκτυα σε Χατζή και Βλάση με 110.000 Ευρώ,
3) Αγροτική – δημοτική οδοποιία με 600.000 Ευρώ,
4) Αναπλάσεις κοινοχρήστων χώρων με 400.000 Ευρώ,
5) Απολλοτριώσεις με 50.000 Ευρώ,
6) Ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός με 100.000 Ευρώ,
7) Μελέτες με 50.000 Ευρώ.
ΤΣΑΠΕΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σουληνάρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Από την πρώτη κιόλας μέρα της Επανάστασης του 1821 έτρεξε να κάνει πράξη το όραμα της Φιλικής, που λίγα χρόνια πριν είχε μεταφέρει στην Πυλία ο Παναγιώτης Ποτήρης. Κατετάγη στις 27 Μαρτίου 1821 στο επαναστατικό σώμα του Νίκου Γεωργακόπουλου, που μαζί με τους οπλαρχηγούς Βουτιερίδη και Δρακόπουλο σήκωσαν τη σημαία της Επανάστασης στην Πυλία. 'Όταν στις 7 Αυγούστου 1821 "έπεσε" το Νιόκαστρο, ο Κώστας Τσαπέκης παρέμεινε στο σώμα του Νίκου Γεωργακόπουλου και μαζί με άλλους Πύλιους αποτέλεσε τη φρουρά στο κάστρο. Επίσης, συμμετείχε στην επίθεση που πραγματοποίησαν οι Σουληναραίοι και οι Ρομιραίοι στην τοποθεσία Άγιος Ηλίας στα Χίλια Χωριά, στις 14 Φεβρουαρίου 1825, ενάντια σε απόσπασμα των στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Πέθανε μετά την απελευθέρωση ξεχασμένος, χωρίς να λάβει καμιά ηθική ή υλική αμοιβή.
 |
|---|
| Η φωτογραφία αδιάψευστος μάρτυρας της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στο κοιμητήριο του χωριού μας. |
Κατανοούμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η τοπική αυτοδιοίκηση. Κατανοούμε ότι δεν είναι εφικτό να πάει απορριμματοφόρο στο κοιμητήριο του χωριού μας, στον Αϊ-Βλάση. Όμως δεν είναι επιτρεπτό ο ιερότερος χώρος να παρουσιάζει εικόνα σκουπιδότοπου. Μπορεί να υπάρχουν καλές προθέσεις από τοπικούς άρχοντες, όμως, το πρόβλημα τη λύση του ζητάει. Ας βάλει έναν εργάτη ο δήμος και ας πληρώσει και ένα τρακτέρ να πετάξει τα σκουπίδια. Είμαστε βέβαιοι ότι δε θα πέσει το ταμείο του δήμου έξω.
 |
|---|
Το έχουμε γράψει τόσες φορές που σίγουρα γινόμαστε κουραστικοί. Θα τα επαναλάβουμε, όμως, γιατί βγαίνει από την ψυχή μας. Οι Βλασαίοι αλλά και όλοι οι Βουφραδιώτες αγαπούν υπέρμετρα τον τόπο που γεννήθηκαν οι ίδιοι ή οι γονείς τους. Αυτός είναι ο λόγος που έρχονται και ξοδεύουν μεγάλα ποσά για να επισκευάσουν τα πατρικά τους σπίτια. Πρόσφατα ένα ακόμη σπίτι επισκευάστηκε. Πρόκειται για το σπίτι του τελωνειακού Ηλία Θεοδωρακόπουλου. Με την ευκαιρία αυτή να του ευχηθούμε καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα αφού μάθαμε ότι αναβαθμίστηκε επαγγελματικά και βρέθηκε στην κορυφή της ιεραρχίας των τελωνειακών υπαλλήλων.
ΣΚΑΛΤΣΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ: Πολέμησε και στα Δερβενάκια
Ο Κυριάκος Σκαλτσής ήταν πατέρας του δραστήριου δημάρχου Βουφράσου (1870-1882) Νικολάου Σκαλτσή. Έλαβε μέρος σ' όλες τις φάσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 και διακρίθηκε για την τόλμη, το δυναμισμό, το θάρρος και τη γενναιότητά του. Από τις πρώτες μέρες του αγώνα κατετάγη στο σώμα του Νίκου Γεωργακόπουλου. Έλαβε μέρος στην πολιορκία του Νιόκαστρου και της Μεθώνης, καθώς και στην πολιορκία της Τρίπολης. Στα Δερβενάκια πολέμησε με γενναιότητα τα τουρκικά ασκέρια. Τον Οκτώβριο του 1824 προήχθη στο βαθμό του εκατοντάρχου.
 |
|---|
Το χθες δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα. Τα πάντα στο Βλάση αλλάζουν προς το καλύτερο αφού με περίσσια αγάπη οι Βλασαίοι φροντίζουν τα σπίτια τους. Τα επισκευάζουν, τα ανακαινίζουν κρατώντας πάντα το χρώμα του χωριού. Τρανό παράδειγμα η επισκευή του σπιτιού του Γιάννη Νέστορα. Με αγάπη, με μεράκι επισκεύασε σε νέα, όμως, μορφή το πατρικό του σπίτι.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το συγκεκριμένο σπίτι το 1890 ανήκε στον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο. Απ΄ αυτόν το αγόρασε ο Αντώνης Νέστορας και απ΄ αυτόν το αγόρασε ο Παναγιώτης Νέστορας για να καταλήξει στα χέρια του γιου του Γιάννη.
Ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή της πλατείας στο Βλαχόπουλο. Ήδη γκρεμίστηκαν τα περισσότερα σπίτια που είχαν απαλλοτριωθεί από το δήμο Παπαφλέσσα. Το έργο πέρασε μέσα από χίλια κύματα αφού μεγάλες ήταν οι αντιδράσεις από τους ιδιοκτήτες των ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν. Τέλος καλό όλα καλά. Σε λίγο το Bλαχόπουλο θα έχει μια από τις καλύτερες πλατείες. Αξίζουν συγχαρητήρια…
Πριν η αλωνιστική μηχανή μπει στη ζωή των κατοίκων του χωριού μας το αλώνισμα γινόταν μα τα άλογα πάνω στα αλώνια. Αλώνια στο βλάση ήταν πάρα πολλά ιδιαίτερα στην περιοχή του κάμπου. Τα περισσότερα νοικοκυριά διέθεταν και δικό του αλώνι. Τα αλώνια στην περιοχή μας ήταν στρωμένα με πλάκες τα λεγόμενα «πετράλωνα». Άλλου είδους αλώνια όπως τα «χωματάλωνα» υπήρχαν πολύ λιγότερα. Τα πετράλωνα ήταν στρωμένα με τέτοιο τρόπο και με κατάλληλες πέτρες ώστε τα ζώα να μη γλιστρούν αλλά και η καλαμιά με τον καρπό να κόβεται πιο εύκολα όταν ερχόταν σε επαφή με τα πέταλα των ζώων. Τα αλώνια είχαν διάμετρο περίπου σαράντα αγνάρια. Στη μέση του αλωνιού υπήρχε ο «στηχερός», ένα ξύλο μεγάλης αντοχής πάνω στο οποίο έδεναν την αλωναριά. Στην ίδια αλωναριά κατάλληλα δεμένες υπήρχαν οι λαιμαριές που έβαζαν στο λαιμό του ζώου. Όταν μάζευε μάζευε η αλωναριά γύρω από το στηχερό γύριζαν τα ζώα, αυτό που ήταν έξω το έβαζαν μέσα κοντά στο στηχερό. Αυτό γινόταν για να ξεκουράζονται τα ζώα. Στις άκρες του αλωνιού οι πέτρες ήσαν γερτές προς τα μέσα για να συγκρατούν τον καρπό και να μη φεύγει προς τα έξω. Μόλις φύγει η πρωινή δροσιά τα ζα μπαίνουν στ΄ αλώνι. Ο συμπατριώτης μας γεωργός με το ψάθινο καπέλο στο κεφάλι, στο ένα χέρι κρατώντας το σχοινί που η μια άκρη του ήταν δεμένη στο πάνω μέρος του στηχερού η δε άλλη στην κουλούρα της αλωναριάς και στο άλλο τη βίτσα, παίρνει τη θέση του πίσω από τα ζώα και το αλώνισμα αρχίζει. Κατά διαστήματα σταματούν τα ζώα για το «γύρισμα» του αλωνιού. Με τα δικριάνια έφερναν στο επάνω μέρος τις καλαμιές και τα στάχυα που ήταν ακόμη άτριφτα. Ένα αλώνι για να είναι έτοιμο ήθελε πάνω από δέκα γυρίσματα.
