Του Τάσου Αποστολόπουλου
Περιφερειακού Συμβούλου Πελοποννήσου & Αν. Πρόεδρος στο ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

.

Η επίσκεψη Κλίντον στη Χώρα μας δημιουργεί και δίκαια στον ελληνικό λαό αισθήματα οργής και αγανάκτησης για την αμερικανική πολιτική όπως αυτή εφαρμόστηκε στην πατρίδα μας από τότε που μέσα στα χρόνια του εμφυλίου, στα «πέτρινα χρόνια», οι Αμερικάνοι παρέλαβαν την σκυτάλη από τους Άγγλους σε μια νέα για την εποχή εκείνη «τάξη πραγμάτων». Αγγλοκρατία και αμερικανοκρατία οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο ελληνικός λαός που βίωσε όλες αυτές τις τακτικές δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχνά την πολιτική των Αμερικάνων στον εμφύλιο, στο μεταμφυλιακό κράτος μας, στα γεγονότα της Κύπρου, στην επιβολή της δικτατορίας, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Αιγαίο, στο Κόσσοβο. Κι΄ αυτό γιατί η ιστορική μνήμη είναι το καταλληλότερο, ασφαλέστερο εργαλείο προσέγγισης, ανάλυσης και ερμηνείας των γεγονότων του σήμερα  και διασφάλισης την ιστορική μας συνέχεια. Η κυβέρνηση η σημερινή όπως και κάθε κυβέρνηση οφείλει να έχει διακρατικές σχέσεις με όλους τους λαούς και πολύ περισσότερο με τη μόνη σήμερα υπερδύναμη. Ταυτόχρονα λαός και πολιτικά κόμματα μη εξαιρουμένου του κυβερνώντος οφείλουν να εκφράσουν στην επίσκεψη Κλίντον τα έντονα αντιαμερικανικά αισθήματα, με σοβαρότητα και χωρίς έκτροπα που θα αμαυρώσουν την εικόνα της χώρας μας, στις πολιτικές που ο «υπερατλαντικός σύμμαχος» εφάρμοσε και εφαρμόζει στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Τα αντιαμερικανικά αισθήματα έχουν να κάνουν με την πολιτική και τους πολιτικούς της Αμερικής και όχι με τον αμερικάνικό λαό που υπήρξε μπροστάρης με φιλελληνικά αισθήματα στη μεγάλη επανάσταση του λαού μας το 1821 και που φιλοξένησε και φιλοξενεί στη χώρα τους χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Και επειδή πρέπει η ιστορική μνήμη να σφυρηλατείται διαχρονικά με τη όσο το δυνατόν αντικειμενική γνώση πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν ήταν πάντα ίδια τα αισθήματα του ελληνικού λαού απέναντι στην Αμερική. Διαφορετικά αισθήματα κυριαρχούσαν έως την δεκαετία του 1940.

Αναζήτησα τα αισθήματα της άλλης εποχής και τα βρήκα καταγεγραμμένα από έναν Μεσσήνιο σε ένα μνημείο που  βρισκόταν στη διασταύρωση των λεωφόρων Αμαλίας και Όλγας στην Αθήνα. Ένα μνημείο που δε γνωρίζω αν υπάρχει σήμερα και που έφερε την σφραγίδα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη με την ιδιότητα του αρχιστράτηγου στο όνομα της Μεσσηνιακής Συγκλήτου:

«Αι αρεταί σας, ω Αμερικανοί, μας προσεγγίζουν εις εσας, μ’  όλον ότι μας χωρίζουν ευρύταται θάλασσαι. Ημείς σας νομίζομεν πλησιεστέρους παρά τα γειτονεύοντα με ημάς έθνη και σας έχομεν φίλους και συμπολίτας και αδελφούς, διότι είσθε δίκαιοι, φιλάνθρωποι και γενναίοι»

και ακολουθούσαν τα ονόματα φιλελλήνων που είχαν την καταγωγή τους από την Αμερική:

Εδουάρδος Έβερεττ, Σαμουήλ Γκρίντλεϋ Χόου, Δανιήλ Ουέμπστερ, Χένρυ Κλαίϋ, Γεώργιος Τζέρβις από Νέα Υόρκη, Τζόχαναμ Μίλλερ από Βέρμουτ, Γεώργιος Ουϊλσων από Ρωδ Άϊλαντ, Τζόνας Κίνγκ από Μασσαχουσέτη, Τζων Ρωςς από Μασσαχουσέτη, Χενρυ Α.Β.Πόστ από Νέα Υόρκη, Έστγουϊκ Έβανς, Ρούφος Άνδερσον, Τζόσια Μπριούερ, Τζαίημς Μονρώ Πρόεδρος της αμερικανικής δημοκρατίας, Στέφανος Άλλεν από τη Νέα Υόρκη, Εδουάρδος Λίβινσκστων από Λουϊζιάνα, Ματθαίος Κάρεϋ από Πενσυλβανία, Χένρυ Ουϊλλιαμ Ντουάϊτ από Μασσαχουσέτη, Αλέξανδρος Χίλλ Έβερεττ από Μασσαχουσέτη, Τζων Κουϊνσυ Άδαμς, Τζων Κάλδγουελλ Κάλχουν, Τζαίημς Κρώφορδ από Νέα Υόρκη, Δανιήλ Πωπ Κουκ από Ιλλινόϊς, Πατρίκιος Φέρελλυ από Πενσυλβανία, Σαμουήλ Χούστον από Τέννεση, Φιτζ Γκρην Χάλεκ από Κωννέκτικοτ, Επισκοπος Φιλαδελφίας Χουάϊτ, Ουϊλλιαμ Μπάγιαρδ από Νέα Υόρκη, Θωμάς Λίντωλ Ουϊνθρωπ από Μασσαχουσέτη, Ουάσιγκτων Ίρβινγκ από Μασσαχουσέτη, Στρατηγός Γουάϊντερ από Μέουλανδ, Στρατηγός Π. Γκανσεβούρτ από Νέα Υόρκη και Τζων Ρ. Στύβεσαντ.

Διαφορετικά αισθήματα του ίδιου λαού σε διαφορετικές εποχές. Κάτι ανάλογο ζήσαμε σαν λαός και με τους Γερμανούς. Την περίοδο 1940-44 όταν μόνο στη Μεσσηνία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 1623 συμπατριώτες μας τα αισθήματά μας ήταν και δικαιολογημένα αντιγερμανικά. Σήμερα τα πάντα αμβλύθηκαν ακόμη και γι’ αυτούς που έχασαν γονείς και αδέλφια σ’ αυτή τη θύελλα.. Οι πολιτικές είναι εκείνες που ενώνουν αλλά και χωρίζουν τους Λαούς. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 18 Νοεμβρίου 1999, φύλλο 6116