Του Τάσου Αποστολόπουλου

Ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα στο χώρο της εκπαίδευσης, που έχει πάρει κιόλας διαστάσεις εκρηκτικές είναι και η αναζήτηση εργασίας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η ανεργία φουντώνει και αν, έστω και την τελευταία στιγμή, δεν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα οι συνέπειες θα είναι τεράστιες και το πρόβλημα μη αναστρέψιμο.

Πώς όμως φτάσαμε σήμερα να έχουμε περίπου 25.000 αδιόριστους δασκάλους και νηπιαγωγούς διετούς και τετραετούς φοίτησης; Τι πρέπει να γίνει στο άμεσο μέλλον για τη λύση του προβλήματος αυτού; Ερωτήματα που δεν απασχολούν μόνο τους ανέργους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους, αλλά και όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα και πλατιές μάζες του λαού μας.

Οι αυξητικές τάσεις ανεργίας, που υπήρχαν πριν το 1981 μηδενίστηκαν με τους μεγάλους διορισμούς των ετών 1982, 1983, και 1984. Έτσι, το 1984 δεν υπήρχε αναμονή στην επετηρίδα. Στη συνέχεια έγιναν λανθασμένες κινήσεις, λάθη που φούντωσαν την ανεργία και εκτόξευσαν την επετηρίδα στα ύψη.

1. Ήταν λανθασμένη ενέργεια η παράλληλη λειτουργία των Παιδαγωγικών τμημάτων και των Παιδαγωγικών Ακαδημιών καθώς και ο διπλασιασμός των εισαγωμένων στις σχολές αυτές.

2. Ήταν λανθασμένη ενέργεια η δυνατότητα που δόθηκε σε πτυχιούχους άλλων σχολών, να εγγραφούν στο τελευταίο εξάμηνο φοίτησης των Παιδαγωγικών Ακαδημιών και να πάρουν έτσι πτυχίο σε έξι μήνες.

3. Ήταν λανθασμένη ενέργεια η δυνατότητα διορισμών στην εκπαίδευση εκπαιδευτικών πτυχιούχων εξωτερικού, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι οι συνάδελφοι αυτοί έχουν την παραμικρή ευθύνη. Απλά είναι θύματα και αυτοί της όλης κατάστασης. Αντίθετα, η πολιτεία έχει την κύρια ευθύνη που άνοιξε τέτοιους ασκούς.

4. Ήταν λανθασμένη ενέργεια οι ελάχιστοι διορισμοί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και ιδιαίτερα τα χρόνια 1990, 1991 και 1994.

5. Εξακολουθεί να είναι λάθος οι διορισμοί να γίνονται με βάση τα οργανικά κενά και όχι τα λειτουργικά. Έτσι, όλα τα τελευταία χρόνια τα σχολεία ανοίγουν με τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό δυναμικό. Οι αναπληρωτές, που καλύπτουν σταδιακά τα κενά στα σχολεία κοστίζουν περισσότερα χρήματα στο κράτος, από το να είχαν διοριστεί μόνιμα.

Αν μιλήσουμε με τη γλώσσα των αριθμών, θα παρατηρήσουμε ότι η σχέση διορισμένων-αδιόριστων δασκάλων και νηπιαγωγών είναι 2:1. σήμερα υπηρετούν στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση 49.937 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και οι αναπληρωτές που προσλήφθηκαν φέτος είναι πάνω από 7.800. Οι αδιόριστοι στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι περίπου 25.000 και κάθε χρόνο αυξάνονται κατά 2.300 (1,200 δάσκαλοι και 200 νηπιαγωγοί). Έτσι, η σκληρή πραγματικότητα μας οδηγεί στο κοινωνικό πρόβλημα που λέγεται ανεργία, αφού ο απόφοιτος του 1995 θα διοριστεί το 2.015 η δε ηλικία του είναι βέβαιο ότι θα ξεπερνά τα 42 χρόνια.

Τι γίνεται λοιπόν μέχρι τότε; Πώς θα εξασφαλίσουν αυτοί οι άνθρωποι τα αναγκαία για τη ζωή τους;

Αναγκαστικά, θα στραφούν στην οικοδομή, στις ασφάλειες ζωής, στην παραπαιδεία, στις δουλειές του ποδαριού, βλέποντας όνειρα και ελπίδες να εξανεμίζονται.

25.000 αδιόριστοι Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί σήμερα.

2.300 αποφοιτούν κάθε χρόνο και διορίζονται μονο 900

ο απόφοιτος του 1995 θα διοριστεί το 2015

Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να σκύψει η Πολιτεία και να δώσει άμεση λύση. Το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, πολλές φορές έχει θέσει προτάσεις στο τραπέζι των συζητήσεων με τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Εκείνο, που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση και γενναίες αποφάσεις.

Για να διοριστούν άμεσα 5.000 δάσκαλοι και 2.000 νηπιαγωγοί όπως ζητά και η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας χρειάζεται:

1. Να αυξηθούν οι θέσεις διορισμού με τη μείωση του διδακτικού ωραρίου του Διευθυντή, Υποδιευθυντή και άλλων εκπαιδευτικών. Αφού, ενιαία είναι η Γενική Εκπαίδευση, ενιαία τα προβλήματά της, ενιαία πρέπει να είναι και η αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών. Διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, εκ του πονηρού, τοποθετούνται για να εφαρμόσουν το «διαίρει και βασίλευε».

2. Να γενικευτεί η ενισχυτική διδασκαλία για τους αδύναμους μαθητές.

3. Να προχωρήσει και στη χώρα μας ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου, που θα δώσει λύση και σε μια σειρά προβλημάτων της οικογένειας.

4. Να μειωθεί η αναλογία δασκάλου-μαθητή στη σχέση 1:20. Τη σχέση 1:30 που συναντά κανείς στον ελλαδικό χώρο, δεν τη συναντά σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος.

5. Κατάργηση των αναπληρωτών και κάλυψη των κενών θέσεων με διορισμούς, με βάση τα λειτουργικά κενά και όχι τα οργανικά. Αναπληρωτές να προσλαμβάνονται μόνο, όταν απουσιάζουν εκπαιδευτικοί με μακρά αναρρωτική άδεια ή άλλη αιτία.

6. Να υπάρξει εξειδίκευση δασκάλων στα Παιδαγωγικά Τμήματα, για να διδάξουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα στο Δημοτικό Σχολείο.

7. Να γίνει υποχρεωτική η διετής προσχολική αγωγή.

Αν αυτά αποφασίσει να κάνει πράξη η Πολιτεία και η ανεργία θα αντιμετωπιστεί και η εκπαίδευση θα αναβαθμιστεί.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοσιογράφος» της Αργολίδας, τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 1995, Αρ. Φ. 13