 |
|---|
Η θητεία στο στρατό είναι μια δύσκολη υπόθεση. Υπάρχουν, όμως, και ευχάριστες στιγμές. Στο στρατό σφυρηλατείς σχέσεις φιλίας που αντέχουν στο χρόνο. Φιλίες που αποτυπώνει και ο φωτογραφικός στρατός όπως τη συγκεκριμένη στιγμή του συμπατριώτη μας Χρήστου Ζάκη του Γεωργίου στο 11ο Σύνταγμα Πεζικού στην Τρίπολη στις 28 Ιανουαρίου 1966.
Η ΒΟΥΦΡΑΔΑ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΚΙ ΤΗΣ ΜΕΘΩΝΗΣ
Από το 1460 μέχρι το 1770, πρωτεύουσα της Πελοποννήσου είχαν κάνει οι Τούρκοι το Ναύπλιο. Το 1770 που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο τα Ορλωφικά, οι Τούρκοι μετέφεραν την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου από το Ναύπλιο στην Τρίπολη, στην οποία διέμενε ο μορά-βαλεσί, ο γνωστός μας βεζίρης, μαζί με τον υποδιοικητή που λεγόταν καϊμακάμης. Για θέματα που αφορούσαν σε κινήσεις ραγιάδων έπρεπε να ενημερώνουν το μορά-βαλεσί οι κοτζαμπάσηδες, οι επίσκοποι Πελοποννήσου και οι μορογιάννηδες.
Ολόκληρη η Μεσσηνία ήταν χωρισμένη σε δύο πασαλίκια, αυτά της Μεθώνης και της Κορώνης Ο πασάς είχε έδρα τη Μεθώνη. Για συμβούλους του είχε το μουκαμπελαντζή, το δεφτέρ κεχαγιά και έναν τελώνη. Διατηρούσε ακόμα ένα απόσπασμα από 150 καβάσηδες και ένα δήμιο.
Το πασαλίκι της Μεθώνης, στο οποίο ανήκε η Βουφράδα, ήταν χωρισμένο στους παρακάτω τέσσερις καζάδες: 1. Καζάς της Μεθώνης, 2. Καζάς του Νιόκαστρου, 3. Καζάς της Αρκαδιάς και 4. Καζάς του Φαναριού.
Ένα μέρος της Βουφράδας ανήκε στον καζά της Μεθώνης και ένα άλλο στον καζά του Νιόκαστρου. Κάθε καζάς είχε διοικητή τον Τούρκο βοεβόδα. Επίσης, κάθε καζάς περιλάμβανε έναν αριθμό χωριών που ήσαν ζαϊμια των Τούρκων σπαχήδων. Οι σπαχήδες έδιναν το όνομά τους στο χωριό που διοικούσαν. Αναφέρουμε ενδεικτικά δύο τέτοιες περιπτώσεις από χωριά της Βουφράδας:
Δροσιά - Ζαϊμ Ογλί, Πετρίτσι - Αρναούτ Αλή Κάθε βοεβόδας είχε και έναν κατή, για να δικάζει τις διαφορές μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων με βάση το κοράνιο. Οι διαφορές που προέκυπταν μεταξύ Ελλήνων λύνονταν από τα επισκοπικά δικαστήρια. Έτσι, εκτός απ' αυτόν, ο βοεβόδας είχε συνεργάτες το σεντούκ εμίρη, που ήταν ο ταμίας, καθώς και τον μπουλούκμπαση, που ήταν ο αποσπασματάρχης του.
ΡΕΝΕΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ο Βουφραδιώτης δικαστικός σύμβουλος
Ο Παναγιώτης Ρένεσης γεννήθηκε και μεγάλωσε την περίοδο της Τουρκοκρατίας στο Χατζή. Με την έναρξη της Επανάστασης του 1821, ακολούθησε τα αγωνιστικά βήματα του συγγενούς του Αλεβίζου Ρένεση. Μετά την απελευθέρωση και συγκεκριμένα το Σεπτέμβριο του 1830, εξελέγη δικαστικός σύμβουλος της επαρχίας Μεθώνης.
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: Ο εκδικητής του Κουφιέρου
Ο Παναγόπουλος Γιάννης γεννήθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας στο Κοντογόνι. Σε ηλικία μόλις δέκα χρόνων πιάστηκε αιχμάλωτος από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ και μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο. Σε ηλικία 18 χρόνων δραπέτευσε από εκεί και με ένα σιτοκάραβο έφτασε στη Θεσσαλία. Εκεί συγκρότησε δική του επαναστατική ομάδα και συγκρούστηκε πολλές φορές με τους Τούρκους. Σε μεγάλη ηλικία επέστρεψε στο Κοντογόνι και οι κάτοικοι της περιοχής τον ονόμαζαν «Ρουμελιώτης ο εκδικητής». Για τη ζωή του κάνει αναφορά ο συμπατριώτης μας Πάνος Κοσμόπουλος στο βιβλίο του: «Γκαφόπουλα: τρία παλληκάρια του Κουφιέρου», Αθήνα, 1984.
Στη δυτική πλευρά του χωριού τα τελευταία χρόνια έχουν χτιστεί αλλά και χτίζονται πολλές νέες οικοδομές που αλλάζουν ριζικά την όψη του χωριού προς το καλύτερο. Βλασαίοι έρχονται από Αθήνα, Καλαμάτα και άλλες πόλεις αγοράζουν οικόπεδα και χτίζουν σπίτια. Είναι αλήθεια αν πουλιόνταν περισσότερα οικόπεδα θα είχαμε και περισσότερες οικοδομές και το Βλάση θα έπαιρνε μεγαλύτερη αξία. Υπάρχει, όμως, ένα έντονο πρόβλημα στην περιοχή που θέλει άμεσα λύση. Τα σπίτια αυτά έχουν πρόσβαση από έναν χωματόδρομο που το χειμώνα λασπώνει και κάνει προβληματική την προσπέλασή τους ενώ το καλοκαίρι κάθε αυτοκίνητο που διέρχεται από την περιοχή δημιουργεί σύννεφα σκόνης. Ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο κατ΄ επανάληψη έχει δώσει υποσχέσεις για επίλυση του προβλήματος που μέχρι σήμερα δεν έχουν υλοποιηθεί. Η δημοτική αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσει θέλει ή δε θέλει την ανάπτυξη του χωριού μας. Αν η απάντηση είναι θετική τότε πρέπει να δώσει λύση στο πρόβλημα. Στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας θα παρουσιάσουμε και τις υπόλοιπες νέες οικοδομές που χτίζονται ή χτίστηκαν αυτή την περίοδο στο Βλάση.
 |
 |
 |
|---|---|---|
| Το σπίτι της οικογένειας Παύλου Γαλάζιου | Το σπίτι της οικογένειας του Στυλιανού Μάστορα | Το σπίτι της οικογένειας του Τάσου Αποστολόπουλου |
Εντάσεις είχαμε στις 2 Ιανουαρίου στο δήμο μας για τη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Επίσης αλλαγή είχαμε και στη θέση του αντιδημάρχου. Τα δυο προηγούμενα χρόνια αντιδήμαρχος ήταν η Λεντούδη – Μητροπούλου Βασιλική και πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου ο Καστούλας Ιωάννης. Τώρα πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου επανεξελέγη ο Κατσούλας Ιωάννης από το Χατζή με τη τρίτη ψηφοφορία. Τη θέση διεκδίκησε επίσης η συμπατριώτισσά μας Λεντούδη – Μητροπούλου Βασιλική αντιδρώντας στην πρόταση του δημάρχου Κωνσταντίνου Κυριακόπουλου. Έτσι από το συνδυασμό του νυν δημάρχου είχαμε δυο υποψηφιότητες. Η πρώτη ψηφοφορία έδωσε αποτέλεσμα έξι, έξι και ένα λευκό. Το ίδιο και η δεύτερη ψηφοφορία. Την υποψηφιότητα της Λεντούδη – Μητροπούλου Βασιλικής στήριξε και ο συνδυασμός του πρώην δημάρχου Σπύρου Κοντοθανάση ενώ λευκό έριχνε ο Θανάσης Αλεβίζος που είχε διεκδικήσει τη δημαρχεία στις προηγούμενες εκλογές. Στην τρίτη ψηφοφορία ο Αλεβίζος στήριξε την πρόταση του νυν δημάρχου Κυριακόπουλου και έτσι εκλέχτηκε πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου ο Κατσούλας Ιωάννης. Αντιπρόεδρος αναδείχθηκε ο Άγγελος Μαρκόπουλος και γραμματέας η Φωτεινή Γκότση. Στη δημαρχιακή επιτροπή τακτικά μέλη εξελέγησαν οι: Νίκος Δρακόπουλος και Ευγενία Πουλοπούλου με αναπληρωματικούς τους: Λυμπέρη Γκότση και Αλεξάνδρα Κυριακοπούλου. Μετά το αποτέλεσμα ο δήμαρχος έκανε σκληρές δηλώσεις στην τοπική εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για το γεγονός ότι σύμβουλοι της πλειοψηφίας διαφώνησαν και δεν ψήφισαν τα πρόσωπα που υποδείχθηκαν. Μεταξύ των άλλων ανέφερε: «Όχι στις ίντρικες. Οι φιλοδοξίες του καθενός είναι θεμιτές δεν είναι θεμιτό να εκφράζονται έτσι. Να βγουν με θάρρος αυτοί που διαφωνούν και η να παραιτηθούν ή να ανεξαρτητοποιηθούν. Όχι όμως διεργασίες στο παρασκήνιο. Εγώ θέλω να ενημερώσω τους δημότες γι΄ αυτά που έγιναν και να τους διαβεβαιώσω πως θα προχωρήσουμε το έργο μας παρά τα προβλήματα και τη δυσλειτουργία». Έντονη όμως ήταν και η αντίδραση της Λεντούδη – Μητροπούλου Βασιλικής που κατηγόρησε το δήμαρχο για ασυνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις ιδιαίτερα στο θέμα της πάταξης των άσκοπων δαπανών και πρόβαλε ότι η ίδια με έγγραφη δήλωσή της πριν από την υποψηφιότητά της είχε αρνηθεί να αμείβεται και τα χρήματα να δίνονται στα σωματεία του δήμου σε αντίθεση με την πρόταση του δημάρχου που επιβαρύνει σημαντικά το δήμο που αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα εσόδων. Επίσης κατηγόρησε το δήμαρχο ότι ουδέποτε έθεσε τη συγκεκριμένη πρόταση του Γιάννη Κατσούλα στον εσωτερικό διάλογο του συνδυασμού. Επίσης, αναφέρθηκε ότι για δυο χρόνια χωρίς καμία αμοιβή πρόσφερε τα πάντα στο δήμο χωρίς αυτό να αναγνωρίζεται έμπρακτα από το δήμαρχο.
Αλλαγή θώκων και στους διπλανούς δήμους
Συναινετικά προεδρεία αλλά και κόντρες είχαμε και στους διπλανούς μας δήμους που στη δύναμή τους έχουν εντάξει χωριά του τέως δήμου Βουφράδας. Έτσι:
Η παρούσα φωτογραφία έκλεισε πενήντα συναπτά έτη σε κάποιο ντουλάπι σπιτιού. Δεν έχασε, όμως, την αξία της, δεν έχασε τη σπουδαιότητά της. Η φωτογραφία ξεπερνά το χρόνο και φέρνει πάντα κοντά μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Οι δυο από τους εικονιζόμενους είναι ο Στυλιανός Μάστορας και ο Παναγιώτης Κωτσόβολος. Ο τρίτος είναι άγνωστος σ΄ εμάς.
Το δίμηνο που πέρασε πρόσφεραν στο σύλλογο από 20 Ευρώ οι: Τσάκαλης Φώτης και Βούτση-Κωτσοβόλου Παναγιώτα. Με την ευκαιρία να σας υπενθυμίσουμε ότι πρέπει να εξοφλήσετε τη συνδρομή σας στο σύλλογο. Ο σύλλογος στηρίζει την ύπαρξή του και τη δράση του στη συνδρομή καθενός ξεχωριστά.
Γκρεμίστηκε ο τοίχος του νεκροταφείου
Άμεση πρέπει να είναι η παρέμβαση του δήμου
Έγινε και αυτό στο χωριό μας. Μεγάλο μέρος του τοίχου που είναι ταυτόχρονα και περίφραξη του κοιμητηρίου του χωριού μας υποχώρησε και υπάρχει κίνδυνος να μετακινηθούν αρκετοί τάφοι λόγω του επικλινές του εδάφους με τις πρώτες έντονες βροχοπτώσεις. Η επέμβαση του δήμου πρέπει να είναι άμεση. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Τα κοιμητήρια ανήκουν στους δήμους και αυτοί πρέπει να τα φροντίζουν και να αποκαθιστούν τέτοιου είδους ζημιές. Ως σύλλογος θα παρακολουθούμε από κοντά αυτό το θέμα το οποίο το θεωρούμε πρώτης προτεραιότητας.
Δημοπρατείται ο δρόμος Καζάρμας-Χώρας
Εντός των ημερών η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας περιμένει να λάβει από την Περιφέρεια Πελοποννήσου την έγκριση δημοπράτησης του δρόμου Καζάρμα-Τουλούπα Χάνι και Μεταμόρφωση – Χώρας. Το έργο αυτό είναι ενταγμένο στο ΠΕΠ Πελοποννήσου του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Αυτό το έργο είναι σημαντικό και για το χωριό μας αφού πολλοί Βλασαίοι διέρχονται καθημερινά απ΄ αυτόν τον οδικό άξονα.
Αναπλάσεις στο μνημείο του Παπαφλέσσα
Ο δήμος Παπαφλέσσα περιμένει το πράσινο φως της ένταξης του έργου της ανάπλασης του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Το έργο θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ΟΠΑΑΧ και σύμφωνα με δηλώσεις του δημάρχου Περικλή ψώνη «το έργο αυτό θα αποτελέσει πόλο έλξης για αρκετούς επισκέπτες καθώς θα συνδυάζει την ιστορία με μια σύγχρονη και όμορφη εικόνα».
Το σπίτι της φωτογραφίας είναι ένα από τα παλιά πέτρινα σπίτια του χωριού μας που δίνουν ιδιαίτερο χρώμα στο Βλάση. Ένα σπίτι με ιστορία και παράδοση. Σήμερα ιδιοκτησιακά ανήκει στον Χρήστο Αποστολόπουλο που απ΄ ότι μας πληροφόρησε προτίθεται να το πουλήσει.
 |
Βλέπουμε το παρελθόν και ατενίζουμε αισιόδοξα το μέλλον. Τα παιδικά μας χρόνια αποτυπωμένα σε φωτογραφικό χαρτί μας φέρνουν στο μυαλό τα όμορφα παιδικά μας χρόνια και μας πλημμυρίζουν με αισιόδοξα μηνύματα για την πορεία στο αύριο. Στη φωτογραφία του 1964 οι: Παναγιώτα Μάστορα, Ευγενία Μάστορα, Γεωργία Μάστορα, Σταύρος Μάστορας.
Στις 26 Δεκεμβρίου 2004 πραγματοποιήθηκε ο γάμος του Δημήτρη Καφετζόπουλου και της Κατερίνας Κακούρη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Άνω Ηλιούπολη. Η Κατερίνα Κακούρη είναι κόρη του συμπατριώτη μας Παναγιώτη Κακούρη του Νικολάου. Μετά το μυστήριο οι νεόνυμφοι δεξιώθηκαν τους καλεσμένους τους στο κέντρο «Το αρχοντικό της Φωτεινής» στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας εύχεται στους νεόνυμφους να ζήσουν ευτυχισμένα.
Βοήθεια στους πληγέντες από το Τσουνάμι
Τα χωριά του δήμου μας με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής προχώρησαν σε έρανο για να βοηθήσουν τους πληγέντες στις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας από το Τσουνάμι. Ο έρανος στο Βλάση πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2004. Τα χρήματα θα σταλούν μέσω του υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.
 |
Ο φίλος μας ο Θάνος μας έστειλε τη φωτογραφία του και μας ζήτησε να απαιτήσουμε από τους γονείς τους να κατεβαίνουν στο Βλάση γιατί το τελευταίο διάστημα έχουν πολλές απουσίες. Ο Θάνος είναι γιος του Ανέστη Νταή και της Μάγδας Αποστολοπούλου – Νταή. Εμείς επιβεβαιώνουμε ότι ο μικρός μας φίλος έχει απόλυτο δίκιο. Ο Ανέστης είναι εκτεθειμένος απέναντι στο γιο του και όχι μόνο. |
| Η φωτογραφία που δεν είναι πρόσφατη αποτυπώνει το ζεύγος Θανάση και Βούλα Μαρινοπούλου να διασκεδάζουν με φόντο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. |
 |
Ο αγιασμός των υδάτων στο χωριό Χαραυγή (Γκρούστεσι) του δήμου μας έχει ένα ξεχωριστό χρώμα αφού γίνεται στη Μαύρη Λίμνα στο Πολυλίμνιο. Η πομπή ξεκινά από το χωριό και φτάνοντας στη Μαύρη Λίμνα ο παπα-Βασίλης αφήνει τρία ολόλευκα περιστέρια να φύγουν στον ουρανό. Στη συνέχεια ρίχνει τον Τίμιο Σταυρό στα νερά της Λίμνας. Φέτος που τα νερά ήταν πολύ παγωμένα ένας μόνο αλλοδαπός έπεσε και έπιασε το σταυρό.
 |
Από την εφημερίδα μας κάνουμε ιδιαίτερο κάλεσμα στη νεολαία του χωριού μας που κατοικεί στην Αθήνα να παραβρεθεί μαζί με τους γονείς και φίλους τους στο γλέντι που διοργανώνει ο σύλλογός μας την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου. Τη νεολαία μας, που πέρσι έδωσε το παρόν στο γλέντι του συλλόγου μας, θέλουμε και φέτος να την έχουμε μαζί μας. Εμείς υποσχόμαστε ότι θα περάσουν μια αξέχαστη βραδιά. Η φωτογραφία είναι από την περσινή εκδήλωση του συλλόγου μας. |
Στο Βλάση και στα διπλανά χωριά συνηθίζονται να λέγονται διάφορες εκφράσεις που με την πάροδο του χρόνου ξεχάστηκαν από που προήλθαν. Αναζητήσαμε δυο τέτοιες εκφράσεις τις οποίες και σας παρουσιάζουμε:
«Αφέντες, κυράδες
για λίγους παράδες
σας δίνουμε πράματα
της Αθήνας τα θαύματα!!».
Έτσι, από το τετράστιχο αυτό βγήκε και η παρομοιώδης έκφραση που λέγεται και στα Βουφραδοχώρια: «πράματα και θαύματα». Τη φράση αυτή τη λέμε κάθε φορά που δίνονται υποσχέσεις, που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.
| Η φωτογραφία είναι από την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Βλάση το 2003. Είναι η στιγμή που ο παπα-Θόδωρος ευλογεί την πίτα και την εκδήλωση. Τα πρόσωπα που απεικονίζονται στη φωτογραφία είναι γνωστά σ΄ όλους μας γι΄ αυτό και δεν τα καταγράφουμε. |
 |
 |
Η φωτογραφία είναι από το καλοκαίρι που μας πέρασε. Μια παρέα αποτελούμενη από τη Μαρία Αποστολοπούλου του Διονυσίου, Τούλα Κωτσοβόλου του Λάμπρου και Αθηνά Κωτσοβόλου σύζυγος γεωργίου. |
Η Δημιουργία του Νομού Μεσσηνίας
Η κουβέντα είχε ανάψει για τα καλά σε καφενείο του χωριού μας. Οι ιστορικές αναλύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Κάποια στιγμή η κουβέντα ήρθε και στην ίδρυση του νομού Μεσσηνίας. Εκεί ήταν που έγινε το μεγάλο μπέρδεμα. Τα πάντα ήταν συγκεχυμένα. Για να διώξουμε αυτό το νέφος ανοίξαμε εγκυκλοπαίδεια. Να τι βρήκαμε: To 1833 έχουμε την παρουσία, για πρώτη φορά στη διοικητική ιστορία της νεότερης Ελλάδας, του νομού Μεσσηνίας. Τότε, με το Διάταγμα της 3ης Απριλίου "περί της διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του" στο ΦΕΚ 12/6-4-1833 συστάθηκε ο νομός Μεσσηνίας.
Στο άρθρο 5 του διατάγματος αυτού διαβάζουμε: «Ο νομός Μεσσηνίας περιλαμβάνει τας κάτωθι επαρχίας: Ολυμπίας, συνισταμένη εκ της μέχρι τούδε επαρχίας Φαναρίου και τα επί τη αριστερής όχθης του Αλφειού κείμενα μέρη του Πύργου, με πρωτεύουσα το Φανάριον Τριφυλλίας, συνισταμένη εκ της μέχρι τούδε επαρχίας Αρκαδίας, με πρωτεύουσαν την Αρκαδίαν (Κυπαρισσία). Μεθώνης, συνισταμένη εκ των μέχρι τούδε επαρχιών Μεθώνης, Νεοκάστρου και Μεθώνης, με πρωτεύουσαν την Μεθώνην. Μεσσήνης, συνισταμένη εκ των μέχρι τούδε επαρχιών Ανδρούσης, Ιμπλακίων και Μικρομάνης, με πρωτεύουσαν την Ανδρούσαν. Καλαμών, συνισταμένη μέχρι τούδε επαρχιών Καλαμάτας και Νησιού, με πρωτεύουσαν την Καλαμάταν. Μητρόπολις του νομού ορίζεται η πόλη της Αρκαδίας. Το όριον του νομού τούτου, προς μεν την Ηλιάδα θέλει σχηματίζει ο Αλφειός, προς δε την δυτικήν Λακωνίαν, η από Ταϋγέτου προβαίνουσα ράχις Βέργα παρά τον Αλμυρόν".
Έτσι, με το διάταγμα της 3-4-1833 ο νομός Μεσσηνίας χωρίστηκε στις επαρχίες: 1) Ολυμπίας, 2)Τριφυλίας, 3)Μεθώνης και 4) Καλαμάτας. Έδρα του νομού (μητρόπολη) ορίστηκε η Αρκαδία (Κυπαρισσία).
Τα χωριά της Βουφράδας εντάχθηκαν στην επαρχία Μεθώνης μέχρι το 1845, οπότε με το νόμο ΚΕ' 5/8/-12-1945, άρθρο 10, αυτή θα μετονομαστεί σε επαρχία Πυλίας.
Το 1833 προγραμματίζονται μια σειρά από έργα στην Πελοπόννησο. Ένα από αυτά αφορούσε και την περιοχή της Βουφράδας. Ήταν η χρηματοδότηση του δρόμου που θα ένωνε την Πύλο με την Τρίπολη. Ένα έργο σημαντικό, που θα άλλαζε τόσο τη Βουφράδα, όσο και ολόκληρη τη Μεσσηνία και θα δημιουργούσε την αναγκαία υποδομή για τη δυναμική ανάπτυξη της περιφέρειας. Στο ΦΕΚ 29/14-9-1833 διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι: "... αποφασίσαμεν να επιχειρήσωμεν την οδοποιίαν των εφεξής οδών: α).........., β) Μιας οδού εκ Νεοκάστρου δια Μεγαλοπόλεως και Τριπόλεως εις Κόρινθον"
Το τόσο μεγάλο για την εποχή έργο θα διέσχιζε αναγκαστικά και ένα μεγάλο τμήμα της Βουφράδας και θα δημιουργούσε μια νέα δυναμική στην ανάπτυξη της όλης περιοχής.